Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία του αφιερώματος "Σε σκοτεινούς δρόμους: το φιλμ νουάρ στον ελληνικό κινηματογράφο", που οργανώθηκε από το 48ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 16-25 Νοεμβρίου 2007, με επιμέλεια του Αλέξη Δερμεντζόγλου και συντονισμό των Ελένης Ανδρουτσοπούλου, Χαράς Παπαδημητρίου και Έλενας Χριστοπούλου. Περιέχονται τα κείμενα: - Δέσποινα Μουζάκη, "Ένα ξένο είδος που έγινε ελληνικό" (πρόλογος) - Αλέξης Ν. Δερμεντζόγου, "Είναι δικές μας, πιστέψτε το (τες)" (εισαγωγή) - Πάνος Κοκκαλένιος, "Αναζητώντας τα ίχνη του φιλμ νουάρ στον ελληνικό κιν...

[...] Το μεγάλο φετινό αφιέρωμα του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης στο νέο ισπανικό σινεμά φιλοδοξεί να συστήσει στο κοινό μια σειρά από αξιόλογες και αναμφίβολα ελπιδοφόρες φωνές, και να φωτίσει την πολυσύνθετη και πολυποίκιλη εικόνα μιας κινηματογραφίας, που βρίσκεται στις επάλξεις της καλλιτεχνικής παραγωγής παγκοσμίως, μέσα από μια επιλογή ταινιών που όχι μόνο θα δίνει με τον καλύτερο τρόπο τις απαντήσεις, στα ερωτήματα που θέσαμε στην αρχή, αλλά θα προσφέρει ταυτόχρονα πολύτιμες και γοητευτικές κινηματογραφικές απολαύσεις... (Δέσποινα Μουζάκη, διευθύν...

Ένα βιβλίο για τη χολιγουντιανή ρομαντική κομεντί στην Ελλάδα μπορεί να ξενίσει αρκετό κόσμο. Ωστόσο, η σύγχρονη κινηματογραφική θεωρία σταμάτησε να υποβιβάζει το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος και ασχολείται τις τελευταίες δύο δεκαετίες εκτενώς με το θέμα. Πολλά και διαφορετικού ύφους συγγράμματα προσπαθούν να ανακαλύψουν τις δομές του ρομαντικού αφηγήματος και διερευνούν τις θεματικές στο πέρασμα των δεκαετιών. Η δική μου προσπάθεια έγκειται στην εισαγωγή του φοιτητή και του κάθε ενδιαφερόμενου, αρχικά στις έννοιες του κινηματογραφικού είδους και γένους και στην αναλυ...

Αναγνωρισμένος σκηνοθέτης εντός και εκτός συνόρων, ο Παντελής Βούλγαρης έχει συνδέσει το όνομά του με την ανανέωση του εγχώριου κινηματογράφου. Με σταθερή πορεία από τη δεκαετία του 1960 ο φακός του παρατηρεί προσεκτικά τις μεγάλες αλλαγές της ελληνικής κοινωνίας, κι ο ίδιος αναδεικνύεται σε ένα είδος χρονικογράφου της εποχής του. Το έργο του είναι πλούσιο, όσο και πολυθεματικό. Ντοκιμαντέρ, μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες, θέατρο είναι τα είδη που αγάπησε εξίσου αλλά και διακρίθηκε υπηρετώντας τα. Το ήθος, η ευαισθησία, η αισθητική, η μέχρι σήμερα καλλιτεχνική π...

Τι είναι το "σύνδρομο του Αμπού Γκράιμπ" και πώς μας επηρεάζει όλους; Τι σχέση έχει ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" με το άγριο πρόσωπο των νέων ταινιών τρόμου; Πόσο απέχει στ' αλήθεια η πολιτική από τις παράξενες απολαύσεις της σκοτεινής φαντασίας; Μιλούν τελικά κι οι δύο την γλώσσα της πραγματικότητας; Ή άραγε... καμιά τους; Ανησυχητικές ερωτήσεις και τρομακτικές σινεμασκόπ απαντήσεις ξεπηδούν από τις σελίδες στην "Πολιτική του τρόμου" -μια αποκαλυπτική αναδρομή στις στενές συγγένειες ανάμεσα στο σινεμά τρόμου και στην πολιτική, στην φαντασία και την πραγματικότητα....

Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται μια σύντομη ανάλυση των τρόπων με τους οποίους αντιμετώπισαν την καταγραφή της πραγματικότητας διάφοροι σκηνοθέτες ντοκιμαντέρ. Σκοπός του βιβλίου δεν είναι μια ιστορική ανασκόπηση του ντοκιμαντέρ, αλλά η παρουσίαση του έργου δημιουργών οι οποίοι εισήγαγαν νέους κώδικες στην αποτύπωση του πραγματικού. Θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε τους κινηματογραφιστές που παρουσιάζονται στο βιβλίο σε δύο κατηγόριες: Σε αυτούς οι οποίοι επιθυμούν να διεισδύσουν στην πραγματικότητα μειώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο το υποκειμενικό στοιχείο, όπως ο Flaherty...

[...] Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ξεκίνησε από τη χώρα του, την Ελλάδα, ένα σταυροδρόμι πολιτισμών: μαρτυρία μιας αρχαίας αίγλης· μια γη-θύμα, όπως όλες οι άλλες. Η συγκεκριμένη εργασία αναλαμβάνει ουσιαστικά να συνεισφέρει σε μια βαθύτερη κατανόηση του Αγγελόπουλου, ενός σκηνοθέτη με τον οποίο ασχολούνται οι διανοούμενοι, οι καθηγητές πανεπιστημίου, οι πολιτικοποιημένοι φοιτητές, οι οποίοι απ' ό,τι φαίνεται όμως δεν καταφέρνουν να δουν την πραγματική του εμβέλεια, που, πέρα από υπαρξιακή και φιλοσοφική, είναι πρωτίστως καλλιτεχνική. Ο Αγγελόπουλος σηματοδοτεί μια θεμελιώδη στιγ...

Γιατί ο Ταρκόφσκι; Επειδή ο Ταρκόφσκι επιτρέπει σε κάποιον να σκεφτεί για την εικόνα και αυτά τα οποία η εικόνα μπορεί να διεκπεραιώσει και, λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της εικόνας στις εικαστικές τέχνες τα τελευταία χρόνια, μια προσέγγιση του έργου του Ταρκόφσκι μπορεί να αποδειχτεί πολλαπλά ενδιαφέρουσα και επίκαιρη. Επιπλέον επειδή υπάρχουν ακόμη κάποιοι που ισχυρίζονται ότι το "εδώ" έχει τη σημασία του, γι' αυτό και η συνάντηση με κόσμους όπως του Ταρκόφσκι, όπου το "εδώ" είναι παρόν, δεν μπορεί παρά να είναι αέναη και διαρκής.

Η παρούσα μελέτη απευθύνεται στους Έλληνες θεατές που θεωρούν τον κινηματογράφο αντικείμενο σοβαρής μελέτης. Αυτό ίσως θεωρηθεί υπερβολή στη σημερινή εποχή που ο κινηματογράφος είναι το προϊόν μιας βιομηχανίας που εκμεταλλεύεται με κοινό και μάλλον ασυνείδητο τρόπο σχεδόν το κάθε έργο που παρουσιάζει. Το κοινό δέχεται χωρίς καμία σχεδόν προειδοποίηση, το καθετί που μας παρουσιάζουν οι πιο πολλές παγκόσμιες βιομηχανίες κινηματογράφου. Και όμως, παράλληλα με τη μαζική παραγωγή κινηματογραφικών έργων, υπάρχουν και μάλιστα σε βαθμό μεγαλύτερο από ότι νομίζεται και τα έργα τη...

Την τελευταία δεκαετία, ο βραζιλιάνικος κινηματογράφος παρουσιάζει μια άνθηση, που αντίστοιχή της είχε να εμφανιστεί από την περίοδο του θρυλικού Cinema Novo, όταν σκηνοθέτες όπως οι πρωτοπόροι Nelson Pereira dos Santos και Glauber Rocha κατέπλησσαν την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα με ταινίες έντονου κοινωνικο-πολιτικού προβληματισμού και δημιουργικά πρωτότυπης κινηματογραφικής γραφής, που θεωρούνται πια κλασικές. Ο σύγχρονος βραζιλιάνικος κινηματογράφος έχει να επιδείξει επίσης σπουδαίους δημιουργούς, όπως τον Walter Salles, τον Fernando Mereilles, τον Hector Babenc...

Από τις αυθεντικότερες και πιο ποιοτικές φωνές που μίλησαν για τον κινηματογράφο στην χώρα μας, ο Περικλής Δεληολάνης (1963-2004) άφησε μια κληρονομιά δημοσιευμένων κειμένων τα οποία αξίζει να ανακαλυφθούν από τη νέα γενιά των σινεφίλ, και συγκεντρώνονται για πρώτη φορά στην παρούσα έκδοση. Όσοι αγαπούν το σινεμά θα βρουν στον τόμο αυτό γραπτά που εξακολουθούν να ξαφνιάζουν με την ενέργεια των ιδεών και την μαχητική φιλοσοφική τους στάση απέναντι στη μεγάλη οθόνη, μα και στον κόσμο μας. Στις σελίδες τους κρύβεται ένας μικρός οδηγός ιδιωτικής σινεφίλ απόλαυσης που πηγαίνει...

Οι ταινίες, οι θεματικές τους, οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες. Μια δομική ανάλυση σε αυτή καθαυτή την κωμωδία, από την εμφάνιση των πρώτων καλλιτεχνικών τάσεων στην ελληνική κινηματογραφία μέχρι τη στροφή της σε μια πιο σύγχρονη μορφή.

"Η ζωή είναι ένα όνειρο, η ζωή είναι ένα θέατρο, η ζωή είναι ένα τσίρκο. Είναι οι τρείς μεγάλες περιγραφές του ανθρώπινου γίγνεσθαι, σχεδόν τρία αξιώματα της σύγχρονης ευρωπαϊκής κουλτούρας. [...] Ο Αλμοδόβαρ μοιάζει να έχει κάνει μια σύνθεση των τριών ερμηνευτικών κλειδιών της ανθρώπινης συνθήκης: η ζωή είναι ταυτόχρονα όνειρο, θέατρο και τσίρκο. Ο κινηματογράφος του είναι κυρίως αυτό". Ο συγγραφέας Αντόνιο Ταμπούκι, λίγο πρίν την ολοκλήρωση της τελευταίας ταινίας του Πέδρο Αλμοδόβαρ "Volver", έγραψε το κείμενό του σε είκοσι παραγράφους με την ευκαιρία της μεγάλης αναδ...

Η μελέτη αυτή προσεγγίζει ένα μικρό δείγμα της σύγχρονης ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής με ακαδημαϊκούς όρους. Το εισαγωγικό της τμήμα εκτός από τη μεθοδολογία ανάλυσης των ταινιών παρουσιάζει και μια σύνοψη των σημαντικότερων θεωριών του κινηματογράφου που εξοικειώνει τον αναγνώστη με τις σύγχρονες εξελίξεις. Οι έξι ταινίες, που αποτελούν αντικείμενό της, έχουν επιλεγεί βάσει κοινού θεματικού πυρήνα: την έννοια της παραβατικότητας· πέρα όμως από το γενικό αυτό κριτήριο, επιλέχθηκαν ως αντιπροσωπευτικά δείγματα των αναζητήσεων της τελευταίας δεκαετίας και ως αξιοσημεί...

Το μεγαλείο της κινηματογραφικής δημιουργίας του Orson Welles, δοσμένο μέσα από ταινίες-σταθμούς στην ιστορία της 7ης Τέχνης, όσο και αν έχει κατά καιρούς -συνειδητά ή ασυνείδητα- επιχειρηθεί να περάσει στον κόσμο της λήθης, στέκεται πάντοτε ως σημείο αναφοράς, ως κινηματογραφικό ορόσημο, που καινοτομεί, ανοίγει δυνατότητες για περαιτέρω θέαση των οπτικών νοημάτων και συνάμα κινητοποιεί τον προσωπικό στοχασμό. Όλα αυτά μάλιστα σε μία εποχή όπου φαίνεται πως στον κινηματογράφο όλα -ή σχεδόν όλα- έχουν ήδη ειπωθεί, και η αμηχανία για την εξεύρεση νέων νοημάτων και εκφραστικών...

Αυτή η μελέτη δεν αποτελεί προσπάθεια υπεράσπισης των γυναικών. Ο συγγραφέας πιστεύει ότι οι γυναίκες μπορούν να ανταποκριθούν μόνες τους σε μία, επίκαιρη πάντα, πάλη για την αναγνώριση της θέσης τους στην κοινωνία και τον πολιτισμό, στην ιστορία και την καλλιτεχνική παραγωγή. Έτσι αναλύει τα σημαντικότερα κείμενα και θέσεις που βρήκε στην πορεία τής έρευνάς του. Τα σχολιάζει και τα συμπληρώνει με δικές του παρατηρήσεις. Φιλοδοξία του ήταν να γράψει συνοπτική εισαγωγή στο γενικό θέμα "Γυναίκες και κινηματογράφος". Θεωρώντας τις γυναίκες ως υποκείμενα που βρίσκονται και δρου...

Η "Εισαγωγή στην τέχνη του κινηματογράφου" είναι μια από τις πιο σημαντικές και αναγνωρισμένες εισηγητικές μελέτες στην ανάλυση του κινηματογραφικού μέσου, ένα διδακτικό εγχειρίδιο χρήσιμο στα πανεπιστημιακά τμήματα του κλάδου. Στο βιβλίο εξετάζεται ο τρόπος δημιουργίας, λειτουργίας και πρόσληψης της κινηματογραφικής ταινίας ή του ντοκιμαντέρ με σκοπό την ευαισθητοποίηση των αναλυτικών και ερμηνευτικών ικανοτήτων και εν γένει της προσοχής του θεατή. Οι συγγραφείς αναλύουν τα κινηματογραφικά είδη, την παραγωγή, την αφηγηματική μορφή, την τεχνική (μιζανσέν, μοντάζ, φωτογραφία...

Ο αρχικός τίτλος αυτής της μελέτης θα μπορούσε να είναι "Ο Δράκος σαράντα χρόνια μετά". Η μελέτη αυτή εκπονήθηκε ως πτυχιακή εργασία στο τμήμα "Κινηματογραφικές και Οπτικοακουστικές Σπουδές" του 7ου Πανεπιστημίου στο Παρίσι, τον Ιούνιο του 1996, ακριβώς σαράντα χρόνια μετά τη δημιουργία της ταινίας. Δέκα χρόνια μετά, εκείνη η μελέτη έρχεται να αποτελέσει τη βάση του παρόντος βιβλίου. Η εκπόνησή της μου είχε επιτρέψει τότε να δω την πατρίδα μου διαφορετικά, με άλλο μάτι, από απόσταση, να την εκτιμήσω καλύτερα και να τη νοσταλγήσω για την ίδια της την αξία και όχι σε αντιπ...