Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η επαφή μου με τούτα τα "ενήλικα" παραμύθια αρχίζει με το πρωτοφανέρωμα της μητρότητας στη ζωή μου... Σαν έσκυψα για πρώτη φορά να αφηγηθώ παραμύθι στα παιδιά μου, νανούριζα και ένα άλλο -μεγαλύτερο- παιδί, το παιδί μέσα μου! Έτσι προέκυψε αυτό το λογοτεχνικό εγχείρημα των εναλλακτικών παραμυθιών για μικρούς και μεγάλους.

Ο ερημίτης Χάτο στεκότανε στην ερημιά και προσευχόταν στο Θεό. Μια καταιγίδα μαινόταν, ενώ τα μακριά του γένια και τα σκεπασμένα με ψάθα μαλλιά του ανέμιζαν γύρω του... Μα δεν έσπρωχνε τα μαλλιά του μακριά απ' τα μάτια του, ούτε μάζευε τα γένια του μέσα στη ζώνη του, γιατί τα χέρια του ήταν υψωμένα για προσευχή. Είχε μία σπουδαία ευεργεσία για την οποία έπρεπε να παρακαλεσει... Η Λάγκερφελ υμνεί την ομορφιά της φύσης τόσο ξεχωριστά, με τόση λεπτομέρεια, κατεβαίνοντας στο ύψος της μάνας γής, για να μας μυήσει στα μυστήρια της φύσης που είναι χάρη. Μια χάρη που αποκαλύπτεται...

Τα μαγικά παραμύθια "δε λένε αυτό που θέλουν να μας πουν", αλλά με το συμβολικό τους λόγο, όσο ανώδυνος κι εξωπραγματικός κι αν μοιάζει, μας λένε τι πρέπει να κάνουμε "για να μεγαλώσουμε". Μέσα από τη μυητική πορεία των ηρώων τους, μας δείχνουν ότι στη ζωή θα συναντήσουμε εξουσιαστές. Η καλή ή κακή τους πρόθεση δεν έχει σημασία - αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να μας ακινητοποιήσουν μέσα στην εξουσία τους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βρέθηκαν στον δρόμο μας μονάχα για να μας δώσουν το κλειδί μιας πύλης που οδηγεί αλλού. Σ' αυτό το μικ...

Τι συμβαίνει όταν τα όνειρα αποφασίζουν να ταξιδέψουν ελεύθερα, μακριά από την φυλακή των ανθρώπων; Όταν οι σιωπές προσπαθούν να τραγουδήσουν εκείνα τα νοσταλγικά τραγούδια που έχουν πια ξεχαστεί; Και τι συμβαίνει όταν οι ψυχές των ανθρώπων αποφασίζουν να δουν την πραγματική τους φύση στον ραγισμένο καθρέπτη; Τότε χτίζουν πόλεις διαφορετικές από τις υπόλοιπες. Πόλεις γεμάτες από ιστορίες. Τόσο όμοιες μα και τόσο διαφορικές μεταξύ τους. Μέσα στο τίποτα χτίζονται οι πόλεις των χρυσών ανθρώπων

Περιέχει τις ιστορίες: "Ο ίσκιος", "Η ιστορία της μάνας", "To ιπτάμενο σεντούκι", "Ο Θεός των ονείρων", "Oι σαλαμάνδρες μπήκανε στη πόλη, μου το 'πε η κυρά των βάλτων".

Ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά των Παραμυθιών του Βίλχελμ Χάουφ είναι η ανάμιξη φανταστικών στοιχείων και στοιχείων από την καθημερινή ζωή. Στους κύκλους του βιβλίου του, ο συγγραφέας αναμιγνύει τα παραμύθια που διηγούνται τα συγκεκριμένα πρόσωπα με τις πραγματικές ιστορίες, που χρησιμεύουν ως φόντο και αφορμή για τη διήγησή τους. Υπάρχει για παράδειγμα μια πραγματική ιστορία, που βρίσκει τη λύση και τη δικαίωσή της μέσ' από το ίδιο το παραμύθι. Εκεί ακριβώς έγκειται και η μαγεία τους. Κοντολογίς, ο Βίλχελμ Χάουφ μας μεταφέρει στη μαγική εκείνη Ανατολή, όπου η ονειροφ...

Τα παραμύθια αφηγούνται φανταστικές ιστορίες, που σκοπό έχουν να διασκεδάσουν τον ακροατή και να τον διδάξουν. Η φαντασία παίζει κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση της ιστορίας, η οποία συνήθως διαδραματίζεται σ’ ένα μαγικό κόσμο με ήρωες υπερφυσικούς, που δεν έχουν καμιά σχέση με την καθημερινότητα, αλλά γίνονται δεκτοί από το ακροατήριο με ευχαρίστηση και έχουν τη δυνατότητα να λειτουργούν ως πρότυπα. Στα περισσότερα παλιά παραμύθια πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν τα ζώα με ανθρώπινες ιδιότητες. Το χρυσό πουλί, το φτερωτό άλογο, ο λύκος, η αλεπού και άλλα πολλά ζώα είναι οι ήρωες...

Διαβάζοντας τα "Παραμύθια από τη Φινλανδία", μπορεί κανείς να εντοπίσει ομοιότητες με πολύ γνωστά ευρωπαϊκά παραμύθια. Μια περίπτωση αποτελεί το παραμύθι "Η Μιέλικκι και οι εννιά της γιοι", το οποίο θυμίζει την ιστορία του Τσάρου Σαλτάν, που έγραψε σε μορφή ποιήματος ο Αλέξανδρος Πούσκιν και στο οποίο, λίγο αργότερα, βασίστηκε η ομώνυμη όπερα του Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ. Μία άλλη περίπτωση είναι το παραμύθι "Η Λίισα και ο πρίγκιπας", όπου η ιστορία της ορφανής από μητέρα πρωταγωνίστριας με την κακιά μητριά, θυμίζει την τύχη της γνωστής σε όλους Σταχτοπούτας. Οι Φινλανδοί...

Μια μέρα, στα πολύ παλιά χρόνια, ο Γκόχα, ο πιο σοφός ανάμεσα στους τρελούς, διάλεξε για πρωτεύουσα το Κάιρο. Και από τότε, αμέτρητες ιστορίες μαγικές, αστείες ή σοφές πλανιούνται μέσα στην αιγυπτιακή πόλη. Αρχίζουν έτσι: Καν γιάμα καν, μια φορά ήταν και δεν ήταν, γιατί τούτο δω είναι μονάχα παραμύθι. Καν γιάμα καν... Και παρουσιάζεται ο Σαΐντ, ο φτωχός χωρικός, φορώντας στο κεφάλι το ξύλινο γαβάθι του. Καν γιάμα καν... Θα μιλήσει στο τέλος η αμίλητη πριγκίπισσα; Καν γιάμα καν... Ήταν ένας έμπορος που, προτού ξεκινήσει για τη Μέκκα, φύλαξε το θήσαυρό του μέσα σ' ένα πιθά...

Αναντίρρητα, ο Ηρόδοτος είναι ένας μέγας ιστορικός. Απομονώνοντας όμως τις αφηγήσεις του με λογοτεχνική αξία, υπογραμμίζεται η αξία των έργων του στο λογοτεχνικό είδος του παραμυθιού, της λαϊκής αφήγησης, ψήγματα της οποίας αποκαλύπτουν πραγματικά γεγονότα από τη ζωή ανθρώπων και λαών αλλά και παράξενες διηγήσεις που αγγίζουν τα όρια του φανταστικού και της υπερβολής, που είναι απαραίτητη για την έκφραση ενός μοτίβου παραμυθιού στην ηροδότεια αφήγηση, που κάθε φορά αποκαλύπτει την τραγικότητα, την ανοησία ή το μεγαλείο τής ανθρώπινης ύπαρξης. Οι ιστορίες του Ηροδότου που α...

Σκιάχτρα με ακριβά ρούχα, πετεινοί που αρνήθηκαν να λαλήσουν, φρυκτωρίες, πυθίες, σίβυλλες και ναυαγισμένοι Aladdin. Παραμύθια για μεγάλα παιδιά...

..."Υπήρχε λένε κάποτε, στην αρχή του όλου, ή πριν απ΄όλα, μιαν εποχή, που όλοι οι άνθρωποι ούτε λίγο μα ούτε πολύ ήσανε όλοι τους Θεοί. Έβλεπαν την καταιγίδα κι εκείνη ερχόταν και ξέσπαγε πάνω στον ωκεανό. Άκουγαν τον σεισμό και έπειτα η γης κουνιότανε συθέμελα. Έβλεπαν το Δέντρο και ο σπόρος μεγάλωνε και μεγάλωνε και έβγαζε άνθη και καρπούς και έκανε κλαριά και δυνατό κορμό και από κάτω του ξεκουράζονταν τα όνειρα και πότε πότε και οι καημοί. Σκέφτονταν έναν πλανήτη και ο πλανήτης σχηματιζόταν, ονειρεύονταν έναν κόσμο και ο κόσμος υφαινόταν. Ανάσαιναν και κάθε στιγμή που...

Όταν ακούγονται παραμύθια λαϊκά, ο λόγος των ανθρώπων του κόσμου ανοίγει δρόμους μέσα στα σκοτάδια. Ιστορίες περασμένες απ' του χρόνου το δοκίμι, υποθέσεις μπολιασμένες απ' τη σοφία και την ανάσα των πολλών, έρχονται ως φωνές απ' το άχρονο και μαγιά του άτοπου να μιλήσουν για το σήμερα που στριμώχνεται ανήσυχο μα πάντα λοξοκοιτάει στο φως. Σε εποχές σκοτεινών περιόδων μοιράζουν απλόχερα την αισιοδοξία και ενδυναμώνουν την ενέργειά μας σε μια λογική μεταστροφής της διάθεσής μας έτσι ώστε να μπορέσουμε τελικά να μπολιάσουμε θετικά την καθημερινότητά μας. Μας υποδεικνύουν λύσε...

Όταν ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο κάθισε και τον καμάρωσε. - Μπράβο μου, είπε, έκαμα ωραία δουλειά. Έφτιαξα περιβόλια, δάση, ποτάμια, βουνά, λίμνες, θάλασσες, ζώα, ψάρια, πουλιά! Χαρά Θεού να τα βλέπει και να τα χαίρεται όλ' αυτά ο άνθρωπος!... Ελπίζω να τ' αγαπήσει, να τα σεβαστεί και να ζήσει χαρούμενος κι ευτυχισμένος. Αλλά ο άνθρωπος δε σεβάστηκε το ωραίο περιβόλι του Θεού. Έκοψε τα δέντρα, έκαψε τα δάση, μόλυνε τις θάλασσες, τις λίμνες και τα ποτάμια, κυνήγησε και σκότωσε τα ζώα και τα πουλιά κι έχτισε πολυκατοικίες κι έκλεισε μέσα τα παιδιά. Και τα παιδιά άρχισαν να κλα...