Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό προέρχεται από τις εργασίες ενός σεμιναρίου συλλογικής μετάφρασης. Δύο ξένοι ποιητές προσκαλούνται στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος Θήρα, στα Φηρά της Σαντορίνης και συνεργάζονται με Έλληνες ποιητές και μεταφραστές. Το αποτέλεσμα της συλλογικής μετάφρασης επιμελείται και παρουσιάζει ένας από τους μεταφραστές. Το σεμινάριο εντάσσεται στις δραστηριότητες του ευρωπαϊκού δικτύου κέντρων ποιητικής μετάφρασης που αποτελείται από τα Iδρύματα Royaumont (Γαλλία), Casa de Mateus (Πορτογαλλία), Tyrone Guthrie Center (Ιρλανδία) και το Ίδρυμα Θήρα (Ελλάδα). Το παρόν β...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ Ο γέροντας ήταν σοφός και συχνά προς τον τάφο του τραβούσε περνώντας απ' το δάσος με τις καστανιές. Κει που η γη είναι πλατιά στη μορφή τ' αχνογάλαζου κι όπου οι πόλεις απόμακρες σα μαργαριτάρια λάμπουν. Οι πέτρες ροδόχροες φανέρωναν ματιές κάτω απ' τα χρόνια του τις χαμένες του αγάπες. Όταν ανηφόριζε το κοντανάσαιμα τον σταματούσε κι η ελπίδα. Ο Θεός έπλαθε για χάρη του τον κόσμο ασυννέφιαστο ανυπόμονο.

[...] Αιώνες στη σειρά αυτή η γη της σοφίας, της ποίησης και του χριστιανισμού προσέλκυε πνευματικούς ανθρώπους από όλο τον κόσμο, οι οποίοι εκπλήρωναν ένα προσκύνημα μέσα από το έργο της λογοτεχνίας, της μουσικής, της αρχιτεκτονικής, της ζωγραφικής και τον τρόπο ζωής τους. Γιατί η πρώτη από όλες τις τέχνες είναι ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε τα πράγματα. Και όποιος βιώνει την Ελλάδα, συνδέεται άρρηκτα μαζί του. Έτσι, δέκα σύγχρονοι ποιητές (η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, ο Δημήτρης Άλλος, η Γιάννα Μπούκοβα, ο Λιουμπομίρ Λέβτσεφ, η Τσβετάνκα Ελένκοβα, ο Τζόναθαν Νταν, ο Ντρά...

ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ Πέρασα μπροστά από τόσες πόρτες μέσα στο διάδρομο των χαμένων φόβων και των φυλακισμένων ονείρων άκουσα πίσω απ' τις πόρτες δέντρα που τα βασάνιζαν και ποταμούς που προσπαθούσαν να τους δαμάσουν Πέρασα μπροστά απ' τη χρυσή πόρτα της γνώσης μπροστά από πόρτες που έκαιγαν και δεν ανοίγαν μπροστά από πόρτες που κουράστηκαν να μένουν πολύ καιρό κλειστές κι από άλλες σαν καθρέφτες απ' όπου περνούσαν μόνο οι άγγελοι Υπάρχει όμως μια πόρτα απλή, δίχως σύρτη ούτε μάνταλο στο βάθος του διαδρόμου, απέναντι απ' το ρολόι η πόρτα που οδηγεί πέρα από σένα- καν...

"Δεν είναι ανάγκη, ξεκινώντας για την ανακάλυψη της ποιητικής δημιουργίας, να διαλέξουμε ένα γεγονός που έχει γίνει παραδεκτό σαν ποιητικό, ή να στηριχθούμε σε κανονισμούς που έχουν καθιερωθεί, έστω, από το καλό γούστο. Μπορεί να ξεκινήσει κανείς από ένα γεγονός καθημερινό: ένα μαντίλι που πέφτει μπορεί να είναι για τον ποιητή ο μοχλός με τον οποίο θα σηκώσει ένα σύμπαν. Γι' αυτό ο σημερινός ποιητής δεν περιφρονεί καμιά κίνηση της Φύσης και το Πνεύμα του παρακολουθεί κάθε ανακάλυψη, τόσο στις συνθέσεις τις πιο απλόχωρες και πιο άπιαστες (πλήθη, ωκεανοί, έθνη), όσο και στα γ...

Περιέχονται αποσπάσματα από τις ποιητικές συλλογές "Αντι-Πλάτων"/"Anti-Platon", 1947 (μτφρ. Χριστόφορος Λιοντάκης), "Περί κινήσεως και ακινησίας της Τάφρου"/"Du Mouvement et de l'immobilite de Douve", 1953 (μτφρ. Μηνάς Δημάκης), "Η βασιλεύουσα έρημος του χτες"/"Hier regnant desert", 1958 (μτφρ. Μηνάς Δημάκης) και "Αφιέρωση"/"Devotion", 1959 (μτφρ. Χριστόφορος Λιοντάκης).

Σπάνια τα μεγάλα αρμόνια και οι βαθύφωνες βιόλες της νοσταλγίας και της μελαγχολίας ανάδωσαν ήχους τόσο αιχμηρούς, τόσο νοσηρούς, αλλά μαζί και τόσο μεθυστικούς, σαν αυτούς που ακούμε στα ποιήματα του Μιλόζ. Η μουσική τους μας κυριεύει αμέσως· είναι μια μουσική βαριά, παράξενα υποβλητική, που μας κάνει να οραματιζόμαστε παμπάλαιους σκοτεινούς πύργους, πελώρια έρημα δάση, λησμονημένα από τους ανθρώπους, πανύψηλες εκκλησίες που μέσα απ' τα πολύχρωμα τζάμια τους, γλιστρά ένα πελιδνό, θανάσιμο φως φθινοπώρου. Όπως όλων των μουσικών ποιητών, έτσι και του Μιλόζ, οι στίχοι διοχετε...

Ο Γιώργος Θέμελης λίγο πριν τον θάνατό του είχε ετοιμάσει για έκδοση σε δική του επιλογή και μετάφραση, ποιήματα του Γάλλου ποιητή Rene Char. Βέβαια με τον ποιητή αυτόν ο Θέμελης είχε ασχοληθεί από πολύ παλιά, από την εποχή του περιοδικού "Κοχλίας", δηλαδή λίγο μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Το δακτυλόγραφο της μετάφρασης, μαζί με πρόλογο και ένα μικρό απάνθισμα κριτικών για τον Char, βρέθηκε στα κατάλοιπά του, που ανήκουν στα παιδιά του, και ύστερα από παραχώρηση δική τους αποφασίστηκε από το διοικητικό συμβούλιο της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης να εκδοθεί όπως ακριβώς...