Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Χάσαμε τις δουλειές μας, χάσαμε τα σπίτια μας, χάσαμε τη ζωή μας - γιατί να μη χάσουμε και τη μνήμη μας; Γιατί; Γιατί μας πήραν όλα τ' άλλα και μας άφησαν τη μνήμη; Γιατί δεν την άρπαξαν κι αυτή;" Το "Καλό θα 'ρθει από τη θάλασσα" είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας διηγημάτων για τους εμφύλιους που διεξάγονται σ' ένα νησί του Αιγαίου. Η Άρτεμη και ο Σταύρος, που πετάνε χαρταετό τον Ιούλιο, πάνω στα αποκαΐδια ενός καμένου ονείρου, ο Χρόνης στο καρότσι, που πολεμάει με ζωντανούς και αναστημένους εφιάλτες, ο Τάσος, που χάνεται χορεύοντας έξω από μια σπηλιά, ο Λάζαρος το Τ...

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στο νησί τον τελευταίο καιρό... Ανατριχιαστικά ουρλιαχτά μέσα στη νύχτα, αιματηρές επιθέσεις , απαγωγές νηπίων, απειλητικά κυνηγητά που προκαλούν αναστάτωση... Η λύση στο μυστήριο; Το κάλεσμα! Έτσι ισχυρίζεται ο μαύρος γάτος που εμφανίζεται απροσδόκητα στη ζωή της Μιράντας, της Αρτέμιδος, του Ερμή, του Βασιλιά και του Φραπέ... των ατρόμητων τετράποδων ντετέκτιβς. Να τον εμπιστευτούν; Ή μήπως το ότι ήταν κάποτε ο γάτος μιας μάγισσας θα τους βάλει σε κίνδυνο;

Διήγημα στο ιδίωμα της Ματσούκας του Πόντου.

Η Μαντλέν περίμενε υπομονετικά μέσα στην ερμητική σιωπή της νύχτας... Σηκωνόταν τότε, και με αργές κινήσεις, το ίδιο αργές κάθε μέρα, φορούσε το βρόμικο λευκό νυφικό και τα λιλά λουλούδια στο κεφάλι. Ήταν μια διαδικασία που κρατούσε πολλή ώρα. Μια μικρή τελετή που η Μαντλέν θεωρούσε απαραίτητη για το βραδινό της γάμο... Κατέβαινε τα σκαλιά της ερειπωμένης πολυκατοικίας, με το πιο ευτυχισμένο της χαμόγελο, και περίμενε το τελικό σήμα, ότι το πάρκο -η εκκλησία της- ήταν πράγματι άδειο. Με δυο βήματα, περνούσε έτσι από τον κόσμο της ανυπαρξίας στον παράδεισο της νύχτας, όπου...

Περιέχονται τα διηγήματα: "Το καινούριο αμάξι", "Οι δίδυμοι", "Το σπίτι της γειτόνισσας", "Το κούρεμα", "Ο Σεΐχης", "Νύχτα ποίησης", "Το νυχτερινό μπάνιο", "Παιχνίδια", "Κουνούπια", "Ο άλλος τρόπος", "Από την πηγή", "Με το λεωφορείο", "Στο βουνό".

«Σήμερα στη ζωή μου δεν κάνω τίποτα άλλο, παρά να αναμασάω τα πρότυπα που εισέπραξα ως παιδί. Είναι σαν να μασάω μια πολιτισμική τσίχλα. Τώρα μόνο κατάλαβα ότι δεν υπάρχει καθολική έννοια της αγάπης, του έρωτα, της φιλίας, της καλοσύνης. Λέμε μια λέξη και νομίζουμε ότι έχουμε συνεννοηθεί. Λέμε, για παράδειγμα, "σε αγαπάω". Και λέει και ο άλλος "κι εγώ σε αγαπάω". Στη συνέχεια ακολουθεί ο καθένας την πορεία του, παρόλο που είμαστε μαζί ως "αγαπημένοι", θεωρώντας ότι έχουμε συνεννοηθεί. Αυτό που μόλις τώρα κατάλαβα είναι ότι υπάρχει τόση μοναξιά, περισσότερο από ποτέ, διότι...

Τι θα γινόταν άραγε, αν ο Νώε δεν έπαιρνε μαζί του στην Κιβωτό, την Εμζάρα, την νόμιμη σύζυγό του, αλλά μία νεαρή κοπέλα, την Σιγκάλ, κατάλληλη για τεκνοποίηση, για να κυοφορήσει στα σπλάχνα της τον γιο του στον Καινούργιο Κόσμο; Και αν με κάποιο τρόπο διασώζονταν τα γράμματα που έστελνε αυτή η νεαρή γυναίκα στην Εμζάρα, ως γυναίκα προς γυναίκα; Σ' αυτό τον επιστολικό μονόλογο της Σιγκάλ, παρακολουθούμε την βαθμιαία συνειδητοποίηση της γυναίκας που γίνεται αντικείμενο της ανδρικής εξουσίας, που το κορμί της χρησιμοποιείται ως δοχείο μέσα στις δομές μιας πατριαρχικής κοινωνί...

Ένα προσφυγικό χωριό στο διάβα του χρόνου. Πέντε τραγικές ιστορίες, όλες συνδεδεμένες με το Kayniak, τη μυστηριώδη στοά που εφοδιάζει το χωριό με νερό, αλλά και με παράξενα γεγονότα, νεράιδες και ξωτικά, όπως πίστευαν οι κάτοικοι. Το περίεργο ιδεόγραμμα στην είσοδο της στοάς, με το πέρασμα των χρόνων συνδέεται με το θάνατο. Οι τραγικές και περίεργες ιστορίες, σε διαφορετικές εποχές η καθεμία, μας δίνουν το στίγμα της αδυναμίας του ανθρώπου να προβλέψει τα μέλλοντα. Παράλληλα, όμως, βλέπουμε τους ήρωες, να προκαλούν τη μοίρα τους και να μην μπορούν να αποφύγουν το μοιραίο τ...

Τράβηξα απαλά τα χέρια μου και διορθώνοντας τάχα τα μαλλιά μου, του είπα: "Ξέρεις πού να κοιτάς και τι να βλέπεις". "Αυτό είναι αλήθεια! Όμως χρειάζεται και εκπαίδευση. Όλα χρειάζονται εκπαίδευση, ακόμη και η αγάπη", απάντησε όλο υπονοούμενο. "Η αγάπη;" τον ρώτησα εγώ. "Ναι! Και η αγάπη Μαρία μου! Αυτή είναι που χρειάζεται το μεγαλύτερο σχολείο. Είναι σαν ένα ευαίσθητο λουλούδι, που πέφτει σαν θείο δώρο μέσα στα χέρια μας. Πώς θα το συντηρήσουμε, πώς θα το προστατεύσουμε, πως θα αντιληφθούμε την μοναδικότητά του; Αυτή που του δίνει την ανεκτίμητη αξία του;"

Το "Εύθυμο καρνέ" αποτελεί μια συλλογή από 52 εύθυμα χρονογραφήματα που εκδίδονται για πρώτη φορά σε βιβλίο, μαζί με σπάνιες φωτογραφίες του συγγραφέα δίπλα σε Έλληνες κωμικούς που ερμήνευσαν τις μεγάλες του επιτυχίες. Καθημερινά, φαιδρά περιστατικά, η γραφειοκρατία στον δημόσιο τομέα, σπαρταριστές στιγμές από τα παρασκήνια του ελληνικού θεάτρου, εύθυμα στιγμιότυπα του αστυνομικού δελτίου, ξεκαρδιστικές σκηνές από ποδοσφαιρικές περιγραφές, καθώς και χαρούμενες ταξιδιωτικές εντυπώσεις από την Κωνσταντινούπολη και την Αίγυπτο ζωντανεύουν στις σελίδες του βιβλίου αυτού από τη...

Το βιβλίο αποτελείται από πέντε διηγήματα: Η γη της επαγγελίας, Αγροφύλακας, Κρεμάλες, Το εμβατήριο των θεών, Ο "Θεός". Το καθένα μ' έναν μοναδικό τρόπο μεταφέρει τον αναγνώστη στα χρόνια της παιδικής αθωότητας, της σκανταλιάς αλλά και του προβληματισμού. Τη ζωή μας τη χάραξαν τα άγουρά μας χρόνια· Τη σημάδεψαν! Ήταν, τότε που ανέμελοι κουβαλούσαμε στο βλέμμα την παιδική ατιμία και η ανάσα μας μύριζε αθωότητα. Τότε... που νιώθαμε μικροί θεοί! Εκείνα τα χρόνια, στοίχειωσαν μέσα μας. Γαντζώθηκαν στη ράχη της μνήμης και μας συντροφεύουν σε όλο το...

Όλοι οι ήρωες του βιβλίου που κινούνται και δρουν στη σημερινή πολυεθνική πλέον Ελλάδα είναι προικισμένοι με το έκτο δάχτυλο, την ιδιοτυπία που άλλοτε φωνάζει κι άλλοτε κρύβεται βαθιά μέσα τους. Είναι το επιπλέον που έχουν και τους κάνει ξεχωριστούς, τους κάνει αφοσιωμένους ή μανιακούς, επικίνδυνους ή καταπιεσμένους, αλλόφρονες ή ήρωες, υπολογιστές ή χαμένους. Πώς λοιπόν εκμεταλλεύονται αυτή την ιδιαιτερότητά τους, αντιμετωπίζουν την ένταξή τους στη μοναχική κερκίδα μειοψηφίας και με ποιον τρόπο συμμετέχουν σε πράξεις που υπερβαίνουν τη συνήθη, τετριμμένη πραγματικότητα; Π...

«Δόκιμος ποιητής ο Τάσος Λειβαδίτης αποδεικνύεται με το πρώτο κιόλας βιβλίο των αφηγημάτων Το εκκρεμές αξιόλογος επίσης πεζογράφος. Το περίεργο μάλιστα, στην περίπτωσή του, είναι ότι στην πεζογραφία φαίνεται ν' ακολουθεί μία "γραμμή" ολότελα διαφορετική από κείνη, που επέλεξε ως ποιητής. Μεγαλόστομος και "αποδεικτικός" στην ποίησή του, χαμηλόφωνος και υπαινικτικός στην πεζογραφία του.» Βάσος Βαρίκας, "Βήμα", 1967