Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο παρόν τόμος μπορεί να επιχαίρει ότι συνιστά ένα μοναδικό συγκερασμό τριών κατευθύνσεων: Στο πρώτο μέρος του θα διαβάσει κανείς μια εκτεταμένη και καίρια επιλογή των απόψεων και των θέσεων του Γιάννη Τσαρούχη για τα δύο τεράστια θέματα που στοίχειωσαν τη σκέψη του και τη ζωή του, από τα βιβλία: "Ως στρουθίον μονάζον επί δώματος", "Μάτην ωνείδισαν την ψυχή μου" και "Εγώ ειμί πτωχός και πένης" -για τη ζωγραφική και τον έρωτα. Το δεύτερο μέρος αφιερώνεται σε μια καίρια επιλογή ζωγραφικών του έργων, λίαν αποφασιστική για να οικειωθεί και να αγαπήσει κανείς ένα έργο απρο...

Ο Γιάννης Σπυρόπουλος (1912-1990) υπήρξε ένας μοναχικός καλλιτέχνης. Με την έννοια ότι δια των επί μία πεντηκονταετία εικαστικών του αναζητήσεων διαμόρφωσε στην Ελλάδα ένα προσωπικό σύμπαν αφαιρετικής τέχνης που ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατον να δημιουργήσει άμεσους μιμητές στη χώρα. Αδύνατον, διότι ο ίδιος με το έργο του εγκαθίδρυσε εν Ελλάδι τα αγεωγράφητα όρια της αφαιρετικότητας ή, πιο σωστά: τα όρια της όποιας μετάβασης από το αληθοφανές στο αφαιρετικό. Ο Γιάννης Σπυρόπουλος σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1930-1936), με δασκάλους τους: Αργυρό Βικάτο και Θ...

Βασικός εκπρόσωπος της Γενιάς του '30 ο Γιάννης Μόραλης, διατρέχει με την τέχνη του, μέσα από μια συνεχώς εξελισσόμενη πορεία, περισσότερο από μισόν αιώνα. Η ζωγραφική του, διατηρώντας πάντα τον ανθρωποκεντρικό της χαρακτήρα, αναπτύσσεται με συνέπεια και συνοχή, προβάλλει την "κλασική" της ταυτότητα, προσεγγίζει το κρίσιμο θέμα της ελληνικότητας με ένα απόλυτα αναγνωρίσιμο και προσωπικό ύφος. Από τις πρώτες προσπάθειές του τη δεκαετία του 1930 έως τις μετά το 1970 γεωμετρικές του συνθέσεις, το γυναικείο σώμα, η σχέση άνδρα-γυναίκας, το δίπολο Έρωτας-Θάνατος, αποτελούν τη στ...

Βασικός εκπρόσωπος της Γενιάς του '30 ο Γιάννης Μόραλης, διατρέχει με την τέχνη του, μέσα από μια συνεχώς εξελισσόμενη πορεία, περισσότερο από μισόν αιώνα. Η ζωγραφική του, διατηρώντας πάντα τον ανθρωποκεντρικό της χαρακτήρα, αναπτύσσεται με συνέπεια και συνοχή, προβάλλει την "κλασική" της ταυτότητα, προσεγγίζει το κρίσιμο θέμα της ελληνικότητας με ένα απόλυτα αναγνωρίσιμο και προσωπικό ύφος. Από τις πρώτες προσπάθειές του τη δεκαετία του 1930 έως τις μετά το 1970 γεωμετρικές του συνθέσεις, το γυναικείο σώμα, η σχέση άνδρα-γυναίκας, το δίπολο Έρωτας-Θάνατος, αποτελούν τη στ...

Πενήντα χρόνια καλλιτεχνικής παρουσίας συμπλήρωσε ο Γιάννης Μιγάδης με την πρόσφατη αναδρομική έκθεσή του το 2003, αφού η πρώτη ατομική του είχε γίνει το 1953. Σε αυτό το διάστημα η ελληνική τέχνη άλλαξε όσο δεν είχε αλλάξει ποτέ στο παρελθόν. Διαμόρφωσε τη νέα της φυσιογνωμία, εκσυγχρονίστηκε, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Μισόν αιώνα τώρα, δεν προλαβαίνουμε να μετράμε εξελικτικές φάσεις, να θαυμάζουμε τις θεαματικές επιδόσεις των Ελλήνων καλλιτεχνών στον αγώνα τους για μια θέση στο σύγχρονο εικαστικό γίγνεσθαι. Όλα αυτά τα χρόνια, στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής καλλιτεχνι...

Η τέχνη του είναι μια περιπετειώδης διαδρομή συνεχούς εκφραστικής αναζήτησης. Από την αρχή της δημόσιας παρουσίας του στον εικαστικό χώρο επιδιώκει την οργάνωση μιας προσωπικής γλώσσας, συνδεδεμένης άρρηκτα με τη δική του πραγματικότητα και της δικές του αλήθειες. Ο Γιάννης Λασηθιωτάκης εμφανίστηκε στην εικαστική σκηνή τη δεκαετία του '80 και συγκαταλέγεται στους καλλιτέχνες που αντιμετωπίζουν τη ζωγραφική ως προσωπική έκφραση ζωής, σ' αυτούς που κτίζουν την εικόνα ξεκινώντας από τα χρώματα και τις φόρμες, σ' εκείνους που η τέχνη είναι η απαραίτητη καθημερινή αναγκαιότητα γ...

Χαράγματα: Παναγιώτη Τέτση, Ντιάνας Αντωνακάτου, Β. Βατζιά, Ντίνου Δημόπουλου, Πέτρου Ζουμπουλάκη, Κωνστ. Ηλιόπουλου, Σαράντου Ι. Καργάκου, Βασίλη Λαλιώτη, Δημήτρη Αγγελή, Κώστα Ε. Τσιρόπουλου. Κριτικές απόψεις: Χρύσανθου Χρήστου, Νίκου Αλεξίου, Ελένης Βακαλό, Ντόρας Ηλιοπούλου-Ρογκάν, Μαρίας Καραβία, Πάνου Καραβία, Στέλιου Λυδάκη, Κωστή Μεραναίου, Βεατρίκης Σπηλιάδη, Τώνη Σπητέρη, Χριστίνας Π. Φίλη, Άλκη Χαραλαμπίδη.

Tέσσερεις διεισδυτικές μελέτες του φιλόλογου και συγγραφέα Aνδρέα Mπελεζίνη σχετικές με τον «διάλογο» του Nίκου Eγγονόπουλου με τους ομοτέχνους και αντιτέχνους του, εντός και εκτός των ορίων του υπερρεαλισμού, πάντοτε όμως στο πλαίσιο της υπηρέτησης της ποιητικής γραφής. O Aνδρέας Mπελεζίνης «σκάβει» τον ποιητικό και εικαστικό λόγο του ποιητή, ανιχνεύοντας άλλοτε εμφανείς και άλλοτε υπόγειες διασυνδέσεις με μορφές και θέματα του νέου ελληνισμού. Iδιαιτέρως στο εκτενές κείμενο «H νεώτερη και σύγχρονη ποίηση στην παιδεία» -μελέτημα που δημοσιεύεται για πρώτη φορά πλήρε...

Ο Γιώργος Ιακωβίδης (1853-1932), ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της ακαδημαϊκής ζωγραφικής στην Ελλάδα και ένας από τους κορυφαίους του 20ου αιώνα, σπούδασε στο "Σχολείον των Τεχνών" του Πολυτεχνείου, γλυπτική και ζωγραφική. Δάσκαλός του στη δεύτερη ο Νικηφόρος Λύτρας. Το 1877 συνεχίζει τις σπουδές του στο Μόναχο, στην εκεί Ακαδημία Καλών Τεχνών, στο εργαστήριο του Πιλότυ, ο οποίος, κάμποσα χρόνια πριν (1860-1866) υπήρξε ο δάσκαλος του δικού του δασκάλου! Ο Ιακωβίδης είναι ο κατεξοχήν καλλιτέχνης που ενδιαφέρεται για τη σύλληψη και την ερμηνεία της απτής πραγματικότητας, ο κατεξοχ...

Απρόσμενο, αυθόρμητο, τραγικό και πηγαίο το έργο του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994), περνά μέσα από διαφορετικούς, ασυμβίβαστους δρόμους, και συνιστά, στη σύγκλισή τους, μια πρωτογενή και ερευνητική καλλιτεχνική πράξη. Ως δημιουργός έρχεται στην τέχνη αυτοδίδακτος και γνώστης πρώτα της ζωής και του δρόμου και μετά των μουσείων και της ζωγραφικής. Η σχέση του με την ποίηση εμπνέει τα πρώτα βήματα του στην Αθήνα και τον καθιερώνει με το περιβόητο πια, τσίκι τσίκι. Νεαρός στο Παρίσι, γνωρίζει από κοντά την περιπέτεια του υπαρξισμού. Στην Αθήνα συμβάλλει ενεργά στην ανανέωση της κ...

Απρόσμενο, αυθόρμητο, τραγικό και πηγαίο το έργο του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994), περνά μέσα από διαφορετικούς, ασυμβίβαστους δρόμους, και συνιστά, στη σύγκλισή τους, μια πρωτογενή και ερευνητική καλλιτεχνική πράξη. Ως δημιουργός έρχεται στην τέχνη αυτοδίδακτος και γνώστης πρώτα της ζωής και του δρόμου και μετά των μουσείων και της ζωγραφικής. Η σχέση του με την ποίηση εμπνέει τα πρώτα βήματα του στην Αθήνα και τον καθιερώνει με το περιβόητο πια, τσίκι τσίκι. Νεαρός στο Παρίσι, γνωρίζει από κοντά την περιπέτεια του υπαρξισμού. Στην Αθήνα συμβάλλει ενεργά στην ανανέωση της κ...

Δύο είναι οι δυνάμεις που διεκδικούνε τον πρώτο ρόλο στη διαμόρφωση ενός έργου τέχνης: η σοφία και η σπάθα του Μεγαλέξανδρου. Το παιχνίδι παίζεται αέναα, πότε εις βάρος της μιας και πότε της άλλης, εωσότου από κάποιο κενό βρίσκει την ευκαιρία ο χρόνος να παρεισφρήσει και να εξουδετερώσει το αποτέλεσμα. Χρειάζεται να επιτευχθεί μια ταύτιση ανάμεσά τους, ν' αποκτήσει την κόψη και το θάρρος της σπάθας η σοφία ή το αντίστροφο, για να φθάσει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα να γίνει πραγματικά απρόσβλητο. Επειδή και η πραγματικότητα είναι κατά κανόνα διμέτωπη και ο άνθρωπος επιτιθέμεν...

Ο Αλέκος Κοντόπουλος (1904-1975) φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών μεταξύ των ετών 1923-1929, με δασκάλους τον Ιακωβίδη, τον Λύτρα και άλλους ακαδημαϊκούς καλλιτέχνες της περιόδου εκείνης. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, σχεδόν για δέκα χρόνια. Ωστόσο, σε όλο αυτό το διάστημα το αναπαραστατικό του έργο δεν πρόδιδε τον αφαιρετικό ζωγράφο στον οποίο θα εξελισσόταν στη συνέχεια (ιδιαίτερα μετά το 1949). Στη δεκαετία του '50 ο Αλέκος Κοντόπουλος στρέφεται στον αφηρημένο εξπρεσιονισμό και πρωτοστατεί στη διάδοση της αφηρημένης τέχνης στην Ελλάδα. Ο Αλέκος Κοντόπουλος υπήρξε...

[...] Tali riflessioni, che hanno la concisione di un epigramma e non vogliono essere in alcun caso assiomatiche, hanno il solo scopo di abbozzare i contorni di una regola generale nella convinzione che la validita di quest'ultima trovi una conferma nell'eccezione di Basil Theocharakis. Ritengo infatti che egli costituisca un esempio, tutt'altro che frequente, per non dire decisamente inconsueto, di imprenditore di successo che e nel contempo un artista affermato, o meglio, per essere piu precisi, Theocharakis e un esempio di artista che nel contempo e anche imprenditore. I...

Lambros Kamperidis's study of Peris Ieremiadis is a work of therapy for our times. Not our modern introspection, but therapeia, the attending to and healing of wounds that sever the relationships between ourselves and others. This therapy is bodily, visceral, full of colour and of darkness. The death of his friend who spent his last creative energies painting variations of dragon-slaying Saint George on his regal horse triggers in Kamperidis an exuberant litany of associations, a delicate interlace linking pagan and Christian, Germanic and Greek, spiritual heroes and evil m...

Ο κατάλογος εκδόθηκε με αφορμή την έκθεση "Nonda. Έξι δεκαετίες τέχνης, 1940-2000", Μουσείο Μπενάκη, Κτήριο οδού Πειραιώς, 14 Δεκεμβρίου 2006 - 8 Φεβρουαρίου 2007. [...] Ξεκινώ το κείμενό μου με την εξής παρατήρηση: η περίπτωση του ζωγράφου Επαμεινώνδα Παπαδόπουλου (Nonda) δεν καταγράφεται σε καμία από τις κυκλοφορούσες ιστορίες της νεοελληνικής τέχνης. Μόνη εξαίρεση η εντελώς πρόσφατη "Ιστορία των Ελλήνων" των εκδόσεων Τεγόπουλου - Μανιατέα (τομ. 14, 580). Άρα η πρωτοβουλία του Μουσείου Μπενάκη να οργανώσει αναδρομική παρουσίαση του έργου του λειτουργεί συγχρόνως και ως...

Ο συνοδευτικός κατάλογος της ομώνυμης έκθεσης, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη (31 Μαρτίου - 22 Μαϊου 2011). Η έκδοση περιλαμβάνει κείμενα της Ρέας Γαλανάκη, της Elizabeth Fabritius, του Gianfranco Piemontese και της επιμελήτριας της έκθεσης, Ελένης Κυπραίου, και φιλοδοξεί να αποτελέσει μια όσο το δυνατόν πληρέστερη καταγραφή των έργων του Ιωάννη Αλταμούρα.