Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΘΡΟΝΟΣ Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα θρόνο, εκείνος μοναχά τον κανακεύει. Τον εαυτό του εκεί πάνω συντηρεί, για πάντα ανεμίζοντας άσπρα μαντίλια σ’ όσους επιβουλεύονται κατά καιρούς το θρόνο και το παίζουν καλοί διάδοχοι. Κι εκείνος το παίζει καλός αδελφοκτόνος. Ο θρόνος δικαιολογεί σκληράδα, θράσος ανυπέρβλητο και μίσος θανάσιμο, κι ασμένως οδηγεί σε ολοφάνερο δύσλυτο φονικό.

ΚΟΥΝΙΑ - ΜΠΕΛΑ Για το χειρότερο Που έχω κατηγορηθεί Είναι η παιδικότητα Αυτή είναι Το αυθεντικότερο Κομμάτι μου

Οκτώβρης - Τούτος ο Οκτώβρης δεν λέει να τελειώσει. Μένος θεϊκό με κατατυραννεί και αναλογίζομαι ποια να 'ν' η αιτία. Ωσάν υβριστής υπομένω την τίση, μην ελπίζοντας. Η ελπίδα πολλές φορές με συγκρατεί. Δεν πρέπει να βασίζομαι σ' αυτήν. Βασανίζομαι. Δεν υπάρχουν από μηχανής θεοί για μένα, δεν υπήρξαν ποτέ. Τέτοιοι που είναι δεν τους θέλω. Η λύση τους δεν μου ταιριάζει. Δεν είναι λύση αυτή. Αλλιώς τη φανταζόμουν τη ζωή. Από παιδί. - Τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν διαφορετικά. Δεν μας βολεύει ο Θεός. Μην το ξεχνάς. Δεν υπάρχουν λύσεις ιδανικ...

Η συλλογή "Σε λήθαργο" αποτελεί κατάθεση του Γιώργου Περικλέους στο corpusτης λυρικής ποίησης. Ο νεοεμφανιζόμενος ποιητής προβάλλει άμεσα τη στοχαστική επιδίωξή του με διάθεση παρατήρησης του κόσμου μέσα από το πρίσμα του. Τα συναισθήματα αναμειγνύονται με τις διαδρομές της σκέψης, το βλέμμα "αγγίζει" με λεπτότητα το παρόν, τα ουσιώδη νοηματοδοτούνται μέσα από τη λεπτομέρεια των πραγμάτων, μέσα από τη γόνιμη σύνδεση του εγώ και του εμείς. ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΟΛΗ Μια πόλη φτιάχνω με καινούργιους δρόμους, κι όλο αυτοί μου χορταριάζουν κι όλο καινούργια κτήρια υψώνω,...

... τη δόξα ποιός την είδε, πού γυρνά; "Σκορπά στην Πίνδο δάφνες και γελά!" ... γίνε σπινθήρας της βροντής, κι άστραψε πάλι κεραυνούς στα ουράνια! "Η ζωή µικρό καράβι της σιωπής, στο τιµόνι πάντα κάποιος πειρατής, και η θάλασσα τραγούδι και χορός, άλλο θες, κι αλλού σε πάει ο ρυθµός!" "Να 'ταν η αγάπη ένα ρόδο του χειµώνα, το κάθε πέταλο ένα κέντηµα στο χώµα, θα ταν θυσία και βωµός στον Παρθενώνα και µια κολώνα από φως, σ'ουράνιο δώµα!"

Η Μυρτώ Παπαχριστοφόρου με το έργο "Η άλλη θάλασσα", με 12+1 υδατογραφίες της Κατερίνας Ατταλίδου, απέσπασε το βραβείο Γ. Αθάνα της Ταξης Γραμμάτων και Τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών, για την καλύτερη εκδεδομένη ποιητική συλλογή νέου, κατά προτίμηση, ποιητή. Η βραβευόμενη, κατά την κριτική, "διακινεί λόγο εύφορο, ανθηρό και συνάμα τραγικό. Μας χαρίζει ποίηση εξωστρεφή, ευθεία και ειλικρινή με τον δικό της ποιητικό τρόπο".

ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ Συμμορίες κακόφημων λέξεων κακόηχων και διε- φθαρμένων λυμαίνονται τα ποιήματα μέτριων έως κακών ποιητών.

Είναι το στέρνο μου ένα χωράφι στάχυα που περπατάνε σκέλεθρα κάθε του Αλωνάρη χάραμα. Είναι η καρδιά μου ενός ποταμού η κοίτη που σάπια κορμιά επιπλέουν στα λιμνάζοντα νερά. Στα βράχια ανθίζουν αμπέλια. Μια θάλασσα γλυφό κρασί. Τα καντήλια με το λευκό φως ταξιδεύουν για το στερνό πυροφάνι. ** Η νέα έκδοση συνοδεύεται με κείμενα των συγγραφέων και κριτικών Αθανάσιου Βαβλίδα και Κωνσταντίνου Μπούρα.

Φυλακισμένος κάθομαι κι απ' τις πληγές μουγκρίζω Μέρα και νύχτα φύλακες πενήντα με φυλούν Και το Φεγγάρι κρύφτηκε στο σύννεφο το γκρίζο Μ' αυτή την ώρα αναπολώ τα μάτια της Aelun [...]

ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑ Σου ζήτησα να γράψεις κάτι σ’ ένα μικρό κομμάτι χαρτί Τίποτα σημαντικό να γράφει πάνω παρά μόνο τη στιγμή που μου το ’δωσες

Η ποιητική συλλογή αποτελείται από είκοσι εννέα ποιήματα που εκτίθενται εντός πραγματικού και αλληγορικού χρόνου. Η δημιουργός, διακρίνοντας πρώτα μέσα της την ανάγκη για ουσιαστική ψυχική επικοινωνία, καλεί τον αναγνώστη να ταυτιστεί μαζί της και να συναντηθεί με τους στίχους της εκεί που η σιωπή κραυγάζει.

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑΡΗΔΕΣ Όπως υπάρχουν οι σκουπιδιάρηδες του Δήµου που μαζεύουν µε τις φαγάνες ή τα μεγάλα κυλινδροειδή απορριμματοφόρα τα σκουπίδια από τους δρόµους έτσι υπάρχουν και οι σκουπιδιάρηδες της γλώσσας την καθαρίζουν από τη βροµιά της απολυμαίνουν τις λέξεις τις κάνουν να γυαλίζουν, να διαβάζονται όπως υπάρχουν επίσης κι οι σκουπιδιάρηδες της σάρκας παθιασμένοι από έρωτα, που γλείφουν παντού αγκαλιάζουν, γυμνώνονται χειρίζονται το σώµα σαν καταβόθρα ρουφούν ώς το µεδούλι τα βρόµικά του νερά ώσπου να βλαστήσει πάλι το σάπιο η µπόχα των µυστικών βόθρων της...

Το ετοιμοθάνατο ποίημα λίγο πριν ξεψυχήσει στη σκόνη που μαζεύτηκε στο τζάμι με την άκρη ενός σίγμα τελικού έγραψε "θέλο πλίμμα".

Όποιος ελεύθερα συλλογάται ενοχλεί αυτούς που διοικούν.

Στην "Παράλληλη μυθολογία" του, ο Χριστόφορος Θεοδώρου, πατώντας σε θέματα, ήρωες, μοτίβα της ελληνικής λογο-τεχνίας, συνομιλεί όχι μόνο με την κλασική παράδοση αλλά με άλλους ποιητές και λογοτέχνες. Στα δύο στιχουργικά επίπεδα του έργου του, έμμετρο ποίημα και ποιητικό σχόλιο, μεταστοιχειώνει τις διακειμενικές αναφορές του και τα ση-μεία εκκίνησης της έμπνευσης ώστε να στοιχειοθετήσει την παράλληλη αλλά και απολύτως προσωπική μυθολογία του. (Γ) ΝΗΠΕΝΘΕΣ ΠΟΤΟ Το σώμα έκρυβε φαρμάκι του σκορπιού που έχωσε η Εκάτη με γητειές. Ο μυελός το φίδι είναι του κορμιού που ξ...

ΩΔΗ ΣΤΟ ΨΕΜΑ Κλαίνε οι κάμποι κλαίνε τα βουνά τον ήλιο που βυθίζεται στο ψέμα τη μέρα που λικνίζεται σαν να 'τανε θεά τη νύχτα που στολίζεται μόνο για τους καθρέφτες τις στιγμές που πέφτουν χορεύοντας στο πηγάδι της μνήμης (λες και θα γύριζαν ποτέ στο φως ξανά με το σφρίγος της νιότης) την ένοχη σιωπή που βυθίζεται στο τέλμα των ονείρων μας το ψέμα που φουντώνει και μας πνίγει τη λήθη που μας διπλώνει και μας τυλίγει. Στην ένατη ποιητική συλλογή του Λεωνίδα Γαλάζη, που τιτλοφορείται "Ληξιπρόθεσμες επαγγελίες", γύρω από το κεντρικό θέμα του σ...

Ένα οδοιπορικό των λέξεων στα άνυδρα τοπία του έρωτα, στην πικρή μνήμη του τόπου, στην ξενιτιά των ματαιώσεων και των ποικίλων ανατροπών. Το βλέμμα πέφτει αμείλικτο επάνω στη φθορά. Δεν της χαρίζεται, δε σπαταλιέται σε ανούσιους εξωραϊσμούς αλλά αποκαλύπτει και σχολιάζει τα κεκρυμμένα. Ποιήματα ποιητικής αναλαμβάνουν να οριοθετήσουν το πλαίσιο όπου κινούνται τα αδιέξοδα, καταδεικνύοντας τη δυνατότητα του στίχου κι άλλοτε την αδυναμία του να αποκρυσταλλώσει την βαθιά στιγμή. Ο έρωτας κι η έντασή του, μοτίβο που επανέρχεται, ευελπιστεί να εγκαταστήσει τη λάμψη του σώμ...

"... Κάθε φορά που πάεις να πείς πάει σώθηκε η ποίηση θα βγει κάποιος να σε διαψεύσει. Κάθε φορά που απελπίζεσαι θα βγει η ποίηση να σου θυμίσει ότι δεν απελπίστηκες αρκετά. Οταν ένας ποιητής σου θυμίζει κάτι που δεν ήξερες τότε εποίησε. Οταν σε κάνει να σταματήσεις και να σκεφτείς τότε ανακεφαλαιώνει τον κόσμο. Οταν ένας ποιητής σου επιτρέπει τότε εκείνος παραμένει όμηρος και εσύ ελευθερώνεσαι... Αυτά ανέγνωσα από τον Γιώργο Χριστοδουλίδη και έτσι τα γράφω". Δρ Νίκη Κατσαούνη, συγγραφέας, θεωρητικός της τέχνης