Νεοελληνική πεζογραφία - Μυθιστόρημα

Και η σελήνη εγένετο ως αίμα

Κέδρος (1998)

Ο διάβολος χωρίς φωτιά

Εκδόσεις Καστανιώτη (1998)

Ο χαμένος κρίκος

Κέδρος (1998)

Γιοάννα

Δωδώνη (1998)

Όνομα μυστικό

Δωδώνη (1998)

Όσες φορές αντέξεις

Εκδόσεις Καστανιώτη (1998)

Έπινε μπύρες στο "Γκάλαξι". Φορούσε το ίδιο σακάκι. Αυτή τη φορά ένα τσαλακωμένο μαλακό καπέλο ήταν ακουμπισμένο στον πάγκο, δίπλα του. Το βρήκα συγκινητικό, σκέφτηκα πως έτσι δηλώνει στους άλλους ότι η θέση είναι πιασμένη. -Ίβο, Man muss essen, είπα κι επειδή έμοιαζε να μην καταλαβαίνει, έβαλα μερικά δάχτυλα στο στόμα μου. Essen, τρώω. -Α, essen, είπε χαμογελώντας και έπιασε το χέρι μου από τον καρπό για να το δαγκώσει. Essen. -Arbeit kaputt, είπα. -Για πάντα; -Για πάντα. Βασιλίσσης Σοφίας, ξέρεις; Ε, αύριο φωνές, απεργία, αλλά τίποτα. -Άλλη δουλειά; -Δεν ξέρω, εσύ...

Το παιχνίδι με το μαγνήτη

Σπανίδης (1998)

Το άνθος του Μορέως

Άγκυρα (1998)

Ο δρόμος για το νότο

Κέδρος (1998)

Είναι μεγάλη ιστορία, Μυρσίνη, πολύ μεγάλη, ωκεανός. Δεν ξέρω αν θα καταλάβεις κάποτε... Είναι κι οι λέξεις που δεν την αντέχουν. Δεν τη χωράνε. Και πώς να χωρέσουν τόση απελπισία, τόσο πόνο... Πώς να χωρέσουν τη μέσα ερημιά, το φόβο κι εκείνον τον έρωτα, κόρη μου, τον έρωτα-φως, τον έρωτα-δώρο, την ώρα ακριβώς που στο πιο βαθύ σκοτάδι, άρχιζε ανύποπτα ο νόστος, ο δικός μου απελπισμένος και λυτρωτικός δρόμος για το Νότο.

Ραμόν

Κέδρος (1998)

Άνοιγα τότε την τηλεόραση να προλάβω μια εκπομπή μ' έναν τύπο που εμφανιζόταν μ' ένα καουμπόικο καπέλο, σκούρα γυαλιά και τηλεφωνιόταν με διάφορους που ξενυχτούσαν σαν και μένα και τον ρωτούσαν για τα σεξουαλικά τους προβλήματα κι αυτός έδινε συμβουλές και δίπλα του μια θεογκόμενα ξελιγωνόταν στα χάχανα. Όταν τελείωνε κι αυτό, έβαζα κασέτες στο βίντεο που μου 'χε χαρίσει ο Ιάσων κι αποκοιμιόμουν πάνω στην πολυθρόνα. Μια φορά μάλιστα, έτσι στην πολυθρόνα, μετά από μια τέτοια ολονυκτία είδα έναν εφιάλτη. Είδα τη Ζίνα να περπατά σ' ένα δρόμο εξοχικό με ομίχλη, όπως σε αγγλικό...

Τα πράσινα, τα καστανά και τα μαύρα μάτια

Πόλις (1998)

Ένα απρόσμενο λάθος από τις Μοίρες αλλάζει τη ζωή ενός κοριτσιού. Κινούμενου στο χώρο του μαγικού ρεαλισμού και της και της φανταστικής λογοτεχνίας, το βιβλίο συνυφαίνει την πορεία της ηρωίδας με τη δύναμη του πεπρωμένου. Στην πλοκή στροβιλίζονται η σκληρότητα του πατέρα, οι δισταγμοί της μάνας, η εχθρότητα ενός χωριού και ο έρωτας της κόρης. Μπορεί κανείς άραγε ν' αλλάξει τη μοίρα του;

Αυτή η αργή μέρα προχωρούσε

Πόλις (1998)

Αυτή η ιστορία διαδραματίστηκε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Βορείου Ελλάδος στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Την διηγήθηκαν άνθρωποι που έζησαν τα γεγονότα από κοντά. Η οικογένεια Μιχάλογλου ετοιμάζεται για το γάμο του Αργύρη. Λίγες μέρες πριν η μητέρα του, που ζει κλεισμένη εδώ και 25 χρόνια στο σπίτι της, αρρωσταίνει. Η αρρώστια της πυροδοτεί ποικίλες αντιδράσεις τόσο ανάμεσα στους συγγενείς, όσο και στο σύνολο σχεδόν της πόλης, καθώς την συνδέουν με την όλη της στάση. Το μυθιστόρημα μέσα από μια πολυπρόσωπη αφήγηση, παρακολουθεί μία από κείνες τις ταραγμένες μέρες α...

Και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα

Σύγχρονη Εποχή (1998)

Σε μια πολιτεία στα νοτιανατολικά σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης έρχονται να εγκατασταθούν, αμέσως μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, για να προστατευτούν απ' την καταδιωκτική μανία του τότε καθεστώτος. Μια καινούργια ζωή αρχίζει για όλους, όμως, με πολλά προβλήματα. Οι συνθήκες στέγασης, η δυσκολία προσαρμογής στις νέες συνθήκες δουλείας, οι μικροαστικές συνήθειες απ' τη ζωή στην Ελλάδα, η έλλειψη γραμματικών γνώσεων, αλλά και οι προσωπικές αδυναμίες που πηγάζουν απ' την ανθρώπινη φύση, καθιστούν δύσκολη την νέα αυτή αρχή. Με με...

Πευκοβελόνες

Ιδιωτική Έκδοση (1998)

Παλαιοπώλης αναμνήσεων

Αλεξάνδρεια (1998)

Πάει καιρός που κυκλοφορώ γυμνός Δεν ήμουν πια κατηγορούμενος ούτε ένοχος Ποιος αθώωσε την αθωότητά μου Πού πάει η ενοχή μου σε διακοπές; Μια ατέρμονη εξορία ή μια ατέρμονη ενοχή μένει η ζωή μου Ένας ματαιωμένος επαναστάτης συνταξιοδοτούμενος δια την εκποίησή μου Ο άγιος Βαλεντίνος αναρτήθηκε στο εικονοστάσι των γυναικών με τα χαρακτηριστικά μου. Εισαγόμενα ευτελή σύμβολα αναιρούν καταθέσεις ζωής Πάλι αναβλήθηκε η τελευταία Κρίση.

Η γυναίκα που χάθηκε καβάλα στ' άλογο

Αλεξάνδρεια (1998)

Πώς είναι έτσι σκληρός ο χρόνος; Γιατί σκοτώνοντας τα μέλη της, μαραίνοντας την επιδερμίδα της, εξουδετερώνοντας το σωματικό της σφρίγος, άφησε ακέραιη την αφή και την όρασή της που γνώριζαν τόσο απόλυτα την ομορφιά; Μα ο φόβος της δε γεννήθηκε από το χρόνο, αλλά από τους άντρες κι από την καταδίκη τους για τη γυναικεία της υπόσταση. Κι αυτό το φόβο μισούσε. Και λάτρευε στη φοράδα της την απουσία του. Μα το άλογο ήταν δικό της. Η μοναξιά του ήταν η δική της μοναξιά. Τώρα πια αποκλειόταν να παραιτηθεί.

Τον αιώνα που ξύπνησε ο πηλός

Εκδόσεις Πατάκη (1998)

"Η αξία του ανθρώπου μετριέται ανάλογα με την ικανότητά του να γίνεται άλλος". Αντιμετωπίζοντας την περιπέτεια της ζωής σύμφωνα με αυτό το αξίωμα, ο Χριστόφορος Νικηφόρος, ένας άνθρωπος που ζει στην εποχή μας, νιώθει να τον κινεί όχι η ιδιαίτερη σημασία του προσωπικού βίου του αλλά η βαθιά συναίσθηση της ιστορικότητάς του ως ατόμου. Για τούτο οι πράξεις του Χριστόφορου πολύ συχνά θυμίζουν τον Δον Κιχώτη και, όπως εκείνος, αγωνίζεται ν' αποδείξει τη λογική του. Ωστόσο, δεν πρέπει να νομίσει κανείς ότι το οδοιπορικό τούτο εκτρέπεται σε φιλοσοφικές αναζητήσεις και θεωρί...

Αρμαγεδών

Εκδόσεις Πατάκη (1998)

Αλλεπάλληλες στυγερές δολοφονίες αναστατώνουν την πόλη της Θεσσαλονίκης. Τα θύματα είναι πρόσωπα "επώνυμα", γνωστά και προβεβλημένα: ο πολυπράγμων αρχιμανδρίτης, η φανταχτερή σοουγούμαν, ο δημοφιλής προπονητής του μπάσκετ, η γνωστή από την τηλεόραση τρανσέξουαλ και άλλοι. Οι ύποπτοι, που συλλαμβάνουν οι παραπαίουσες διωκτικές αρχές, παρά τα κατ' επίφασιν επιβαρυντικά στοιχεία, δηλώνουν αθώοι. Φόβος, αγωνία και σύγχυση επικρατούν στη ζωή της πόλης. Ο δολοφόνος, τρομερός και ιδιοφυής, επικοινωνεί με το γνωστό ποινικολόγο Ανδρέα Αναγνώστου, που στο παρελθόν έχει εξιχνιάσει...

Το μάτι του ασύλου

Ίνδικτος (1998)

Η καταδίκη ενός ανθρώπου στον μυστηριακό κόσμο της ψύχωσης, στην ισόβια μοναξιά της κοινώς αποκαλουμένης τρέλας, είναι το θέμα του μυθιστορήματος που έγραψε ο ποιητής Ηλίας Γκρης. Ο ήρωας του μυθιστορήματος, υπαρκτό πρόσωπο μιας τραγικής μοίρας, βιώνει τραυματικά μια επεισοδιακή παιδική ηλικία. Μέσα από ποικίλες αντιξοότητες σταδιακά εξωθείται στο άσυλο έρμαιο των ψευδαισθήσεων και ενός μηχανισμού που ύπουλα αλέθει συνειδήσεις.

Ελένη ή ο Κανένας

Άγρα (1998)

Το μυθιστόρημα στηρίζεται σε μια πραγματική ιστορία. Το νήμα έδωσε η ζωή της Σπετσιώτισσας και πρώτης σπουδασμένης Ελληνίδας ζωγράφου Ελένης Αλταμούρα-Μπούκουρα, που μεγάλωσε στην μετεπαναστατική Ελλάδα του 19ου αιώνα. Στο μυθιστόρημα συναιρούνται και διαλέγονται αδιάκοπα τα φώτα της γνώσης και η μαγεία, η λογική και η τρέλα, η αθωότητα και η ενοχή, ο χωρισμός και η συμφιλίωση, ο ανοιχτός ορίζοντας και ο εγκλεισμός, η καλλιτεχνική δημιουργία και η καταστροφή της, η ύπαρξη και η κατάργηση του χρόνου, οι ζωντανοί και οι νεκροί.

Συνολικά Βιβλία 12534
243.186 Βιβλία
122.585 Συντελεστές
4.631 Εκδότες
Με την υποστήριξη του ΒιβλιοNet και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου