Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Mια ιστορία γεμάτη ανατροπές που ακροβατεί μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου. Mια ζωή με προδοσίες και φευγιό, με ενοχές και βασανιστικές αμφιβολίες. H Σορένα, μια μετανάστρια από την Tυφλίδα της Γεωργίας στην Eλλάδα, ξεφλουδίζει το παρελθόν της. Aκολουθεί τα βήματά της περνώντας από τα μονοπάτια της ζωής της. Eκεί ήταν αγκυροβολημένες όλες οι αιτίες και τα αιτιατά του ψυχισμού της. H οργή της ήταν η οργή της απελπισίας μιας γυναίκας παγιδευμένης μέσα στα γρανάζια της αμείλικτης μηχανής του χρόνου που συνθλίβει κάθε κόκκο λογικής. Mοναδικά όριά της, τα όρια της φαντασίας.

Ανεμομαζώματα-ανεμοσκορπίσματα οι ζωές των ανθρώπων... Ο ένας είναι από το Λίβανο. Ο άλλος από την Ελλάδα. Η ανάγκη οδηγεί τα βήματα και των δυο στη μακρινή Αυστραλία. Εκεί θα παλέψουν για να επιβιώσουν. Ο πρώτος, ο Φουάτ, τα έχει ήδη καταφέρει οικονομικά, όταν δέχεται ένα δυνατό κτύπημα της μοίρας. Ο δεύτερος, ο Γκρέκο, παλεύει ακόμα για την επιβίωση όταν ο δρόμος του τον φέρνει πρόσωπο με πρόσωπο με τον πλούσιο αλλά δυστυχισμένο Φουάτ. Η συμπόνια κι η καλοσύνη που δείχνει ο Έλληνας μετανάστης στον Λιβανέζο, θα του φέρει μιαν ανέλπιστη τύχη. Ο Βλάσης Βλασόπουλος είνα...

Ακροβατείς στο όνειρο, ισορροπείς στον εφιάλτη. Έναν εφιάλτη που μερικές φορές δείχνει τα δόντια του και σου χαμογελά, ένα όνειρο που κάποιες φορές είναι θλιμμένο. Έξω στη μεγάλη πόλη, όλες οι μοναξιές είναι ενωμένες σε ένα σώμα τώρα και η μεγάλη πόλη που έμοιαζε αδιαπέραστη, απροσπέλαστη για σένα αρχίζει να αναπνέει, έχει αποκτήσει τη δική της ζωή κι αυτή. Μια ζωή όμως που τρέφεται από τις ανθρώπινες ζωές. Κάθε μοναξιά είναι και μια σιγουριά για σένα, άλλος ένας συμβιβασμός. Διαπίστωσες ωστόσο ότι το ανελέητο σφυροκόπημα εκεί έξω μπορεί να είναι πιο οδυνηρό από το συμβιβ...

Ο Λεώ είχε ένα μυστικό που δεν μπορούσε να το ξεστομίσει σε κανέναν. Η Ειρήνη είχε ένα μυστικό που για καιρό δε γνώριζε ούτε η ίδια -αλλά είχε και το ομορφότερο πρόσωπο που είχαν δει ποτέ όλοι οι άντρες που τη συναντούσαν. Μαζί δημιούργησαν ένα πολύ μεγαλύτερο: Πίσω από τις πιο ερωτικές και τις πιο φρικιαστικές, τις πιο μεγάλες και τις πιο ταπεινές, τις πιο αστείες και τις πιο περιπετειώδεις στιγμές που σημάδεψαν τον 20ό αιώνα βρίσκονταν, όλοι κι όλοι, δύο άνθρωποι. Αυτή είναι η ιστορία τους. Η ιστορία του Λεώ και της Ειρήνης. Η μυστική ιστορία του πιο μεγάλου έρωτα που γ...

Μυθιστόρημα; Επιστημονική φαντασία; Δοκίμιο; Μεταφυσική ενόραση της επόμενης μέρας; Ή μήπως μια αναζήτηση στον χωροχρόνο και το μεγάλο άγνωστο; Η συγγραφεύς δεν σχεδιάζει μια απόκριση σ' αυτά τα ερωτήματα ούτε ταξινομεί το βιβλίο της σε μια καθορισμένη φόρμα. Οι ήρωές της, η Διοτίμα και ο Όριμαρ είναι οι ακροβάτες του χάους. Αιωρούνται στον χωροχρόνο αναζητώντας τη Μυστική Πύλη που θα τους οδηγήσει σε μια διαχρονική συνάντηση με κορυφαίες μόρφες της ιστορίας αλλά και του μύθου. Μην αναζητήσει ο αναγνώστης το κλειδί αυτής της Πύλης... Είναι κρυμμένο στο βάθος του υποσυνει...

Ο Παύλος, ένας σύγχρονος έλληνας τραπεζίτης, μας μεταφέρει, με όχημα τον χρόνο και πυξίδα τις φιλοσοφικές και ιδεολογικές αναζητήσεις του, από τη σημερινή Ελλάδα της οικονομικής κρίσης στα κέντρα της επιχειρηματικής του δραστηριότητας: Αίγυπτο, Βαλκάνια, Παρίσι, Λονδίνο, Αμερική. Αναδεύοντας μνήμες και γεγονότα του σήμερα, αφηγείται και αναλύει τη συζυγική του σχέση που δοκιμάζεται από την ανομοιογένεια των προτεραιοτήτων και των επιθυμιών του ζευγαριού. Για να την αντιμετωπίσουν, οι δυο σύζυγοι επιλέγουν να βγουν από το πάθος των μικρογεγονότων και να μπουν στο πάθος των ι...

Σύμφωνα με την Ακαδημία Αθηνών, η οποία βράβευσε το βιβλίο αυτό, το έργο αποτελεί το χρονικό του μαρτυρικού Ελληνισμού του Πόντου, της προαιωνίου αυτής Εστίας, όσον διετηρείτο άσβεστος η ιστορική, θρησκευτική και εθνική συνείδησις της φυλής ημών. Το έργο διακρίνεται από υψηλόν βαθμόν τέχνης του λόγου, αντάξιον των ιστορουμένων εν αυτώ. Η μορφή μυθιστορίας δεν μειώνει την ιστορικότητα, τουναντίον δίδει πλαστικήν ζωηρότητα εις τας συμφοράς τας οποίας έζησαν οι Πόντιοι και γεννά εις τον αναγνώστην το συναίσθημα του σπαραγμού.

"Ντράπηκα που κάποιος με τόση ευκολία διάβαζε τη σκέψη μου και υπάκουσα. Ξαφνικά ακούστηκαν γέλια ανθρώπινα και ο ακέφαλος άνθρωπος με έδειξε απλώνοντας το χέρι του. - Ιδού ο άνθρωπος, είπε. Κόσμος πολύς ξαναγέλασε και κάποιος που έμοιαζε με Πρόεδρο δικαστηρίου χτύπησε δυνατά ένα κουδούνι..." (απόσπασμα από το βιβλίο) Μερικά χρόνια πίσω, σ' ένα αριστοκρατικό και σικ προάστιο, μας μεταφέρει το μυθιστόρημα του Δ. Τάντηρα (Νήρα), "Ακριβώς παρά πέντε". Η μεταπολεμική Ελλάδα αλλάζει. Τα λεφτά αλλάζουν χέρια. Δημιουργούνται νέα τζάκια. Τα νέα οικόσημα είναι φτιαγμένα από φ...

Όλα θα πρέπει ν' άρχισαν στα 1907. Ένα χειμωνιάτικο απομεσήμερο του Δεκέμβρη, την ώρα που οι χωροφύλακες οδηγούσαν εφ' όπλου λόγχη στον ανακριτή έναν νεαρό ταραξία της Νομικής, με σγουρά μαλλιά και φλοτάν γραβάτα, που λεγόταν Γεώργιος Παπανδρέου. "Τον έσπρωχναν θυμωμένοι να κατέβει τα σκαλοπάτια του Πανεπιστημίου", θυμόταν η Σοφία, που θα γινόταν αργότερα γυναίκα του. Αυτός και οι συμφοιτητές του είχαν αναστατώσει για κάμποσες μέρες την Aθήνα, κάνοντας τον πρωθυπουργό Θεοτόκη να χάσει τον ύπνο του. Εκείνη την ώρα η Σοφία, φοιτήτρια της Φιλολογίας, στεκόταν πλάι στο άγαλμα τ...

Ο Σιδερής Κρυστάλλης ατενίζει τη θάλασσα από τον κόκκινο βράχο της Σαντορίνης. Από τη μια η ιστορία και το βαρύ παρελθόν που άφησε πίσω του, φεύγοντας από τον τόπο του, την Ίμβρο, επιθυμώντας να λησμονήσει τον άδικο χαμό της οικογένειάς του. Και εδώ, σε αυτό το πανέμορφο νησί του Αιγαίου προσπαθεί να χτίσει τη ζωή του από την αρχή. Υπήρξε δειλός και διστακτικός στο παιγνίδι του έρωτα. Η ατολμία του του στοίχισε την ευτυχία και τώρα, ώριμος πια οριστικά, του δίνεται άλλη μια ευκαιρία για να τη διεκδικήσει και να την κερδίσει. Όταν αποφάσισε να κάνει βήματα προς το μέρος της...

Ένα χαμόσπιτο και δίπλα του μια πολυτελής βίλα. Στο χαμόσπιτο μεγάλωνε ένα εξάχρονο αγόρι. Ο Βασίλης. Στη βίλα ένα εξάχρονο κορίτσι. Η Ελίζα. Μεγάλωσαν και χάθηκαν. Στη ζωή του ο Βασίλης είχε μάθει να δίνει. Η Ελίζα είχε μάθει να παίρνει. Στην πορεία ο Βασίλης γινόταν όλο και πιο πλούσιος. Η Ελίζα όλο και πιο φτωχή. Οταν η μοίρα τούς ξανάφερε σ' επαφή, εκείνος ήταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, εκείνη πάμφτωχη κι εγκαταλειμμένη από τον άντρα της. Ο Βασίλης έτρεξε να τη βοηθήσει, και τότε ένιωσε να ξυπνά μέσα του η παλιά, κρυφή, ανομολόγητη αγάπη που είχε πάντα για την π...

Ένας αμνήμων, αφασικός και επιληπτικός αλήτης -εξιλαστήριο θύμα του έρωτα στο παρελθόν- γίνεται διαδοχικά αντικείμενο πολλαπλής εκμετάλλευσης, πειραματόζωο αλλά και πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης και δημιουργίας. Γύρω του περιστρέφονται πρόσωπα που θέλουν να μάθουν την αλήθεια: μια εγωκεντρική ζωγράφος, αντιμέτωπη με την καλλιτεχνική της ανεπάρκεια, ένας εξουθενωμένος χειρουργός που ψάχνει τον εξαφανισμένο ασθενή του, μια μυθομανής αστή που μετατρέπει την ερωτική της ζωή σε ταινία τρόμου, μια κουτσή που αποφασίζει να διεκδικήσει την ερωτική της δικαίωση, μια νεαρή Αλβανή που...

Η Δώρα, με τη μυστήρια ικανότητα να "βλέπει" μέσα στα κεφάλια των ανθρώπων, δεν θέλει καθόλου να ασχοληθεί με τις δολοφονίες των άστεγων της Αθήνας - αλλά μπλέκει χωρίς να το καταλάβει, ενώ ξεναγεί στην πόλη μια παρέα γυναικών από τη Σουηδία. Η μία από τις γυναίκες δεν είναι απλή τουρίστρια, κουβαλάει ένα παλιό, αβάσταχτο έγκλημα και η Δώρα δεν μπορεί να το αγνοήσει, καθώς φαίνεται να είναι το πρώτο στη σειρά... Βουτάει με τα μούτρα σε μια "εποχή δολοφόνων" όπου όλοι της φαίνονται ύποπτοι, και κυρίως ο Άρης, ο νεαρός φίλος της κόρης της. Στην πορεία θα μαλώσει, θα χάσει...

Το " Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις" είναι μια συναρπαστική ίντριγκα με απίστευτο φινάλε, αντάξιο της κωμικοτραγικής επινοητικότητας που γεννά η ροπή του ανθρώπου προς το έγκλημα. Ακούσιος εμπνευστής και οργανωτής της είναι ο Κόκκινος Τράγος, εισαγγελέας αποσπασμένος στη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της αστυνομίας, που διαχειρίζεται την κατάθλιψή του ερμηνεύοντας τους εφιάλτες του με έναν δικής του έμπνευσης εγκληματολογικό ονειροκρίτη. Λίγες ώρες μετά την αποκάλυψη του μεγάλου μυστικού της ζωής και της καριέρας του στον Κόκκινο Τράγο, ο υποδιοικητής της υπηρεσίας ταξίαρχος...

Είχε αρχίσει να βρέχει όταν η Λίζα πάρκαρε το αυτοκίνητο έξω από το σπίτι της. Έσβησε τη μηχανή και στράφηκε στον Κλέαρχο. Είχε δει θλίψη στα μάτια του από την ώρα που ξεκίνησαν, και στη διαδρομή ήταν σιωπηλός. Του έπιασε το χέρι και του χαμογέλασε τρυφερά. "Κλέαρχε", του είπε, "άκου το τραγούδι της βροχής, βοηθάει να ξεχαστείς". Η ανάμνηση πλημμύρισε την ψυχή του. Τα μάτια του έλαμψαν και της ανταπέδωσε το χαμόγελο. "Βοηθάει, Λίζα;" "Πάντα βοηθάει. Μάθε να το ακούς". Την κοιτούσε τρυφερά στα μάτια. "Κι αν δε βρέχει;" "Τότε άκου τους άλλους ήχους της φύσης, τον αέρα πο...

Η Χριστιάννα λατρεύει το χορό, μα έχει χάσει το ρυθμό της: το βηματισμό της προς τον έρωτα, τη φιλία, την ίδια τη ζωή. Νόμιζε ότι τα είχε όλα υπό έλεγχο, πίστευε πως μπορούσε να τα καταφέρει ολομόναχη. Άλλωστε ο χορός τής έδινε την ψευδαίσθηση της σταθερότητας. Μέχρι που "παραπάτησε" και έχασε την ισορροπία της. Η Χριστιάννα βρίσκεται στην Εντατική, χωρίς κανείς να γνωρίζει ακριβώς τι έχει συμβεί. Πέντε πρόσωπα από το περιβάλλον της, με πέντε διαφορετικές απόψεις, εξομολογούνται μιλώντας γι’ αυτήν. Το μυστήριο της όμορφης δεκαεφτάχρονης συνδέει τους πέντε αφηγητές. Και η...

Ποια πραγματικότητα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε; Γιατί υπάρχουν δύο. Η μία είναι η βαρετή ζωή μας. Όλες οι υποχρεώσεις που έχουμε, βασικά για τους άλλους. Πάντα για τους άλλους. Η άλλη πραγματικότητα είναι η συναρπαστική συνάντησή μας. Η αληθινή ευλογία του να βρούμε την πραγματική αγάπη. Δε θα κάνω πια οικονομία κάποιων λέξεων. Ναι, την πραγματική αγάπη που ενώνει αληθινά δύο ανθρώπους και τους κάνει ένα. Αυτή που είναι πιο δυνατή από καθετί. Από εμπόδια, υποχρεώσεις, συμβατικότητες, ταμπού. Γι' αυτό άφησε την καρδιά σου ελεύθερη. Άκου μόνο τα όνειρά σου.

Ο Νίκος, η Ιρίνα και ο Αϊντίν στην τελευταία τάξη του λυκείου συναντώνται κρυφά παίζοντας μουσική στην κοινή αυλή των παππούδων τους, σε μια ακατοίκητη πια πόλη στα σύνορα των τριών χωρών τους. Τελειώνοντας το σχολείο οι δρόμοι τους χωρίζουν, μα οι πολιτικές εξελίξεις στις χώρες τους, τους ξαναφέρνουν κοντά με διαφορετικούς όμως όρους. «Ο Νίκος ξεφύλλισε τις σελίδες της απογευματινής εφημερίδας όπως παλιά, χωρίς να του ξεφεύγει μονόστηλο, βρήκε το θέμα σ' ένα δίστηλο της τέταρτης σελίδας, τα γεγονότα παρουσιάζονταν πολύ χειρότερα, υπερβολές των εφημερίδων, μονολόγησε κι έπ...