Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σκοπός του βιβλίου είναι μια ελάχιστη, ατελής και προφανώς εξατομικευμένη προσπάθεια του συγγραφέα να ειδωθεί ένα συγκεκριμένο έργο μέσα από τη ματιά του χρήστη της τέχνης. Εκείνου στον οποίο απευθύνεται η τέχνη. Να αναδείξει τον ρόλο που έπαιξε ένα συγκεκριμένο έργο, τη σημασία του, τη μοναδικότητα του μηνύματός του.

Είναι γνωστή η σχέση του Μπέκετ με τη ζωγραφική και έχει επαρκώς σχολιασθεί από τους μελετητές του. Με αφορμή τις παράλληλες εκθέσεις των δύο Ολλανδών ζωγράφων Μπραμ και Γκερ βαν Βέλντε, ο Μπέκετ γράφει τα κείμενα του βιβλίου αυτού, ανοίγοντας μια συζήτηση για τη μοντέρνα τέχνη, πάντοτε επίκαιρη και καίρια, συνδέοντας με τρόπο αναπόφευκτο τη ζωγραφική με τη λογοτεχνία.

Στη μελέτη αυτή η "γενιά του '80" συνδέεται με τη θεωρία του μεταμοντερνισμού. Επιχειρήθηκε να περιγράφει ακροθιγώς το αν και σε ποιο βαθμό τους λογοτέχνες της λεγόμενης γενιάς του '80 απασχόλησαν θέσεις που επιχείρησαν να συμφιλιώσουν το μαρξισμό με τη σχολή της αποδόμησης και συνεπώς η ανάγκη να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις ανάμεσα στην απελευθέρωση της διαφορετικότητας και να επικρατήσουν καθολικά ισχύουσες η ελευθερία, η ευτυχία και η δικαιοσύνη. Το μεταμοντέρνο υποκείμενο και το συγγραφικό του σύμπαν έχει αντίκρισμα στους "φιμωμένους" και τους ανώνυμους, λόγω της ικα...

Επιχειρώντας να δώσουν μια κατά το δυνατόν πλήρη εικόνα του μεταμοντερνισμού (μετανεωτεριτικότητας) οι συγγραφείς ανατρέχουν στις θεωρίες που αναπτύχθηκαν από την αρχή του αιώνα και εντεύθεν και προσπαθούν να καταδείξουν πόσο αμφίσημος και εξεζητημένος είναι αυτός ο όρος που δεσπόζει στην καθημερινή μας ζωή. Εξετάζουν τις νέες τάσεις που διαμορφώθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα σε διάφορους τομείς της τέχνης και της διανόησης, όπως η ζωγραφική, η αρχιτεκτονική, η γλωσσολογία και η λογοτεχνία. Αναζητώντας τις αρχές του μοντερνισμού (νεωτερικότητας) παρακολουθούν τις εξελίξεις...

Στις "Συζητήσεις του με τον Pierre Cabanne" είναι η πρώτη φορά που ο Marcel Duchamp (1887-1968) -"ένας από τους πλέον ευφυείς ανθρώπους του 20ού αιώνα", όπως έλεγε ο Breton- μιλάει για τον εαυτό του και δίνει εξηγήσεις για τις πράξεις, τις αντιδράσεις, τα αισθήματα και τις επιλογές του. Με τις πράξεις του ως δημιουργός, ο Marcel Duchamp δεν θέλησε να επιβάλει μια νέα επαναστατική γλώσσα αλλά να προτείνει μια πνευματική στάση· γι αυτό και οι συνεντεύεις αυτές αποτελούν ένα μάθημα ηθικής που εκπλήσσει. Αφυπνίζοντας μια ολόκληρη ήπειρο, την Αμερική, ευαισθητοποιώντας την απ...

Το βιβλίο "Ο μοντερνισμός και οι μύθοι του" απαρτίζεται από δώδεκα μικρές μελέτες (αρκετές από αυτές αδημοσίευτες) σχετικές με κινήματα, καλλιτέχνες (Manet, Picasso, Giorgio de Chirico, Max Ernst, Andre Masson) αλλά και προβλήματα θεωρίας και κριτικής της μοντέρνας τέχνης που, παρά τον τεράστιο όγκο της διεθνούς βιβλιογραφίας, μένουν πάντα ανοιχτά για τον σύγχρονο ερευνητή. Εξάλλου, ένας τρόπος για να μην απορροφηθούμε "από τη δίνη των πεπραγμένων" της σημερινής εποχής είναι η διαυγέστερη και κατά το δυνατόν πιο αντικειμενική και δίκαιη κατανόηση της εποχής του μοντερνισ...

Ο Μινώταυρος και η σχεδόν ταυτόσημη εμβληματική μορφή του "Ακέφαλου" είναι δύο από τα πλέον έκτυπα μορφικά "συμπτώματα" της "κρίσης των συμβόλων", που χαρακτηρίζει την τέχνη και τη λογοτεχνία των τελευταίων κυρίως χρόνων του μεσοπολέμου. Η πλέον σαφής ένδειξη της σύνδεσης των μορφών αυτών με το κλίμα της εποχής είναι η ίδια η αμφισημία της συμβολικής λειτουργίας τους. Ο Μινώταυρος κατεδαφίζει το μύθο του ήρωα, αλλά γίνεται ο ίδιος πρωταγωνιστής σε μια νέα σκηνή όπου κυριαρχεί η ύβρη, η βία και η καταστροφή. Πρόκειται ίσως για ανατρεπτική και οριακή αντίδραση σ' αυτή την ακα...

[...] Ο αναγνώστης θα παρακολουθήσει στο δοκίμιο πάνω στον "Μωυσή του Μιχαήλ Αγγέλου" μιαν επαναστατική ερμηνευτική, που συγκροτείται από τη μεθοδική επεξεργασία λεπτομερειών, όπως στην αποκρυπτογράφηση των ονείρων. Αλλά αυτό που πρέπει να ερευνηθεί δεν είναι η φύση της τέχνης, ένα χρέος στη γενικότητα του οποίου ναυάγησαν πολλοί επίγονοι ψυχαναλυτές. Ο Φρόυντ θα προσπαθήσει να εξηγήσει τη συντριπτική εντύπωση του συνόλου, τον τρόπο με τον οποίο ο Μιχαήλ Άγγελος συναντά τις βαθύτερες ψυχικές ανάγκες μας, βαδίζοντας στο έμμεσο μονοπάτι του ήσσονος γεγονότος. Αυτό που έχουμε...

Η μελέτη αυτή, καρπός έρευνας 10 χρόνων, βασίζεται στην παρουσίαση τεκμηρίων που ανατρέπουν παλαιότερα συμπεράσματα για το γραπτό έργο του αποκαλούμενου "πατέρα της νεοελληνικής τέχνης", Παναγιώτη Δοξαρά (1662-1729), ενώ την ίδια στιγμή, αποκαλύπτουν ένα μεταφραστικό έργο, πρωτοποριακό για την εποχή του και μοναδικό στο είδος του, έως σήμερα.

Η ζωγραφική του είναι μια αδιάκοπη αναζήτηση όχι για τις φόρμες ή τη σύνθεση των χρωμάτων αλλά για τις μορφές του Απόλυτου. Η ζωγραφική του Βικέντιου -θα μπορούσα να προσθέσω,- είναι η εσωτερική του βιογραφία: Από την απόγνωση των Πατατοφάγων ως την εκθαμβωτική γιορτή των ηλιοτρόπιων. Μέσα από αυτή την "άλλη" βιογραφία που είναι η αρχή της δικής μου προσέγγισης, ο Βικέντιος Βαν Γκογκ, λειτουργός του Υψίστου και καρμπονάρος, ιδιοφυής και τρελός ζει στους νέους καιρούς κι ανάμεσα στους νέους ανθρώπους, όπου το αποκαλυπτικό Φως συνθλίβει το πυκνό γύρω και μέσα μας σκοτάδι. Ζωγ...

Μετά τις μελέτες "Η εικαστική ζωή και η αισθητική παιδεία στην Αθήνα του 19ου αιώνα" (1990), "Το πρόβλημα της ελευθερίας στη βυζαντινή τέχνη" (2002), "Οι ναοί των Ελλήνων μεταναστών" (2005) κ.ά., ο συγγραφέας επιχειρεί, στο παρόν βιβλίο, να αναλύσει και να περιγράψει μια άλλη συνιστώσα αυτού που θα ήταν δυνατόν να οριστεί ως η αισθητική έκφραση της συλλογικής συνείδησης των Ελλήνων, με την πεποίθηση ότι για το χαρακτηρισμό του επιπέδου πολιτισμού μιας κοινωνίας, σε μια συγκεκριμένη περίοδο, πρέπει να χρησιμοποιείται ως τεκμήριο όχι μόνον η δημιουργία των κορυφαίων, αλλά και...

Το βιβλίο εξετάζει τον φετιχισμό από τη σκοπιά της ιστορίας της μοντέρνας τέχνης. Συγκεκριμένα εξετάζει τα καλλιτεχνικά ρεύματα στην τέχνη του 20ού αιώνα που παρουσιάζουν επόψεις γόνιμες για τη θεματική αυτή. Η εξέταση και ερμηνεία των επιμέρους εικαστικών ιδιωμάτων της νέας αντικειμενικότητας, του σουρεαλισμού και της ποπ αρτ καθοδηγείται από τη πρόθεση να παρουσιαστεί μια μικρή φαινομενολογία φετιχιστικών μορφών. Η ερμηνευτική προσέγγιση οριοθετεί το φαινόμενο του καλλιτεχνικού φετιχισμού με διπλό τρόπο. Από τη μια μεριά δεν επιχειρείται διεξοδική ανάλυση του τρόπου με...

Αυτό που μου κάνει εντύπωση, αν μπορούμε να ξεκινήσουμε από τον Ντυσάν, είναι ότι, από μια ορισμένη άποψη, φαίνεται δύσκολο να είναι κανείς καλλιτέχνης, αν δεν είναι ταυτόχρονα φιλόσοφος. Δεν εννοώ ότι ο καλλιτέχνης θα πρέπει να διαβάσει Πλάτωνα ή Αριστοτέλη, εννοώ ότι πρέπει να θέτει το ερώτημα του τι διακυβεύεται, πρέπει να αναρωτηθεί για την ουσία αυτού που κάνει. Αυτό ακριβώς το ερώτημα είναι το πιο ενδιαφέρον που μπορεί να αναζητηθεί στα έργα τέχνης που σήμερα είναι τα πιο ισχυρά· είναι το γεγονός το οποίο καθιστά αυτά τα έργα πιο ενδιαφέροντα. Αυτό που διακυβεύεται εί...

Φόβος... Μια αρχέγονη πανανθρώπινη κληρονομιά. Ένα ένστικτο, ένα συναίσθημα, μια κινητήρια δύναμη ικανή να πυροδοτήσει τις πιο ακραίες και άλογες αντιδράσεις. Ο φόβος που εμφιλοχωρεί σε καθετί ανθρώπινο, απάνθρωπο ή θεϊκό, που τροφοδοτεί την τέχνη και τις επιστήμες, που εμπεριέχεται σε κάθε έκφραση προόδου ή καταστροφής. Ο φόβος που μετουσιώνεται, μεταλλάσσεται, ανακυκλώνεται. Η διαχείριση του φόβου από το άτομο, την ομάδα, τη θρησκευτική ή κοσμική εξουσία. Το αίτιο που γίνεται αιτιατό. Ο φόβος που χρωματίζει τη σχέση του ανθρώπου με το θείο, τη δημιουργία, τον έρωτα, το θά...

Οι "Οδηγίες χρήσης" της Νίκης Παπασπύρου και του Κύριλλου Σαρρή αρθρώνονται σε δύο μέρη: Α. Την ανάλυση, ανάγνωση και περιήγηση της έκθεσης "Οι αναγνώστες του Finnegans Wake / σημειώσεις για τον Τζαίημς Τζόυς", που αποτελείται από έξι έργα του Κύριλλου Σαρρή. Β. Την αυτοτελή πλέξη τεσσάρων υλών: 1. Τζαίημς Τζόυς / Μαρσέλ Ντυσάν - μια συνάντηση 2. Η μπαλάντα του Τιμ Φίννεγκαν 3. Πολύ περιληπτική περιγραφή του Finnegans Wake 4. Σημειώσεις αναγνώστου

-Ποιος μεταμόρφωσε τη Δάφνη σε δέντρο; -Ποιος φιλοξένησε και περιποιήθηκε τον Αινεία στο Παλλάντιο; -Πού μπορεί να δει κανείς την εκδίωξη του Αδάμ και της Εύας από τον Παράδεισο; Τις απαντήσεις σ' αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα μπορείτε να βρείτε σ' αυτό τον απαραίτητο οδηγό πληροφοριών για περισσότερες από 150 από τις σημαντικότερες μορφές που απεικονίζονται στους μεγάλους πίνακες της τέχνης της Δύσης. Από τον Αχιλλέα μέχρι τον Ζέφυρο και από τον Αβραάμ μέχρι το Ζαχαρία, ο "Οδηγός για τους μεγάλους πίνακες ζωγραφικής" παρέχει πλήθος πληροφοριών για τους ήρωες της κλασικ...

Οι διάσημες "Δεσποινίδες της Αβινιόν" (1907), όχι μόνο συγκέρασαν στη ζωγραφική τους επιφάνεια νέες εικαστικές τάσεις, με στοιχεία επιστημονικών και κοινωνικών αλλαγών που θα σημάδευαν τον 20ό αιώνα, αλλά απετέλεσαν και την αφετηρία μιας σειράς ανατροπών που θα καθόριζαν την εικόνα και την πορεία της σύγχρονης τέχνης διεθνώς. Είναι λοιπόν λογικό αυτός ο πίνακας να απασχολεί την επιστημονική και καλλιτεχνική κοινότητα παγκοσμίως ακόμη και εκατό χρόνια μετά τη δημιουργία του. Οι «Δεσποινίδες της Αβινιόν» έγιναν τόπος συνάντησης του βλέμματος του θεατή με αυτό του καλλιτέχνη...

Περιεχόμενα: Πρόλογος Εισαγωγικό Σχόλιο Κείμενα Ημερίδας - Σωτήρης Χτούρης, "Ανθρώπινα και πολιτισμικά Δίκτυα : O ρόλος τους στη γέννηση της μοντέρνας τέχνης" - Φώτης Καγγελάρης, "Oι Δεσποινίδες της Αβινιόν ή Tο αίνιγμα της επιθυμίας" - Elisabeth Heidenreich, "Από την προοπτική στο κινούμενο χώρο. Oι μεταβολές της κοινωνίας, του χώρου και της αντίληψής του ως πλαίσιο ανάπτυξης της μοντέρνας τέχνης" - Παντελής Τσάβαλος, "Oι Δεσποινίδες της Αβινιόν 1907-2007: Εμπειρία ή ερμηνεία;" - Γιάννης Ζιώγας, "Oι αβέβαιες βεβαιότητες των Δεσποινίδων" - Θανάσης Μουτσόπουλος,...

Μπορούμε εξαρχής να αναρωτηθούμε ως προς τη σημασία του τίτλου: "Θεωρίες της τέχνης". Όταν μιλάμε σε γενικές γραμμές για "θεωρία" εννοούμε ένα σύνολο προτάσεων οι οποίες έχουν δομική αξία για ένα αντικείμενο. Μοντέλο αυτής της εξήγησης αποτελούν οι μαθηματικές θεωρίες. Όσο για τον πληθυντικό, "θεωρίες της τέχνης", μας κάνει να σκεπτόμαστε ότι εκεί έγκειται μια συνεχής θεωρητική δραστηριότητα, διαδοχικές θεωρίες οι οποίες επιχειρούν να ορίσουν, ακόμη και να θεμελιώσουν το αντικείμενό τους, ήτοι την τέχνη και τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Γενικά, η παρουσίαση αυτών των θε...

Νομίζω ότι οι περισσότεροι θα συμφωνούσαμε με τον αρχαίο φιλόσοφο Πλάτωνα, ο οποίος στο περίφημο έργο του "Φαίδρος" (ή περί έρωτος) γράφει ότι τα σημαντικότερα από τα αγαθά μας, με τη μανία και δια της μανίας που μας κυριαρχεί δημιουργούνται. Ο ποιητής, ο συγγραφέας, οι δημιουργοί, κατέχονται από μανία. Οι δημιουργοί, κατέχονται από μανία. Οι δημιουργοί που δεν κατέχονται από τη μανία της τέχνης τους, και προσπαθούν με την τεχνική τους να δημιουργήσουν, δεν θα μπορέσουν με την τέχνη τους να πάνε μακριά. [...] (Απόσπασμα από το κείμενο του βιβλίου)