Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Αθηνών Χριστόδουλος δεν αντέχει σε καμία θεολογική κριτική. "Αντέχει" όμως σε πολιτική κριτική. Τουλάχιστον η γελοιογραφία του. Είναι άλλωστε ο πρώτος ιεράρχης που γίνεται γελοιογραφία μακράς διαρκείας, ένας "καρτούν ήρωας"! Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Κακοί είναι συνήθως οι λόγοι που γεννούν μια γελοιογραφία και ο Αθηνών έχει υπερβεί τις χίλιες. Αν λοιπόν μια γελοιογραφία ίσον χίλια λόγια, ο Μακαριώτατος έχει ξαναγράψει τη Βίβλο, τα άπαντα του Λένιν και τις περιπέτειες του Τεν-Τεν. [...] Ως εκ τούτων η κριτική στο βιβλιαράκι αυτό που έχετε ανά χείρας διά χειρός Στάθ...

Το γυναικείο βλέμμα στην από χρόνια αναμενόμενη οικονομική κρίση (... και όχι μόνο) αποτυπώνεται στο βιβλίο της Κατερίνας Σχοινά, η οποία συμπληρώνει δεκαοκτώ χρόνια στη γελοιογραφία. Τα σκίτσα της έχουν στόχο τη σύγχρονη μεταλλαγμένη ζωή μας, τα προκάτ, μαζικά, στρεβλά δυτικά πρότυπα ζωής, την ψυχαναγκαστική εμπλοκή των γυναικών (σιγά σιγά και των ανδρών) στα γρανάζια του φαίνεσθαι και του καταναλωτισμού, τα γυναικεία αιτήματα που μένουν ανεκπλήρωτα και πάντα επίκαιρα: η απλήρωτη εργασία της μητέρας-νοικοκυράς, η ισοτιμία-ουτοπία με το άλλο φύλο...

[...] Στην έκθεση παρουσιάζονται 29 σκιτσογράφοι που παρακολουθούν τον παλμό της κοινής γνώμης όπως εκφράζεται μέσα από τον αθηναϊκό ημερήσιο και κυριακάτικο Τύπο. Ο καθένας από αυτούς -και ανάμεσά τους μία γυναίκα- έχει το δικό του ξεχωριστό στίγμα που τον κάνει αναγνωρίσιμο σε όλους μας, χωρίς καν να χρειάζεται να βάλει την υπογραφή του. Αναγνωρίσιμο μεν αλλά ίσως το έργο των πολιτικών γελοιογράφων να μην είναι τόσο αναγνωρισμένο. Η "Έκθεση Πολιτικής Γελοιογραφίας" που οργανώνει το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Kοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία σκοπό έχει να υ...

[...]Μια συνολική παρουσίαση της ελληνικής πολιτικής γελοιογραφίας -που έχει ήδη καθυστερήσει πολύ- ξεπερνά τις δυνατότητες και τη θεματική του παρόντος τόμου. Επιλέξαμε να επικεντρωθούμε στην πολιτική γελοιογραφία, που αφορά κατά βάση την περίοδο μετά τη Μεταπολίτευση, με αφορμή τις σχετικές εκθέσεις, που πραγματοποίησαν το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Τομέας Πολιτισμού της Νέας Δημοκρατίας στην "Αθηναΐδα" και στο "Μύλο" της Θεσσαλονίκης τον Μάιο-Ιούνιο του 2001. [...] Παρουσιάζονται οι: Ακοκαλίδης, Γιώργος - Αναστασίου, Τάσος - Γρηγοριάδης, Κώστας...

Μπορεί αλήθεια, να πάρει κανείς στα σοβαρά μια καλλιτεχνική έκφραση που στόχο της έχει την καταγραφή του γελοίου και που διαρκώς αναζητεί και κωδικοποιεί το κωμικό που εμπεριέχεται τόσο στα πρόσωπα, όσο και στα πράγματα της πολιτικής επικαιρότητας, και όχι μόνο; Πόσο μεγάλη σημασία και ποια θέση έχει καταλάβει η Ελληνική Πολιτική Γελοιογραφία στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου μετά από 160 χρόνια δημιουργικής παρουσίας; Μπορεί άραγε, αυτή η καυστικά κριτική καλλιτεχνική έκφραση που συνδυάζει την οπτική και ρηματική σάτιρα να αγγίξει -υπό κατάλληλες προϋποθέσεις- τα...

"Η εργασία του Αρίσταρχου Παπαδανιήλ διαβάζεται με ενθουσιασμό θα λέγαμε διότι ο κόπος βαραίνει μόνο τον επιμελητή, ενώ στον αναγνώστη επαφίεται η απόλαυση. Η ανθολογία αρχίζει περίπου με την καθίδρυση του νεοελληνικού κρατιδίου και είναι μεστή η ευκαιρία να σπουδάσει κανείς ανιδρωτί στυλ, θέματα και ωρίμανση της ντόπιας aστειολογίας." (Κωστής Παπαγιώργης, Αθηνόραμα) Το πολυτελές λεύκωμα με την έρευνα του Παπαδανιήλ έχει τη μορφή "ενός εύχρηστου κινητού μουσείου", δεδομένου ότι στις σελίδες του περιλαμβάνει 350 ιστορικές γελοιογραφίες από τις συλλογές της Βουλής των Ελλήν...

Το άλμπουμ "Εμείς τα ΜΜΕ" δια χειρός ΣΤΑΘΗ περιέχει γελοιογραφίες που περιγράφουν τη διαδρομή του Τύπου τα τελευταία είκοσι χρόνια. Δημοσιογραφικό είδος και η γελοιογραφία, παρατηρεί τα δρώμενα στον Τύπο μέσα από τα ίδια του τα σπλάχνα, τα αναλύει και καταλήγει στα ίδια συμπεράσματα με τον... αναγνώστη! Ο σαρκασμός του πολίτη για τις εφημερίδες (του), την τηλεόρασή (τους) και το ραδιόφωνο (μας) συναντιέται με τον αυτοσαρκασμό της γελοιογραφίας, που, βλέποντας τα πράγματα εκ των έσω, είναι ακόμα πιο απελπισμένη, όμως ελπίζοντας ταυτοχρόνως με μια μανία που μόνον η πολιτική κ...

Τα σκίτσα αποτελούν συχνά το χρονικό της εποχής που περιγράφουν. Με έναν τρόπο που δεν περιορίζεται μόνον στη ιστορικότητα, αλλά που επίσης αποδίδει το "ηχόχρωμα" των καιρών, την ψυχή και την αύρα των ανθρώπινων. Τα σκίτσα δεν είναι "προφητικά" - απλώς οι καιροί ανακυκλώνονται. Και η επανάληψη αυτής της φάρσας είναι μάλλον εκείνη που προσδιορίζει το αέναο της τραγωδίας. Για αυτό και τα όρια του τραγικού με το κωμικό είναι ενίοτε ένας κλαυσίγελως-δρόμος. Για αυτό και η σάτιρα είναι πάντα μια υπόμνηση της κάθαρσης. Ως αναγκαιότητας. Όπως ακριβώς και η ελευθερία, η οποί...

Η γνωστή συγγραφέας Ι. Καρυστιάνη αποκαλύπτει με τα σκίτσα της το εξαιρετικό της ταλέντο. Τα ιδιόρρυθμα, χωρίς λόγια σκιτσάκια μας κάνουν να προβληματισθούμε και να συγκινηθούμε συνάμα.

Το 1997, η Σουηδική Ακαδημία έδωσε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας στον Ντάριο Φο, απόφαση που, όπως είπε ο ίδιος στην ομιλία του, προκάλεσε αναταραχή, τόσο στους κύκλους του Πάπα, όσο και στους ιταλικούς κύκλους των "εκλεκτών". Η ομιλία του Ντάριο Φο συνοδευόταν από 25 σκίτσα του, γιατί "μ΄ αυτό μου δίνεται η ευκαιρία να αυτοσχεδιάσω, να εξασκήσω την φαντασία μου και να σας αναγκάσω να χρησιμοποιήσετε και τη δική σας φαντασία". Η ομιλία του Ντάριο Φο ενώπιον της Σουηδικής Ακαδημίας, δεν ήταν μια τυπική ομιλία παραλαβής ενός βραβείου. Ήταν ουσιαστικά μια θεατρική παράσταση...

"Η άγρια κωμωδία" του Στάθη Σταυρόπουλου περιέχει σκίτσα που δημοσιεύθηκαν στην "Ελευθεροτυπία", τους "4 Τροχούς", το "Επιχειρώ" και την "Ενέδρα" απ’ τον Οκτώβριο του 2002 ως τον Οκτώβριο του 2003.

Κυκλοφόρησε ο τόμος "Η ασύμμετρη κυβέρνηση" που συγκεντρώνει 81 πολιτικές γελοιογραφίες του Γιάννη Καλαϊτζή, δημοσιευμένες στην Ελευθεροτυπία από τον Μάιο έως τον Νοέμβριο του 2007. Είναι ένας αμείλικτος - και χωρίς κανένα καθωσπρεπισμό - σχολιασμός της πολιτικής πραγματικότητας: οι φωτιές του καλοκαιριού, η βία της αστυνομίας, τα ομόλογα, οι εκλογές, το ΥΠΕΧΩΔΕ, η παιδεία και το βιβλίο Ιστορίας, ο εθνικισμός, η εκκλησία, οι μετανάστες, η ασυναρτησία της κυβέρνησης, και οι αντιθέσεις της αντιπολίτευσης. Όλα με το εξαίρετο και πολυσύνθετο μαυρόασπρο σκίτσο ενός από τους σπο...

Το βιβλίο εξετάζει τη γελοιογραφία που εμπλέκει τις επί αιώνες θεωρούμενες ως πλέον αντιπροσωπευτικές απεικονίσεις του κακού -τους δαίμονες. To εγχείρημα είναι επίπονο και σύνθετο. Επίπονο, γιατί ο χώρος του σατιρικού σκίτσου εμπεριέχει μια αχανή παρακαταθήκη δαιμονομορφίας, αλλά και σύνθετο, γιατί η ομάδα των δαιμόνων που εγκατοικούν στο σατιρικό σκίτσο είναι ανομοιογενής και πoλύσημη: αποτελείται τόσο από μορφές της θρησκευτικής εικονογραφίας, εμφανιζόμενες υπό τη γνωστή μορφή και αμφίεση, όσο και από πλήρως σατιρικές εκδοχές τους, που αλλοιώνουν περαιτέρω μια εικόνα ήδη...

[...] Το βιβλίο αυτό είναι μια προσωπική πολιτική κατάθεση, με όλα όσα μπορεί να σημαίνει ο χαρακτηρισμός αυτός, δηλ. προπάντων τον υποκειμενικό χαρακτήρα της. Ωστόσο δύσκολα νομίζω πως μπορεί να αμφισβητηθεί ότι ιδέες, καταστάσεις και συμπεριφορές κρίνονται σε αυτό με βάση εμπειρικά δεδομένα που έχουν επιλεγεί με δύο καθ' όλα αντικειμενικά κριτήρια: την εθνική επιβίωση και τη σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας. Τα εμπειρικά αυτά δεδομένα προέρχονται από τον ημερήσιο τύπο, αντιπολιτευόμενο ή συμπολιτευόμενο. Έλεγχος της ακρίβειάς τους δεν έγινε, ούτε ήταν δυνατόν να γίνει, εκ...