Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο "Κάρολος, ο γαληνότατος, εστεμμένος από τον Θεό, μεγάλος και ειρηνοποιός αύγουστος", όπως διατύπωνε η αρχή του διεξοδικού του τίτλου από το 801, αυτός ο ειρηνοποιός και επίσης "per misericordiam Dei" (ελέω Θεού) κυβερνών αυτοκράτορας, ο οποίος ονόμαζε εαυτόν από το 802 και "imperator christianissimus" (χριστιανικότατο αυτοκράτορα) και (δήθεν) πέθανε με τα λόγια του 31ου ψαλμού: "Στα χέρια σου, Κύριε, παραδίδω το πνεύμα μου", αυτός ο άνθρωπος διοργάνωνε τη μία σφαγή μετά την άλλη κατά την 46χρονη διακυβέρνησή του, από το 768 μέχρι το 814 διεξήγαγε σχεδόν συνεχώς πολέμους,...

Με την "Αρχή του Μεσαίωνα" ο Karlheinz Deschner παρακολουθεί την "Εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού" από τη βάφτιση του βασιλιά Χλοδοβίκου (Κλόβη) Α΄ σε καθολικό περί το 500 μέχρι τον θάνατο του Κάρολου "του Μεγάλου" το 814. Αυτοί οι τρεις αιώνες της αρχής του Μεσαίωνα υπήρξαν μια εποχή ταραχώδους ανακατάταξης και αναμόρφωσης αλλά και συνέχισης της παράδοσης, μια εποχή σκληρή και αιματοβαμμένη όσο καμιά άλλη, εντούτοις και αγιοποιημένη, κατά την οποία διαμαορφώθηκε η γηραιά ήπειρος, η Ευρώπη.

Το ερώτημα τί έκανε τους αρχαίους Έλληνες να εγκαταλείψουν χωρίς ουσιαστική αντίσταση τη θρησκεία τους και να να ασπασθούν τον χριστιανισμό, είναι το θέμα του βιβλίου. Ο συγγραφέας δεν παρασύρεται από την ιδιότητά του, και δεν επιτίθεται με φανατισμό αντιπάλου στην αρχαία ελληνική θρησκεία. Αν και για το θέμα αυτό κυκλοφορούν τελευταία πολλά βιβλία-πολεμικές κατά του χριστιανισμού ή της ειδωλολατρίας, ο συγγραφέας γράφει με ασυνήθιστη νηφαλιότητα και προσοχή. Στηριγμένο κυρίως σε αρχαίες πηγές και με χρήση έγκυρης και σύγχρονης ιστορικής και φιλολογικής έρευνας, το βιβλ...

Τα αγιάσματα είναι ιερά νερά, ιαματικά και θαυματουργά, αφιερωμένα στο Χριστό, την Παναγία, την Αγία Τριάδα, σε αγίους και αγίες. Άλλα βρίσκονται στο ύπαιθρο, σε μέρη απόμακρα, άλλα μέσα σε εκκλησιές και μοναστήρια, κάποια σε μαγευτικές τοποθεσίες ή κρυφές σπηλιές και άλλα βαθιά στη γη όπου ο πιστός κατεβαίνει πολλά σκαλοπάτια ή χαράκια για να τα συναντήσει. Στο βιβλίο "Θεραπευτικά αγιάσματα στην Ελλάδα" επιχειρείται για πρώτη φορά μια μοναδική καταγραφή 70 αγιασμένων πηγών. Ο αναγνώστης θα ταξιδέψει σε γνωστά και άγνωστα σημεία της χώρας όπου η παράδοση συναντά τη θρησκεί...

Οι χριστιανοί μυστικοί υπήρξαν συχνά οι άγιοι, οι ηγέτες και οι ιδρυτές της χριστιανικής παράδοσης εν τούτοις οι γνώμες ποικίλουν σε ό,τι αφορά στην έννοια του μυστικισμού. Θεία οράματα και αυτοτιμωρίες, μεταξύ άλλων παράξενων μυστικιστικών εμπειριών, έδωσαν στη χριστιανική παράδοση τη μορφή με την οποία μας είναι γνωστή σήμερα. Παραθέτοντας έναν πλούτο συναρπαστικών λεπτομερειών , το παρόν βιβλίο μελετά τα μυστικιστικά γεγονότα που σημάδεψαν καθοριστικά την ιστορία του Χριστιανισμού επί δύο χιλιάδες χρόνια, και αποκαλύπτει τη συχνά σεξουαλική φύση της σχέσης των Μυστικ...

Κατά τη δεκαετία 1980-1990, στο χώρο της ελληνικής θεολογικής διανοήσεως, εμφανίστηκε η τάση της πολιτικής θεολογίας. [...] Ο Μακράκης υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα. Η δράση του μπορεί σαφώς να χαρακτηρισθεί ποικιλόμορφη και πλούσια. Η σκέψη του διεκρίνετο για το δυναμισμό της και προσείλκυε πάντοτε το ενδιαφέρον των συγχρόνων του. Κατέβαλε τεράστιες προσπάθειες στην κατεύθυνση της θρησκευτικής εκπαιδευτικής και πολιτικής αναμορφώσεως της κοινωνίας της εποχής του, βάσει των αρχών και της διδασκαλίας του Χριστιανισμού. Ως εκ τούτου παρουσιάζουν ιδιαί...

Το βιβλίο του κ. Θρασύβουλου Μπέλλα είναι ένα έργο διερεύνησης αφενός των πνευματικών καταβολών, που διαμόρφωσαν συστατικά τη χριστιανική διδασκαλία και δογματική, αφετέρου των κοινών παραμετρικών στοιχείων και αξόνων, λειτουργίας των προτύπων Σωκράτη και Ιησού. Σαφέστατα η προσέγγιση του συγγραφέα δεν είναι θεολογική, αλλά επιστημονικά αναλυτική, δεδομένου ότι δεν εξετάζει τον χριστιανισμό ως μία εξ αποκαλύψεως αλήθεια, ούτε, κατά συνέπεια, ως περιεχόμενο μιας λογικά μη αποδείξιμης πίστης. [...] (από τον πρόλογο του Βασίλη Φίλια)

Eπί αιώνες η Kαθολική Eκκλησία συγκάλυπτε μια συγκλονιστική αλήθεια σχετικά με τις απαρχές του χριστιανισμού: O Iησούς και η Mαρία η Mαγδαληνή είχαν αποκτήσει παιδί. Aυτή είναι η θέση του μυθιστορήματος "Kώδικας Da Vinci", που σημείωσε τεράστια εκδοτική επιτυχία παγκοσμίως. Για να στηρίξει αυτή την άποψη ο συγγραφέας του βιβλίου Nταν Mπράουν χρησιμοποιεί πλήθος συμβολικές, θρησκευτικές, καλλιτεχνικές και ιστορικές αναφορές, που "ακούγονται" αληθινές. Tι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα; Στο ερώτημα αυτό απαντά η ιστορική έρευνα που κρατάτε στα χέρια σας, την οποία διεξή...

Η μελέτη αυτού του βιβλίου προϋποθέτει κάποιες βασικές τουλάχιστον γνώσεις της Καββάλας ή Καμπαλά. Για να βοηθηθεί ο αναγνώστης, θα αναφερθώ σε κάποια ελάχιστα στοιχεία σε σχέση με αυτό και με την υπόμνηση ότι το βιβλίο γράφτηκε το Μεσαίωνα (1864) με τις τότε επικρατούσες επιστημονικές και άλλου είδους γνώσεις. Τον συγγραφέα φαίνεται ότι απασχολεί η μετατροπή των Εβραίων. Στην Καμπαλιστική ορολογία η λέξη μεταστροφή σημαίνει απελευθέρωση από την κατάρα του Αδάμ (την κατάρα να μοχθεί στη γη) και πνευματική ανύψωση. Όσον αφορά τον Αδάμ: Τα ονόματα Αδάμ και Αντάμ δηλώνουν το...

Κεντρικό θέμα του είναι η φρικιαστική σφαγή χιλιάδων νηπίων της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, που έλαβε χώρα στον καιρό της γέννησης του Χριστού από τον αιμοχαρή βασιλιά Ηρώδη. Σκιαγραφείται σ' αυτό και ο σφαγέας τύραννος και καταγράφονται συνοπτικά οι ανατριχιαστικές κακουργίες του αλλά και το φρικτό τέλος του. Συμπεριλαμβάνονται επίσης και συναφή επί μέρους θέματα όπως, περί των Τριών Μάγων και των Δώρων τους και πώς αυτά διασώθηκαν και φυλάσσονται επί αιώνες στην Ιερά Κοινοβιακή Μονή Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους. Με επιλεγμένη εικονογράφηση. Εξώφυλλο από πίνακα του εκ...

Πολλοί χριστιανοί σήμερα λαχταρούν μια βαθύτερη, περισσότερο εσωτερική πρακτική της πίστης τους. Σκιαγραφώντας την παράδοση της αρχαίας σοφίας και τα θέματα και τα σύμβολα του ρομαντισμού του Μεσαίωνα, ο Robert Ellwood παρουσιάζει τον Χριστιανισμό στη βαθύτερη εκδοχή του ως ένα φιλοσοφικό, διαλογιστικό και μυστικιστικό μονοπάτι. Τα δυο σύμβολα που βρίσκονται στην καρδιά της χριστιανικής πίστης -ο Σταυρός και το Δισκοπότηρο- αντιπροσωπεύουν τα δυο πρόσωπα του σύγχρονου Χριστιανισμού. Ο Σταυρός είναι το εξωτερικό του πρόσωπο - το αρσενικό, το δημόσιο, το εκθειασμένο. Το Δ...

- Άραγε η Μαρία η Μαγδαληνή παντρεύτηκε τον Ιησού; - Και μάλιστα απέκτησαν παιδιά, τα οποία έπειτα ενώθηκαν διαμέσου επιγαμίας με κάποια Γαλλική βασιλική οικογένεια; - Έκρυψε, τάχα, η εκκλησία αυτή την αλήθεια, για αιώνες; Ο Dan Brown, στο βιβλίο του "Ο Κώδικας Da Vinci", θολώνει τις γραμμές ανάμεσα στην ιστορία και τη μυθιστοριογραφία, αφήνοντας τον αναγνώστη να διερωτιέται: Είναι δυνατόν αυτά να είναι αλήθεια; Με τη διαστρέβλωση της αλήθειας, ο Brown δηλώνει ότι ο Χριστιανισμός βασίζεται σε ένα ψέμα. Ο παγκόσμιος γνωστός, θεολόγος και καθηγητής της Βίβλου, Erwin W....

[...]Επειδή κανείς σήμερα δεν αμφισβητεί την ιστορικότητα του Ιησού, οι σοβαρές αντιρρήσεις περιορίζονται στην άρνηση της θεότητας του Χριστού δηλαδή σε θέματα δογματικά και Πίστεως, που από τη φύση τους εκφεύγουν της ιστορικής έρευνας. Κυρίως όμως σε δευτερεύοντα θέματα όπως οι αντικρουόμενες καταγραφές των Ευαγγελιστών ή των διορθωτών τους γραφέων του 4oυ αιώνα μ.Χ. καθώς και ποιοι Απόστολοι μαρτύρησαν, πώς, πότε, πού και προπαντός για ποια αιτία. (Εδώ τη μεγαλύτερη σύγχυση τη δημιουργούν πλήθος θρύλων και παραδόσεων). Ιδιαίτερη τέλος σημασία θα δοθεί και στις γριφώδεις...

Οι φιλόσοφοι της κλασικής Ελλάδας θεωρούσαν το έλεος και τον οίκτο ως παθολογικά συναισθήματα - ατέλειες του χαρακτήρα που έπρεπε να αποφεύγονται από όλα τα λογικά άτομα. Εφόσον το έλεος συνεπάγεται την παροχή μη δεδουλευμένης βοήθειας ή ανακούφισης, ήταν αντίθετο προς τη δικαιοσύνη. Αυτό ήταν το ηθικά κλίμα μέσα στο οποίο ο Χχριστιανισμός δίδαξε ότι το έλεος είναι πρωταρχική αρετή - ότι ένας φιλεύσπλαχνος Θεάς απαιτεί απ' του ανθρώπους να είναι φιλεύσπλαχνοι. Επιπλέον, το επακόλουθο ότι επειδή ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους, οι χριστιανοί δε μπορούν να ευχαριστούν τον Θεό εκτ...

Ο Θεός έκτισε τον κόσμο ως μέσο κοινωνίας μαζί Του, μα ο άνθρωπος τον θέλησε αποκλειστικά για τον εαυτό του. Αντί να ανταποδώσει την αγάπη του Θεού με τη δική του αγάπη, ο άνθρωπος αγάπησε τον κόσμο ως αυτοσκοπό. Όμως, ο κόσμος εν εαυτώ και αφ' εαυτού δεν αποτελεί σκοπό. Όπως ακριβώς η τροφή στερείται σκοπού αν δεν μεταμορφωθεί σε ζωή, έτσι και ο κόσμος παύοντας να υπεμφαίνει το Θεό βυθίστηκε σε μια ατελεύτητη σύγχυση, σε έναν παράλογο κύκλο χρονικής διαδοχής μέσα στον οποίο καθετί διαρκώς μεταβάλλεται, ολοένα εξανεμίζεται και τελικά πεθαίνει. Ο Χριστιανισμός υπερβαίνει τη...

... Πρώτος ο ορφισμός δίδαξε ότι ο άνθρωπος ξεπλήρωνε, μέσα από την αθλιότητα της ύπαρξης, το αμάρτημα των "μακρινών προγόνων", ότι η σάρκα έπρεπε να θανατωθεί για ν' απελευθερώσει την ψυχή και να της επιτρέψει να φθάσει στην αληθινή ζωή, την αιώνια ζωή ότι ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μετουσιώσει την αλλαγή της ύπαρξής του, με τις δικές του δυνάμεις, αλλά αν φωτισθεί και καθοδηγηθεί από τον μυστηριακό θεό. Κατέστησε οικεία την αντίληψη για τον θεό που υποφέρει και θνήσκει, και η ανάστασή του αποτελεί για τους μυημένους την εγγύηση προς την αθανασία. Τις ιδέες αυτές, ας το...

Η "Χριστιανοσύνη ή άλλως Ευρώπη" είναι ένα πολιτικό δοκίμιο του Νοβάλις γραμμένο στα 1799 υπό την άμεση επίδραση των "Λόγων" του Σλαϊερμάχερ για τη θρησκεία. Εκ πρώτης όψεως εμφανίζεται ως ένας ύμνος στη μεσαιωνική χριστιανοσύνη και έχει από πολλούς θεωρηθεί δείγμα μιας αντιδραστικής τάσης, που χαρακτηρίζει όχι μόνο τον Νοβάλις αλλά και τον γερμανικό ρομαντισμό γενικότερα. Ωστόσο το επιχείρημα του Νοβάλις δεν στρέφεται ενάντια στην αλλαγή και την εξέλιξη: "προϊούσες, διαρκώς διευρυνόμενες εξελικτικές διεργασίες αποτελούν το υλικό της ιστορίας", πιστεύει ο ευαίσθητος ποιητής...

Επί αιώνες, οι κριτικά σκεπτόμενοι πιστοί -αυτοί δηλαδή που δεν αρκούνται στα λεγόμενα της "Αποκάλυψης"- έκαναν εξαιρετικά επίπονες προσπάθειες να αποδείξουν "λογικά" την ύπαρξη της Ανώτερης Δύναμης. Άλλοι πάλι στοχαστές προσπάθησαν, με παρόμοιο περίπου τρόπο, να αποδείξουν την ανυπαρξία της. Όμως, και οι δύο αυτές απόπειρες καταφυγής στην ανθρώπινη λογική, με τους εντελώς αντίθετους, έστω, στόχους, απέτυχαν παταγωδώς... Τελικά, από όλη αυτή την τεράστια νοητική προσπάθεια απέμεινε μία και μόνη -έμμεση ίσως, αλλ' ισχυρότατη- ένδειξη για την "αδήριτη λογική αναγκαιότητα" της...