Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Καφέ Βυζάντιο" που ξάφνιασε με τα ευρήματά του και την δριμεία κριτική του προς κάθε κατεύθυνση, παρουσιάζεται σαν το μέρος όπου ξαναγεννιέται αλλά βάλλεται η ζεστή ανθρώπινη σχέση. Απροσδόκητα γεγονότα, λεπτές κρίσεις, τολμηρά συμπεράσματα, ένταση και αγωνία που κορυφώνονται, προετοιμάζουν για ένα τέλος που όταν έρχεται, μας φέρει πολύ κοντά σε μια πραγματικότητα απαράδεκτη... Ερωτηματικά και άμεσες ή έμμεσες απαντήσεις σε καυτά θέματα και καθημερινές αλήθειες - ντοκουμέντα, έκαναν το βιβλίο να το προσέξουν πολλοί, για να φτάσει σήμερα στην τρίτη του κι' όλας έκδοση. Σ...

Πρόκειται για μια αισθηματική ιστορία ενός φοιτητή και μιας φοιτήτριας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στα προπολεμικά χρόνια, παρμένη από το ημερολόγιο του φοιτητή, χωρίς σημαντικές αλλαγές. Μια φλόγα αγάπης, σε τρυφερή παιδική ηλικία, που έμεινε άσβεστη ως το τέλος, παρ' όλες τις έντονες πιέσεις και τα ανέντιμα μέσα του οικογενειακού περιβάλλοντος. Ζωντανή αναπαράσταση των αντιλήψεων των γονέων της εποχής (και μερικών σημερινών) σχετικά με το γάμο των παιδιών τους. Πλοκή συναρπαστική που κρατάει ακοίμητο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως το απροσδόκητο, συγκλονιστικό τέλο...

...Λοιπόν... Αγαπημένε μου φίλε Σόλωνα. Τετέλεσται. Του είπα απλά και από δυο μέτρα απόσταση τον σημάδεψα και τον πυροβόλησα, και μάλιστα δυο φορές, στο κεφάλι. Αυτός, που την ύσταση στιγμή, είχε αντιληφθεί τι συνέβαινε, γύρισε ολότελα προς το μέρος μου και με κοίταξε. Τότε είδα τα μάτια του να μεγαλώνουν. Να μεγαλώνουν...ώσπου Θεέ μου, βγήκανε έξω από τις κόγχες τους. Και θα μπορούσα εκείνη την στιγμή, αγαπητέ Νέστορα, να είχα εκτελέσει και τον εαυτόν μου, αν συνάμα δεν ένοιωθα να με αγιάζει εκείνο το χαμόγελο που μου είχε εμπιστευθεί ο θείος την στιγμή που ξεψυχούσε στα χ...