Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Η θεματολογία του Συνεδρίου αντλήθηκε από τον πλούτο της ορθόδοξης μοναστικής θεολογίας, αγιολογίας και παράδοσης. Επίσης παρουσιάστηκαν θέματα της μοναστηριακής τέχνης και του λαϊκού πολιτισμού, καθώς και ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στο σεπτό πρόσωπο της Γερόντισσας Θεοσέμνης. Με την παρούσα έκδοση των πρακτικών του Μοναστικού Συνεδρίου, επιδιώκεται να γίνουν και άλλοι άνθρωποι κοινωνοί των πλούσιων πνευματικών καρπών του. Μέσα από τη μελέτη και εντρύφηση των θησαυρισμάτων της ορθόδοξης μοναστικής ζωής και παράδοσης, ανοίγεται...

Σε όλες τις εποχές υπάρχουν άγιοι. Και χάριν αυτών υπάρχει ακόμη ο κόσμος. Άγιοι γνωστοί και άγνωστοι, μοναχοί, ιερείς και λαϊκοί και έγγαμοι, μάλιστα. Τούτο μας δείχνει πως η αγιότητα αφορά κάθε χριστιανό που πιστεύει και αγωνίζεται αληθινά και μετανοεί, για τα λάθη του. Ο καθένας συνειδητός χριστιανός μπορεί να γίνει άγιος. Μας το προτείνει ο ίδιος ο Κύριος. "Γίνεσθε άγιοι, ότι άγιος ειμί". Η παράδοσή μας είναι η μνήμη του λαού. Και η καθαρότερη μορφή της είναι η ορθόδοξη ασκητική. Αυτή αποτέλεσε το έδαφος και το χώρο της δράσης των ανθρώπων εκείνων που έζησαν μέσα στο...

Άγιοι Τόποι, ο χώρος που διαδραματίστηκαν τα ιστορικά και θρησκευτικά γεγονότα της Αγίας Γραφής. Ο τόπος που πραγματώθηκε το σωτηριώδες σχέδιο του Θεού για τη λύτρωση του ανθρώπου με την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου Του και ιδρύθηκε η πρώτη στον κόσμο Εκκλησία. Βγαλμένο από την κόλαση της Ιστορίας και τον ουρανό της ψυχής, το βιβλίο περιλαμβάνει όλες τις απαραίτητες γνώσεις: μια σύντομη επισκόπηση της Ιστορίας της χώρας, του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, της περιοχής του κάθε προσκυνήματος, τα ευαγγελικά γεγονότα που συνδέονται με κάθε τόπο, γεωγραφικές, αρχαιο...

Χρόνια πριν, ήταν νομίζω το '95, έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο με τον περίεργο τίτλο "Οψοποιών μαγγανείαι". Έκανα τότε διακοπές στο Πήλιο και τα μεσημέρια, μετά τη θάλασσα, έπινα τον καφέ μου σε σκεπαστή βεράντα με θέα στο Αιγαίο. Αφημένο καθώς ήταν μισάνοιχτο στο τραπέζι, πίστεψα πως η οικοδέσποινα φίλη είχε αποφασίσει να ασχοληθεί με μαγιωτικά, μαντζούνια και ελιξίρια φτιαγμένα στην κουζίνα της, αφού ορθώς μετέφρασα τη λέξη μαγγανείαι ως μάγια. [...] Με σκοπό να το απορρίψω χωρίς αναστολές και ενοχές, αποφάσισα να διαβάσω τον πρόλογο, όπου, ήμουν απολύτως σίγουρη γι'α...

Ο συγγραφέας πραγματεύεται με τρόπο συνοπτικό και εύληπτο τον ορθόδοξο μοναχισμό ως μία πολυδιάστατη πνευματική συνιστώσα της ορθοδοξίας, η οποία ανά τους αιώνες λειτούργησε ως η πεμπτουσία και η συνεπέστερη έκφραση της χριστιανικής διδασκαλίας, τροφοδοτώντας ταυτόχρονα την Εκκλησία με λαμπρούς στυλοβάτες της πίστεως, όποτε απειλήθηκε η ορθόδοξη πίστη. Ο πνευματικός πλούτος, όμως, του μοναχισμού στην εκκοσμικευμένη εποχή μας παραθεωρείται και συχνά δέχεται έντονη κριτική από μία μερίδα, θεωρούμενος άρνηση ζωής. Ο Χ. Θ. Κρικώνης με το παρόν έργο θα δώσει απαντήσεις σ’ αυτήν...

Πολλοί κατά καιρούς μου ζητούσαν να τους μιλήσω σχετικά με απορίες που είχαν για πνευματικά ζητήματα. Το πρώτο ερώτημα που διαβάζομε στο βιβλίο αυτό μου ετέθη από ένα κύριο -άγνωστό μου- ενώ βρισκόμουν σ' ένα μοναστήρι του Αγίου Όρους. Από τις απορίες μας γίνεται φανερό ότι ενώ ζούμε ως χριστιανοί δεν έχομε καταλάβει τη σημασία της διδασκαλίας της Εκκλησίας. Π.χ. ένας κανόνας της Εκκλησίας είναι να ακολουθούμε τις νηστείες που ορίζονται. Πολλοί συμμορφωνόμαστε με τον κανόνα αυτόν, αλλά πιστεύομε ότι αυτό αρκεί για να μπρούμε να γίνωμε όπως μας υποδεικνύει ο Χριστός και να...

[...] Οι συνταγές αυτές είναι προϊόν πείρας τριάντα και πλέον χρόνων. "Εν λοπάσι και χύτραις πέπνιγμαι", για να θυμηθώ τον Αριστοφάνη. Είναι συνταγές δοκιμασμένες στην πράξι, στο τηγάνι και στην κατσαρόλα. Δεν είναι του γραφείου. Απουσιάζουν όμως οι κρεατοσυνταγές γιατί τα μοναστήρια δεν κρεωφαγούν, οπότε αγνοούμε και τους τρόπους μαγειρεύματος. Και μια γενική συνταγή: Ο οδηγός μαγειρικής δεν κάνει τον μάγειρο, ως ουδέ μία γραμμή τον γεωμέτρην ή εις πλους τον θαλάττιον (τον θαλασσόλυκο) για να θυμηθούμε τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Η μαγειρική είναι παράδοσις και ταπείνωσ...

Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη, 1897 - 1992 Ανάργυρη, νηπτική, ασκήτρια και ιεραπόστολος των λεπρών, των τυφλών και των απολωλότων η ταπεινή προσφορά του ολοκαυτώματος ενός ανθρώπου στον Θεό και τον πλησίον. Ένα ταξίδι στην καρδιά της αγάπης σε 94 χρόνια και 4 ηπείρους.

[...] Κατά τον αείμνηστον Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη "το βιβλίον τούτο είναι πηγαίον ύδωρ 'αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον', μεθ' όλων των ουσιωδών χαρακτηριστικών του Ορθοδόξου Πνεύματος. Με ολίγας λέξεις εις τας σελίδας των "Πνευματικών Γυμνασμάτων", που ενέχουν όλον το νόημα της ζωής, εσαγήνευσεν απειράριθμα πλήθη εις τον Μοναχισμόν του Αγίου Όρους, αλλά και τον εαυτόν του, δυνάμεθα ειπείν, πριν τας γράψη. Και ομολογουμένως εις τας σελίδας αυτάς δεν είναι γήινος. Εξέρχεται τόπου και χρόνου και βλέπει μόνον την πέραν του παρόντος αιωνιότητα. Φρονούμεν ότι ήρκουν μόνον τα "Πνε...

... Μέχρι τώρα θεωρούσα πως ελευθερία είναι να κάνεις ό,τι θέλεις, να πηγαίνεις όπου θέλεις, να ζεις και να συμπεριφέρεσαι όπως θέλεις, ακόμη και να συναναστρέφεσαι με όποιους ανθρώπους θέλεις... Ποτέ δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι η ελευθερία ξεκινά από έναν περιορισμό... "... Όσο θα υπάρχουν ψυχές με τέτοια βιώματα, όπως της συγγραφέως, όσο θα σημαίνουν τα τάλαντα και τα σήμαντρα των μοναστηριών μας, όσο θα κτυπά στον κόσμο η καρδιά της Ορθόδοξης μαρτυρίας, να είμαστε βέβαιοι ότι θα υπάρχει ακόμα ελπίδα, ότι θα μπορούμε να ατενίζουμε μπροστά και πέρα από την καταιγίδα...

Η ερμηνεία του Γέροντος Αιμιλιανού στον "Βίο" του οσίου Νείλου του Καλαβρού αποτελεί καρπό βαθειάς προσωπικής επιγνώσεως ότι οι Βίοι των αγίων μάς βοηθούν ώστε η πνευματική ζωή μας να είναι απόρροια και κατάκτηση του Αγίου Πνεύματος, για να ζούμε ως εν παραδείσω. Την εμπειρία του αυτή θέλησε να την μεταδώσει κατά το έτος 1977 στα πνευματικά του παιδιά, τους μοναχούς της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας και τις αδελφές του Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού Ορμυλίας, υπό μορφήν προφορικών κατηχήσεων. Αυτό είναι το περιεχόμενο του παρόντος τόμου. Οι λόγοι του Γέροντα Αιμιλιανού, λόγοι...

Das Leimonarion von Johannes Moschos ist eines der sieben griechischen Paterika unserer Kirche, d.h. der Sammlungen von Ausspruchen der heiligen Vater der Fruhzeit und Erzahlungen aus ihrem Leben.1 Es wurde anfangs des 7. Jh. geschrieben und berichtet vorwiegend uber Anachoreten Palastinas, Kilikiens, Syriens, des Sinai und Agyptens, aber auch uber heilige Hierarchen sowie uber fromme Christen im weltlichen Stand, die im 5. und 6. Jh. lebten. Wie die anderen Sammlungen inspirierte es Generationen von Christen, dem Beispiel der Heiligen zu folgen, die Christus gefolgt sind o...

Ο Γέροντας Σωφρόνιος (1896-1993) είναι ένα σημείο αναφοράς για την εποχή μας. Γαλουχήθηκε με την ορθόδοξη ασκητική παράδοση και την γνώρισε στην πιο ακραιφνή μορφή της που είναι η αγιορείτικη. Απέκτησε φρόνημα και βίωμα υποτακτικό, ησυχαστικό και ευχαριστιακό, που τον ανέδειξε όχι απλά έναν θεολόγο της ασκητικής εμπειρίας αλλά αληθινά έναν μεγάλο θεολόγο. Δεν οικοδόμησε την θεολογία του ακαδημαϊκά και διανοητικά αλλά βιωματικά και εμπειρικά στηριζόμενος στην εν Χριστώ ζωή και τις στέρεες πατερικές βάσεις. [...] Νομίζουμε όμως ότι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του Γέροντος Σ...

Everybody thought she was a sick and mad woman and not only that! Her words were never in vain. Yet, her speech needed interpretation. You would ask her one thing and she would answer another - making you think that her answer was irrelevant. However, this was the real answer to what she was asked and also to what she perceived from the past, the present and even the future...

[...] Είχα την ευλογία από τον Θεό να επισκεφθώ επανειλημμένα και τους Αγίους Τόπους και το Σινά. Το περίσσευμα της αγάπης και του σεβασμού μου προς τα αγιασμένα χώματά τους, αλλά και της τιμής προς τους Ακρίτες - φρουρούς των πνευματικών συνόρων του Ελληνισμού, προς τους Αγιοταφίτες και Σιναΐτες πατέρες σπεύδω να καταθέσω στις σελίδες που ακολουθούν και που διακοσμούνται από τις υπέροχες έγχρωμες λιθογραφίες του David Roberts (1796-1864) προερχόμενες από το τρίτομο οδοιπορικό του στου Αγίους Τόπους, τη Συρία, την Αίγυπτο, την Ιδουμαίη και τη Νουβία (1842-1849), λιθογραφίε...

Όσο ψηλότερα ανεβαίνει κανείς, όπως μας λένε οι επιστήμονες, τόσο η βαρύτητα αδυνατίζει., τόσο λιγότερο αισθάνεται την έλξη της γης, τόσο χαλαρώνουν οι δεσμοί μαζί της, τόσο πιο εύκολα μπορεί να αποχωρισθεί από την απαιτητική και διεκδικητική παρουσία της, τόσο πιο ανάλαφρος γίνεται. Άλλα και τόσο πιο κοντά αισθάνεται προς τον ουρανό, ο όποιος είναι μεν ασαφής, άλλα είναι τόσο υπαρκτός και τόσο ποθητός! Αν και λιγότερο ψηλαφητός, μοιάζει πιο αληθινός από τη γη. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει κανείς, τόσο ο αέρας καθαρίζει, η ακοή εκλεπτύνεται, ο ορίζοντας διευρύνεται, η σχέση με τ...

Η κοινωνία μέχρις ενός σημείου πέτυχε τον εικοστό αιώνα μια μεγάλη κατάκτηση: την συμφιλίωση των δύο φύλων. Καιρός αυτή η συμφιλίωση να μεταφερθεί και στον εκκλησιαστικό χώρο, και στο μοναχισμό. Μου κάνει εντύπωση πόσο απλά αναφέρονται στις γυναίκες νεαροί της Αθήνας και πόσο πολύπλοκη και στρεβλή είναι η σκέψη των νεαρών που θρησκεύουν. Δεν ξέρω αν άκουσα στα 33 χρόνια που έχω μοναχός, έναν νεαρό που συχνάζει στα μοναστήρια να είπε μια καλή κουβέντα για γυναίκα. Αναμασούν πάντοτε τις θεωρίες και τα αποφθέγματα των γερόντων και των μοναχών στους οποίους συχνάζουν και τα οπο...

[...] Στο πρόσωπο της ερημίτιδος Φωτεινής "διεσώθη το κατ' εικόνα", όπως αναφέρει ο ιερός υμνογράφος για άγιες γυναίκες, όπως την Οσία Μαρία την Αιγυπτία και τα τόσα πρόσωπα που έγιναν πρωταθλήτριες της πίστεως και της ασκήσεως. Και διάσωση του "κατ' εικόνα" σημαίνει ότι κάποιος μπορεί ενεργούσης της θείας χάριτος να φθάσει στο "καθ' ομοίωσιν". Δηλαδή, δια της καθάρσεως, της μετανοίας, της τηρήσεως των εντολών του Θεού, της μετοχής στα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας και ιδιαίτερα της Θείας Ευχαριστίας φθάνει κανείς στον φωτισμό και στην θέωση και άρα βιώνει το "καθ' ομοίωσ...