Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Οι ήρωές μου δεν περιορίζονται να κλαίνε τη μοίρα τους· αντιδρούνε. Οδηγός τους είναι η ανθρωπιά, η ανάγκη κοινωνικής δικαιοσύνης", έγραψε η Διδώ Σωτηρίου. Στη σειρά των δεκαπέντε διηγημάτων που συνθέτουν αυτό το βιβλίο, απλοί, καθημερινοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα και συχνά αποδεικνύονται σε ήρωες. Οι επιμέρους περιπέτειες των προσώπων, αν και ανεξάρτητες, εντάσσονται στη συνολική δραματική πορεία του τόπου από το μεσοπόλεμο ως τη χούντα. Ανέκδοτες ή δημοσιευμένες σε εφημερίδες και περιοδικά, οι ιστορίες αυτές αναδεικνύουν μια σχεδόν άγνωστη πτυχή της πεζο...

Η συλλογή διηγημάτων "Τυφλοβδομάδα στη Χαλκίδα" πρωτοεκδόθηκε το 1973, ανήκει δηλαδή στην όψιμη φάση του έργου του Σκαρίμπα. Αποτελείται από έξι διηγήματα που συνιστούν μια ενότητα και παρουσιάζουν ως κοινά χαρακτηριστικά την εκζήτηση του θέματος, το αναρχικό ύφος, την αιρετική γλώσσα και τη διάθεση για ανατροπή.

Οι "Ασυνάρτητες ιστορίες" είναι μια έκπληξη. Κείμενα και στίχοι καρφώνουν χωρίς περιστροφές το μαχαίρι βαθιά στο κόκαλο. Ρεαλισμός και αλληγορία μεταλλάσονται αριστοτεχνικά στη ροή του λόγου και παρασέρνουν τον αναγνώστη σε στροβίλους ονειρικής απόλαυσης. Ένα βαρύ ζεϊμπέκικο γίνεται λυσσασμένη πάλη με το γίγαντα που δεν νικήθηκε ποτέ και οδηγείται στη λύτρωση. Ένα ταξίδι περιπέτειας γίνεται πορεία σε προγονικές μνήμες. Ένα κοράλλι γίνεται το πέρασμα σε μια ονειρική, μυστηριακή περιπλάνηση στον κόσμο του "αδύνατου" που μεταλλάσεται μαγικά σε κόσμο φιλόξενο και προσιτό, αρ...

Tα εννέα αυτά διηγηματάκια γράφτηκαν για να ξαναθυμηθούμε τη γλώσσα της εποχήςτων παππούδων μας. Ήταν η "Χαρισάμενη εποχή" μιας γλώσσας ζωντανής, μουσικής και παραστατικής, όταν οι άνθρωποι μιλούσαν και πείραζε ο ένας τον άλλον, για να περάσει ευχάριστα η λίγη ώρα που ξέκλεβαν από τον συνεχή κάματο της δουλειάς, με "παλιούς μύθους" και ονειροφαντασιές. Κατά κάποιον τρόπο έτσι διασκέδαζαν, αν δεχθούμε ότι το αλληλοπείραγμα και το "παραμύθι" ήταν στην καρδιά του Επτανήσιου, γνήσιο δομικό υλικό της κουλτούρας και συμπεριφοράς του. Ο λόγος είναι διανθισμένος με πάμπολλες ευχές...

Καιρός είναι εδά, εμείς οι Κρητικοί, να διαβάσομε και να μάθομε λίγα πράματα, για το όμορφο και ιστορικό Νησί μας, την Κρήτη. Κι ήντα μαθές να πρωτοξανοίξεις μέσα στο μεγάλο δρόμο τση ιστορία τσης, απού είναι σε τόμους ολόκληρους γραμμένη. Καλά είναι λοιπόν να ιδούμε και να κατέχομε τα πιο σπουδαία. Δε θέλω να ζαλίσω τον αναγνώστη με ημερομηνίες και παραπέμπατα, γιατί ο κουζουλός νους, ποτές του δεν τα κρατά ετούτανά. Τα ζουμερά μόνο πράματα θα ξανοίξω να γράψω. Κειανά απού λένε λίγα, μα'χουνε πολλά στην ουσία να πούνε.

Στη διάλεκτο της Κρήτης οι περιγραφές και τα γεγονότα γίνονται περισσότερο εκφραστικά και πλησιάζουν την πραγματικότητα. Γλώσσα του Έρωτα και των Αισθημάτων η Μαντινάδα. Παράδοση, που συνεχίζεται...

Ένα ασυνήθιστο ξενοδοχείο. Ο απολογισμός ενός χαρακτήρα του Καραγάτση. Οι ιδιοτροπίες της μοίρας. Έθιμα και παραμύθια ιδωμένα διαφορετικά. Τι μυστικά μπορεί να κρύβει μια υποβαθμισμένη γειτονιά της Αθήνας; Υπάρχει ελπίδα στη δυστοπία; Οι φρικαλεότητες του πολέμου, οι επιλογές μας στη ζωή. Έντεκα ιστορίες, κάποιες τρυφερές, κάποιες ανησυχητικές, από το σήμερα, το χθες και το αύριο. Περιπλανήσεις από τόσο κοντά όσο η στάση του λεωφορείου, μέχρι τόσο μακριά όσο ένας καινούργιος κόσμος. Αλλά καμιά φορά, οι πιο μακρινές και συναρπαστικές είναι οι περιπλανήσεις του...

Ένας ψεύτικος Άγιος Βασίλης βρίσκει μέσα στα μάτια του παιδιού που τον κοιτάζουν με εμπιστοσύνη τη χαμένη του αθωότητα. Κάπου ανάμεσα σε γυναίκες που ξεχνούν εκείνους που ξέρουν ν' αγαπούν, θαμπωμένες από τα φώτα ενός σκιρτήματος που ξεφουσκώνει σαν μπαλόνι μέχρι ν' αποχωρήσει από τη σκηνή ο προδομένος σύντροφος. Ένας κόσμος αφυδατωμένος, που η φλογέρα ενός ηλικιωμένου αρκεί για να ξυπνήσει βιώματα και συγκινήσεις, καθώς τα σπίτια γίνονται άφιλα κτίρια και τα γέρικα χέρια μάλλον ανεπιθύμητα. Πίσω από τα κάγκελα μιας μακρινής φυλακής όπου ένας δάσκαλος ελπίζει να φωτίσει με...

Στο Αστυνομικό Τμήμα του Ταρλάμπασι, όπου ήταν διοικητής ο Μετίν, γινόταν χαμός. ''Αλί απ' τον τεμπέλη, άμα τον πιάσει προκοπή'' σκέφτηκε ο Βασίλης. ''Συνήθως, τον πιάνει κατόπιν εορτής''. Ζήτησε από έναν αστυφύλακα τον κομισέρ Μετίν και εκείνος του έδειξε μια πόρτα στο βάθος του διαδρόμου. Βρήκε τον Μετίν να τα ψέλνει σε έναν υφιστάμενό του. Μόλις είδε τον Βασίλη, προσπάθησε να καταπιεί την έκπληξη του και έδιωξε μ'ένα απότομο νεύμα τον αστυφύλακα. ''Σε καλό, τι γυρεύεις εσύ εδώ;'' ρώτησε τον Βασίλη. ''Συμβαίνει τίποτα;'' Ο Βασίλης πήρε το κακομοίρικο ύφος του. ''Σ'εμένα σ...

Μνήμες, εικόνες, στιγμές, σκηνές, τόσα και τόσα μικρά έργα, αποτυπωμένα στο ποτάμι της ζωής. Σκέψεις και συναισθήματα ακολουθούν ως πιστοί συνοδοί, άλλοτε τρίζοντας κι άλλοτε ψιθυρίζοντας... Τριγμοί δοκιμάζουνε να ψιθυρίσουνε, ψίθυροι ικανοί να τρίξουνε, ίδιοι νυχτερινές πυγολαμπίδες!

Ένας Έλληνας κουφός, καυστικός λογογράφος του 19ου αιώνα, ένας δανδής παρακμίας του αθηναϊκού μεσοπολέμου, κι ένας διχασμένος παρενδυματικός των σίξτις και των σέβεντις έχουν άραγε κάτι μεταξύ τους που μπορεί να τους συνδέει; Ένας μονάρχης τύραννος, ο Λεοπόλδος ο Β΄, εξολοθρευτής είκοσι εκατομμυρίων Νέγρων στο Κονγκό, και μια ομάδα εξεγερμένων Νέγρων που έχει σκοτώσει μια Λευκή, σ' ένα θεατρικό έργο του Ζαν Ζενέ, σε ποιό σημείο συναντιούνται; Ένας απατεώνας ιερωμένος του περασμένου αιώνα, ένας απόφοιτος της αρχιτεκτονικής που χάνεται σε αυτοκινητικό δυστύχημα, την ημέρα τ...

Τη νύχτα εκείνη που καίγονταν τα Εξάρχεια με πρόσωπα βγαλμένα από φλαμανδικούς πίνακες με λιγοστούς φωτισμούς σε απαλό κιτρινωπό χρώμα, με μάτια γάτων που βλέπανε στο σκοτάδι, με τον πόθο και το πάθος της ανατροπής στο αίμα, στην ψυχή, στο μυαλό και στα χέρια, γυρνάγανε οι σκιές μας στα αναχώματα και στα οδοφράγματα που είχαμε στήσει την ημέρα και απωθούσαμε τους οργανωμένους που έρχονταν να τα χαλάσουν.... Και κάθε νύχτα καιγότανε η πλατεία με τα μεθύσια, τις ξέφρενες συζητήσεις, τις ασυναρτησίες, τους έρωτες, τις φωνές, τους τσακωμούς, τους ντενεκέδες των σκουπιδιών που κ...