Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Μέσα απ' τα λόγια όσων "θυμούνται" και τις σιωπές όσων έχουν "ξεχάσει" -θρύψαλα υδραργύρου σκόρπια κι απρόβλεπτα- οχτώ ιστορίες καθημερινών ανθρώπων που τις διαπερνά η προσωπική περιπέτεια και ο ιστορικός προβληματισμός στη διαδρομή της μνήμης.

Τα χέρια του Λάμπη μένουν ελεύθερα, και ο ιδρώτας που είχε στριμωχτεί στις χειροπέδες τρίβεται από τις παλάμες του, μα δεν σταματά να αναβλύζει. Πιάνει το πρόσωπό του. Λίγα βήματα πριν, ήταν έτοιμος να αποδεχτεί όλα τα αμαρτήματα του κόσμου καταδικάζοντας τον εαυτό του. Μια ανάσα πριν -γιατί αποκλείεται να έκανε περισσότερες από μία-, πέρασε μπροστά απ΄ τα μάτια του η επερχόμενη κόλαση, αλλά κι ο χαμένος παράδεισος, όπου ποτέ δεν πάτησε το ξερό του. Μόλις λίγο πριν, ήταν έτοιμος να συγχωρέσει όλη την πλάση· το μόνο που ήθελε ήταν να μην υποστεί τις συνέπειες, να μην αποκαλυ...

...Συνειδητοποιώ λοιπόν ότι είμαι ξαπλωμένος μπροστά στην καρέκλα του πατέρα μου όπως όταν είμαι στο ντιβάνι σας, μπροστά στην πολυθρόνα του ψυχαναλυτή μου. Με τη διαφορά ότι εδώ είμαστε και οι δυο ολόγυμνοι. Ψυχαναλυτής και ψυχαναλυόμενος. Πατέρας και γιος. Συγκινήθηκα με αυτές τις σκέψεις. Θυμήθηκα πόσο με είχε εντυπωσιάσει εκείνος ο πίνακας που έχετε στην είσοδο, με έναν γυμνό νέο άντρα ξαπλωμένο σε ψυχαναλυτικό ντιβάνι. Του είχα βρει τότε διάφορες ερμηνείες, που δεν θυμάμαι. Εδώ, στα ιαματικά λουτρά της Σαμοθράκης, βρίσκομαι τώρα αναλυόμενος του πατέρα μου. Τρομερή φα...

ΑΙΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΦΩΣ "Στο νησί μου όλα καίγονται στο φως. Το ίδιο φως, απ' το καλοκαίρι ως το χειμώνα, καίει ασταμάτητα. Σ' αυτή τη φωτιά έμαθα, γι' αυτό δε συνηθίζω εδώ. Ό,τι κι αν καίγεται σ' αυτό το εργοστάσιο, με καίει κι εμένα, αλλά δε με θερμαίνει. Μοιάζει με το φως που φτιάχνουμε εγώ κι οι ναύτες. Είναι αναγκαίο, αλλά δεν είναι φως. Είναι μόνο το αντίθετο του σκοταδιού." ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ "Ανέπνεε σαν τους δρομείς των μεγάλων αποστάσεων. Πού το είχε μάθει;" ΣΤΑ ΤΡΙΑ "Μια ιδέα ήταν αρκετή. Δούλευα εξαντλητικά,...

Δεκαπέντε διηγήματα, τα περισσότερα γραμμένα πρόσφατα, που διανθίζονται από μερικά παλαιότερης γραφής. Τα τρία πρώτα αποτελούν την ενότητα "Ακριβά γούστα η κυρία", χαρίζοντας τον τίτλο στο βιβλίο, με επιμέρους διπλωματικούς τίτλους "Το ένδυμα", "Το κόσμημα", "Το φιλοδώρημα". Τρεις περιπτώσεις γυναικείας φιλοκαλίας. Εξάλλου για πρώτη φορά ο συγγραφέας του "Απ' αφορμή" με κάποια σχεδόν "συντομογραφημένα" κείμενα επιχειρεί καταγραφές καθημερινότητας στη ροή του χρόνου, ενώ προχωρεί με μεγαλύτερα στην περιγραφή του δισυπόστατου ή του ποικιλόμορφου του ανθρωπίνου προσώπου.

Διηγήματα του Τάσου Χατζητάτση που γράφτηκαν το 2007 και το 2008. Τρία είχαν δημοσιευθεί στο "Εντευκτήριο" και την "Αυγή" και τα υπόλοιπα δημοσιεύονται για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του συγγραφέα. Όσο παραμερίζω τα φύλλα και τα κλαδιά της αφήγησης, βλέπω πόσο γρήγορα ξεχνάμε, μέσα στην καθημερινότητα που τρέχει, τις ζοφερές σημασίες λέξεων και καταστάσεων. Κάθε πρωί, ένα μεγάλο κομμάτι λήθης εγκαθίσταται στο μυαλό μας, και τα νεόπλαστα κύτταρα, με μια τρελή ορμή, επικαλύπτουν τις παλιές μνήμες. Τι σημαίνουν, σήμερα, οι λέξεις "δωσίλογοι", "συνταγματάρχες", "Απολυμένη Πέ...

Μια φωτεινή παραβολή για συντοπίτες, εραστές και φίλους. Και δέκα παραμύθια σκοτεινά για ζώα, για πουλιά και για χτίσματα. Μια νουβέλα με τροφή και κοσμήματα για τον Έρωτα που δε γερνά και το Θάνατο που χάνει. Και δέκα ιστορίες με μαχαίρι και ξυράφι για παιδιά που περπατούν στον αέρα και γονείς που φοβούνται το φως. Όπου οι καλοί νικάνε πάντα, αλλά ούτε εκείνοι ζουν καλά ούτε εμείς καλύτερα.

Με καυστικότητα και μαύρο χιούμορ, ο συγγραφέας και ηθοποιός καυτηριάζει την ελληνική πραγματικότητα στην οποία ζούμε. Με κύριο χαρακτήρα μια τρανσέξουαλ, το έργο καταπιάνεται με κοινωνικά θέματα, σατιρίζοντας καταστάσεις της καθημερινότητας μέσα από 18 αυτοτελείς ιστορίες "μόνο για τρελούς" όπως αναφέρει, που όλες διαφέρουν μεταξύ τους. Σουρεαλιστικές καταστάσεις ενσωματώνονται μέσα στις σελίδες του βιβλίου του με έναν ιδιαίτερο τρόπο, οι οποίες διανθίζονται από τα σκίτσα του Νικόλα Στεφαδούρου. Αστείο, έξυπνο και ανατρεπτικό, παρουσιάζει ευτράπελες στιγμές που διαδέχονται...

- Είσαστε μήπως συγγενής του κυρίου Ζαχαρίου που είστε καλεσμένος; τον ρώτησε σε μια στιγμή η Βάγια που προσπαθούσε με διάφορες αφορμές και προφάσεις να θερμανθεί η κουβέντα τους αλλά και να μάθει ό,τι μπορεί για τον άνθρωπο που είχε αισθανθεί ότι μάλλον αξίζει σ’ αυτόν τον τζέντλεμαν ν’ ανοίξει την πόρτα της καρδιάς της... - Όχι, είμαι ιατρικός επισκέπτης και συνεργάζομαι με το γιατρό λόγω του επαγγέλματος μου και μάλιστα πολύ στενά. Εσείς; - Ούτε κι εγώ συγγενής, εξήγησε η Βάγια. Εγώ είμαι μοδίστρα και ράβω τα μοντέλα σε έναν μεγάλο οίκο ραπτικής. Αυτή την κόκκινη μ...

Διηγήματα βγαλμένα από τη ζωή , που παρουσιάζουν με παραστατικό τρόπο εμπειρίες και γνώσεις από τη ζωή των ναυτικών και αναδεικνύουν κοινωνικά προβλήματα, στηλιτεύοντας την αναλγησία των ισχυρών και την κοινωνική αδικία. Ταξίδια περιήγησης, που ξυπνούν λησμονημένες αναμνήσεις, γεμάτα παραστατικές εικόνες από τη ζωή των Ελλήνων ναυτικών, αναδύοντας τη μυρωδιά της νοσταλγίας για μια εποχή θαμμένη στη σκόνη του χρόνου. Ο αναγνώστης, συνοδοιπόρος σ' αυτόν τον περίπλου, αντικρίζει να ξεδιπλώνονται μπροστά του σκέψεις και βιώματα, σε τόπους αλαργινούς, γευόμενος τη γλυκιά σ...

Εικόνες του παρελθόντος και του παρόντος στα πλαίσια του Αλεξανδρινού τοπίου, το οποίο συνεχώς αλλάζει, διατηρώντας πάντοτε τη σφραγίδα της "Ανοικτής Πολιτείας". Μέσα από το διαχρονικό οδοιπορικό του συγγραφέα σκιαγραφούνται πρόσωπα και καταστάσεις που έζησε ή άκουσε ο ίδιος στην πόλη που γεννήθηκε και έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, χωρίς να την αποχαιρετήσει μέχρι σήμερα. Με το βλέμμα ενός αλεξανδρινού "Πολίτη του κόσμου", ο αναγνώστης περιηγείται στους δρόμους και στις γειτονιές της "Ακυβέρνητης πολιτείας", ξυπνώντας τις μνήμες που αναδύουν τη μυρωδιά της νοστ...

Όπως με τα βιβλία μου που προηγήθηκαν, έτσι και με το έργο "Αλεξανδρινοί Αντικατοπτρισμοί" αισθάνομαι την ανάγκη να επικοινωνήσω με τον αναγνώστη προτού εκείνος αρχίσει να διαβάζει τα διηγήματα αυτά. Και πρώτα να εξηγήσω την επιλογή του τίτλου. Ο αντικατοπτρισμός δεν είναι απόλυτη πραγματικότητα αλλά δεν είναι και αποκύημα της φαντασίας. Τον αντικατοπτρισμό τον βλέπεις, δεν είναι ψέμα, αλλά δεν είναι και απόλυτη αλήθεια. Τον βλέπεις, αλλά δεν υπάρχει έτσι όπως τον βλέπεις. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους ναυτικούς ότι έλεγαν ψέματα, όταν κατά τον μεσαίωνα έβλεπαν τα...

Πρόκειται για ένα βιβλίο που στην ουσία αποτελεί μια δοκιμή ή και μια απόπειρα ερμηνευτικής ανάγνωσης τριών διηγημάτων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Στόχοι αυτής της ερμηνευτικής ανάγνωσης είναι η αναζήτηση της βαθύτερης αφηγηματικής λογικής και του ήθους της παπαδιαμαντικής γραφής. Ο αναγνώστης, αφού γευθεί πρώτα και την απόλαυση που χαρίζουν τα τρία κείμενα, συμπληρώνει και προεκτείνει την ευτυχία της ανάγνωσης με το λόγο της ερμηνείας.

Είμαι σχεδόν σίγουρος πως μέσα στις ιστορίες μου όλα τα παιδιά της ελληνικής υπαίθρου κάτι θα βρουν απ' τα δικά τους βιώματα και τις γλυκές ή πικρές αναμνήσεις. Γράφοντας είχα ακόμα στο νου μου να κοσμήσω τις μικρές μου ιστορίες με λέξεις που τείνουν να χαθούν λόγω αχρηστίας, τόσο για τη διατήρηση, όσο και για την τιμή τους στη μουσική αρμονία, "της γλυκόηχης καμπάνας στη σιγαλιά της νύχτας", καθώς χαρακτήρισε τη γλώσσα μας ο λόγιος Γερμανός Goethe. Τούτες τις ιστοριούλες που ζωντάνεψα στο χαρτί τις προσφέρω σε όλα τα παιδιά της πατρίδας μος, τόσο για την ψυχαγωγία τους, ό...

Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων βγαλμένων από την "αλήθεια" της ζωής, φτιαγμένη από δυνατές εμπειρίες, γεμάτη με έντονα συναισθήματα, βαθιά νοήματα. Μια συλλογή αυτοπροσδιορισμού του εγώ. Καθένας μας, διαβάζοντας τις μικρές ιστορίες της Γιούλικας Ψιμούλη, μπορεί να ταυτιστεί, μπορεί να ταξιδέψει στις δικές του αναμνήσεις, στον δικό του κόσμο των συναισθημάτων, στη δική του "αλήθεια".