Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το παράξενο χόμπι ενός συνταξιούχου πρώην υπαλλήλου που κρύβει στην ψυχή του ένα φοβερό "μυστικό". Η απόδραση ενός οικογενειάρχη με προβλήματα από την κόλαση της μεγαλούπολης και την καταστροφική μανία των διαδηλωτών-κουκουλοφόρων. Ένας άντρας, που βιώνει το άγχος της απόλυτης μοναξιάς του στις γιορτές, γίνεται ο μοναδικός "άσος της νύχτας". Μια όμορφη οικιακή βοηθός από την ανατολική Ευρώπη, που θεωρεί ότι έχει ξεπέσει κοινωνικά στη χώρα που τώρα εργάζεται. Ένας πρόσφυγας, δυνάμει παλαιστής, χαραμίζεται σ’ ένα επάγγελμα που δεν του αξίζει. Η απελπισία ενός π...

Είμαστε μαμάδες με παιδιά στη γη και στον Ουρανό... Δυσκολευόμαστε στην καθημερινή επικοινωνία μας με τον σύζυγο, με τους εφήβους. Ερχόμαστε αντιμέτωπες με δύσκολες ασθένειες... ακόμη και με τα συναισθήματά μας. Μεταφέρουμε καρτερικά τον σταυρό μας, αναζητώντας παρηγοριά στην Ανάστασή Σου Κύριε... Χαρά μου, Χριστός Ανέστη! Για μένα, για σένα, για τώρα, για πάντα, για την κάθε στιγμή!

"Όπως και να έχει, όμως, επέστρεψα σήμερα, γιατί σκέφτηκα σοβαρά, ότι χρειάζομαι την βοήθειά σου. Άσχετα με τις προσωπικές μας διαφορές, μόνον εσένα εμπιστεύομαι προσωπικά και τον μακαρίτη τον Γιάννη... Εν πάση περιπτώσει, δεν είναι ώρα για να ανοίγουμε αυτές τις κουβέντες τώρα... Τι έλεγα; Α, ναι... ότι χρειάζομαι επειγόντως την βοήθειά σου ιδιαίτερα, μετά την τελευταία συνάντησή μου με την Μαρία, που πραγματοποιήθηκε την αμέσως επόμενη ημέρα που έφυγα από εσένα. Νιώθω, ότι τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου, είμαι εντελώς μπλοκαρισμένος... Τα θαλάσσωσα Χριστίνα, τα θαλάσσωσα...

Σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων ο συγγραφέας συνεχίζει ν' αναμετράται με τη μνημονική περιπλάνηση στον ίδιο γνωστό και απέραντο χώρο, όπου αλλοδαποί και ντόπιοι, παραβιάζοντας ως νοοτροπία και στάση ζωής την αρχαία αίγλη του τόπου, υποτάσσονται στη μοίρα τους εντασσόμενοι σε ζωντανές ιστορίες. Μια βόλτα στην παραλία της Ελευσίνας πριν την απόσπαση του ήρωα σ' ένα ελληνικό σχολείο της Κωνσταντινούπολης μας χαρίζει χαρακτήρες που αναμετρούνται καθημερινά με τη σκιά μιας μονότονης ζωής, στην Ελευσίνα, στον Σκαραμαγκά, στη Λίμνη Κουμουνδούρου και στον Ασπρόπυργο. Η πλαστή μνήμη,...

Το μόνο που θέλησα είναι να πήγαινα μια βόλτα στο δάσος με τα ξωτικά, γυρεύοντας τα μαγικά τους ξόρκια. Νόμιζα πως αυτά θα με γιατρέψουν. Θα με γλιτώσουν απ' το κακό και απ' τ' άδικο της θυσίας. Πιάνουν, λένε, άμα τα πεις με την καρδιά σου. Πρόσεχε την ώρα, κι εδώ χρειαζούμενος είναι ο προσδιορισμός. "Σωστή". Αυτό με κατάτρεχε μια ζωή μέχρι τα σήμερα. Η λέξη "σωστός", "σωστή", "σωστό". Που δεν με χωρούσε. Γι' αυτό δεν τη γλίτωσα. Γιατί οι γονιοί μας δεν ένιωσαν πως ήμουνα ο σωστός γι' αυτούς και τη γενιά μας. Εσύ ήσουνα. Γιατί η ώρα, αν ήταν η σωστή, τότε σίγουρα δεν ήτα...

Δεκαπέντε διηγήματα όπου με σκηνικό το Αίγιο του μεσοπολέμου και με φόντο την κοινωνικοοικονομική και πολιτική κατάσταση της εποχής πλέκεται η ζωή των ηρώων, που είναι υπαρκτά πρόσωπα της πόλης με διαφορετικά φυσικά ονόματα. Κεντρικός άξονας όλων των διηγημάτων είναι η σταφίδα, το βασικότερο προϊόν της περιοχής, η οποία καθορίζει και διαμορφώνει τη ζωή όλων.

Μουσική. Μουσικοί. Εργάτες. Η Λίτσα. Άλλες Λίτσες. Μπαρ και περίπτερα. Θερμοσίφωνες και γυψοσανίδες. Εγκληματίες, τζογαδόροι, φαντάσματα, γοργόνες και χρυσόψαρα. Φαντάροι και αξιωματικοί. Γητευτές κουνουπιδιών και πωλητές λύσεων. Καριερίστες κι αλκοολικοί. Ένα αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα από ιστορίες που υφαίνουν σελίδα τη σελίδα τη βεβαιότητα στον αναγνώστη ότι, τελικά, δεν υπάρχει κανένα νόημα. Μια συλλογή ανεκδιήγητων διηγημάτων. Μια συλλογή ανεκδιηγημάτων.

Όταν ακουμπάμε το σώμα ενός ανθρώπου κάτω από το δέρμα ακουμπάμε την ψυχή του. Την ακουμπάμε με το δικό μας δέρμα μα και με τη δική μας ψυχή, που ζει κάτω από το δέρμα μας. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να τους αγγίζεις δίχως λόγο. Είναι το σώμα τους και η ψυχή τους. Όμως αυτοί εδώ οι άνθρωποι είναι αβοήθητοι, δεν έχουν τη δύναμη να ορίσουν ποιος τους ακουμπά. Αυτοί εδώ οι άνθρωποι είναι στα χέρια μας. Και τα χέρια μας θα πρέπει να μάθουν να αγγίζουν με σεβασμό. Τα χέρια μας δεν εισβάλλουν. Δεν είναι εργαλείο. Είναι φτερό... Ναι; Φτερό, καταλαβαίνεις; Μια νέα γυναίκα, που ξεκ...

Χθες το βράδυ, φύτρωσαν, λέει, μπλε μπαλκόνια στ’ Αναφιώτικα. Με γλάστρες και λουλούδια ανθισμένα και τοίχους με ξεφτισμένους σοβάδες. Μια ολόκληρη γειτονιά. Κι απ’ τα μπαλκόνια, ανάμεσα σε λευκές κεντητές κουρτίνες, βγαίναμε εμείς. Εσύ απ’ τα δεξιά κι εγώ απ’ την άλλη. Πιαστήκαμε χέρι χέρι. Μου χαμογελούσες και τα μάτια σου ήταν και πάλι δικά μου. Μπλε, υγρά, γεμάτα φως. Κόσμος έβγαινε απ’ τα κάτω σπίτια και μας φώναζε χαρούμενος. Σα να ’χαμε γιορτή.

Η Ηλέκτρα, ένα συνηθισμένο σκυλάκι, γνώρισε την σκληρότητα και την κακοποίηση σε υπέρτατο βαθμό. Το ακατανόητο και αδιανόητο μίσος που εισέπραξε στα πρώτα χρόνια της ζωής της, δεν την αλλοτρίωσε. Αντίθετα, τα συναισθήματά της ενδυναμώθηκαν, "πίστεψε" στη δύναμη της φιλίας και η αγάπη της έφτασε τη θυσία. Η Ηλέκτρα, ένα άσημο μικρόσωμο πλάσμα μεγαλούργησε με την απύθμενη προσφορά της. Μια προσφορά με όλα τα στάδια της ανιδιοτέλειας, χαρίζοντας "Τα μάτια της" με σκοπό να δώσει την ευτυχία, εκεί που η ευτυχία λησμόνησε να επισκεφθεί. "Η Ευρώπη, απέκτησε το φως της, μέσα...

Διότι η ψυχή είναι αγιογραφημένη εκκλησία. Όπως ζωγραφίστηκε, ζωγραφίστηκε. Δεν επιδέχεται μεταλλαγή των μορφών. Ο κόσμος πάλι έχει τους καθρέφτες του. Αυτοί αποτελούν τις πολεμίστρες απ’ όπου ο χρόνος εύστοχα μας πυροβολεί, καθώς σιμώνουμε το πρόσωπο μέχρι την κάννη. Αυτούς τους καθρέφτες οι παραφυσικές υπάρξεις τούς γνωρίζουν. Γι’ αυτό τους αντιστρέφουν και καθρεφτίζονται μόνο στην πίσω σκοτεινή πλευρά. Οι δεκαέξι διηγήσεις αναφέρονται όλες σε φαινόμενα εξαρχόμενα των φυσικών νόμων και αντλούν από μια μακρόχρονη κληρονομιά θρύλων και παραδόσεων, σε μια εποχή που τείνει...

Ο κόσμος μας είναι απέραντος και αρχαίος, ενώ τα βαθιά χάσματα και οι άπατοι τάφροι του απηχούν τις μνήμες μιας εποχής που άγνωστοι θεοί τον διαφέντευαν. Αυτό είναι ένα χρονικό όσων τόλμησαν να τους αφυπνίσουν: ενός Τούρκου λογίου, ενός επαρχιώτη κληρονόμου, ενός ερασιτέχνη αστρονόμου κι ενός αστυνομικού που σκόνταψε στο λυκόφως της ανθρωπότητας. Όλοι τους βρέθηκαν ενώπιον φρικτών αινιγμάτων κι έγιναν μάρτυρες προδιαγεγραμμένων γεγονότων· άβουλοι κοινωνοί ενός ανίερου μυστηρίου, σκυθρωποί θεατές του χορού των σκιών...

Τέσσερις ιστορίες που διαδραματίζονται σε χώρους υπαρκτούς, για μερικούς ίσως και γνώριμους, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις που αναφέρονται σε ταξικές διαφορές και κοινωνικές συμπεριφορές στο πλαίσιο της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Μία από τις τέσσερις ιστορίες, "Η συμμορία της Μαρμαρένιας Βρύσης", έχει και αυτοβιογραφικά στοιχεία. Η αφήγηση ξετυλίγεται την περίοδο αμέσως μετά την Κατοχή στη γειτονιά των παιδικών χρόνων του συγγραφέα και αποδίδει, μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού της μεσοαστικής τάξης, την ατμόσφαιρα της τ...

Βαρύ το κλίμα. Πολύς ο κόσμος στον σταθμό. Σχεδόν όλο το σόι ήρθε να αποχαιρετίσει την αδερφή μου. Μόνο η προξενήτρα έλειπε. Αυτή πρέπει να ήξερε γιατί! Ιστορίες ζωής, αληθινά γεγονότα που εκτυλίσσονται σε ένα χωριό της Μακεδονίας. Εξομολογήσεις εκ βαθέων. Αδικίες, απογοητεύσεις και ξεσπάσματα, αλλά και ευτυχισμένες στιγμές. Αν η ζωή έπρεπε να ζωγραφιστεί με χρώματα, πιθανόν κάποιες εικόνες να ξεχώριζαν, ίσως να ήταν πιο φωτεινές και πιο έντονες. Ίσως θα ξεχώριζαν για τις ιδιομορφίες τους. Άλλες εικόνες καλές, άλλες όχι τόσο καλές. Άλλες πολύχρωμες και άλλες μονόχρ...

Η αντίθεση του γλυκού με το πικρό είναι τελικά η ίδια η ζωή. Ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Εκεί όπου βρίσκεται το γέλιο, παραμονεύει το δάκρυ... Δεν μπορεί, θα στρώσει! Αναρωτιέμαι πόσες φορές άραγε καθένας από εμάς είπε αυτή τη φράση, που φανερώνει την ελπίδα πως ό,τι μας πονάει θα φύγει, ή θ’ αλλάξει, ή ως διά μαγείας θα χαθεί... Αυτό που ζητάμε τέτοιες στιγμές είναι ίσως ένας καφές κι ένα γλυκό του κουταλιού. Αυτή ακριβώς η αντίθεση του γλυκού με το πικρό είναι τελικά η ίδια η ζωή. Έτσι μας δίνονται οι στιγμές. Ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Εκεί όπου βρίσκεται το γέλιο, παρα...

Είκοσι εφτά μικρές ιστορίες. Πρόσωπα που έφυγαν, που ξεριζώθηκαν από τη μανία της μοίρας. Έρωτες που άνθησαν. Έρωτες που δεν πρόλαβαν να γεννηθούν. Από εκείνην που δεν χόρεψε και στάθηκε απέναντι στους άγραφους νόμους του τόπου της μέχρι το ουράνιο τόξο όπου συναντούσε ο φτεροπόδαρος την κόρη του, από τον πρωτόπλαστο και την κυρία Ποθητή μέχρι την Κίρκη και τον Ρόκι, από την Αγιά στην Αμοργό μέχρι τη ρετσινιά του δάσκαλου και το όνειρο. Είκοσι εφτά μικρές ιστορίες, που κάποιες από αυτές κάνουν την πραγματικότητα να φαίνεται όμορφη, και κάποιες άλλες κάνουν το όνειρο χε...

Ο Μιχάλης Περίδης (1894-1968), αφού αποχαιρέτησε την Αλεξάνδρεια, την πολιτεία όπου διαμορφώθηκε, σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος και διακρίθηκε ως μελετητής του καβαφικού έργου, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εδώ το 1953 εξέδωσε το μυθιστόρημά του "Οι Γαλανοί στην Αλεξάνδρεια". Το μυθιστόρημα αυτό, που λειτουργεί ως απολογισμός για τη μακρά περίοδο διαμονής του συγγραφέα του στην Αλεξάνδρεια, επανεκδίδεται μαζί με το διήγημα του Περίδη "Αγωνίες" (1916), μια μαρτυρία για το αντι¬πολεμικό φρόνημα που εκδηλώθηκε στο αλεξανδρινό περιβάλλον με την έκρηξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Έτ...