Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Εκτός από εμβληματική ενσάρκωση της κλασικής σκηνοθεσίας, ο Fritz Lang παραμένει, για τους κινηματογραφόφιλους όλου του κόσμου [κυρίως από την εμφάνισή του στην "Περιφρόνηση" (1963), όπου υποδύεται τον εαυτό του], ίσως η ύστατη και κορυφαία έκφραση του δημιουργού-καλλιτέχνη που, με την ολύμπια επιβλητικότητά του, προσφέρει την τέχνη του στο κοινό· μια τέχνη της ισορροπίας και της πληρότητας, που μοιάζει παράταιρη, στο κατακερματισμένο και ανολοκλήρωτο σύμπαν του Godard. Η ταινία αυτή, γυρισμένη από το τρομερό παιδί της Νουβέλ Βαγκ, ενώ επικυρώνει απόλυτα το μύθο του Lang,...

Το βιβλίο εκδόθηκε με την ευκαιρία της κινηματογραφικής εκδήλωσης "Commedia All' Italiana" (20 χρόνια Ιταλικής Κωμωδίας), που οργανώθηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από τις 22 έως τις 28 Μαρτίου 2002 στο "Απόλλων Renault" και στη Θεσσαλονίκη από τις 29 Μαρτίου έως τις 4 Απριλίου 2002 στο "Ολύμπιον". Περιλαμβάνει κείμενα σχετικά με τη γέννηση και την άνθιση της ιταλικής κωμωδίας, φωτογραφικό υλικό, βιογραφικά των σκηνοθετών του αφιερώματος και φιλμογραφία τους (Mario Monicelli, Dino Risi, Luigi Comencini, Ettore Scola, Pietro G...

Περιέχονται τα κείμενα: - Παναγιώτης Γ. Κιμουρτζής, "Εισαγωγή στο CineScience: Επιστήμη, εκπαίδευση, κινηματογράφος" 1. Ταινίες μέσα από τον φακό της επιστήμης - Γιώργος Β. Δερτιλής, "Μυθιστόρημα, ιστορία, κινηματογράφος: "Ο Γατόπαρδος" (για την ταινία "Il gattopardo/ Ο Γατόπαρδος", 1963, του Luchino Visconti)" - Τάσος Γιαννίτσης, "Η απελευθέρωση του Προμηθέα: το τέλος του Διαφωτισμού; (για την ταινία "Children of Men"/ "Τα παιδιά των ανθρώπων", 2006, του Alfonso Cuaron)" - Αντιγόνη Λυμπεράκη, "Ανεργία και φύλο: εργασιακοί μετασχηματισμοί και κοινωνικές ανατροπές"...

Die griechischen Mythen haben schon immer eine besondere Anziehungskraft auf die internationale Kunst ausgeubt, besonders auf die darstellenden Kunste wie das Theater und der Film. In den Mythen sind die grossten Angste und Existenzfragen des Menschen, in Bezug auf seine Herkunft und seinen Lebensweg, enthalten. Da die Mythologie schon immer in gewisserWeise archetypische und symbolische Funktion hatte, konnte sich die Filmkunst der Anziehungskraft der mythischen Helden und Gotter, ihrer Heldentaten und dem Versuch des Menschen, die Natur zu unterwerfen und sein Schicksal z...

Η εθνική κινηματογραφία μιας χώρας μας φέρνει σε επαφή με τον πλούτο της παράδοσής της αλλά και με τη σύγχρονη, ζωντανή εικόνα της κοινωνίας της. Ο τρόπος με το οποίο η παράδοση και η σύγχρονη εκδοχή μιας χώρας γίνεται κινηματογράφος, συνθέτει τη μυθολογία της. Μέσα λοιπόν από το αφιέρωμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στη μεξικανική κινηματογραφία, θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε το Μεξικό, αυτή τη μεγάλη και γεμάτη αντιφάσεις χώρα.[...] Το αφιέρωμα του 46ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στον μεξικανικό κινηματογράφο εστιάζει κυρίως σε ταινίες της γενιάς του '90. Ξεκινώντας από...

Την τελευταία δεκαετία, ο βραζιλιάνικος κινηματογράφος παρουσιάζει μια άνθηση, που αντίστοιχή της είχε να εμφανιστεί από την περίοδο του θρυλικού Cinema Novo, όταν σκηνοθέτες όπως οι πρωτοπόροι Nelson Pereira dos Santos και Glauber Rocha κατέπλησσαν την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα με ταινίες έντονου κοινωνικο-πολιτικού προβληματισμού και δημιουργικά πρωτότυπης κινηματογραφικής γραφής, που θεωρούνται πια κλασικές. Ο σύγχρονος βραζιλιάνικος κινηματογράφος έχει να επιδείξει επίσης σπουδαίους δημιουργούς, όπως τον Walter Salles, τον Fernando Mereilles, τον Hector Babenc...

[...] Το μεγάλο φετινό αφιέρωμα του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης στο νέο ισπανικό σινεμά φιλοδοξεί να συστήσει στο κοινό μια σειρά από αξιόλογες και αναμφίβολα ελπιδοφόρες φωνές, και να φωτίσει την πολυσύνθετη και πολυποίκιλη εικόνα μιας κινηματογραφίας, που βρίσκεται στις επάλξεις της καλλιτεχνικής παραγωγής παγκοσμίως, μέσα από μια επιλογή ταινιών που όχι μόνο θα δίνει με τον καλύτερο τρόπο τις απαντήσεις, στα ερωτήματα που θέσαμε στην αρχή, αλλά θα προσφέρει ταυτόχρονα πολύτιμες και γοητευτικές κινηματογραφικές απολαύσεις... (Δέσποινα Μουζάκη, διευθύν...

"Το βιβλίο μου δεν είναι για τους πολλούς. Το βιβλίο μου έγινε για τους λίγους. Έγινε γι' αυτούς που θεωρούν τον κινηματογράφο ως υπέρτατη τέχνη και όχι για κείνους που βλέπουν ταινία για να περάσει η ώρα τους. Έγινε για κείνους που όταν βλέπουν μια καλή ταινία εκστασιάζονται όπως οι κουλτουριάρηδες όταν πηγαίνουν θέατρο, όπως οι διανοούμενοι όταν διαβάζουν ένα βιβλίο και όπως οι μορφωμένοι όταν κοιτάνε έναν πίνακα ζωγραφικής. Βέβαια, καλό θα ήταν κάποτε οι λίγοι να γίνουν πολλοί για να μπορούμε εμείς οι λίγοι να γλυτώνουμε από τις βλακείες των πολλών. Αλλά αυτό δεν μπορεί...

"Το βιβλίο μου δεν είναι για τους πολλούς. Το βιβλίο μου έγινε για τους λίγους. Έγινε γι΄ αυτούς που θεωρούν τον κινηματογράφο ως υπέρτατη τέχνη, και όχι για κείνους που βλέπουν ταινία για να περάσει η ώρα τους. Έγινε για κείνους που όταν βλέπουν μια καλή ταινία εκστασιάζονται όπως οι κουλτουριάρηδες όταν πηγαίνουν θέατρο, όπως οι διανοούμενοι όταν διαβάζουν ένα βιβλίο, και όπως οι μορφωμένοι όταν κοιτάνε έναν πίνακα ζωγραφικής. Βέβαια, καλό θα ήταν κάποτε οι λίγοι να γίνουν πολλοί για να μπορούμε εμείς οι λίγοι να γλυτώνουμε από τις βλακείες των πολλών. Αλλά είναι θέμα κρά...

"Άχρηστη μα απαραίτητη η κριτική", για να χρησιμοποιήσω τις λέξεις του Αντρέ Μπαζέν, είναι άχρηστη για τον καλό θεατή, εκείνον ο οποίος προσέρχεται στη σκοτεινή αίθουσα με μόνο εφόδιο την αθωότητά του· κι οι πιο αθώοι από τους θεατές, όσοι, παρά την κοσμοκρατορία των εικόνων, κρατούν ακόμα ένα θαυμαστικό για τις εικόνες του κινηματογράφου, αυτοί συνήθως βουτούν στα πιο βαθειά νερά της ταινίας. Την ίδια στιγμή, απαραίτητη η κριτική, κρατά για τον εαυτό της τον ρόλο του αντιφωνητή. Γιατί αλλιώτικα το έργο μένει μετέωρο, ανεπίδοτο, χωρίς τον διά-λογο ή τον αντί-λογο ή και τον...

Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται μια σύντομη ανάλυση των τρόπων με τους οποίους αντιμετώπισαν την καταγραφή της πραγματικότητας διάφοροι σκηνοθέτες ντοκιμαντέρ. Σκοπός του βιβλίου δεν είναι μια ιστορική ανασκόπηση του ντοκιμαντέρ, αλλά η παρουσίαση του έργου δημιουργών οι οποίοι εισήγαγαν νέους κώδικες στην αποτύπωση του πραγματικού. Θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τους κινηματογραφιστές που παρουσιάζονται στο βιβλίο σε δύο κατηγόριες: Σε αυτούς οι οποίοι επιθυμούν να διεισδύσουν στην πραγματικότητα μειώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο το υποκειμενικό στοιχείο, όπως ο Flaherty...