Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εικαστικά έργα: Αλέξης Βερούκας, Μανώλης Γρηγορέας, Στέφανος Δασκαλάκης, Δημήτρης Ζουρούδης, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Χρίστος Καράς, Κυριάκος Κατζουράκης, Αφροδίτη Λήτη, Ζάφος Ξαγοράρης, Βάνα Ξένου, Γιώργος Ρόρρης, Χρόνης Μπότσογλου, Εδουάρδος Σακαγιάν, Κώστας Τσόκλης, Αλέκος Φασιανός. Ίσως μια γυναίκα που έγινε μάνα να μπορούσε να μας μιλήσει πιο ουσιαστικά για το θέμα - αν και τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον αυτή είναι η μόνη που δεν θα μπορούσε να το κάνει, γιατί μιλά με περισσότερο φως όποιος ζει στο σκοτάδι. Για μένα, αλλά και για αρκετούς άλλους -που γνωρίζω και πίνουν νερό...

Οι Εκδόσεις iWrite, στο πλαίσιο του διαγωνισμού "Ιστορίες του τόπου μας", προσκάλεσαν όλους τους συγγραφείς της ευρύτερης περιοχής της Νάουσας, ανεξαρτήτως ηλικίας, να συμμετέχουν με ένα διήγημά τους που σαν φόντο να έχει τον τόπο τους. Σκοπός του διαγωνισμού ήταν η προώθηση του πολιτισμού της περιοχής, μέσα από την εμπειρία της συγγραφής και της διηγηματικής εξιστόρησης. Στόχος μας, να γνωρίσουμε όλοι τη Νάουσα μέσα από μία σειρά λογοτεχνικών κειμένων. Μέσα από έναν έρωτα ή μία ιστορία μυστηρίου. Να περπατήσουμε μαζί με τους πρωταγωνιστές των διηγημάτων σε γνώριμα μέρη,...

Πώς γράφεται ένα αστυνομικό διήγημα; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ρομάντζου; Τι είναι το μαύρο χιούμορ; Είναι καλό να αναμιγνύονται τα είδη, π.χ. αισθηματικό με αστυνομικό; Το Εργαστήρι Λογοπλεκτικής επιχειρεί να δώσει απαντήσεις σε τέτοιου είδους ερωτήματα με το δεύτερο συλλογικό του έργο "Νέα κολεξιόν". Διηγήματα που "πλέχτηκαν" με υλικά τη φαντασία, την ευαισθησία, τη μυθοπλαστική μεταλλαγή των προσωπικών βιωμάτων των μελών του. Ευγενία Ασλανίδου-Μπουρλέτσικα: Η ζωή της γυναίκας: Τα "πρέπει" και τα "θέλω" / Δίαιτα / Χρέη /Εγκλωβισμοί / Καταφύγιο / Ένοχος...

Η Λογοτεχνία δεν είναι κάτι στατικό, όπως έχω ξαναγράψει. Όταν γεννιέται ένα βιβλίο, γεννιέται ένα νέο χωρο-χρονικό συνεχές. Ο τρόπος που γράφει κάποιος είναι αποτέλεσμα του τρόπου που διαβάζει, άρα αν ξέραμε πώς θα διαβάζεται η συγκεκριμένη ανθολογία, πχ. σε τριάντα χρόνια, θα ξέραμε πώς θα είναι η λογοτεχνία το 2047. Όταν πλέον οι συγγραφείς που φιλοξενούνται εδώ θα είναι μάλλον γνωστοί και καταξιωμένοι. Το αναγνωστικό κοινό όμως, έχει την ευκαιρία να τους γνωρίσει τώρα, στην ώρα τους. Με τα πρώτα, ενδιαφέροντα και ελπιδοφόρα διηγήματά τους. Οι ιστορίες αυτές, αποτέλεσμα...

Μια συλλογική έκδοση για το 5ο φεστιβάλ της Άμμου που έγινε στο Ποσείδι της Χαλκιδικής στις 23 και 24 Αυγούστου του 2019.Όλα τα κείμενα διαβάστηκαν από τους δημιουργούς τους στην παραλία Ποσείδι της Χαλκιδικής στον προαύλιο χώρο του Φάρου Κασσάνδρας το καλοκαίρι του 2019. Για πρώτη φορά στο φεστιβάλ συμμετείχαν και συγγραφείς από το εξωτερικό. Τα κείμενά τους συμπεριλαμβάνονται μεταφρασμένα στα ελληνικά.

Είμαστε τελικά, τόσο σκάρτοι, τόσο κακοπροαίρετοι εμείς οι άνθρωποι; Η ζωή πάει απ' το κακό στο χειρότερο ή μήπως όχι; Μπορούμε στ' αλήθεια να ελπίζουμε; Σ' αυτό το τελευταίο ερώτημα προσπαθεί να δώσει καταφατική απάντηση το Εργαστήρι Λογοπλεκτικής με το τρίτο του συλλογικό έργο. Κείμενα που επιλέχθηκαν με στόχο να κάνουν τον αναγνώστη να χαμογελάσει, είτε υπογραμμίζοντας την έμφυτη καλοσύνη του ανθρώπου είτε διακωμωδώντας το κακό, που τελικά δεν είναι παρά μία γελοία πλάνη.

Η σειρά "Κείμενα και εικόνες", αναζητώντας το άρωμα των παλιών συναναστροφών, συγκεντρώνει γύρω από ένα θέμα ανθρώπους της γραφής και της εικόνας. Ένα παιχνίδι εκφραστικής ανταλλαγής που φιλοδοξεί να φέρει πιο κοντά τον βιβλιόφιλο με τον φιλότεχνο -με δυό λόγια: να πλατύνει και να βαθύνει την καλλιέργειά μας.

Tην καταγραφή της "νέας πραγματικότητας" του Covid-19 επιδιώξαμε, διοργανώνοντας έναν λογοτεχνικό διαγωνισμό, όχι για να διεκδικήσουμε δάφνες πρωτοτυπίας, οι μισές άλλωστε λογοτεχνικές σελίδες και εκδοτικοί είχαν την ίδια "φαεινή" ιδέα, αλλά για να συμβάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην ιστορική αυτή ανατροπή. Το βιβλίο που κρατάτε, περιλαμβάνει 19 μικρές ιστορίες από τις ημέρες του Covid-19, που η καθεμία φέρει το δικό της ειδικό βάρος, αποτυπώνοντας τους προβληματισμούς, τις προσδοκίες αλλά και την οπτική γωνία των συγγραφέων τους στην αυγή της πραγματικότητας. Ιστορίες...

O Προοδευτικός Σύλλογος "Τα Καστέλλια" διοργάνωσε τον Δ' Διαγωνισμό Διηγήματος "Στέλιος Ξεφλούδας". Ο Διαγωνισμός που μετρά ήδη πέντε χρόνια ζωής, έχει ως στόχο την προβολή του έργου του Καστελλιώτη δημιουργού αλλά και την ανάδειξη νέων συγγραφέων μέσα από το διήγημα και το γραπτό λόγο.

Συλλογικός τόμος με διηγήματα 30 συγγραφέων σε συνεργασία με τον ραδιοφωνικό σταθμό ΑΘΗΝΑ 9.84. Ο σταθμός ΑΘΗΝΑ 9.84 γιορτάζει 30 χρόνια παρουσίας στα ελληνικά ραδιοκύματα. Ζήτησε από 30 συγγραφείς, καταξιωμένους αλλά και νεότερους με ιδιαίτερο στίγμα, να γράψουν από μια ιστορία.

Δράμα, Κομοτηνή, Καβάλα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Νεκρομαντείο Αχέροντα, Ναύπλιο, Λογκανίκος Λακωνίας, Αρεόπολη, Λος Άντζελες: κάθε τόπος είναι δυνάμει ένας τόπος μίσους, φθόνου, πίκρας, πόθου, αυτοδικίας, μένους, τρέλας και, τελικά, εγκλήματος. Ωστόσο, σε κάθε τόπο το κοινωνικό "μικροκλίμα", οι άνθρωποι με τις συνήθειές τους, η ιστορία του, οι κρυφές ή φανερές αντιθέσεις στην τοπική τάξη πραγμάτων κ.λπ. είναι στοιχεία που σφραγίζουν κάθε έγκλημα που συμβαίνει στην επικράτειά του με ιδιόμορφα χαρακτηριστικά. Τα 10+1 διηγήματα αυτού του τόμου, από ισάριθμους δοκιμασμένους συγγρα...

15 Διηγήματα από 15 Έλληνες πεζογράφους, που με τις πένες τους αποτελούν και χαρακτηρίζουν αυτό που ονομάζουμε σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. Τα διηγήματα τους αυτά δημοσιεύονται για πρώτη φορά σε μορφή βιβλίου, στους πέντε μικρούς τόμους που μόλις κυκλοφόρησαν. Η σειρά είναι στημένη σαν πυραμίδα και η αρίθμηση των βιβλίων συμπίπτει με τον αριθμό των διηγημάτων σε κάθε τόμο. Στις ιστορίες των δεκαπέντε διηγημάτων θα γνωρίσουμε την υποτακτική υπηρέτρια Γκαλίνα και τον μεθύστακα άντρα της, το κρητικόπουλο που ζει με τις διηγήσεις της γιαγιάς του, την κυρία Λελέ που πενηνταρ...

Τα διηγήματα του ανά χείρας τόμου είναι αυτά που διακρίθηκαν στον διαγωνισμό αστυνομικής ιστορίας "Ο φόβος του ξένου", τον οποίο συνδιοργάνωσαν οι εκδόσεις Μεταίχμιο και ο Αθήνα 9.84 (φθινόπωρο 2013 - χειμώνας 2014). Η ιδιαιτερότητα αυτού του διαγωνισμού ήταν η απουσία κριτικής επιτροπής "ειδικών". Η αξιολόγηση και η ανάδειξη των διηγημάτων έγιναν από τους ίδιους τους συμμετέχοντες σε μια διαδικασία που δεν είχε προηγούμενο στη χώρα μας. Η σειρά των ιστοριών στην παρούσα έκδοση είναι η σειρά διάκρισής τους στον διαγωνισμό όπως αυτή προέκυψε από τη βαθμολογία των ίδιων των σ...

Δεκαεννέα διηγήματα από νέους συγγραφείς, που γεννήθηκαν μέσα από δημιουργικές συναντήσεις με τον συγγραφέα Βαγγέλη Μπέκα. Κάθε φορά στην ίδια οδό, στο Έναστρον Βιβλιοκαφέ της Σόλωνος, την ίδια πάντα ώρα. Καλωσορίσατε στην "Οδό 19:00". Μια μοιραία συνάντηση κι ένας ληστής-Spiderman. Μια συνέντευξη που πήγε στραβά, η μαγική μπλούζα ποδοσφαίρου κι ένα ερωτικό παιχνίδι -τουλάχιστον- για δύο. Κι ύστερα το μυστήριο ενός μοβ μαρκαδόρου, μια βεντέτα, ένα εξαφανισμένο κουμπί, ένα σπίτι φτιαγμένο από αναμνήσεις. Μια δολοφονία. Ένας πλούσιος ζητιάνος και μια γυναίκα στην καταιγίδα...

Δώδεκα ιστορίες, δώδεκα μικρά ταξίδια στο κόσμο της Αμαρτίας Ένα στοίχημα ανάμεσα σε υπερκόσμια όντα. Μια οικογένεια που κρύβει... θανάσιμα μυστικά. Μια αμαρτία που έγινε παραμύθι. Ένας άνδρας που διαπράττει έναν παράξενο φόνο. Όταν ζεις με ένα τέρας, μήπως η Αμαρτία είναι ο καλύτερος δρόμος; Ένας αστυνόμος που αντιμετωπίζει την πιο αμαρτωλή υπόθεση της ζωής του. Μια κοπέλα που η αμαρτία δίνει ένα νόημα στη ζωή της. Δύο "δολοφόνοι" που τους ξαναενώνει η μοίρα. Ένα ταξίδι που αποκαλύπτει τις αμαρτίες του παρελθόντος. Οι αμαρτίες των γονιών φέρνουν τα πάνω κάτω στη...

- Το φως του ήλιου καρφώθηκε στα μάτια μου. Χώθηκα κάτω από την κουβέρτα. Στα σκοτάδια. Σαν τον ασβό. "Κρύψου" σκέφτηκα κι έσφιξα με δύναμη τα δόντια μου. - Ο ήλιος φίλησε την άμμο. Η άμμος ρίγησε από πόθο και στέναξε ηδονικά. Η θάλασσα άνοιξε την αγκαλιά της κι έκλεισε δυο κοχύλια. - Κατέβασα την τέντα στο μπαλκόνι αρκετά χαμηλά, ώστε να μην μπορεί να εισβάλει καμιά συμμορία ηλιαχτίδων. - Ανοίγω την κατσαρόλα και δε νιώθω τίποτα. Απέραντη ησυχία. Σα να μην υπάρχει μέσα φαγητό. - Η ερώτησή του έσβησε στον αέρα αφήνοντας πίσω της πολλά ερωτηματικά. Επικράτησε απόλυτη σιω...

Έτσι, βρέθηκα στο υπνοδωμάτιο, δίπλα στο κρεβάτι. Έβαλαν ένα βαρύ φωτιστικό πάνω μου, που με το πέρασμα των χρόνων μου έκανε σημάδι. Έζησα ήσυχα. Αφουγκραζόμουν τη σιωπή της μέρας και τους αναστεναγμούς της νύχτας. Φλύαρη που είναι η ησυχία μερικές φορές. Μετά το τρανζίστορ άρχισε να παίζει εκείνο το αγαπημένο βαλς κι η τούρτα αμυγδάλου με τα ενενήντα δύο κεράκια φώτισε αλλιώς το δωμάτιο. Ξεγυμνώνει το στήθος μου κι εκείνο πετρώνει απ' την επιθυμία. Δάκρυα σταλάζουν από τις ρώγες. Τα ρουφάει αχόρταγα και συνεχίζει. Κάθε ίχνος υφάσματος χάνεται από πάνω μου. Χέρια τρυφ...