Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα από τα σημαντικότερα δοκίμια που γράφτηκαν ποτέ για τη φωτογραφία, από έναν από τους μεγαλύτερους φωτογράφους του 20ού αιώνα. "Η φωτογραφία είναι για μένα η αναγνώριση μέσα στην ίδια την πραγματικότητα ενός ρυθμού επιφανειών, γραμμών ή αξιών· το μάτι αποσπά το θέμα κι η μηχανή δεν έχει παρά να κάνει τη δουλειά της, να αποτυπώσει στο φιλμ την απόφαση του ματιού. Μια φωτογραφία βλέπεται στο σύνολό της, με μια ματιά, σαν πίνακας· η σύνθεση είναι μια συγχρονισμένη συμμαχία, ο οργανικός συντονισμός κάποιων ορατών στοιχείων. Δεν συνθέτουμε δίχως λόγο, χρειάζεται μια αναγκα...

Ένα πρόσωπο όπως η Ζακελίνα, Τζάκη την έλεγα συχνά εγώ, τρία- τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή μας, τότε ήταν ίσως εικοσιπέντε, με μεγαλύτερο από το δικό μας παρελθόν πίσω της, με μια ομορφιά ανεπιτήδευτη, με φιλαρέσκεια υγιή και όχι ναρκισιστική, με την ωραιότερη μέση του κόσμου, ζώντας μάλιστα εκείνη μόνη της σε μιαν εποχή που εμείς, όταν επιστρέφαμε από τις σπουδές για διακοπές, φιλοξενούμασταν ακόμη στους γονείς, ένα τέτοιο πρόσωπο λέω, είχε τα φόντα για να μας απασχολήσει.

Ο καταξιωμένος Έλληνας φωτογράφος συνεχίζει με τα κείμενα του τόμου αυτού το στοχασμό του πάνω στην τέχνη της Φωτογραφίας -τις ιδιαιτερότητες, τη μαγεία αλλά και τις σκοτεινές πτυχές της-, ένα στοχασμό που είχε ξεκινήσει να δημοσιοποιεί 12 χρόνια νωρίτερα με την έκδοση του βιβλίου του "Σημειώσεις ενός Έλληνα φωτογράφου για τη Φωτογραφία" (2002). Από την Ελλάδα του 2014 πλέον, απευθύνει επιστολή στον Alfred Stieglitz, εκφράζει τις αντιρρήσεις του στη Susan Sontag, συνδιαλέγεται με τον Roland Barthes και τον Henri Cartier-Bresson... αλλά και νεαρούς σπουδαστές φωτογραφίας...

"Από τα ξεκινήματά μου στη φωτογραφία ήταν φυσικό να καταγράφω τη Θεσσαλονίκη, όπως εξάλλου και τα περίχωρα. Τα πρώτα χρόνια μάλιστα πολύ περισσότερο απ' ό,τι πρόσφατα. Η "άσκηση" της φωτογραφίας είχε τότε αρκετά διαφορετικό προορισμό από τη σημερινή της χρήση, τουλάχιστον εκ μέρους μου. Αυτό βέβαια συναρτάται και με τη μερική κάλυψη ή εξάντληση του φωτογραφικού ορίζοντα αλλά και με τη βαίνουσα ηλικία. Κοιτώ ενίοτε προς τα πίσω, ανάμεσα σε εκατοντάδες εικόνες. Τώρα πια, πέρα από την όποια φωτογραφική ή αισθητική τους αξία, μερικές από αυτές συνεργάζονται και με την έννοια...

Η ιδέα μιας πόλης "σωματοποιημένης" γεννήθηκε από την ανάγκη να αναφερθώ στην θεωρία της φωτογραφίας, με όρους αισθητικούς, παρμένους από την πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Έτσι διαμορφώθηκε διαλεκτικά η μορφή αυτού του βιβλίου, ανάμεσα στην ουσία / τυπολογία της φωτογραφίας και την υπαρξιακή διάσταση της πόλης - ως υποκείμενο και αντικείμενο της φωτογραφικής θεωρίας. Η ανάπτυξη του παρόντος δοκιμίου, συνιστά μία απόπειρα στερεοσκοπικής όρασης της φωτογραφίας και της πόλης.

Πρόκειται για μια πρωτότυπη έκδοση του Julian Stallabrass που συγκεντρώνει και ανθολογεί σειρά δοκιμίων για τη φωτογραφία, υλοποιώντας με αυτόν τον τρόπο την ιδέα και την πρωτοβουλία του Ηρακλή Παπαϊωάννου και του University Studio Press για ένα έργο ιδιαίτερο. Μέσα από τα δοκίμια της έκδοσης ο συγγραφέας πραγματεύεται τη φωτογραφία ως μέσο και ως πράξη αναδεικνύοντας τον ενεργό ρόλο του καλλιτέχνη. Το πρώτο δοκίμιο εκθέτει διεξοδικά το έργο του Sebastiao Salgado και της φωτογραφίας ντοκουμέντο, το δεύτερο αναλύει την εξέλιξη της φωτογραφίας δρόμου στο Παρίσι, την ακμή α...

"Ανακυκλωμένα"τα παλαιότερα βιβλία τού συγγραφέα "Η ανακάλυψη της ομηρικής" και "Φωτορομάντσο". Οι αναρίθμητοι βιογράφοι του Ανδρέα Μπρετόν μνημονεύουν συχνά τις περίφημες ανασκαφές στις αχανείς τοποθεσίες όπου άνθιζαν, άλλοτε, τα επίνητρα της Κραταιγόνας και αποκαλύφθηκε στις μέρες μας γάτα ονόματι Ηλικία να χαράζει συλλαβικά τη μυστηριώδη και άφαντη πλέον εντολή: Imprimatur (ήτοι Φύλακες Γρηγορείτε). Την ίδια νύχτα, μάλιστα, προέκυψε το ακαταλόγιστο αξίωμα της "αυτοκαταστροφής των βιβλίων" και άρχισαν να διασπείρονται εκείνα τα θρυλικά φληναφήματα για κάτι κλεψύδρες το...

Ο τρόπος που ανέκαθεν αντιλαμβανόμασταν τον κόσμο ήταν άμεσος, ζωντανός, έγχρωμος και "πραγματικός", όπως ακριβώς τον βλέπουμε μπροστά μας. Στην πραγματικότητα όμως σπανίως βλέπουμε το παρελθόν "έγχρωμα" και "ζωντανά". Το μέσο της φωτογραφίας, που εισήχθη στα ιστορικά αρχεία με την ανάπτυξη της φωτογραφικής διαδικασίας της νταγκεροτυπίας το 1839, για έναν ολόκληρο αιώνα λειτούργησε σχεδόν αποκλειστικά σε άσπρο και μαύρο. Σήμερα, με τη σύγχρονη τεχνική του ψηφιακού χρωματισμού, έχουμε πλέον τη δυνατότητα να δούμε με άλλο μάτι έναν αιώνα κοσμογονικών ιστορικών αλλαγών (18...

Η "φωτογραφία γάμου" είναι κάτι πολύ περισσότερο από την αποτύπωση μιας ευτυχισμένης στιγμής. Μέσα από ένα ανήσυχο και ίσως πικρό κείμενο -που αντλεί από τους χώρους της φιλοσοφίας, της ψυχανάλυσης και της θεωρίας της φωτογραφίας- αποκαλύπτονται αδιόρατες μέχρι τώρα όψεις ενός συνηθισμένου αντικειμένου και φανερώνεται μια ψυχική πραγματικότητα που αγνοούσαμε. Τι εκφράζει μια "φωτογραφία γάμου"; Είναι το διαβατήριο για την αιωνιότητα ή ο φόβος ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί; Mήπως εκφράζει την αγωνία του ανθρώπου για τον θάνατο που επιδιώκει να τον ξορκίσει με τον...

Αυτό που κάνει η Τζένη Λυκουρέζου ερμηνεύοντας στιγμές φωτογράφων στο βιβλίο "...με αφορμή τις φωτογραφίες" δεν θέλει μόνο κουράγιο για να το κάνεις, θέλει βαθιά εμπιστοσύνη & βαθιά αγάπη στη τέχνη της Φωτογραφίας. Ανδρέας Ζαχαράτος

Γιατί οι selfies κατόρθωσαν να γίνουν μέχρι σήμερα το πιο πετυχημένο είδος εικόνας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Ποια είναι η αναλογία τους προς το προσωπικό πορτρέτο και την αυτοσκηνοθεσία; Ο Βόλφγκανγκ Ούλριχ θεωρεί τις selfies τον πρώτο τύπο ενός δημοκρατικοποιημένου και παγκοσμιοποιημένου πολιτισμού εικόνας. Μέσω της ψηφιοποίησης, οι εικόνες αυξήθηκαν και απέκτησαν τεράστια σημασία. Το γεγονός ότι παράγονται πιο εύκολα, και διαχέονται και μοιράζονται γρηγορότερα σε σύγκριση με το παρελθόν, δεν οδηγεί μονάχα στη βεβαιωμένη "παλίρροια εικόνων", αλλά αποδίδει και επιπλέον...