Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο προφορικός λόγος αποτελεί το βαθύτερο μυστικό στην ανθρώπινη επικοινωνία. Αλλά ο λόγος αυτός διέπεται από κανόνες, προϋποθέτει γνώσεις και εμπειρίες, απαιτεί σπουδή και προετοιμασία. Σε όποιον εκπαιδευτικό φορέα διδάσκεται η "ομιλητική" ή η "εκκλησιαστική ρητορική", τόσο ο διδάσκων όσο και οι διδασκόμενοι καλούνται να μελετήσουν όλα τα συναφή θέματα και, ακολούθως, να υλοποιήσουν στη ρητορική πράξη τις γνώσεις αυτές. Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό έργο εξαιρετικά πολύτιμο και νευραλγικό για τη θεολογική επιστήμη και το σωτηριώδες έργο της Εκκλησίας. Η ανάγκη να υπάρξει...

Σκοπός της εργασίας αυτή είναι να δώσει μια εικόνα της εκκλησιαστικής κατάστασης της Βουλγαρίςα μετά την κατάλυσης του πρώτου βουλγαρικού κράτους επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον στην πολιτική που ακολούθησε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος. Επίσης να μελετήσει τις συνθήκες δημιουργίας της αρχιεπισκοπής Αχρίδας, η οποία αναδείχθηκε σε εκκλησιαστικό κέντρο της δυτικής Βουλγαρίας αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Οι πηγές που χρησιμοποιήθηκαν είναι κυρίως κείμενα βυζαντινών ιστορικών, αλλά και λόγοι και επιστολές σημαντικών εκκλησιαστικών προσώπων καθώ...

Τι σχέση μπορεί να έχει η Εκκλησία με τις έννοιες της ιδεολογίας και της ουτοπίας, όπως χρησιμοποιούνται για την ερμηνεία κοινωνικών φαινομένων; Υπάρχει βαθιά σύνδεση των εννοιών αυτών με τον χριστιανισμό την διδασκαλία του και την ιστορία του, χρειάστηκαν όμως αιώνες χριστιανικής ζωής μελέτη και βίωση των χριστιανικών διδασκαλιών, αλλά και ριζική αμφισβήτησή τους για να φτάσουμε στις έννοιες ερμηνείας των κοινωνικών φαινομένων της ιδεολογίας και της ουτοπίας.

Από το 1967 ένα τραύμα πληγώνει την Ορθόδοξη Εκκλησία στα Βαλκάνια. Η Εκκλησία της ΠΓΔΜ, η αυτοαποκαλούμενη "Μακεδονική" Ορθόδοξη Εκκλησία, αποκόπηκε μονομερώς από το Πατριαρχείο της Σερβίας και παραμένει μέχρι σήμερα σε κατάσταση σχίσματος. Οι διεργασίες που οδήγησαν σε αυτή την εξέλιξη συμπλέκονται με τις πολιτικές βλέψεις τού τότε τιτοϊκού καθεστώτος, όπως και με τις διεθνείς συγκυρίες και με τις πολλαπλές συνέπειες που δημιουργούσε και εξακολουθεί να προκαλεί το "Μακεδονικό Ζήτημα". Η εξέταση από την ιστορικοκανονική οπτική των περίπλοκων αυτών αλληλεπιδράσεων αποτελεί...

Σε ολόκληρη τη μακρά περίοδο των έξι ή επτά αιώνων της κατοχής, τουλάχιστον μετά το 1204, η ορθοδοξία αποτελεί τον κατ’ εξοχήν φορέα της διατήρησης της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων, ακριβώς διότι η ελληνική ιδιοπροσωπία, κατέναντι των των Τούρκων αλλά και των Λατίνων, αναδεικνύεται, πρωταρχικώς, ως θρησκευτική ιδιοπροσωπία. Τα εκατομμύρια των εξισλαμισθέντων της Μικράς Ασίας και των Βαλκανίων χάθηκαν οριστικά για την ελληνισμό. Συναφώς, ο ρόλος της Εκκλησίας υπήρξε αποφασιστικός: ο ελληνισμός επιβίωσε διά της ορθοδοξίας. Στη Δύση, η καθολική θρησκεία αποτέλεσε επί πολλ...

Τα κύρια ερωτήματα που τίθενται προς εξέταση στο βιβλίο αυτό είναι εάν η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει εξηγήσει τη σχέση της προς τις άλλες Εκκλησίες ή ομολογίες, και πως; Πώς τις κρίνει; Ανήκουν αυτές στη μία Εκκλησία του Χριστού; Θέτει η Ορθόδοξη Εκκλησία όρια τα οποία αποκλείουν τους άλλους; Αναγνωρίζει την οντολογική ύπαρξη των άλλων εκκλησιαστικών κοινοτήτων; Υπάρχει ελεύθερος χώρος για την Ορθόδοξη Εκκλησία στη συνάντησή της σήμερα με άλλες Εκκλησίες για μια συμπεριφορά και στάση απέναντί τους, που να μπορεί να είναι σύμφωνη με το πνεύμα των κανόνων και να λαμβάνει σοβαρά υπ...

[...] Με το τρίτο αυτό "Εκ Φαναρίου...", ο φίλος και ομογάλακτος αδελφός, Μητροπολίτης Πέργης Ευάγγελος, διαλαλεί και πάλι ότι η Ρωμηοσύνη συνεχίζει "να πορεύεται με τη δυναμική του ιστορικού της βάθους, [και] με την ελπίδα της για προσπέλαση σε χρόνους ευχαρείς". Επαναλαμβάνει για πολλοστή φορά ότι οι λίγοι και αμέτρητοι, της Πόλης, που από μακραίωνη πείρα γνωρίζουν ότι "ανεξιχνίαστοι αι βουλαί του Κυρίου", προσδοκούν. Και ότι μένοντες πιστοί στην μνήμη του παρελθόντος, δεν παύουν να αγωνίζονται για το αύριο της Ρωμηοσύνης και της Ορθοδοξίας. Ο Πέργης συνεχίζει να άδει κα...

Συλλογή ομιλιών του π. Πλακίδα σε μοναχούς και σε απλούς πιστούς, που ξεκινούν από την εορτή των Εισοδίων, διέρχονται τις εορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανίων και καταλήγουν στην Υπαπαντή του Κυρίου.

Σταθερή πεποίθησή μου, που συχνά τις τελευταίες δεκαετίες επαναλαμβάνω, είναι ότι: η "μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία", στην οποία ανήκουμε, δεν ζει αποκλειστικά για τον εαυτό της. Ό,τι είναι, ό,τι κατέχει, ό,τι προσφέρει, προορίζεται για ολόκληρη την ανθρωπότητα, για την ανύψωση και την ανακαίνιση του κόσμου. Γι’ αυτό οφείλει να ευρίσκεται σε εγρήγορση, να αγρυπνεί, να παρακολουθεί την πορεία και την εξέλιξη της οικουμένης, να μελετά τα σημεία των καιρών. Ώστε να είναι σε θέση να δίνει τη μαρτυρία του Ευαγγελίου και να μοιράζεται με όλους τους ανθρώπους τα δώρα...