Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι χαρακτήρες και οι σχέσεις που εμφανίζονται στην οθόνη δεν απεικονίζουν πάντα τα πράγματα όπως ακριβώς συμβαίνουν, ακόμη και όταν πρόκειται για ντοκιμαντέρ. Και όμως η κινηματογραφική ταινία αποτελεί ντοκουμέντο, αφού ο λόγος του δημιουργού -ακόμη και ο φανταστικός- ριζώνει στον βιωμένο κόσμο και στις συγκεκριμένες κοινωνικές-ιστορικές συνθήκες ζωής που εκφράζονται μέσα από το έργο του. Η παιδική ηλικία, μια πόλη που αναγκάζεται να απεκδυθεί τον πανάρχαιο χιτώνα της, ο ξένος που δεν έχει πού την κεφαλήν κλίναι, η νοσταλγία του γενέθλιου τόπου αναπαριστώνται κινηματογρ...

Οι χαρακτήρες και οι σχέσεις που εμφανίζονται στην οθόνη δεν απεικονίζουν πάντα τα πράγματα όπως ακριβώς συμβαίνουν, ακόμη και όταν πρόκειται για ντοκιμαντέρ. Και όμως η κινηματογραφική ταινία αποτελεί ντοκουμέντο, αφού ο λόγος του δημιουργού -ακόμη και ο φανταστικός- ριζώνει στον βιωμένο κόσμο και στις συγκεκριμένες κοινωνικές-ιστορικές συνθήκες ζωής που εκφράζονται μέσα από το έργο του. Η παιδική ηλικία, μια πόλη που αναγκάζεται να απεκδυθεί τον πανάρχαιο χιτώνα της, ο ξένος που δεν έχει πού την κεφαλήν κλίναι, η νοσταλγία του γενέθλιου τόπου αναπαριστώνται κινηματογρ...

Το έργο του Μικελάντζελο Αντονιόνι, επίκαιρο αλλά ταυτόχρονα και διαχρονικό, παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο περιμένοντας από το κοινό να το ανακαλύψει ή να επιστρέψει εκ νέου στο ιδιαίτερο φιλμικό του σύμπαν. Ο Ιταλός σκηνοθέτης προ(σ)καλεί τον θεατή να γίνει κοινωνός του έργου του και να συνδιαλλαγεί μαζί του, μέσα από τις ταινίες μυθοπλασίας του, αλλά και τα αξιόλογα ντοκιμαντέρ του. Ένα Σινεμά, που έχει ως αφετηρία μία Ιταλία κατεστραμμένη. Μία χώρα που προσπαθεί να ορθοποδήσει από τα δεινά που τις επέφεραν οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι που προηγήθηκαν και μάχεται πλέον να...

[...] Αναλαμβάνοντας την εβδομαδιαία στήλη του "Αθηνοράματος", ο Μπάμπης Ακτσόγλου απαγκίστρωσε την κινηματογραφική κριτική από τις αγκυλώσεις προηγούμενων δεκαετιών, διατηρώντας ακέραιο το κύρος και την αποτελεσματικότητά της. Στα κείμενά του συναντιόνταν η έγκυρη πληροφόρηση και η πολύπλευρη ανάλυση, η δημοσιογραφία και η κινηματογραφοφιλία, όλα εκείνα που θα μπορούσε να είναι ακόμα η κριτική αν δεν είχε παραδοθεί στις ευκολίες του lifestyle. Η παρούσα έκδοση δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει, λόγω του περιορισμένου όγκου της, παρά τα ελάχιστα αυτής της κληρονομιάς. Μια επ...

Πώς μπορεί μια χώρα πεντέμισι εκατομμυρίων κατοίκων να κατακτήσει τον ευρωπαϊκό κινηματογραφικό χάρτη; Να παρουσιάζει μια γκάμα ταινιών πλούσια, ευρεία και ποικίλη; Να προβάλλει, προπαντός, ένα επίπεδο ποιότητας πραγματικά αξιοθαύμαστο; Ο δανέζικος κινηματογράφος σήμερα περιγράφει ιδανικά τον όρο εθνική κινηματογραφία σε έκρηξη. Γιατί, πέρα από τους άκρως ενδιαφέροντες αριθμούς που αποδεικνύουν ότι οι Δανοί χαίρουν πράγματι μιας υγιούς κινηματογραφίας (λ.χ. το 25% του εγχώριου box office αντιστοιχεί στις δανέζικες ταινίες, ποσοστό μοναδικό στην Ευρώπη), οι ταινίες τους ταξι...

[...] Το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το αφιέρωμα στο Νέο Ιρλανδικό Κινηματογράφο σίγουρα δεν αποπειράται να δώσει απάντηση σε θέματα όπως η ταυτότητα του ιρλανδικού κινηματογράφου. Τέτοιες απαντήσεις ανήκουν στους ιστορικούς και τους θεωρητικούς του χώρου. Το αφιέρωμα αυτό, ωστόσο, είναι σε θέση να παρουσιάσει μια επιλογή έξι ταινιών που εκπροσωπούν τη σύγχρονη Ιρλανδία, μια χώρα που με προσεκτικά βήματα έχει καταφέρει ν' αξιοποιήσει την εγγύτητα με την αγγλόφωνη κινηματογραφική παραγωγή, να προσελκύσει το ενδιαφέρον ξένων παραγωγών και να καρπωθεί τα οφέλη,...

Είναι πάντα δύσκολο να αποχαιρετάς σπουδαίους ανθρώπους, είναι, όμως, ακόμη πιο δύσκολο να λες οριστικά αντίο σε συνεργάτες και φίλους. Ο Νίκος Κολοβός υπήρξε και τα δύο: ένας εξέχοντας θεωρητικός του σινεμά, αλλά κι ένας σημαντικός συνεργάτης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, έχοντας στο παρελθόν συνεισφέρει διεισδυτικά, ώριμα και στιβαρά κείμενα, σε μια σειρά από εκδόσεις και μονογραφίες του. Η απώλειά του είναι πλήγμα για την κριτική στην Ελλάδα, καθώς υπήρξε μια από τις πιο φωτεινές προσωπικότητές της, ένας θεωρητικός του σινεμά που όρισε με τον καλύτερο τρόπο την έννοια τη...

Το ντοκιμαντέρ έχει την ίδια ηλικία με τον κινηματογράφο εάν μπορούμε να πούμε ότι οι αδερφοί Lumiere, σαν τον κύριο Ζουρνταίν του Μολιέρου, κάνουν ντοκιμαντέρ χωρίς να το ξέρουν. Το είδος καλύπτει πρακτικές πολύ διαφορετικές μεταξύ τους και κάθε ορισμός, αναγκαστικά, περιορίζει την πολυμορφία του. Εξετάζοντας τον κινηματογράφο, υπό το πρίσμα του ντοκιμαντέρ, είναι σαν να αναρωτιόμαστε τι είναι πραγματικό μπροστά σε μια κάμερα, ή ποια είναι η σχέση μεταξύ ταινίας και πραγματικότητας. Η μυθοπλασία και το ντοκιμαντέρ είναι επομένως δύο άξονες της ίδιας τέχνης που συλλαμβάνει...

Ο αρχικός τίτλος αυτής της μελέτης θα μπορούσε να είναι "Ο Δράκος σαράντα χρόνια μετά". Η μελέτη αυτή εκπονήθηκε ως πτυχιακή εργασία στο τμήμα "Κινηματογραφικές και Οπτικοακουστικές Σπουδές" του 7ου Πανεπιστημίου στο Παρίσι, τον Ιούνιο του 1996, ακριβώς σαράντα χρόνια μετά τη δημιουργία της ταινίας. Δέκα χρόνια μετά, εκείνη η μελέτη έρχεται να αποτελέσει τη βάση του παρόντος βιβλίου. Η εκπόνησή της μου είχε επιτρέψει τότε να δω την πατρίδα μου διαφορετικά, με άλλο μάτι, από απόσταση, να την εκτιμήσω καλύτερα και να τη νοσταλγήσω για την ίδια της την αξία και όχι σε αντιπ...

Γιατί ο Ταρκόφσκι; Επειδή ο Ταρκόφσκι επιτρέπει σε κάποιον να σκεφτεί για την εικόνα και αυτά τα οποία η εικόνα μπορεί να διεκπεραιώσει και, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της εικόνας στις εικαστικές τέχνες τα τελευταία χρόνια, μια προσέγγιση του έργου του Ταρκόφσκι μπορεί να αποδειχτεί πολλαπλά ενδιαφέρουσα και επίκαιρη. Επιπλέον επειδή υπάρχουν ακόμη κάποιοι που ισχυρίζονται ότι το "εδώ" έχει τη σημασία του, γι' αυτό και η συνάντηση με κόσμους όπως του Ταρκόφσκι, όπου το "εδώ" είναι παρόν, δεν μπορεί παρά να είναι αέναη και διαρκής.

Ο Σοφοκλής στον Οιδίποδα Τύραννο, επισφραγίζοντας την άρρηκτη σχέση της έρευνας με την ανθρώπινη φύση, χρησιμοποιεί ως όχημα την αστυνομική έρευνα και την απόπειρα αποκατάστασης της αταξίας που επιφέρει μια εγκληματική πράξη -μια και ο φόνος αποτελεί τη μεγαλύτερη ίσως διατάραξη της φυσικής, ηθικής και κοινωνικής τάξης- για να προτείνει μια πολυσύνθετη θεώρηση του κόσμου, θεμελιωμένη στο αξίωμα ότι το κύριο εύρημα κάθε έρευνας (πρέπει να) είναι ο ίδιος ο ερευνητής. Με αυτό τον τρόπο χαράζει μια πορεία, την οποία η αστυνομική μυθοπλασία -λογοτεχνική ή κινηματογραφική- είναι...

O Σοφοκλής στον Οιδίποδα Τύραννο, χρησιμοποιεί ως όχημα την αστυνομική έρευνα και την απόπειρα αποκατάστασης της αταξίας που επιφέρει μια εγκληματική πράξη -μιας και ο φόνος αποτελεί τη μέγιστη ίσως διατάραξη της φυσικής, ηθικής και κοινωνικής τάξης- για να προτείνει μια πολυσύνθετη θεώρηση του κόσμου, θεμελιωμένη στο αξίωμα ότι το κύριο εύρημα κάθε έρευνας είναι ο ίδιος ο ερευνητής. Με αυτό τον τρόπο χαράζει μια πορεία, την οποία η αστυνομική μυθοπλασία -λογοτεχνική ή κινηματογραφική- είναι αναγκασμένη, συνειδητά ή όχι, να ακολουθήσει. Θα πρέπει να λύσει τα ίδια αινίγμ...

Ο αναγνώστης θα περιδιαβεί σε γνωστές, αλλά και λιγότερο γνωστές ταινίες του είδους, θα δει τα γενικά χαρακτηριστικά που διέπουν τους πρωταγωνιστές, και θα θυμηθεί ιστορίες που είδε στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη. Θα μάθει για τους κώδικες του νουάρ, την ανάμειξή του με την πολιτική, αλλά και την κυρίαρχη θέση του έρωτα σε αυτό. Για τον μη ειδικό, παρέχεται ένα λήμμα με όλες τις ταινίες αλφαβητικά στο τέλος του βιβλίου. Εκεί παρατίθενται στοιχεία για το καστ, τους κύριους συντελεστές, αλλά και για την υπόθεση.

Η μελέτη ταινιών και η σύγκριση τους με τα μυθιστορήματα, από τα οποία προέρχονται, αποτελεί ιδιαίτερο κλάδο των κινηματογραφικών σπουδών, τις τελευταίες δύο δεκαετίες στα περισσότερα πανεπιστημιακά ιδρύματα του κόσμου. Στόχοι του συγγράμματος αυτού είναι η εισαγωγή του φοιτητή του κινηματογράφου, αλλά και του κάθε φίλου της μεγάλης οθόνης, στην έννοια της μεταφοράς, η ιστορική αναδρομή του φαινομένου και οι θεωρητικές και μεθοδολογικές έρευνες γύρω από το εν λόγω πεδίο, που πλέον έχουν αποδυναμώσει τις φωνές εκείνων που εμμένουν στην "πιστότητα" του πρωτότυπου λογοτεχνικού...

"Η άλλοτε δυσχερής, άλλοτε γόνιμη συνάντηση ανάμεσα στον αρχαίο και στον σύγχρονο κόσμο αποτελεί, από πολλές απόψεις, τη βασική θεματική που συνδέει τα είκοσι τέσσερα δοκίμια της συλλογής αυτής, που με μεγάλη χαρά παρουσιάζω για πρώτη φορά στο αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας, μιας χώρας της οποίας η κουλτούρα, τόσο η αρχαία όσο και η σύγχρονη, διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό το πώς γράφω και το πώς ζω. Ορισμένα από τα κείμενα του βιβλίου είναι, αναπόφευκτα, αφιερωμένα στον πολιτισμό της κλασικής Ελλάδας [...] Πολλά όμως από τα "κλασικά" δοκίμια του βιβλίου εξετάζουν τους τρόπους μ...