Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας παππούς προσφέρει λεμόνια αντί για λουλούδια. Μια γυναίκα σε αναπηρικό καροτσάκι βουτάει στη θάλασσα. Ένα μικρό κορίτσι προσπαθεί να επιβιώσει στον κόσμο των μεγάλων. Διαφορετικοί άνθρωποι που ζουν σ’ έναν τόπο που δεν κατονομάζεται αλλά που γρήγορα μοιάζει οικείος. Ο κύριος Νίκος, η Ελενίτσα, ο κύριος Π., ο γιατρός με το κόκκινο σακίδιο. Όλοι διαφορετικοί μεταξύ τους με κοινό σημείο αναφοράς το νερό που άλλοτε ξεπλένει τον πόνο και την απογοήτευσή τους κι άλλοτε ζωντανεύει όνειρα του παρελθόντος ή και του μέλλοντος, καθώς αυτοί αναμετριούνται με την απώλεια και την πρ...

Κύριος στόχος της εργασίας, των τριάντα και ενός διηγημάτων, είναι να δείξει έντονα βιώματα του συγγραφέα, τα οποία προβάλλουν ως έκτυπα ψυχής. Είναι κυρίως προσωπικά, αλλά αντανακλούν και την γενικότερη κοινωνική κατάσταση μιάς άλλης εποχής μέσω των ηρώων. Ο αναγνώστης θα μεταφερθεί νοερά σε ιδιάζουσα κοινωνική κατάσταση συγκεκριμένου τόπου και χρόνου. Αν είναι ενήλικος ίσως θα τα έχει βιώσει και ο ίδιος, αν όχι, θα γνωρίσει κοινωνικές συνθήκες μιας άλλης μακρινής γι΄αυτόν εποχής, η οποία απέχει σχεδόν ένα αιώνα από σήμερα.

"... Και σηκώνεται εκεί στη μέση της ξένης παράστασης. Και διασχίζει τη σκηνή, σαν ρόλος κι αυτή που ήρθε η σειρά του για να παίξει και φεύγει -νιώθει τ' αμήχανα βλέμματα των άλλων, όλων, που την κοιτούν- τι κάνει αυτή, τρελάθηκε; Και βγαίνει έξω απ' το θέατρο και παίρνει τον δρόμο για το σπίτι, τρέχοντας πάει σχεδόν, σαν να μην κρατιέται, δεν κρατιέται, όχι άλλο. Και σκαρφαλώνει στη σκάλα και μπαίνει στο πατάρι και ψάχνει. Και τη βρίσκει τη βαλίτσα, βαριά, τη σπρώχνει, τη ρίχνει κάτω, δεν μπορεί αλλιώς, μπαμ! Και σπάει αυτή απ' την πτώση κι ανοίγει και πετάγονται τα ρούχα...

Ο Γιώργος Κοτζιούλας είναι γεννημένος αφηγητής. Χτίζει "με πέτρα και μ’ ασβέστη", με τα πιο απλά υλικά, τις ιστορίες του, και μας καλεί να συμμετάσχουμε σ’ αυτές, ισότιμα, ήρωες κι εμείς όπως κι ο ίδιος, όπως κι οι άλλοι του ήρωες. Φτωχοί άνθρωποι του λαού, στα ηπειρώτικα Τζουμέρκα, στους λαϊκούς και προσφυγικούς συνοικισμούς της Αθήνας, στα σανατόρια και τις φτωχές παράγκες της Πάρνηθας και της Πεντέλης, αποτελούν τα αγαπημένα του πρόσωπα. Οι καημοί και τα βάσανα, οι χαρές και οι λύπες, η αθωότητα και η πονηριά, τα αστεία και τα πειράγματά τους αποτελούν τα θέματά του. Αγά...

Η ΧΑΡΑΜΑΔΑ Αρχές της δεκαετίας του 1950, έζησα το πιο συγκλονιστικό επεισόδιο της παιδικής μου ηλικίας, μοναχοπαίδι, με πατέρα κομμουνιστή. Μέσα στα άλλα, με βασάνιζε και το ερώτημα: πού κρυβόταν ο πατέρας μου; Δεν ήξερα τίποτα για την τύχη του, αφού η μητέρα μου δεν μίλαγε ποτέ για κείνον. Μια μέρα, μόλις γύρισε απ' τη δουλειά της, με φωνή τρεμουλιαστή μού ζήτησε να φορέσω τα καλά μου ρούχα για να πάμε επίσκεψη σε μια άγνωστη σε μένα θεία μου. Ντύθηκα με τα φτωχικά μου και ξεκινήσαμε για την προγραμματισμένη επίσκεψή μας. Περπατήσαμε πολύ και κάθε τόσο η μητέρα μου έψα...

Τα "Ανθρωπίνως δυνατά" είναι μία συλλογή μικρών διηγημάτων που ως στόχο έχουν να αναδείξουν την ανθρώπινη ευαισθησία, δικαιοσύνη και ηθική. Διηγήματα που ως στόχο έχουν να αγγίξουν μικρούς και μεγάλους. Ευανάγνωστα, απλοϊκά, με ξεχωριστό νόημα το καθένα. Είναι μία συλλογή που ευελπιστώ ότι θα μπορέσει να διαβαστεί από όλεςτις μορφωτικές τάξεις εύκολα, αλλά και με μεγάλη σκέψη. Σκέψη για το παρόν και κυρίως για το μέλλον μας. Το ανθρώπινο παρόν και μέλλον που δε πρέπει να ξεχάσει το ιστορικό και πολιτικό παρελθόν. Το ανθρώπινο παρόν και μέλλον που δε πρέπει να ξεχάσει την κο...

Έτσι είναι η ζωή... Μία φράση τόσο ασαφής, που οι απελευθερωτικές της ιδιότητες όμως μπορούν να μαγνητίσουν τον καθένα. Το βιβλίο αυτό δεν έχει άλλο στόχο παρά να απαντήσει στο ερώτημα "Πως είναι η ζωή;" και αυτό το προσπαθεί μέσα από δέκα διηγήματα γεμάτα έντονες συγκινήσεις, χιούμορ και προβληματισμούς που ευελπιστούν να δώσουν στον αναγνώστη την ευκαιρία να δει τον κόσμο και τη ζωή μέσα από μια διαφορετική ματιά, ή καλύτερα μέσα από πολλές διαφορετικές ματιές....

Το δεύτερο αυτό βιβλίο του Δημήτρη Αντωνίου με τίτλο "Ας είναι όνειρο αυτό", αποτελεί μία συλλογή έντεκα διηγημάτων, που έχουν στο επίκεντρό τους άκρως επίκαιρα θέματα, όπως τα τροχαία ατυχήματα, το προσφυγικό, ο σχολικός εκφοβισμός, η αναπηρία κ.α. Μέσα από αυτές λοιπόν τις ιστορίες, κάποιες απ΄ τις οποίες είναι πραγματικές ενώ άλλες ανήκουν στο φαντασιακό, ο Δημήτρης επιχειρεί να συγκινήσει, να προβληματίσει και κυρίως προσπαθεί να αφυπνίσει τους αναγνώστες, με σκοπό να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους και να δημιουργήσουν αυτοί τις συνθήκες ώστε να ξεπροβάλει και πάλι σ...

Στόχος αυτού του βιβλίου διηγημάτων δεν είναι να περιγράψει την επαγγελματική σταδιοδρομία του συγγραφέα κατά την διάρκεια του εργασιακού του βίου μέσα από σαράντα εταιρείες, διαφορετικών προϊόντων και υπηρεσιών, αλλά να δώσει τη δυνατότητα στον μελλοντικό αναγνώστη, μέσα από φανταστικές και αληθινές ιστορίες γραμμένες λογοτεχνικά, να σκεφτεί. Ο ίδιος δηλώνει: "Όμως δεν έχω καμιά λογοτεχνική φιλοδοξία. Έχω φτάσει σε μια ηλικία που η ιδέα της καριέρας δεν έχει πλέον νόημα. Η αιτία της επιδίωξης μου να εργαστώ σε σαράντα διαφορετικές εταιρείες δεν είχε πάντα σαν στόχο...

Μια εύθραυστη εποχή. Λεπτά χέρια που σκαλίζουν το ξύλο και δημιουργούν πάνω του αραβουργήματα άφθαστης ομορφιάς. Λείες μαύρες επιφάνειες με χρωματιστά λουλούδια. Μεταξένια φορέματα με δαντέλες. Βιολιά που απλώνουν τη γλυκιά μουσική τους στο άπειρο. Και ξάφνου άλλα χέρια, χοντρά και σκασμένα, γεμάτα απόφαση.

26 μικρά διηγήματα, με αναφορές στην παιδική ηλικία και την οικογενειακή ιστορία της συγγραφέως.

Πρόκειται για ιστορίες που ανιχνεύουν οριακές καταστάσεις και σχέσεις. Άνθρωποι καθημερινοί, της διπλανής πόρτας, αλλά και κάποιοι ξεχωριστοί, κεντρίζουν τη σκέψη και πυροδοτούν τη συγκίνηση αφοπλίζοντας τα δεδομένα και γνωστά με μοναδικό όπλο τη λιτή αφήγηση, που περιλαμβάνει ζωντανές περιγραφές, ρεαλιστικούς διαλόγους και καταλυτικές ανατροπές.

Συλλογή διηγημάτων σε τέσσερα μέρη. Α) Ερωτικά, Β)Αστυνομικά, Γ)Πολιτικά, Δ)Πατέρας

Η Λένα Μαυρουδή-Μούλιου επιστρέφει με νέες ιστορίες. Μυθοπλασίες που με φαντασία και μία σπάνια ζωντάνια γραφής ταξιδεύουν τον αναγνώστη στα βάθη του ανθρώπινου είναι ψυχογραφώντας στην ουσία την εποχή μας. Ο μύθος "βουτά" στο παρελθόν και το πρoσωπικό βίωμα αντλώντας τις πρώτες ύλες τις οποίες επεξεργάζεται η ακούραστη πένα της Μαυρουδή-Μούλιου. Ιστορίες απολαυστικές, αστυνομικές και κοινωνικές, μεταφέρουν το κοινό στον μαγικό κόσμο της φαντασίας και του έρωτα, του εξωλογικού και της μνήμης. Ήρωες γνωστοί από παλαιότερα βιβλία (όπως ο Μακρής) και θέματα που απασχόλησαν κα...

Παράδοξο ίσως, αλλά διαβάζοντας τα διηγήματα που φτιάχνει ο Βασίλης Μπαρούτης έχεις την αίσθηση μιας μουσικής κλίμακας που σε κυριεύει και σε παρασύρει στον ρυθμό της. Όχι, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες θεματικές αναφορές στη μουσική μέσα στις σελίδες τους. Κι όμως, οι λέξεις τους μοιάζει να συντροφεύονται από μια ηχητική υπόκρουση γνώριμη. Σαν να μπήκες σε κάποιο μπαράκι και να ελευθερώνεις τη σκέψη σου πίνοντας μία μία τις ιστορίες του βιβλίου. Διώνη Δημητριάδου, Κριτικός λογοτεχνίας Μια συλλογή διηγημάτων ωριμότητας και εμπειριών λακωνικά δοσμένων, όπως αρμόζει στους κ...

Οι μικρές αλήθειες είναι μικρές αληθινές ιστορίες, άλλοτε μασκαρεμένες και άλλοτε αμασκάρευτες. Είναι οι μικροί μας φόβοι, οι μικρές μας ενοχές, τα μικρά μας μυστικά και τα μικρά μας όνειρα, που συντροφεύουν τις άυπνες νύχτες μας. Είναι οι συζητήσεις με έναν ερωτευμένο άγνωστο και οι εξομολογήσεις σε μια σκιά που δεν πήρε ποτέ ανθρώπινη μορφή. Είναι οι ψίθυροι της στερημένης ζωής μας στα κατασκευασμένα φαντάσματα που συντροφεύουν τις πικρές ώρες μας. Είναι όλη μας η ζωή που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας, όταν εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το ν...

Οι πρωινές ώρες τρέχουν, όσο και οι άνθρωποι κατά τη διάρκεια αυτών. Με γνώμονα τη λογική, θα τακτοποιήσουν τις υποθέσεις τους και θα φροντίσουν τις δουλειές τους. Έπειτα, νύχτα. Τα πέπλα που έχουν υφανθεί, αφήνονται ελεύθερα πάνω από τα σπίτια, κοντά στη σελήνη. Εκεί μπερδεύονται, μπλέκονται και πλάθουν ιστορίες ντόμινο. Πέφτουν η μια πάνω στην άλλη μέχρι το τέλος του παιχνιδιού. Τράβα με θάρρος την αλυσίδα της νύχτας και δες πώς οι κρίκοι της κρύβουν παράλληλες ιστορίες. Ο ήχος της είναι η Μωβ Μελωδία. Τον ακούς;

Όχι, δεν ήταν o ονειροπόλος Άμλετ κλεισμένος στον ψηλό του πύργο πάνω στα βράχια της Eλσινόρης· o Γεράσιμος Μαρκίδης ήταν, που ταξίδευε στις αρχές του φθινοπώρου στο Αιγαίο, με τα μικρά και τα μεγάλα του ναυάγια, προσπαθώντας, αντιμέτωπος με τα δικά του φαντάσματα και στραπάτσα, να κρατήσει ζωντανό όσο φως του είχε απομείνει βάζοντας κάθε πρωί μέσα έξω τα πολυφορεμένα ρούχα του για να φαίνεται στους άλλους ευδιάθετος και άνετος, ατσαλάκωτος και αρυτίδωτος.

Όταν κατέβεις τις σκάλες του ξενοδοχείου κοντά στην πλατεία Βαρδαρίου, ο ρεσεψιονίστ ξέρει καλά πόσο άστατη ήταν η νύχτα σου. Το δε θηλυκό πρόσωπο φεύγει... διακριτικά, πάντα λίγο νωρίτερα. Έτσι και εγώ εκείνο το βράδυ ήρθα για μια τέτοια αμαρτωλή βραδιά προκειμένου να ξεφύγω από την καθημερινότητα ενός γάμου που με πνίγει. Η Κάτια η γυναίκα μου είχε πάει να δει τη μάνα της στην Αμαλιάδα και εγώ έμεινα μόνος με σκοπό να το γλεντήσω λιγάκι. Ο αδελφικός μου φίλος, ο Θύμιος, μου είπε για κάτι Ρωσιδούλες που είναι μπουκιά και συχώριο. "Άσε, ρε Θύμιο. Δεν είμαι εγώ για τέτοια"...