Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οκτώ χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση η Μικρή Άρκτος παρουσιάζει στο κοινό την επανέκδοση του εξαντλημένου πλέον, πρώτου βιβλίου του Πάνου Τσίρου, "Φέρτε μου το κεφάλι της Μαρίας Κένσορα". Το "Φέρτε μου το κεφάλι της Μαρίας Κένσορα" αποτελείται από οκτώ σύντομα διηγήματα. Οι ήρωές τους μοναχικοί, τσακισμένοι, τσαλακωμένοι, παιδιά-θαύματα, ξεχασμένοι πατεράδες, δάσκαλοι της επαρχίας, κακές πεθερές, ένα αγόρι που κάθεται στην άκρη της ταράτσας κι ονειρεύεται να πετάξει στην αγκαλιά της αγαπημένης του. Ο Τσίρος σχεδιάζει αστικές παραβολές χρωματίζοντάς τις με λυρισμό και...

Οι δεκαεφτά ιστορίες της συλλογής "Φεγγαράδα στο δέρμα", διαρθρωμένες σε δυάδες, εικονογραφούν και περιγράφουν ένα άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο οικείο σύμπαν, όπου ένα ευπόληπτο ξενοδοχείο μετατρέπεται σε πορνείο, μια μισομεθυσμένη πεζή καταπλακώνεται από ένα πιάνο, μια Πυγμαία ανακαλύπτει το χιόνι της Σκανδιναβίας, δύο κωφάλαλοι φωνασκούν κάτω από ένα βουβό μπαλκόνι, μια απρόθυμη κληρονόμος συνομιλεί με την από δεκαετίες νεκρή κληροδότριά της και ένα μικρό κορίτσι βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να αγαπήσει έναν άντρα που αγαπάει μια πέτρα. Ο αναγνώστης, έτσι, θα έρ...

Κάποτε πριν λίγα χρόνια ένας καθηγητής και έγκριτος ερευνητής της λογοτεχνίας μας, μου είπε: -"Γράφετε και πεζά. Γιατί δεν τα συγκεντρώνετε σε βιβλίο; -"Δεν ξέρω", του απάντησα, "τα βρίσκω αλλοτινά". -"Τα γραπτά", μου είπε τότε, "δεν είναι ρούχα για να περνά η μόδα τους". Αυτά τα λόγια, τα σκεφτόμουν συχνά. Ωστόσο, τα διηγήματα που νέος είχα γράψει και που μερικά τους είχα δημοσιεύσει τότε σε περιοδικά, παράμεναν στο συρτάρι μου, εκτός απ' τις σπάνιες φορές που τα 'βγαζα για να τα βελτιώσω. Έβλεπα σ΄αυτά τις απόπειρές μου να "ντυθώ" αλλότριες προσωπικότητες (όπως λ.χ. του...

Επτά το απόγευμα και Ιούνης. Μοιάζει ξημέρωμα και φθινόπωρο. Τη χθεσινή νύχτα έβρεξε. Δρόσισαν τα χ(ρ)ώματα. Ο αέρας καθαρός, σχεδόν εισαγόμενος. Μυρίζει Λυών. Μυρίζει πάνω κάτω βόλτες στον Ροδανό. Οι μεγαλύτερες ομορφιές μιας πόλης αράζουν στις αποβάθρες της. Έτσι κάναμε κι εμείς. Ξαπλώναμε στα τεχνητά γρασίδια, ανάσκελα με τα χέρια ανοιχτά κι αγκαλιάζαμε. Πότε τον ουρανό, πότεο ένας τον άλλο. Όλες οι μέρες κοντά στο ποτάμι θυμίζουν Κυριακή. Όχι εκείνη τη μελαγχολική των εφηβικών σου χρόνων. Την άλλη, την καινούργια. Εκείνη που την περπατάς χέρι χέρι. Που ταΐζεις τ...

Το υστερόγραφο γράφεται στο τέλος της επιστολής. Είναι το κομμάτι που δεν συμπεριλαμβάνεται στο κυρίως σώμα της, αλλά θεωρείται απαραίτητο για να ολοκληρώσει το πνεύμα της. (Να είναι ίσως το κομμάτι εκείνο που ο αποστολέας θυμήθηκε την τελευταία στιγμή ή εκείνο που ο αποστολέας θέλει να προσέξουν περισσότερο.) Η Ουρανία μετά το τέλος της σχέσης της με τον Πάνο αρχίζει να γράφει γράμματα. Ο παραλήπτης έχει φύγει, αλλά εκείνη επιμένει σκαλίζοντας ένα δικό της υστερόγραφο. Είναι αργά; Πόσο αργά έρχεται στη ζωή της εκείνη η ώρα όταν καταλαβαίνει ότι τελικά το "ύστερα" δεν είνα...

Το "Υποφωτισμένο" είναι το δεύτερο βιβλίο της Νίκης Χατζηδημητρίου, μετά τα μικρά πεζά της στο "Απόντος του παραλήπτου". Έντεκα μικρά απορητικά κείμενα συνθέτουν το πρώτο μέρος ("Τα εσωτερικά τοπία") κείμενα εκμυστήρευσης προς αόρατο κάτοπτρο ή προς τον αναγνώστη: "Μέρη ατελή και ασύνδετα", "Δωμάτια", "Περί πλάνης", "Η ερώτηση και η απάντηση", "Το πρόβλημα της στάθμευσης", "Τάξη και σύνταξη", "Οι σάλες της μουσικής", "Μικρή ιστορία με μικρούς αριθμούς", "Όπου κι αν βρίσκομαι", "Ερμητικό", "Η παράξενη συνεδρία". Το δεύτερο μέρος ("Διηγήσεις σε παρακείμενο χρόνο") αποτε...

12 ιστορίες του Κώστα Λογαρά, που γεννήθηκε το 1950 στην Πάτρα, κάτω από τον τίτλο "Ύποπτοι δρόμοι", αποτελούν το σώμα αυτού του βιβλίου. Δεν είναι τόσο η εικόνα μιας άγνωστης Πάτρας που παρουσιάζονται μπροστά μας, σ' αυτές τις διηγήσεις του, όσο η θλίψη και η θερμότητα που περιέχεται μέσα σ' αυτό τον κόσμο του, ένα κόσμο φτιαγμένο με γκρίζα χρώματα, βροχή και τόλμη.

Οι κενές ώρες στο σχολείο. H καθημερινή διαδρομή με το τραμ. Οι "διαβαθμίσεις" στη ζωή ενός δασκάλου. H απώλεια. Οι μαθητές του μόχθου. Τα αόρατα επιτελεία που κυβερνούν τις ψυχές των ανθρώπων. H ιστορία μιας βρύσης. Ένα σπίτι που μοιάζει με άσυλο. H νυχτερινή συζήτηση στη γέφυρα του πλοίου. Οι αρρώστιες της ψυχής. H επίκληση των φαντασμάτων. Μια διάλεξη στο "Ιμπέριαλ Κολλέγκι". H εισβολή στο σπίτι ενός βασανισμένου. Μια γυναίκα πού παρακολουθεί την ιστορία να διαδραματίζεται ερήμην της. H εκμετάλλευση. Τα "Yπολείμματα επαγγέλματος" δε συνιστούν απλώς ιστορίες κρυμμένων πα...

Οι ιστορίες του βιβλίου αυτού είναι ιστορίες προσώπων και ιδεών της Επιστήμης. Ιστορίες του κόσμου και των ανθρώπων που νοιάζονται για αυτά που έγιναν ή θα μπορούσαν να γίνουν. Η σχέση τους με την αλήθεια είναι ακριβώς η σχέση που έχει η ζωή με την αλήθεια. Την περιέχουν αλλά αδυνατούν ...ή δεν επιθυμούν... να την εκφράσουν με αποκλειστικό τρόπο. Τα ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα που περιγράφονται δανείζουν και δανείζονται εκδοχές της πραγματικότητας που επιλέγουμε ή αγνοούμε. Έντεκα ιστορίες όπου όλα είναι τόσο αληθινά όσο εμείς και οι εναλλακτικές εκδοχές του εαυτού μας κα...

Είδε τον επαίτη, ανάμεσα σε δύο υπεύθυνους του σταθμού. Πλησίασε περισσότερο. "Η επαιτεία απαγορεύεται", ενημέρωσε τον επαίτη ο υπεύθυνος. "Κι' εσύ επαιτούσες", συμπλήρωσε με αυστηρό ύφος. "Εγώ, εγώ δεν, δεν απαντούσα". "Ζητιάνευες", του φώναξε στη γλώσσα του ο άλλος υπεύθυνος. "Έλεγα τον πόνο μου και τα βάσανά μου", δικαιολογήθηκε. "Λοιπόν, φύγε αμέσως, διαφορετικά θα καλέσουμε την αστυνομία". Το τρένο συνέχισε τη διαδρομή του. Κοίταξε τα πρόσωπα των επιβατών. Πόσοι άραγε από αυτούς, ήσαν επαίτες χωρίς να το γνωρίζουν οι υπεύθυνοι και το σπουδαιότερο, να το αγνοούν ακόμη κ...

Το παράξενο χόμπι ενός συνταξιούχου πρώην υπαλλήλου που κρύβει στην ψυχή του ένα φοβερό "μυστικό". Η απόδραση ενός οικογενειάρχη με προβλήματα από την κόλαση της μεγαλούπολης και την καταστροφική μανία των διαδηλωτών-κουκουλοφόρων. Ένας άντρας, που βιώνει το άγχος της απόλυτης μοναξιάς του στις γιορτές, γίνεται ο μοναδικός "άσος της νύχτας". Μια όμορφη οικιακή βοηθός από την ανατολική Ευρώπη, που θεωρεί ότι έχει ξεπέσει κοινωνικά στη χώρα που τώρα εργάζεται. Ένας πρόσφυγας, δυνάμει παλαιστής, χαραμίζεται σ’ ένα επάγγελμα που δεν του αξίζει. Η απελπισία ενός π...

"Η εμπειρία που επιθυμώ να μεταφέρω είναι ότι δεν άφησα τα χειρόγραφα του βιβλίου πριν τα διαβάσω όλα. Με τράβηξαν σαν ισχυρός μαγνήτης τα πεζά αυτά κομμάτια που τα χαρακτηρίζει ο ανθρωπισμός, ο σαρκασμός, η ανάλυση των χαρακτήρων, το υποβλητικό και επιβλητικό λεκτικό και, το σπουδαιότερο, ο πρωτότυπος μύθος με το απρόσμενο τέλος..." (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Μια συνηθισμένη γυναίκα παρατηρεί την καθημερινότητά της. Αναλύει την κάθε λεπτομέρεια απ' όσα συμβαίνουν γύρω της. Με διεισδυτική ματιά ψηλαφίζει τον έρωτα, το θάνατο, τη γέννηση, τη διασκέδαση. Βρίσκεται σε μέρη που έχει βρεθεί ο καθένας μας. Όμως, αποτελούν για κείνη αφορμή για μία βαθιά κατάδυση στο "εγώ" και στο σώμα της. Μια βόλτα με το τρένο, μια θεατρική παράσταση, ένα νησί το καλοκαίρι, φαγητό με φίλους σε ένα ταβερνάκι και μια υπαίθρια μιλόγκα βρίσκονται εκεί, προκειμένου να καταφέρει να παρατηρήσει τον εαυτό της σε σχέση με ό,τι την περιβάλλει. Στιγμές μικρ...

Όλα ξεκίνησαν από ένα ορειχάλκινο κεφάλι ελληνιστικό που παριστάνει το θεό Ύπνο και βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Σ' αυτό το απόμακρο σύμβολο θέλησε να δώσει σημερινή υπόσταση η Ευφροσύνη Δοξιάδη με τη ζωγραφική της, δημιουργώντας, με αφορμή γνωστά κλασικά ή ρωμαϊκά αγάλματα, εννέα απεικονίσεις του Ύπνου σε σύγχρονα φυσικά περιβάλλοντα αλλά με μια ακόμα αναφορά στην αρχαιότητα: τη χρήση της τετραχρωμίας όπως την αντιλαμβάνονταν τότε, με το μαύρο, το άσπρο, την ώχρα και το χοντροκόκκινο να γεννούν άπειρα άλλα χρώματα ταιριαστά με το ανθρώπινο σώμα και το μεσογειακό τοπίο....