Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Αλφαβητάριον" κυκλοφόρησε επί 23 χρόνια (1955-1978) σε 16 εκδόσεις, κι ωστόσο σήμερα είναι δύσκολο να βρεθεί αντίτυπό του σε καλή κατάσταση. Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι φωτογραφική αναπαραγωγή της όγδοης έκδοσής του, το 1969. Το αναγνωστικό αυτό, εκτός όλων των άλλων, αποτελεί οπωσδήποτε και αναμνηστικό μιας ολόκληρης εποχής. Παράλληλα, όμως, χρησιμοποιήθηκε στην τάξη επί είκοσι χρόνια και προσδιόρισε τον τρόπο προσέγγισης της γλώσσας καθώς και την εκμάθηση της ανάγνωσης από πλήθος μικρούς μαθητές. Το δε (εντυπωσιακό) γεγονός ότι το περιεχόμενό του δεν άλλ...

Το αναγνωστικό της Β' Δημοτικού του Βασίλη Οικονομίδη με εικονογράφηση του ζωγράφου Γιώργου Μανουσάκη είναι προϊόν της μετεμφυλιακής Ελλάδας και της κυβέρνησης του Εθνικού Συναγερμού υπό τον Αλέξανδρο Παπάγο, της παράταξης που κυβέρνησε από το 1952 επί έντεκα χρόνια -από το δε 1956 ως ΕΡΕ υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή- , μέχρι τις εκλογές του 1963. [...] (από το επίμετρο της Ελένης Κεχαγιόγλου)

Μέσα από τις σελίδες του αναγνωστικού ξεπηδούν οι εικόνες της ταραγμένης εκείνης εποχής, καθώς και οι αναμνήσεις για όσους βρέθηκαν μαζί του στα σχολικά θρανία. Ο τόμος κοσμείται εξ ολοκλήρου με 200 εξαίρετες ξυλογραφίες του μεγάλου χαράκτη Α. Τάσσου, που αποτελούν θαυμάσια δείγματα της ευαισθησίας του και κάνουν το βιβλίο αυτό ένα μοναδικό λεύκωμα τέχνης. Η ανατύπωση του αναγνωστικού έγινε με πολύ μεράκι για να αποδώσει πιστά την πρώτη έκδοση.

Οι τρεις συγγραφείς του βιβλίου αυτού, μαθήτριες του Δημήτρη Χατζηδήμου αρχικά και στη συνέχεια συναδέλφισσές του, αποφασίσαμε να προβούμε σε αναδίφηση της εργογραφίας του, μέσα από τις δημοσιευμένες εργασίες Ελλήνων και ξένων συγγραφέων που αναφέρονατι στο συγγραφικό του έργο αναδεικνύοντας έτσι τη συμβολή του στην καταξίωση της παιδαγωγικής Επιστήμης στον ακαδημαϊκό και εκπαιδευτικό χώρο.

Ο Αλέξανδρος Δελμούζος αποτελεί ηγετική φυσιογνωμία του εκπαιδευτικού δημοτικισμού, εξέχον μέλος της δημοτικιστικής "τριανδρίας", μαζί με τους Δημήτρη Γληνό και Μανώλη Τριανταφυλλίδη. Το ζήτημα της δημοτικής γλώσσας και της θεσμικής της κατοχύρωσης στο ελληνικό σχολείο συνδέθηκε εκ των πραγμάτων αναπόσπαστα με όλα τα μείζονα ιστορικά διακυβεύματα: το περιεχόμενο της ελληνικής εθνικής ταυτότητας, το ζήτημα του εκσυγχρονισμού, την τεχνολογική/επιστημονική ανάπτυξη, την κοινωνικοπολιτική ανασυγκρότηση, τον ιδεολογικό προσανατολισμό του ελληνικού έθνους-κράτους, ιδίως μετά α...

Το Ίδρυμα Πολιτισμού και Εκπαίδευσης "Ανδρέας Λεντάκης" στεγάζεται στην οδό Ασωμάτων 47 στον Κεραμικό και προεδρεύεται από τη σύζυγό του Έφη Λεντάκη. Ιδρύθηκε το 1999 με στόχο να διασώσει και να διαδώσει την πολύτιμη πνευματική και πολιτική παρακαταθήκη του Ανδρέα λεντάκη καθώς και να δημιουργήσει ένα φυτώριο νέων ανθρώπων που θα εμφορείται από τις αξίες και τα ιδανικά τα οποία πρέσβευε και εξέπεμπε με τη ζωή του ο ξεχωριστός αυτός άνθρωπος. Το Ίδρυμα έχει να επιδείξει μια εξαιρετικά πλούσια και πολύπλευρη δραστηριότητα.

Τα τελευταία χρόνια σημειώνεται ένα αυξημένο ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας διεθνώς για μια ιδιαίτερη ιστοριογραφική κατηγορία που εστιάζει στην ιστορία της καθημερινής ζωής των απλών ανθρώπων και συγκροτείται από αυτή. Η ιστορία των κοινών ανθρώπων ως ιδιαίτερο πεδίο εμφανίζεται, θα λέγαμε, με τη μελέτη των μαζικών κινημάτων του 18ου αιώνα, αν και η πραγματική άνθιση μιας τέτοιας προτίμησης εντοπίζεται παράλληλα με την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, το οποίο αποτέλεσε ένα ισχυρό κίνητρο για τη μελέτη των ανθρώπων που ανήκαν στη συγκεκριμένη τάξη. Τα απομνημονεύ...

"...Είναι με αληθινή οδύνη που αφήνω το Υπουργείο Παιδείας. Πιστεύω βαθειά στην παιδεία και στην νεολαία. Μαζί αποτελούν τη μοναδική ελπίδα όχι για το μέλλον, όπως συνήθως λέγεται, αλλά για το σήμερα του τόπου. Λυπάμαι που αφήνω ανολοκλήρωτα βήματα όπως αυτά για την Ελληνική γλώσσα και τη θεσμική απελευθέρωση της εκκλησίας που τα πιστεύω αποφασιστικής σημασίας για την υπόσταση του έθνους και την υπόθεση της Δημοκρατίας. Δυστυχώς δεν έχω άλλη επιλογή. Λυπάμαι ειλικρινά γιατί πιστεύω ότι σε όλα τα επίπεδα η παιδεία άρχισε να μπαίνει σε άλλη τροχιά, ποιοτικής πορείας..."

Από τη σύστασή του το ελληνικό κράτος με το διάταγμα 1372/5 του 1830 θέσπισε το θεσμό του επιθεωρητή. Μέσα από την υπερεξουσία του αξιολογούσε το δάσκαλο ως προς τον τρόπο εργασίας του, αλλά και αποφάσιζε ποιος δάσκαλος θα συνέχιζε να διδάσκει και ποιος όχι. Έκτοτε σε όλες τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που επιχειρήθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις, δεν απουσιάζουν οι προσπάθειες χειραγώγησης και ελέγχου των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου. Όλες αυτές οι προσπάθειες έστω και με διαφορετικό όνομα είχαν ένα κοινό διττό σκοπό, την μεταλαμπάδευση στους μαθητές της κυρ...