Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

21 Απριλίου 1870 Η δολοφονία τεσσάρων επιφανών Ευρωπαίων από τη συμμορία των Αρβανιτάκηδων θα συνταράξει συθέμελα την Ελλάδα. Η Σφαγή στο Δήλεσι, όπως έμεινε γνωστή στην Ιστορία, θα στρέψει την Ευρώπη κατά της χώρας και θα αποκαλύψει τη βαθύτατη διαφθορά του πολιτικού συστήματος και τη σχέση του με το φαινόμενο της ληστείας. Ταυτόχρονα, θα αναδείξει τις παθογένειες του ελληνικού κράτους από τη σύστασή του, τα οικονομικά συμφέροντα που δρουν στο παρασκήνιο, αλλά και την απροκάλυπτη επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων στη χώρα. 21 Απριλίου 2013 Η φρικτή δολοφονία δύο απεσταλμένω...

21 Απριλίου 1870 Η δολοφονία τεσσάρων επιφανών Ευρωπαίων από τη συμμορία των Αρβανιτάκηδων θα συνταράξει συθέμελα την Ελλάδα. Η Σφαγή στο Δήλεσι, όπως έμεινε γνωστή στην Ιστορία, θα στρέψει την Ευρώπη κατά της χώρας και θα αποκαλύψει τη βαθύτατη διαφθορά του πολιτικού συστήματος και τη σχέση του με το φαινόμενο της ληστείας. Ταυτόχρονα, θα αναδείξει τις παθογένειες του ελληνικού κράτους από τη σύστασή του, τα οικονομικά συμφέροντα που δρουν στο παρασκήνιο, αλλά και την απροκάλυπτη επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων στη χώρα. 21 Απριλίου 2013 Η φρικτή δολοφονία δύο απεσταλμένω...

Ένας δολοφόνος που εξομολογείται, ένας χασάπης που μορφώνεται ακατάπαυστα, μια παρέα από επιδειξιομανείς παντογνώστες σε ατέρμονες συζητήσεις, ο φύλακας του χρόνου και το ταξίδι στη γενέτειρά του για το μνημόσυνο ενός φίλου οδηγούν τον πρωταγωνιστή σ’ ένα οδυνηρό συμπέρασμα. Περιπλανώμενος στους δρόμους της πόλης του, ο ήρωας αναβιώνει το παρελθόν του. Ξεκινά τότε ένα δεύτερο ταξίδι, στις αναμνήσεις του. Δύο παράλληλα ταξίδια τον ίδιο σκοπό: ένα μνημόσυνο. Το "Μνημόσυνο" του Παναγιώτη Κωνσταντόπουλου είναι μια ιστορία τεσσάρων ημερών. Ξεκινά με μια γιορτή και τελειώνε...

Αν η αυτοπυρπόληση της Ρέας Ορφανού ήταν ατύχημα που μπορούσε ν' αποδοθεί στην ολέθρια συνέργεια αλκοόλ και ηρεμιστικών. Αν ο θάνατος του καρδιολόγου Φάνη Πετρέλη οφειλόταν σε παθολογικά αίτια, όπως πίστευαν όλοι. Αν η αυτοκτονία του διευθυντή της καρδιολογικής κλινικής Ισίδωρου Βαρελά ήταν μια συνήθης αυτοκτονία. Αν, τέλος, ο αναισθησιολόγος Αλέξης Τραυλός δε σπαταλούσε ενέργεια ανασκαλεύοντας τα κενά και παράδοξα που παρουσίαζαν οι αλληλοδιάδοχοι θάνατοι, επειδή δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Τότε τα απροσδόκητα τραγικά γεγονότα θα τάραζαν τα νερά του νοσοκομε...

Θύμα της ζωής ο Άρης, που την αγαπούσε, ενώ εκείνη τον τυράννησε αλύπητα από μικρό παιδί. Το μοιραίο μαντήλι, που χρόνια κρατούσε φυλαχτό στον κόρφο του, έκανε το θαύμα του... φαίνεται πως η ζωή κατάλαβε το άδικό της και επιτέλους του χαμογέλασε. "Εγώ είμαι, Άρη, η Α.Κ. Εγώ η Αθηνά Κάμπη από την Άρτα. Το μαντήλι είναι δικό μου. Εγώ το έχασα όταν ήμουν κοριτσόπουλο και το είχα ξεχάσει. Το θυμήθηκα μόλις το είδα στα χέρια σου". Έμεινε άναυδος ο Άρης! Στήλη άλατος! Κοίταξε την Αθηνά ξαφνιασμένος. Δεν μπορούσε να πιστέψει σ' αυτά που άκουγε...

"Απροσδόκητα αλησμόνητο, οι λεπτομέρειές του καρφώνονται σαν κομμάτια από γυαλί στο σημείο της φαντασίας που ανταποκρίνεται στη γνήσια μυθοπλασία". ("The Times Literary Supplement") Σε μια ερημική τοποθεσία της ισπανικής σιέρας στέκεται το μισογκρεμισμένο μοναστήρι της Παναγίας του Ελέους. Εκεί ζουν έξι μοναχές που έχουν εγκαταλείψει τον κόσμο με τη θέλησή τους για να αφοσιωθούν στο Θεό, στην απομόνωση και στη σιωπή. Η ανακάλυψη, όμως, μιας βαλίτσας στην είσοδο του μοναστηριού θα έχει απροσδόκητες συνέπειες. Η ζωή των μοναχών θα αλλάξει κι η ηγουμένη...

"Δομημένο με τη λιτότητα των προτάσεων και το μεγαλείο των ιστοριών που χαρακτηρίζει τους μύθους... Απροσδόκητα αλησμόνητο, οι λεπτομέρειές του καρφώνονται σαν κομμάτια από γυαλί στο σημείο της φαντασίας που ανταποκρίνεται στη γνήσια μυθοπλασία". (Times Literary Supplement) Σε μια ερημική τοποθεσία της ισπανικής σιέρα στέκεται το μισογκρεμισμένο μοναστήρι της Παναγίας του Ελέους. Εκεί ζουν έξι μοναχές που έχουν εγκαταλείψει τον κόσμο με τη θέλησή τους για να αφοσιωθούν στον Θεό, στην απομόνωση και στη σιωπή. Η ανακάλυψη, όμως, μιας βαλίτσας στην είσοδο του μοναστηριού θ...

Σε μια ερημική τοποθεσία της ισπανικής σιέρα στέκεται το μισογκρεμισμένο μοναστήρι της Παναγίας του Ελέους. Εκεί ζουν έξι μοναχές που έχουν εγκαταλείψει τον κόσμο με τη θέλησή τους για να αφοσιωθούν στον Θεό, στην απομόνωση και στη σιωπή. Η ανακάλυψη, όμως, μιας βαλίτσας στην είσοδο του μοναστηριού θα έχει απροσδόκητες συνέπειες. Η ζωή των μοναχών θα αλλάξει και η ηγουμένη Μαρία Ινές θα καταλάβει πως ακόμα και στο απομακρυσμένο καταφύγιό της είναι αδύνατο να ξεφύγει από τον έξω κόσμο και το παρελθόν της.

Οι άνθρωποι φεύγουν. Οι Θεοί μένουν. Το σκέφτηκε για μια ακόμα φορά ο Αντώνης, πριν πάρει την καθοριστική απόφαση να συμμαχήσει πρόσκαιρα μαζί τους και ζητήσει την εύνοια τους, αναγκαστικά μέσω των εκπροσώπων τους. Το Άγιο Όρος του έκλεινε συνωμοτικά το μάτι και η σκέψη του δημιουργούσε ασφάλεια. Ναι, το είχε αποφασίσει. Θα εγκατέλειπε τις εγκόσμιες απολαύσεις προκειμένου να φύγει από τους μαινόμενους διώκτες του, μέχρι να ηρεμήσει η πιάτσα...

"Ήταν πριν πολλά χρόνια, τότε που οι άνθρωποι δεν είχαν ακόμα χωριστεί σε πλούσιους και φτωχούς κι όλα πάνω στη γη ήταν μικρά, στενά και λίγα. Tα σπίτια μας ήταν μικρά, τα μαγαζιά ήταν μικρά, η οδός Mουσών ήταν στενή, το κρεβάτι μου ήταν στενό, οι εκκλησίες ήταν μικρές, οι φίλοι μου ήταν μικροί. Kαι τα ρούχα μας ήταν στενά και λίγα, αφού ο παπα-Γιώργης που μας τα 'δινε δε μας μετρούσε με τη μεζούρα. O κόσμος ήταν κι αυτός μικρός κι έπιανε από το δάσος του Σέιχ Σου μέχρι τη θάλασσα του Λευκού Πύργου. H ίδια η γη ήταν τόσο μικρή, που όταν πήγα σχολείο και την είδα πάνω στο τρ...

"Οι ήχοι από το όργανο γαλήνευαν την ατμόσφαιρα. Οι ψηλές νότες ήταν σαν ακτίνες φωτός σε δάσος, οι βαθιές σαν ηφαίστειο που γουργουρίζει. Ήταν και αυτό το πετάλι, που ο οργανίστας χρησιμοποιούσε σαν γκάζι, αυξομειώνοντας την έντασή τους κατά βούληση. Η Ευγενία ένιωσε όλα τα ερεθίσματα από το ταξίδι να κοχλάζουν και υπέκυψε αμέσως σε μια γλυκιά ψυχική αποφόρτιση, η οποία συνέβη τόσο μαζικά που ήταν σχεδόν επώδυνη. Την απευθείας πτήση για Αθήνα την πέρασε έχοντας στ' αυτιά της ακόμα τον ήχο του εκκλησιαστικού οργάνου. Το "γκάζι" ήταν κάτι που κανένα πιάνο δεν μπορούσε να προ...

Ένα μυθιστόρημα που η υπόθεσή του εκτυλίσσεται από το 1969 ως το 1973. Στη χώρα μας έχει επιβληθεί η δικτατορία της 21ης Απριλίου του 1967. Πρωταγωνιστές κάποιοι πρωτοδιοριζόμενοι καθηγητές. Τόπος μια κωμόπολη, η Δροσιά, στη Βορειοδυτική Πελοπόννησο και το εκεί Γυμνάσιό της. Το κλίμα της εποχής παρουσιάζεται πολύ χαρακτηριστικά. Η επιθεώρηση Μέσης Εκπαίδευσης, το Γυμνάσιο, η κωμόπολη αποτελούν τους χώρους όπου πρωταγωνιστές, δευτεραγωνιστές κινούνται. Οι σχέσεις που δημιουργούνται, η ατμόσφαιρα, η καθημερινή ζωή, οι συζητήσεις, οι προβληματισμοί, οι επιλογές, οι έρωτες πεζο...

... Κι η Ζωή ήταν επίσης εκεί... Με τη δική της μοίρα -τόσο αναπότρεπτη πια. Κι αυτός -σαν να μην άλλαξε τίποτε στον κόσμο, σαν να μην άλλαξε τίποτε στη ζωή του- να ψάχνει για κρυμμένους θησαυρούς, να κυνηγάει όνειρα άπιαστα, χίμαιρες· πότε έτσι πότε αλλιώς. Και το χειρότερο: να ξέρει πως αυτά είναι χίμαιρες. Και πως χωρίς αυτές τίποτε δεν υπάρχει, τίποτε. Αυτός, ο κομμωτής κομητών, όπως τον έλεγε η Ζωή. Κι έκανε τάχα πως τον διώχνει από κοντά της: Φύγε τώρα, κομμωτή κομητών... Κι αυτός γελώντας συνέχιζε το επικίνδυνο παιχνίδι: Κρίνοι, μυοσωτίδες, άνθη των τάφων, θα γί...

Το "Μοτίβο του δολοφόνου" είναι ένα σκληρό αστυνομικό μυθιστόρημα. Η εμφάνιση ενός ιδιόρρυθμου δολοφόνου, που ακολουθεί συγκεκριμένο μοτίβο, σηματοδοτεί ένα ανελέητο κυνηγητό από την αστυνόμο Τρύπη και την ομάδα του Τμήματος Εγκλημάτων κατά Ζωής και Προσωπικής Ιδιοκτησίας. Στο τρίτο του μυθιστόρημα, ο Γρηγόρης Αζαριάδης επιχειρεί να ανιχνεύσει τα σύνορα που ενώνουν μια μεσογειακή ιστορία δολοφονιών με το προφίλ ενός απρόσωπου ψυχρού Βορειοευρωπαίου δολοφόνου.

Ο Στέφανος μια ζωή έφευγε πριν πληγωθεί. Πού πηγαίνουν, άραγε, οι έρωτες όταν παλιώνουν, όταν τελειώνουν, όταν πεθαίνουν; Υπάρχει κάποια γωνιά που μπορούν να αφεθούν στη λήθη; Γιατί κάθε κεφάλαιο στον έρωτα που κλείνει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αφήνει και τα χνάρια του, υλικά και άυλα. Κι αυτά είναι τόσα, που αρκούν να γεμίσουν ένα μουσείο, το Μουσείο των Ραγισμένων Σχέσεων... Το "Museum of Broken Relationships" στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας οδηγεί τον επισκέπτη σε ένα συναισθηματικό ταξίδι σε όλο τον κόσμο. Είναι ο τόπος όπου ζουν οι αναμνήσεις, ο χώρος όπου φυλάσσονται...

Τι είναι η μουσική; Τι είναι το παρελθόν; Η Βάλια μόλις προσλαμβάνεται ως βιβλιοθηκονόμος στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Εκεί γνωρίζεται με τον Χάρη, καθηγητή μουσικής και πιανίστα. Με έναν παράξενο τρόπο και με οδηγό τη μουσική, ξεκινούν οι δυο τους ένα μαγικό ταξίδι που τους φέρνει αντιμέτωπους με τον έρωτα, το σκοτεινό τους παρελθόν και τον εαυτό τους. - Ένα βιβλίο για τη μοναξιά, τη φιλία και την τρυφερότητα των αναμνήσεων της παιδικής ηλικίας με φόντο τη σύγχρονη Θεσσαλονίκη.

Η Ισιδώρα ταξίδεψε σε πολιτισμούς που χάθηκαν. Και ταξίδεψε εκεί που η μνήμη πια δεν θυμάται. Η Ισιδώρα είδε από κοντά την εξέλιξη του φωτός. Η προσωπική της μαρτυρία κάνει την ιστορία μας πολύτιμη. Ο μύθος αυτός δεν γράφτηκε για να σε διασκεδάσει. Ο μύθος αυτός γράφτηκε για να σε αφυπνίσει. Περπάτησε και εσύ εκεί που περπάτησε η Ισιδώρα. Ο μύθος αυτός σε αφορά...

Ο Σταύρος είναι ένας τριανταπεντάχρονος ζωγράφος, γεμάτος πληγές. Αδυνατώντας να ξεχωρίσει την αλήθεια από την ψευδαίσθηση, μεταμορφώνεται σε έναν νέο, μοχθηρό εαυτό και δημιουργεί μία άλλη, σαθρή πραγματικότητα, στην οποία, εκτός από τον ίδιο, ακροβατούν επικίνδυνα ο Νίκος, ο μοναδικός άνθρωπος που τον νοιάζεται, η αγαπημένη του Άννα και ο Δημήτρης, ο δυναμικός ψυχίατρος που προσπαθεί να τον σώσει. Μέσα σε αυτό το σκοτεινό περιβάλλον, τον κατακλύζουν και ενοχές για τον θάνατο μίας γεμάτης μυστήριο γυναίκας, της Φωτεινής, την οποία ελάχιστα γνώριζε. Θα μπορέσει ο Σταύρος ν...

Η Εκάτη-Ουλρίκα, μνήμη που συγκρατεί τα μυστικά και κάνει προσωπεία τα πρόσωπα και μαριονέτες τους πεθαμένους της για ν' αντέξει. Και ο Μιχαήλ-Σεμπάστιαν που συμπληρώνει τη χαμένη παρτιτούρα - γι' αυτό έχει έρθει εξάλλου σ' αυτή τη ζωή. Ανάμεσά τους, η Ιστορία και η Συγγένεια, το Παρελθόν και η Νέμεσις, το Χρέος και ο Έρωτας, ο Μπόρχες και η Αιώνια Επανάληψη. "Άλεφ" και "Μπεθ", υπνοβάτες στο Σολάρις του Διαδικτύου, όπου "ό,τι γεννιέται γεννιέται ξανά", για μια αιώνια στιγμή. "Δραπέτες", καταδικασμένοι να συναντιούνται ξανά και ξανά στην ίδια σκακιέρα. Με προσωπεία, έστω...