Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πολύ θα 'θελα να 'ξερα ποιος να 'ταν άραγε ο Κύπριος που διάβαζε το βιβλίο αυτό; Σταμάτησε στη σελίδα 48. Ίσως και να τον επιστράτευσαν τότε ακριβώς, κι ωστόσο ο τίτλος του βιβλίου ήταν "Ο άνθρωπος δε γεννιέται στρατιώτης". Θα μπορούσαμε να έχουμε μοιραστεί τις αναμνήσεις μας να φάμε παγωτό μαζί θα μπορούσα να έχω φροντίσει την πληγή στο χέρι σου να φορέσω τ' αδιάβροχο σου μια μέρα βροχερή. Και θα ήθελα να μάθεις για την έκπληξη που νιώθω κι εγώ ο ίδιος - συνεχίζοντας εδώ, τώρα, την ανάγνωση του βιβλίου αυτού που άφησες στη μέση.

Είναι τυλιγμένη σε μια αύρα ή γραφή του Στέφανου, κάποτε ανάερη και ρευστή, κι άλλοτε πυκνή σαν συνωστισμένη μνήμη. Στα ποιήματά του μεταχειρίζεται συνειδητά πολύσημες λέξεις, παρηχήσεις, εικονοποιία και επιλεκτική ομοιοκαταληξία για να ιστορήσει το χειροπιαστό αλλά κυρίως για να υπαινιχθεί το υπερκόσμιο, "πιο πέρα απ' της ζωής τις βεβαιότητες". Στο γλωσσικό του σύμπαν αναδεύεται η σιβυλλική λαλιά των γιαγιάδων του με αναφορές σε στίχους του Γ. Χ. Ώντεν, του Γουόλκοτ, του Οβίδιου, του Καλντερόν - αλλά και του Καβάφη, υπόρρητα. Η κυπριακή διάλεκτος, η αγγλική ποίηση, το θέατ...

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών συλλογών "Αρχή Ινδίκτου", "Divan", "Ποιήματα μιας άλλης εποχής" και "Τα από κήπων", γραμμένων από το 1967 ως το 2000. Η λέξη "divan" έχει περσική προέλευση και σημαίνει, εκτός των άλλων, "συλλογή λυρικών ποιημάτων ενός ποιητή". Από την Περσία του 10ου αιώνα μ.Χ., ο όρος επεκτάθηκε στους μυστικούς της Ανατολικής Μεσογείου και αργότερα στη Δύση (Γκαίτε). Η Κύπρος -"ένας τόπος όπου το θαύμα λειτουργεί ακόμη", έγραφε ο Σεφέρης το 1955- "συνορεύει με το αχανές", όπως διαβάζουμε στο μότο του καινούργιου βιβλίου της Νίκης Μαραγκού. Είναι φυσικ...

"Μια νύχτα ονειρεύτηκα κάτι που ’χα ξεχάσει Το όνειρο το αλλιώτικο και το αλλοτινό Ένα Φεγγάρι όμορφο στην πιο γλυκιά του χάση Που το υμνούσα εκστατικός σαν ωδικό πτηνό Κι ακόμη ονειρεύτηκα θάλασσες και πελάγη Και ένα δάκρυ κρύσταλλο, διαμάντι καθαρό Τα θαύματα που κάνανε του Ύνυς Μόνα οι μάγοι Που τέτοια άλλα παρόμοια δεν έχω δει θαρρώ Τα γαλανά τα μάτια της, τα κόκκινά της χείλη Το δέρμα, την ανάσα της, το γέλιο, τη φωνή Την ομορφιά της που ’τανε σαν σπάνιο κοχύλι Που με γεννά και με πονά και με δολοφονεί Μα όσο κι αν με κέντησε, όσο κι αν με σκοτώνει Α...

Πώς ξέρεις ότι θέλεις να γράψεις; Πώς ξέρεις ότι ήρθε η ώρα να γράψεις; Η απάντηση είναι απλή: Θυμάστε το "Στην αρχή το φως. Και η ώρα η πρώτη", το "είπεν ο Θεός γεννηθήτω το φως και εγένετο φως"; Έτσι ξεκινούν όλα. Αυτή είναι η αρχή. Όταν κάποιες σκέψεις, αισθήματα, μισόσβηστες εικόνες που έμεναν στην σκιά, αποκτούν ψυχή/φως. Και φωτίζονται. Και το φως τους, γιατί είναι δικό τους το φως, όλο και μεγαλώνει. Και στο τέλος μεγαλώνει τόσο, που δεν αντέχεται να μένει κλεισμένο μέσα σου. Και χύνεται πάνω σε κόλλες χαρτί, σε σελίδες υπολογιστή, και παίρνει μορφή. Γίνεται πάλι σ...