Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το ερώτημα που με απασχολούσε πάντα μετά την ενηλικίωση μου ήταν τι καθορίζει τις σχέσεις των δύο φύλλων. Ζητούσα απαντήσεις στα προβλήματα που δημιουργούνται κάθε φορά. Με συνέπαιρνε ο παράγοντας της τύχης στον έρωτα. Κατέγραψα λοιπόν σε μια σειρά διηγημάτων περιπτώσεις σχέσεων με συνηθισμένο ή απρόβλεπτο τέλος. Θεωρούσα πάντα ότι η ποιότητα μιας σχέσης καθορίζει και την ποιότητα ζωής των εμπλεκομένων σ’ αυτήν. Σε μια κοινωνία απρόσωπη όπου οι σχέσεις των ανθρώπων είναι δύσκολες, την στιγμή που πολλοί άνθρωποι ζουν μόνοι, αποξενωμένοι, θα ήθελα να στείλω μια νότα αισιοδοξί...

17 αληθινά και θαυμαστά περιστατικά· ένα ελάχιστο δείγμα από τις αναρίθμητες επισκέψεις του Θεού στη ζωή μας, από την αθέατη και μυστική ιστορία του κόσμου, που εκτυλίσσεται στα βάθη των ανθρώπινων καρδιών. Εκεί όπου ο Ουρανός συναντά και μεταμορφώνει τη γη χαρίζοντας συνάμα βέβαιη την πρόγευση της μακαριότητας της Βασιλείας των Ουρανών.

Τα κείμενα αυτά δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Περιοδικό" από τον Αύγουστο 1990 έως το Δεκέμβριο 1991, όπου με το γενικό τίτλο "Παραφράζοντας" χρησιμοποιούσα τίτλους γνωστών κινηματογραφικών ταινιών. Απ' όπου και να βρισκόμουν, φρόντιζα να τα στέλνω πάντα με Fax στην υπεύθυνη του περιοδικού και πάντα με την υποσημείωση "Υπ' όψιν της Λίτσας". Όταν χρειάστηκε να βρω έναν τίτλο γι' αυτό το βιβλίο, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι τον τίτλο που έψαχνα τον χρησιμοποιούσα εδώ και πολλούς μήνες και συγκεκριμένα όσο έστελνα τα κείμενα στην παραλήπτριά τους. Τα πάντα μπορούν να συμβο...

Τα κείμενα αυτά δημοσιεύτηκαν στο "Περιοδικό" από τον Αύγουστο 1990 έως το Δεκέμβριο 1991, όπου με το γενικό τίτλο "Παραφράζοντας" χρησιμοποιούσα τίτλους γνωστών κινηματογραφικών ταινιών. Απ' όπου και να βρισκόμουν, φρόντιζα να τα στέλνω πάντα με Fax στην υπεύθυνη του περιοδικού και πάντα με την υποσημείωση "Υπ' όψιν της Λίτσας". Όταν χρειάστηκε να βρω έναν τίτλο γι' αυτό το βιβλίο, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι τον τίτλο που έψαχνα τον χρησιμοποιούσα εδώ και πολλούς μήνες και συγκεκριμένα όσο έστελνα τα κείμενα στην παραλήπτριά τους. Τα πάντα μπορούν να συμβούν, ακόμα...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια επιλογή αφηγηματικών κειμένων -διηγημάτων στην πλειονότητά τους- που έχουν γραφεί, συνειδητά ή ασύνειδα, κάτω από το θεόρατο, όσο μια χώρα, πλατάνι που φύτεψε κι ανάθρεψε ο παμμέγιστος Σκιαθίτης διηγηματογράφος. Θα αρκούσε η αθάνατη ρήση του Γιάννη Τσαρούχη για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, πως με δυο τρία θρησκόληπτα και αγράμματα γραΐδια του νησιού του αχρηστεύει τον Φρόυντ, για να διατηρείται ολοζώντανη μέσα μας η φλόγα για μια μορφή των Γραμμάτων μας που λειτουργεί ως σωσίβιο σε, εθνικά και παγκόσμια, χαλεπέστατους καιρούς. Ένα κεράκι στη μνήμη...

Ο συγγραφέας περιγράφοντας με παραφορά χαρακτηριστικά δείγματα του γυναικείου κόσμου, που έτυχε να ανταμώσει, δεν μπορεί να κρύψει κάποιον τρόμο, τώρα που διαβάζει το κείμενο εξαρχής και αναλογίζεται από τι ακριβώς γλίτωσε. Στόχος του είναι ο άοπλος σαρκασμός, ένα είδος λογοθεραπείας στο οποίο είναι πράγματι καλός. Ενίοτε η επιχείρηση του ξεφεύγει από τα χέρια, ιδίως όταν "εκείνη" είναι δίκαιη και λυπημένη, οπότε κλαίει μαζί με τις ηρωίδες του. Όπως σημειώνει χαρακτηριστικά "δεν ήθελαν εμένα, αλλά την διαχείριση του εμένα μου".

Περιέχει τα διηγήματα: "Ένοικος" (α' έκδοση: "Η λέξη", 1983), "Ανδρομέδα" (α' έκδοση: "Διηγήματα", Κέδρος, 1978), "Αλυπία" (Κέδρος, 1978), "Αποτομή" (Κέδρος, 1978), Λίνδος" (Κέδρος, 1978), "Το ηλιοτρόπιο" (Κέδρος, 1978), "Η μετάληψη" (Κέδρος, 1978), "Δωρεά" (α' έκδοση: "Παρά δήμον ονείρων", Καστανιώτης, 1991), "Ο Ευαγγελισμός" ("Η λέξη", 1984), "Ύλη δάσους", "Φόνοι σπανίων γεύσεων", "Για ώρα ανάγκης" (δημοσιεύονται εδώ για πρώτη φορά).

Στο βιβλίο αυτό θα διαβάσετε τις ιστορίες επτά ανθρώπων, βασισμένες σε αληθινά γεγονότα, τα οποία όμως έχουν αλλοιωθεί ώστε να προστατευτούν τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μεταξύ τους έναν κοινό άξονα περιστροφής, την υιοθεσία. Διαφορετικές πτυχές της τους οδηγούν όλους στο γραφείο της κοινωνικής λειτουργού η οποία συμμετέχει ενεργά στην εξέλιξη των ιστοριών τους. Ο Αριστοτέλης, ο ήρωας της πρώτης ιστορίας, έρχεται στα είκοσι δύο του χρόνια αντιμέτωπος με μια μεγάλη ανατροπή της ζωής. Ο Πάρης και η Ελένη ξαναβρίσκονται τυχαία μετά από είκοσι περίπ...

Η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου επιστρέφει με νέες ιστορίες. Μυθοπλασίες που με φαντασία και μία σπάνια ζωντάνια γραφής ταξιδεύουν τον αναγνώστη στα βάθη του ανθρώπινου είναι ψυχογραφώντας στην ουσία την εποχή μας. Ο μύθος "βουτά" στο παρελθόν και το πρoσωπικό βίωμα αντλώντας τις πρώτες ύλες τις οποίες επεξεργάζεται η ακούραστη πένα της Μαυρουδή-Μούλιου. Ιστορίες απολαυστικές, αστυνομικές και κοινωνικές, μεταφέρουν το κοινό στον μαγικό κόσμο της φαντασίας και του έρωτα, του εξωλογικού και της μνήμης. Ήρωες γνωστοί από παλαιότερα βιβλία (όπως ο Μακρής) και θέματα που απασχόλησαν κα...

ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ Το πρωί κατέβηκα στο Μοναστηράκι. Είχε συννεφιά. Συννεφιασμένη Κυριακή. Αγόρασα ένα πράγμα που έμοιαζε με μπιστόλι. Μου είπαν πως παλιά πέταγε φωτοβολίδες. Ήταν από αλουμίνιο. Αργότερα κατεβήκαμε στην παραλία, στο κεντράκι που είχε τα υπόστεγα με τα καλάμια. Το αεροπλάνο της Panamerican το άκουγα που ερχόταν. Την ώρα που έβγαινε μέσα από τα καλάμια, το είδα και το σημάδεψα. Για μια στιγμή μου φάνηκε σα να σταμάτησε, μα δεν το πίστεψα. Μες στη συννεφιά φαινόνταν τώρα πολύ καθαρά τα παραθυράκια κόκκινα. Σε κοιτούσα στα μάτια να μην καταλάβει κανείς τίποτα. Σ...

Οι ανθρώπινες ζωές δεν πρέπει να επιδιώκουν την ισορροπία με περιττές χειρονομίες, ευτράπελες ή δραματικές στις δύσκολες καταστάσεις. Το να προσπαθείς να κάνεις τη μέρα σου ομορφότερη μ’ ένα χαμόγελο και λίγη αισιοδοξία ακόμα κι αν τίποτα δεν σε προδιαθέτει γι’ αυτό, είναι κάτι που μπορεί να μας κάνει ακόμη και στις μέρες μας χαρούμενους. Βέβαια οι στιγμές των ανθρώπινων ζωών περιέχουν το χαμόγελο και το δάκρυ σε ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Σκέψου όμως μήπως ο πανέξυπνος και εφευρετικός άνθρωπος είναι ο συνειδητά και λυτρωτικά αυτοσαρκαζόμενος. Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι μ...

Δώδεκα διηγήματα, δώδεκα διαφορετικά στιγμιότυπα της σχέσης μας με τα ζώα. Δώδεκα ιστορίες που συνθέτουν την εικόνα ενός κόσμου κρυμμένου και μας φέρνουν αντιμέτωπους με τις δραματικές πτυχές του. Καθώς οι πρωταγωνιστές τους, άλλοτε άνθρωποι και άλλοτε ζώα, ξετυλίγουν τις ιστορίες τους, γίνεται φανερό ότι τα προσωπικά τους δράματα συνυφαίνονται σε μια κοινή μοίρα. Μέσα από τα αισθήματα, που ξεχειλίζουν και κορυφώνονται, οι μύθοι καταρρέουν και αναδύεται η προθυμία και η ωριμότητα της ανθρωπότητας να κάνει το αυτονόητο, να ταχθεί με το καλό και το δίκαιο και να κάνει...

Επτά διηγήματα που ιχνηλατούν την αντίδραση και τους συνειρμούς, διαφορετικής συγκρότησης και ψυχοσύνθεσης ατόμων, που επανακάμπτοντας μετά από πολλά χρόνια αναγκαστικής απουσίας "σ' ένα νησί που δεν ονομάζεται αλλά υπάρχει" (την ΄Ιμβρο), βρίσκονται αντιμέτωποι, μ' έναν κόσμο φθοράς και η ερήμωσης, όπου απεγνωσμένα, τιθασεύοντας τα συναισθήματά τους, προσπαθούν να αναγνώσουν την ταυτότητα του αλλοιωμένου χώρου και να κατανοήσουν τη μοίρα τους. Ο συγγραφέας σηματοδοτεί τον τόπο "επιστρέφοντας κανονικά κι όχι νοερά όπως παλιότερα, τώρα στο νησί με όλες τις μνήμες αναπεπταμ...

Μια συλλογή διηγημάτων όπου οι ήρωές του, ζωντανοί και πεθαμένοι, μπορούν να συνυπάρχουν στο βιβλίο αυτό, που μέχρι την τελευταία ιστορία μας μαγεύουν ταξιδεύοντας μας μεταξύ των δυο κόσμων, ζωής και θανάτου

Είναι οι "άλλοι", που είναι ταυτόχρονα και "ημέτεροι", αφού ζουν ανάμεσά μας και έχουν ρόλους, άλλοτε πρωταγωνιστικούς και άλλοτε δευτερεύοντες. Όπως, δηλαδή, ζει και ο καθένας από εμάς, ανάλογα με την περίσταση. Και, βέβαια, είναι καλοί ή κακοί, όπως είμαστε και εμείς ή, όπως θα ήμασταν κάτω από άλλες συνθήκες. "Δεν ζητούμε πολλά πράγματα, κύριε. Αυτό μόνο που δικαιούται κάθε άνθρωπος. Τη δικιά του την πατρίδα. Να ριζώσουμε. Να μην περιπλανιόμαστε εδώ κι εκεί. Να είμαστε αυτοί που είμαστε. Ξέρω, κύριε, πως, αν βγάλω τη χιτζάμπ, θα σας διευκολύνω πολύ. Όμως δεν θέλω να...

Επίκληση στις δυνατότητες της μνήμης που λουφάζει, γιατί αρνείται να ταραχτεί και να ταράξει ανασύροντας όλα τα αυθαίρετα, τους καταπατητές και τα καταπατημένα. Τελικά και η ίδια η αυθαιρετούσα εκδικείται... Μια βουτιά στα ρηχά· στα βαθιά ποιος αντέχει;