Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Προσευχή σημαίνει σχέση με το Θεό. Το αρχικό σημείο από όπου ξεκινάει η ανάγκη για προσευχή, είναι εκείνο το σημείο όπου αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι χωρίς προσευχή, χωρίς σχέση με το Θεό, ο πόνος της ζωής είναι ανυπόφορος και ότι μόνο μέσω της προσευχής μπορεί να γίνει υποφερτός. Το τελικό στάδιο της προσευχής είναι εκείνο της Αγάπης, είναι το στάδιο όπου δεν υπάρχουν πλέον εξωτερικά ή εσωτερικά κίνητρα για να προσευχόμαστε, καθώς η προσευχή αναβλύζει αυθόρμητα από μέσα μας αποτελώντας ουσιαστικά μία Θεία Δωρεά: είναι ο Θεός που προσεύχεται μέσα μας. Στην αρχ...

Είναι εντελώς αδύνατο να ερευνηθεί σωστά και να μελετηθεί λογικά η σημερινή θρησκεία, ο χριστιανισμός, εάν το τολμών να το επιχειρήσει δεν έχει μπροστά στα μάτια του την πανάρχαιη ελληνική θρησκεία. Είναι καθήκον κάθε Έλληνα να μελετήσει την θρησκεία των προγόνων μας πατέρων και την τωρινή για να συγκρίνει, το τι πίστευαν αυτοί και το τι πιστεύουμε εμείς. Εγώ σας λέω ότι ούτε θεολόγος είμαι ούτε φιλοδοξώ να γίνω ο κάποιος με τούτο το γραφτό μου. Μα ούτε στις προθέσεις μου είναι να σκανδαλίσω τους χριστιανούς αδελφούς μου, αλλά, ό,τι θα διαβάσετε, πιο κάτω, γίνεται διότι σα...

Παρά τη διαδεδομένη αντίληψη που θέλει την ανθρωπότητα να καταλήγει τελικά χωρισμένη στα δύο, με τους "καλούς" να πηγαίνουν στον "παράδεισο" και τους "κακούς" σε μία ατελεύτητη "κόλαση", ιστορικά διατυπώθηκε και μία λιγότερο γνωστή αλλά βαθύτερη, χριστιανική Διδασκαλία που ονομάστηκε Αποκατάσταση (των Πάντων) και διδάσκει ότι αργά ή γρήγορα, επώδυνα ή ανώδυνα, οι πάντες θα επιστρέψουν ως άλλοι άσωτοι υιοί στην Αγάπη που δημιούργησε τους πάντες και τα πάντα. Σε αυτό το έργο εξετάζουμε αυτή τη Διδασκαλία υπό το φως της Πατερικής Διδασκαλίας, της Καινής Διαθήκης και της προσ...

Η Αποκατάσταση των Πάντων ήταν ευρέως αποδεκτή κατά τους τρεις πρώτους καλύτερους αιώνες του χριστιανισμού, όταν οι χριστιανοί ξεχώριζαν για την απλότητα, την καλοσύνη και τον ιεραποστολικό ζήλο τους. Η πρώτη ξεκάθαρη και κατηγορηματική διατύπωση σχετικά με το ανθρώπινο πεπρωμένο από οποιονδήποτε χριστιανό συγγραφέα μετά τις ημέρες των Αποστόλων, συμπεριλαμβάνει την Αποκατάσταση των Πάντων, και αυτή η διδασκαλία υποστηρίχτηκε από τους περισσότερους από τους σπουδαιότερους και καλύτερους χριστιανούς Πατέρες για τα πρώτα πεντακόσια χρόνια της χριστιανικής εποχής. Οι Έλληνες...

Η κοινωνία στην οποία έχουμε γεννηθεί και μεγαλώσει, διέρχεται σε πολλούς τομείς κρίση. Τα στοιχεία που τη συγκροτούν, τίθενται καθημερινά υπό ερώτηση. Πρότυπα συμπεριφοράς, αξίες, κανόνες, θεσμοί κ.ά. δεν έχουν κανένα νόημα στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου. Ο σημερινός άνθρωπος αναζητά απεγνωσμένα το νόημα της ζωής σε ιδεολογικές - πολιτικές, φιλοσοφικές -ουτοπικές, παραθρησκευτικές - ανορθόδοξες Ομάδες κ.λπ. που διαμηνύουν υποσχέσεις λύτρωσης ή σωτηρίας στην πολυκοσμία της ανωνυμίας, αδιαφορίας και απομόνωσης. Ο κάθε ένας από εμάς διατυπώνει αβίαστα τις απόψεις του και υ...

Ένα βιβλίο που αφορά στη διάδοση του χριστιανισμού και στις επιπτώσεις του στον ελληνικό πολιτισμό, ξεκινώντας από την εμφάνισή του μέχρι τις ημέρες μας. Πιο συγκεκριμένα ο συγγραφέας καταπιάνεται με το Μοναχισμό, τις Σταυροφορίες και το Σχίσμα της Ρωμαιοκαθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς και το ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Επιπλέον, μελετά σε βάθος την Παλαιά Διαθήκη και παραθέτει χαρακτηριστικά αποσπάσματα προκειμένου να ενισχύσει τους ισχυρισμούς του. Επίσης, σε κάθε στιγμή του έργου του δεν παραλείπει να κάνει σαφή διάκριση ανάμεσα στους απλούς και φωτισμέν...

Για τους "πιστούς" το ζητούμενο δεν είναι ποτέ τα ιστορικά, τα φιλοσοφικά ή τα ηθικά προβλήματα, η αλήθεια ή, για να το πούμε πιο ταπεινά, η πιθανότητα της αλήθειας, αλλά το δικό τους πρόβλημα. "Πιστεύουν" ότι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς την πίστη τους. Αν και βέβαια, ως Ινδοί παραδείγματος χάρη, πιθανώς να είχαν μια εντελώς διαφορετική πίστη. Και ως Αφρικανοί πάλι διαφορετική -μια άποψη η οποία κάνει εξαρχής σχετική κάθε "πίστη". Η ζωή μου μού δείχνει ότι μπορεί κανείς να ζει άνετα χωρίς "πίστη". Και χιλιάδες γράμματα αναγνωστών, συχνά συγκλονιστικά, μαρτυρούν ότι μπ...

"Ο "Κάρολος, ο γαληνότατος, εστεμμένος από τον Θεό, μεγάλος και ειρηνοποιός αύγουστος", όπως διατύπωνε η αρχή του διεξοδικού του τίτλου από το 801, αυτός ο ειρηνοποιός και επίσης "per misericordiam Dei" (ελέω Θεού) κυβερνών αυτοκράτορας, ο οποίος ονόμαζε εαυτόν από το 802 και "imperator christianissimus" (χριστιανικότατο αυτοκράτορα) και (δήθεν) πέθανε με τα λόγια του 31ου ψαλμού: "Στα χέρια σου, Κύριε, παραδίδω το πνεύμα μου", αυτός ο άνθρωπος διοργάνωνε τη μία σφαγή μετά την άλλη κατά την 46χρονη διακυβέρνησή του, από το 768 μέχρι το 814 διεξήγαγε σχεδόν συνεχώς πολέμους,...

Με την "Αρχή του Μεσαίωνα" ο Karlheinz Deschner παρακολουθεί την "Εγκληματική ιστορία του χριστιανισμού" από τη βάφτιση του βασιλιά Χλοδοβίκου (Κλόβη) Α΄ σε καθολικό περί το 500 μέχρι τον θάνατο του Κάρολου "του Μεγάλου" το 814. Αυτοί οι τρεις αιώνες της αρχής του Μεσαίωνα υπήρξαν μια εποχή ταραχώδους ανακατάταξης και αναμόρφωσης αλλά και συνέχισης της παράδοσης, μια εποχή σκληρή και αιματοβαμμένη όσο καμιά άλλη, εντούτοις και αγιοποιημένη, κατά την οποία διαμαορφώθηκε η γηραιά ήπειρος, η Ευρώπη.

"Για τους χριστιανούς, ακόμη και τα μαθηματικά ήταν ύποπτα. Τον 4ο αιώνα στην Έμεσα δεν ήθελαν τον Ευσέβιο ως επίσκοπο, επειδή έκανε μαθηματικές μελέτες. Η γεωμετρία και οι άλλες επιστήμες θεωρούνται κυριολεκτικά άθεες δραστηριότητες. Ο εκκλησιαστικός ιστοριογράφος Ευσέβιος επιτίθεται σε "αιρετικούς", λέγοντας ότι "περιφρονώντας τα ιερά κείμενα του Θεού ασχολούνται με τη γεωμετρία· διότι είναι άνθρωποι της γης, μιλούν γήινη γλώσσα και δεν γνωρίζουν Εκείνον ο οποίος έρχεται από τον ουρανό. Με ζήλο μελετούν τη γεωμετρία του Ευκλείδη. Θαυμάζουν τον Αριστοτέλη και τον Θεόφραστο...

"Στη Ρώμη, "εξαιτίας της λανθασμένης συμπεριφοράς πολλών παπών", αναφέρουν το 824 τα επίσημα χρονικά της αυτοκρατορίας, οι συνθήκες έχουν περιέλθει "σε μεγάλη σύγχυση". Μετά τον θάνατο του Καρόλου Α΄ ο άγιος πάπας Λέων Γ΄, το 815, ένα χρόνο προτού και ο ίδιος πεθάνει, καταδίκασε ανηλεώς εκατοντάδες ανθρώπους σε θάνατο. Ο διάδοχός του Στέφανος Δ΄ εμφανίστηκε τον επόμενο χρόνο με ένα πλαστό "στέμμα του Κωνσταντίνου" στη Ρενς. Κατά τον θάνατο του διαδόχου του, Πασχάλη Α΄, ενός μισητού, σκληρού πάπα, δημιουργήθηκαν το 824 τέτοιες ταραχές, που η προγραμματισμένη κηδεία του στον...

Γιατί όμως πίστευε και σκεφτόταν κανείς όλες αυτές τις αθάνατες κουταμάρες επί ολόκληρες εποχές τόσο πεισματικά; Γιατί χιλιάδες και μυριάδες αφελείς και απατεώνες, παρασυρμένοι από τους παππάδες, του τις έβαλαν στο μυαλό, γιατί μέσα από τους αιώνες κατάστρεφαν τα κλασσικά ιδανικά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, μετέτρεψαν "τη σοφία αυτού του κόσμου σε ανοησία" (Α΄ Κορ. 1, 20), γιατί έριξαν και την Ανατολή και τη Δύση σε όλο αυτό τον σκοτεινό βάλτο της αμάθειας και των προλήψεων, της απάτης των λειψάνων, των θαυμάτων και των προσκυνημάτων, έθαψαν πνευματικά τους λαούς μέ...

"Ακόμη και σήμερα η χριστιανοσύνη θεωρείται κατά θαυμαστό τρόπο ένας σύλλογος της ειρήνης, της αγάπης προς τον πλησίον και τον εχθρό. Ακόμη και σήμερα η πλειονότητα των ανθρώπων και περισσότερο των πιστών χριστιανών δεν υποψιάζεται την τεράστια έκταση της συμμετοχής της Εκκλησίας ήδη από την ύστερη αρχαιότητα, κυρίως όμως κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα, σε εκστρατείες και πολέμους. Γιατί περισσότερο από κάθε άλλη θρησκεία, περισσότερο ακόμη κι από το Ισλάμ, ο χριστιανισμός ήταν και παραμένει η θρησκεία του πολέμου". Karheinz Deschner

Ένα πανόραμα της ιστορίας του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα, της πιο σκοτεινής, σκληρής και άγριας περιόδου που γνώρισε ποτέ η παγκόσμια ιστορία, δοσμένο με το απολαυστικό ύφος ενός μεγάλου Ευρωπαίου διανοητή. Χριστιανοί ηγεμόνες εκμεταλλεύονται, σφάζουν και ακρωτηριάζουν ομόπιστούς τους, σε σημείο που να τους λυπούνται ακόμα και αλλόθρησκοι ηγεμόνες. Ιερείς και αρχιερείς ζουν μέσα στην πολυτέλεια, συναναστρέφονται με εταίρες, τη στιγμή που οι απλοί πολίτες ζουν στην πείνα και στην εξαθλίωση, πολλές φορές λόγω των πολέμων και της οικονομικής αφαίμαξής τους από τους χριστιανούς ηγεμόν...

"... όταν τα βιβλία τα σχετικά με το σχίσμα το εξετάζουν από εντελώς εκκλησιολογική άποψη, το πρότυπο πού συνήθως αποδέχονται για τη δομή της Εκκλησίας επί γης είναι αυτό πού αποδέχεται ή θεολογική παράδοση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Αυτό σημαίνει ότι υπεύθυνες για το σχίσμα θεωρούνται γενικά οι Εκκλησίες του ανατολικού μισού της Χριστιανοσύνης. Το σχίσμα είναι το "Ανατολικό σχίσμα", και αυτοί πού θεωρούνται ως "οι σχισματικοί αδελφοί μας" είναι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Αυτό το βιβλίο ξεκινά από μια διαφορετική βάση. Απορρέει από μιαν αντίληψη για την Εκκλησία την οποία...

Οι φιλόσοφοι της κλασικής Ελλάδας θεωρούσαν το έλεος και τον οίκτο ως παθολογικά συναισθήματα - ατέλειες του χαρακτήρα που έπρεπε να αποφεύγονται από όλα τα λογικά άτομα. Εφόσον το έλεος συνεπάγεται την παροχή μη δεδουλευμένης βοήθειας ή ανακούφισης, ήταν αντίθετο προς τη δικαιοσύνη. Αυτό ήταν το ηθικά κλίμα μέσα στο οποίο ο Χχριστιανισμός δίδαξε ότι το έλεος είναι πρωταρχική αρετή - ότι ένας φιλεύσπλαχνος Θεάς απαιτεί απ' του ανθρώπους να είναι φιλεύσπλαχνοι. Επιπλέον, το επακόλουθο ότι επειδή ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους, οι χριστιανοί δε μπορούν να ευχαριστούν τον Θεό εκτ...