Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έχετε αντιμετωπίσει καταστάσεις όπου τα φαινόμενα μάλλον απατούν; Αυτό ισχύει στα παράδοξα, που προκύπτουν με βάση μια συλλογιστική η οποία μας οδηγεί σε ένα προφανώς λογικά απαράδεκτο συμπέρασμα, το οποίο όμως βασίζεται σε προφανώς αποδεκτές υποθέσεις. Ο καθηγητής φιλοσοφίας Ρ. Μ. Σένσμπουρι μας ξεναγεί στο λαβυρινθώδη, προκλητικό όσο και γοητευτικό αινιγματικό κόσμο των παραδόξων. Εξηγεί ότι συνδυάζουν τη διασκέδαση με την απαιτητική πνευματική άσκηση, την έρευνα με την γόνιμη αντιπαράθεση, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εύκολο να διατυπωθούν, δύσκολο όμως ν...

Στην παρούσα μελέτη, ο συγγραφέας, μεταβαίνοντας από το πεδίο της πόλης στο πεδίο της ιστορίας και εν συνεχεία στο πεδίο της επιστήμης, επιχειρεί να αναδείξει τους δεσμούς ανάμεσα στη μέτρηση του χρόνου, την οργάνωση του χώρου και τη διαχείριση του ανθρώπινου μόχθου. Στο παραγωγικό πλαίσιο της σύγχρονης πόλης-μηχανής, εντός του οποίου πραγματώνεται η αρχιτεκτονική, φαίνεται πως καμία χρονική παράμετρος δεν πρέπει να παραμείνει ανεξέλεγκτη: το δίπτυχο χρόνος παραγωγής - ελεύθερος χρόνος αλλά και οι διαφορετικές εκφάνσεις της ιστορίας, όπως η παράδοση και το κοινό παρελθόν, μ...

Ο Άγιος Αυγουστίνος είχε πει ότι γνωρίζει την απάντηση αρκεί να μην του τεθεί η ερώτηση. Ωστόσο, μόλις προσπαθούσε να εξηγήσει τι είναι ο χρόνος δεν γνώριζε πλέον την απάντηση. Μέρος του προβλήματος είναι η περίπλοκη φύση της ερώτησης. Κάθε άτομο προσεγγίζει την ερώτηση "Τι είναι χρόνος;" από διαφορετική οπτική. Έτσι, οδηγούμαστε στο να αναρωτιόμαστε κατά πόσο ο χρόνος είναι γραμμικός ή κυκλικός, κατά πόσο έχει τέλος, εάν είναι δυνατόν το ταξίδι στο χρόνο, πώς εμφανίζεται η εμπειρία της ροής του χρόνου, πώς ρυθμίζονται τα δικά μας εσωτερικά ρολόγια και πώς η γλώσσα μας συλλ...

Στην παρούσα μελέτη, ο συγγραφέας, προκειμένου να αναδείξει πτυχές της έννοιας του χρόνου στην αρχιτεκτονική, οι οποίες απέχουν από τη διαδικασία μέτρησης και επιστημονικής χρήσης του, εισάγει τον όρο "ποιητικός χρόνος", ως αντίβαρο του τεχικού χρόνου. Πρόκειται για ένα μη μετρήσιμο, μη αντικειμενικό χρόνο συσχετισμών, εσωτερικών αλληλεπιδράσεων, αντιστοιχιών, επαναφορών, αποσπασμάτων, ένα χρόνο αποδεσμευμένο από διαδοχικές αλληλουχίες και καρτεσιανές συντεταγμένες. Ο ποιητικός χρόνος εμφανίζεται στην αρχιτεκτονική ως χρόνος κενού, παύσης, σιωπής. Βασικό παράδειγμα ανάδειξη...

Ζούμε σε μία περιορισμένη πραγματικότητα, εν μέρει διαμορφωμένη από τον τρόπο αντίληψής μας και εν μέρει κατασκευασμένη από τις απόψεις που έχουμε δανειστεί, στις οποίες είναι προσκολλημένη η αυτοεκτίμησή μας. Πολεμάμε για τις απόψεις μας, όχι επειδή τις πιστεύουμε αλλά επειδή εμπερικλείουν τη συνηθισμένη αίσθηση του εαυτού μας. Αν και συνεχώς πληγωνόμαστε εξαιτίας της περιορισμένης πραγματικότητας μέσα στην οποία ζούμε, κατηγορούμε τη ζωή, και δεν αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη να ανακαλύψουμε κάποιες εντελώς νέες οπτικές. Όλες οι ιδέες που διαθέτουν μία μεταμορφωτική δύναμη...

Προσέξτε τους στίχους και ειδικότερα τις λέξεις, κάθε μια έχει το νόημά της και τη συγκεκριμένη σημασία της. Ο πυκνός στιχουργικός λόγος του συγγραφέα συνδυάζεται απόλυτα και ηθελημένα με τον αντίστοιχο πεζό έτσι ώστε μέσω αυτού να γνωρίσουμε κυρίαρχα θέματα της Αστρονομίας, της υπέροχης Μυθολογίας μας και του αδιευκρίνιστου άχρονου Χρόνου. Ο στιχουργικός λόγος είναι το έναυσμα, ο πεζός λόγος αποτελεί τη γνώση. Ποιος είναι ο αχός του Σύμπαντος; - Γιατί το Σύμπαν είναι ανέκφραστο; - Ποιοί είναι οι Φεγγαρολουσμένοι; - Τί έγινε με τον Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη; - Τί είναι...

Τι είναι χρόνος; Είναι κάτι πραγματικό ή μια ψευδαίσθηση που θα τελειώσει μόλις παύσει κάθε είδους "αλλαγή" στο Σύμπαν μας; Ο χρόνος υπάρχει ή αναδύεται από έναν άχρονο Κόσμο; Σκεφτόμαστε και ζούμε "εντός" ή "εκτός" χρόνου; Ζούμε σε ένα σύμπαν Μπόλτσμαν ή σε ένα σύμπαν Λάιμπνιτς; Ελεύθερη βούληση ή μοίρα; Αλλαγή ή αιωνιότητα; Ατομικότητα ή ομοιομορφία; Άραγε, οι φυσικοί νόμοι είναι αδήριτοι και διαχρονικοί ή εξελίσσονται στον χρόνο, στο πλαίσιο μιας κοσμολογικής φυσικής επιλογής; Τέτοιου είδους αντινομίες θέτει -και απαντά- ο διαπρεπής θεωρητικός φυσικός Λι Σμόλιν. Επαναπρο...

Στις 6 Απριλίου του 1922 στο Παρίσι, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και ο Ανρί Μπερξόν έκαναν δημόσια έναν διάλογο για τη φύση του χρόνου. Ο Αϊνστάιν έκρινε ότι η θεωρία του Μπερξόν για τον χρόνο ήταν απλουστευτική, ψυχολογικά ερμηνευμένη και ασυμβίβαστη με τα ποσοτικά δεδομένα της φυσικής. Ο Μπερξόν, που ως φιλόσοφος έγινε διάσημος για το επιχείρημα ότι ο χρόνος δεν θα έπρεπε να ερμηνεύεται αποκλειστικά και μόνο μέσα από την σκοπιά της επιστήμης, κατέκρινε την θεωρία του Αϊνστάιν ως μια μεταφορά της μεταφυσικής στην επιστήμη, με πλήρη αδιαφορία για τα πιο άδηλα στοιχεία του χρόνου....

Η ιστορία μας ξεκινά στο γύρισμα του προηγούμενου αιώνα, με τον νεαρό Χέρμπερτ Τζορτζ Γουελς να γράφει το πρώτο του βιβλίο -μια φανταστική ιστορία που συγκλόνισε ολόκληρο τον κόσμο- με τίτλο "Η Μηχανή του Χρόνου". Εκείνη την εποχή πλήθος παραγόντων -φιλοσοφικών και τεχνολογικών- συνετέλεσαν στη ριζική μεταβολή της αντίληψης που είχαμε για την έννοια του Χρόνου. Η πρόοδος προέλαυνε ασταμάτητη -ο ηλεκτρικός τηλέγραφος, οι ατμομηχανές και ο σιδηρόδρομος, η ανακάλυψη θαμμένων πολιτισμών και η τελειοποίηση των ρολογιών- και τούτο ήταν καλό για τον οπτιμιστή της τε...

Υπάρχει πραγματικά ο χώρος και ο χρόνος; Από τι είναι φτιαγμένη η πραγματικότητα; Μπορούμε να κατανοήσουμε τη βαθιά δομή της; Ο καθηγητής θεωρητικής φυσικής Κάρλο Ροβέλλι έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή του εξερευνώντας τέτοια ερωτήµατα. Σε αυτό το συναρπαστικό βιβλίο µάς δείχνει πώς οι γνώσεις και οι αντιλήψεις µας για την πραγµατικότητα έχουν αλλάξει ανά τους αιώνες, από την εποχή του Δηµόκριτου µέχρι τη σύγχρονη εποχή της κβαντικής βαρύτητας βρόχων. Οδηγώντας µας σε ένα θαυµαστό ταξίδι, µας προσκαλεί να φανταστούµε έναν εντελώς νέο κόσµο όπου µαύρες τρύπες περιµένουν...

Η έννοια του χρόνου αποτελεί το θεμέλιο της αντίληψης του σύγχρονου ανθρώπου για τον κόσμο. Ωστόσο οι νέες επιστημονικές ανακαλύψεις, που ξεκινούν από την μελέτη της καθημερινής εμπειρίας της εναλλαγής της ημέρας με τη νύχτα και της διαδοχής των εποχών, για να προχωρήσουν στην αποδοχή της Διεθνούς Γραμμής Ημερομηνίας και να καταλήξουν στις αινιγματικές εξισώσεις της Θεωρίας της Σχετικότητας, της κβαντομηχανικής, της θεωρίας των παράλληλων κόσμων κι εκείνης των διαχρονικών αναδιπλώσεων, προτείνουν καινούργιες αρχές, οι οποίες αναμορφώνουν ριζικά την κλασική αντίληψη της έννο...