Η εποχή του Πολενάκη
Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη (1996)
Η Ολυμπιάδα της σύγκλισης
Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη (1997)
Ημερολόγιο 1999 με τον Κυρ
Εκδόσεις Καστανιώτη (1998)
Ακόμη πιο άγρια μωρά
Gutenberg - Χρήστος Δαρδανός (1998)
Έλληνες γελοιογράφοι του 20ού αιώνα
Αστραία (1999)
Σατυρικόν Δράμα
Μαρκίδης Κωνσταντίνος
Δημοτική Επιχείρηση Κοινωνικής Πολιτιστικής και Τουριστικής Ανάπτυξης Δήμου Δράμας (1999)
Έγχρωμο εικονογράφημα (κόμικ) με θέμα την ιστορία της Δράμας. Πρωτότυπη έκδοση που δίνει σε μικρούς και μεγάλους τη μοναδική δυνατότητα να γνωρίσουν διασκεδάζοντας στοιχεία της τοπικής ιστορίας. Ο αναγνώστης παρακολουθεί τον κεντρικό ήρωα, τον Σάτυρο, θιασώτη της διονυσιακής λατρείας, στην ελεύθερη περιπλάνησή του μέσα από τα πολύχρωμα τοπία του δραμινού παρελθόντος από την προϊστορική εποχή ως την απελευθέρωση (1913). "Είναι γνωστό ότι η ιστορία της πόλης μας ήταν μέχρι πρότινος terra incognita. Γι' αυτό, πριν από μερικά χρόνια, ο Δήμος της Δράμας ανέλαβε την πρωτοβουλί...
Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας με την πένα του γελοιογράφου
Ίδρυμα Ευαγγέλου Αβέρωφ - Τοσίτσα (2000)
Ημερολόγιο 2001 με τον Κυρ
Κυριακόπουλος Γιάννης (ΚΥΡ)
Εκδόσεις Καστανιώτη (2000)
Με το 2001 μπαίνουμε και επίσημα στον 21ο αιώνα! Ο Κυρ κάνει ποδαρικό στον αιώνα μ' ένα ημερολόγιο που οι μέρες του χρόνου κυλάνε μαζί με τις γελοιογραφίες. Ο αναγνώστης, ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του ημερολογίου, αρχίζει τη μέρα του μ' ένα χαμόγελο. Οι Εκδόσεις Καστανιώτη και ο Κυρ υποδέχονται τον καινούργιο χρόνο μ' ένα μπουκέτο από χαμόγελα. Άντε... και καλό αιώνα!
Κορόιδο Μουσολίνι
Λαζογιώργος - Ελληνικός Δημήτρης 1940-
Πελασγός (2000)
"Με το χαμόγελο στα χείλη" ξεκίνησαν για το μέτωπο οι φαντάροι μας το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940. Ένα χαμόγελο που φανέρωνε την απόφασή τους για νίκη και για θάνατο, ένα χαμόγελο που συνοδευόταν από τραγούδια-παιάνες, τραγούδια που δεν ήταν τίποτε άλλο από μια νέα σύγχρονη απόδοση, του παμπάλαιου αλλά πάντα ολοζώντανου εκείνου "Παίδες Ελλήνων ίτε". Αυτό το χαμόγελο-τραγούδι-παιάνας όμως δεν ήταν κάτι που χαρακτήριζε μόνο τους πολεμιστές μας, αλλά κάτι που υπήρχε και στην έκφραση όλου του ελληνικού λαού: στρατευμένων, αστράτευτων μα και αμάχων. Κι όταν οι νίκες άρχισαν...