Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"…Με γοητεύει το παιχνίδι της μνήμης, αγαπώ τις λέξεις" Η παραπάνω φράση από το διήγημα της Ζωής Δικταίου "Μάτια μου ψιχαλιστά" περιγράφει με τον πιο λιτό τρόπο την πρόταση της δημιουργού. Εφτά αφηγήματα, εφτά διαφορετικές ιστορίες με κοινούς άξονες τη μνήμη των παιδικών χρόνων, τις αναμνήσεις από τη ζωή στο χωριό της Κρήτης, τα θαύματα της φύσης και της φαντασίας σε μία διαρκή μετατόπιση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν. Οι έντονες στιγμές της παιδικής ζωής τροφοδοτούν την ώριμη ηλικία, καθοδηγούν την μετέπειτα συμπεριφορά των ηρώων και την αιτιολογούν, χωρίς να ξεπέφτ...

Ο πληθυσμός που κατοικεί σε αυτό το βιβλίο: Άντρες, γυναίκες, μητέρες, παιδιά. Έγκλειστοι, αποστερημένοι, κομματιασμένοι, τυφλοί. Έρμαια, με μόνο έρμα τους μια βίαιη θέρμη. Παρασύρονται σαν το πλαγκτόν της θάλασσας από αόρατα ρεύματα και δυνάμεις που τους ξεπερνούν. Μα κάποια στιγμή, προχωρούν σχεδόν ανυποψίαστοι από το σκότος της ασφυξίας προς τη λάμψη μιας ελευθερίας, και μαζί και μόνοι. Ύστερα παίρνουν πάλι φόρα και ετοιμάζονται για αναγκαστική απογείωση. Θα φάνε ή θα φαγωθούν. Παράδοξες ιστορίες κανιβαλικής τρυφερότητας για "καθημερινούς" ανθρώπους που συναντούν, στη...

Εκεί που η Αλήθεια συναντά τη Φαντασία και Μαζί, γεννούν το Παράξενο, το Παρελθόν προσκαλεί σ' ένα Δείπνο στο Μέτωπο. Δυστυχήματα Βackwards και γύρω να βρέχει ανθρώπους (Ιt's raining men), ενώ η εργασία εξακολουθεί να απελευθερώνει (Αrbeit macht frei). Η πουτάνα η Ζωή ονειρεύεται το νεαρό εαυτό της να φωνάζει "Mπαμπά;". Ένα μικρό Μπονσάι κι ένας Σκύλος, σ' ένα Πρώτο Φιλί με το Ποτέ και το Πάντα. Κρίση πανικού με υπόκρουση Βlues. Δυο παράνομοι εραστές μπερδεύονται από σώμα σε σώμα, ενώ απέθαντοι κατακλύζουν τη Σαλονίκη, σε απόλυτο Χάος. Ένας Κλόουν, ένα Κτή...

ΑΙΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΦΩΣ "Στο νησί μου όλα καίγονται στο φως. Το ίδιο φως, απ' το καλοκαίρι ως το χειμώνα, καίει ασταμάτητα. Σ' αυτή τη φωτιά έμαθα, γι' αυτό δε συνηθίζω εδώ. Ό,τι κι αν καίγεται σ' αυτό το εργοστάσιο, με καίει κι εμένα, αλλά δε με θερμαίνει. Μοιάζει με το φως που φτιάχνουμε εγώ κι οι ναύτες. Είναι αναγκαίο, αλλά δεν είναι φως. Είναι μόνο το αντίθετο του σκοταδιού." ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ "Ανέπνεε σαν τους δρομείς των μεγάλων αποστάσεων. Πού το είχε μάθει;" ΣΤΑ ΤΡΙΑ "Μια ιδέα ήταν αρκετή. Δούλευα εξαντλητικά,...

Η θεωρία του Χάους στηριγμένη σε μαθηματικά μοντέλα διατείνεται ότι πολλά από τα σημερινά γεγονότα έχουν μια ευαίσθητη εξάρτηση από προηγούμενα, ακόμη και το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Βραζιλία, μπορεί να δημιουργήσει σταδιακά έναν τυφώνα στην Ευρώπη! Επιχειρώντας μια αναγωγή στη ζωή μας, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι, αν κάτι πήγαινε στραβά στην πρώιμη ζωή του παππού μας, μάλλον δεν θα υπήρχαν οι γονείς μας, άρα κι εμείς. Έτσι, λοιπόν, δεν θα γνωρίζαμε τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, τον Χρίστο Τσολάκη, δεν θα χαϊδεύαμε το σκάφος ενός μπουζουκιού, δεν θα παίζαμ...

Το κενό ως απουσία, το κενό ως ησυχία, το κενό ως ανησυχία· το κενό ως φόβος, το κενό ως νόμος· το κενό ως αλλαγή, το κενό ως προσαρμογή, το κενό ως αναμονή· το κενό ως υπερβολικά πολλή ζωή· το κενό ως υπερβολικά πολύς θάνατος. Στα δεκαπέντε αυτά διηγήματα, τόπος είναι ένα σπίτι ή ένα γραφείο, ένα αυτοκίνητο ή ένα λεωφορείο, ένα μπαρ ή ένα νοσοκομείο, ένας δρόμος ή μια ακτή, ένα δωμάτιο ή μια φυλακή. Οι άνθρωποι περιφέρονται στα στενά όρια του τόπου τους κουβαλώντας μέσα τους τη ζωή ή την ανάμνηση μιας ζωής. Δεν μιλούν ποτέ ο ένας στον άλλον· απευθύνονται μόνο στον εαυτό...

Αθήνα, 1960 - 1998. Μια κλεφτή ματιά στην τότε ζωή της πόλης, μέσα από την καθημερινότητα μιας οικογένειας. Τα συμβάντα και τα ευτράπελα σε μικρά κείμενα, γραμμένα με πολύ χιούμορ που αφήνουν στον αναγνώστη μια μικρή αίσθηση νοσταλγίας.

Αυτό είναι ένα διήγημα για την αγάπη. Συγκεκριμένα για έναν άντρα τον Άλκη, που μία γυναίκα, η επί πέντε χρόνια κοπέλα του τον κάνει να νιώσει την αίσθηση του κενού. Φτάνοντας τον σε σημείο να παραμελήσει τον εαυτό του, να ξεχάσει ποιος πραγματικά είναι, να αρκεστεί σε εφήμερες σχέσεις, να μην έχει τίποτα όμορφο να θυμάται απ' την ζωή του.

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι μια συλλογή με διηγήματα και μικρές καθημερινές ιστορίες. Είναι αποτέλεσμα παρατήρησης και φαντασίας της συγγραφέα. Δεν είναι αληθινές ιστορίες, μα είναι πιθανόν να έχουν συμβεί κάποτε και σε κάποιους: εστιάζουν στον έρωτα, στην απόρριψη, στο ψέμα και στην αλήθεια, στα "θέλω" και στα "μπορώ", όλα όσα σπάνια συμβαδίζουν ως δίπολα στη ζωή... Εν προκειμένω, οι ιστορίες της δεν έχουν διδακτικό χαρακτήρα αλλ’ αποσκοπούν να καταδείξουν την εγωπάθεια της εποχής και την ανθρώπινη επιθυμία για κάτι αληθινό κι ειλικρινές, σ’ αυτό που θα αποτε...

Ο Έρωτας χορεύει με την ανάσα του θανάτου στο σταυροδρόμι των ανθρώπων, μέσα από συμπτώσεις και μοιραία συναπαντήματα. Δεκατέσσερα διηγήματα επιχειρούν να προσεγγίσουν τα βήματα στο κενό των ηρώων, που κυλούν τη ζωή τους σε σύγχρονες και παλαιότερες εποχές. Άνθρωποι που ξέμειναν ή επέλεξαν την τετράγωνη φυλακή του περιθωρίου, του βίου που η κοινωνία προσπέρασε ως μη αποδεκτού, ενίοτε και απορριπτέου. Κι από την άλλη, άνθρωποι συνήθεις και οικείοι, που έζησαν το αναπάντεχο βλέμμα του έρωτα και πήραν παράταση ζωής. Άντρες και γυναίκες, παιδιά και έφηβοι, ήρωες που έχουν τη...

Καθημερινοί ήρωες, όμορφοι, άσχημοι, λογικοί, παράλογοι, λογοδοτούν στην απώλεια, στη ζωή, στον χρόνο, στον έρωτα, στη φαντασία, στον θάνατο. Κινούνται σε τοπία αστικά, επαρχιακά, ουτοπικά και αλλόκοτα. Όνειρα παιδικά που γίνονται μνήμες Μάνες χωρίς μητρικό ένστικτο Νέοι χαμένοι σε πεδία παραίσθησης Κυνήγι του παρελθόντος χρόνου Φόνοι χωρίς καταδίκη Ζωντανοί και νεκροί σε αλισβερίσι

30 διηγήματα που καλύπτουν 60 χρόνια από τη ζωή της συγγραφέως και της χώρας. Η Σχολή Γυναικείας Μορφώσεως, που αργότερα της είχαν δώσει οι ιδιοκτήτες τον πομπώδη τίτλο Ακαδημία Γυναικείας Μορφώσεως, δεν ήταν ούτε ανώτερη ούτε μέση ούτε καν παιδεία. Ήταν μια κερδοφόρα επιχείρηση, που δημιούργησαν στη δεκαετία του ’20, με πελατεία κακομαθημένα πλουσιοκόριτσα που οι γονείς τους τα προόριζαν για νυφοπάζαρα περιωπής. Διδάσκονταν σ’ αυτή την ακαδημία ό,τι χρειάζονταν τα κορίτσια της "καλής τάξης" - γαλλικά, αγγλικά, πιάνο, χορό, ζωγραφική, λίγα πασαλείμματα ελληνικής και...

Ανθρώπινες μορφές που υπνοβατούν, ανάμεσα στο όνειρο και την φαντασίωση. Τοπία έρημα, στείρα, ασφυκτικά, που απομυζούν κάθε ικμάδα και συντρίβουν την ελπίδα. Ζωές ασύμπτωτες, σχέσεις ακυρωμένες, πρόσωπα καταδικασμένα στη μοναξιά, σε συνεχή πάλη με την υπαρξιακή απόγνωση. Κι όμως, στις χαραμάδες της ανοικείωσης μπορεί ακόμη ν' ανθίζει η αγάπη. Ζυμωμένα με τα υλικά του παραμυθιού, με συχνές αναφορές στον Κάφκα και τον Μπέκετ, εμποτισμένα σε μια σχεδόν μεταφυσική αγωνία, τα αφηγήματα της Αγγελίνας Κλαυδιανού αποκαλύπτουν μια νέα φωνή που γράφει για την αλλοτρίωση, την απώλεια...

Στον ανά χείρας τόμο δημοσιεύονται 12 διηγήματα [...] από τα τέσσερα χρωματιστά βιβλία του Μυριβήλη: το "Πράσινο" (1936), το "Γαλάζιο" (1939), το "Κόκκινο" (1952), το "Βυσσινί" (1959). Δύσκολα θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς την ύπαρξη απολύτως αντικειμενικών κριτηρίων στην κατάρτιση ανθολογιών, είτε ποιητική ύλη αφορούν είτε πεζογραφική. Ο στόχος εδώ, πάντως, ήταν να δοθούν συγκεντρωμένες χαρακτηριστικές ψηφίδες από την όλη διηγηματική σύνθεση που κατόρθωσε ο συγγραφέας. Και φυσικά να μη λείψει κανένα από τα διηγήματά του που τιμήθηκαν από τον ομόθυμο έπαινο της κριτικής...

Οι ήρωες που πρωταγωνιστούν στα διηγήματα του Στάθη Ιντζέ, απλοί κατά βάση άνθρωποι, διαθέτουν μια ασυνήθιστη ματιά για τα πράγματα. Συναντάμε χαρακτήρες αποσυνάγωγους, κατοίκους της υπαίθρου, που το ξέσπασμα των συναισθημάτων τους προσδίδει στις ιστορίες έναν τόνο ανοίκειου· ανθρώπους της πόλης που η επαφή τους με τον κόσμο του χωριού δημιουργεί ρωγμές στην εύτακτη ζωή τους, ρωγμές απ' όπου εισβάλλουν το υπερφυσικό και το παράδοξο· παιδιά που αποχαιρετούν την περίοδο της αθωότητας και προσγειώνονται οδυνηρά στον κόσμο των ενηλίκων· τέλος, ένα αλλόκοτο ον, τη Μήνα, που μας...

Σ έναν όρμο μπροστά μικρή ομάς παραθεριστών δέκα δεκαπέντε άνθρωποι με ελαφρά αισθήματα καλοκαιρινά κοιτάζουν στ' ανοιχτά του πελάγους ένα πλοίο να στέκει... Το μέρος σπουδαίο δεν είναι, το κύμα δεν είναι μεγάλο. Τρεις ποδηλάτες χαιρετούν δυό ψάθινα καπέλα που κολυμπάνε στο νερό. Ένα ελαφρύ αεράκι σπρώχνει τα κρανία των ναυαγών στις ξύλινες καρίνες των πλοίων νταπ ντουπ... νταπ ντουπ.. νταπ... ντουπ... Η μάνα μου με πέταξε στη θάλασσα. Όλες οι μάνες έτσι έκαναν τότε.

Στο δίπολο αρετής και κακίας, αγιότητας και κυριαρχίας των πιο άγριων ενστίκτων, κινούμαστε όλοι καθημερινά. Πότε μαγνητισμένοι από τον έναν, πότε από τον άλλο πόλο. Παραδέρνουμε μέσα σε συμπληγάδες ανθρωπιάς κι απανθρωπιάς, αναζητώντας νόημα κι ευτυχία στη ζήση μας. Κι επειδή ο στόχος αυτός αποδεικνύεται συνήθως χίμαιρα, το πιο ψηλαφητό σε τούτο το ταξίδι είναι οι εμπειρίες, θελημένες ή αθέλητες, ανθρώπινες κι απάνθρωπες. Πείρα που αφήνει γεύση ανάμεικτη, με μπόλικη την πικράδα, λίγη κι ανεκτίμητη τη γλύκα. Οι πρωταγωνιστές των έντεκα αυτοτελών ιστοριών της παρούσας συλ...

Τα 24 διηγήματα της συλλογής "ισορροπώντας σε μια μεθυσμένη αλφαβήτα" αναφέρονται στη σχέση του ήρωα με το ποτό. Το ποτό ως όχημα ώστε να ξετυλιχθούν οι αναμνήσεις της νιότης. 24 γράμματα, όσα και της αλφαβήτας, 24 ποτά ή κοκτέιλ, 24 στιγμιότυπα, 24 εμπειρίες ζωής. Με το "Αψέντι" ο μεγαλύτερος έρωτας ξεπερνιέται με τη βοήθεια του χρόνου, της συνειδητοποίησης και ασφαλώς του ποτού Στο "Βερμούτ" τα εφηβικά πάρτι των αγοριών, οι πλάκες και η ανέμελη ζωή συνοδεύουν γλυκόπικρα την ενηλικίωση. Ο κύριος "Webley" δίνει μαθήματα ποδοσφαίρου, ζωής και παρακμής στο νεαρό θαμώνα τ...

Προσπαθώ -εδώ και μήνες- και ίσως πάρει χρόνια, να παρατηρήσω την αναπνοή χωρίς να την επηρεάσω. Είναι ίσως το δυσκολότερο πράγμα, και το πιο απλό. Μόλις προσπαθήσεις να παρατηρήσεις τον ρυθμό της αναπνοής σου, αρχίζεις να την ελέγχεις. Αυξομειώνεις ταχύτητα, σταματάς, ξαναρχίζεις. Στόχος να μπορείς να δοθείς ελεύθερα στην παρατήρηση, με όλο το εύρος των αισθήσεών σου. Υπομονή. Η παρατήρηση έχει μια γλυκιά σοφία.