Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Λευκή και ερυθριάζουσα, ξεχώριζε ανάμεσα σε τριάκοντα βασίλισσες και ογδοήκοντα παλλακίδες και νεάνιδες μύριες. Οι οφθαλμοί της καστανόχροες περιστερές, επιπλέουσες επί υδάτων καθημένων επί γάλακτος, οι σιαγόνες της ως φιάλες αρώματος, φύουσες βότανα ευωδιάζοντα, τα χείλη της κρίνα, ρέοντα σμύρνα, οι χείρες της τορνευτές, τα ακροδάχτυλά της από λίθου σαπφείρου, οι κνήμες της στύλοι μαρμάρινοι, ο δε φάρυγγάς της γλυκασμό ανέπεμπε, όλος επιθυμίας πλήρης. Οι ρυθμοί των μηρών της κύμα των ορμίσκων, ο ομφαλός της κρατήρας οπάλινος, άγκυρα της ελπίδος, η κοιλία της χρυσή θημωνι...

"Εξω βρέχει, φυσικά. Είναι Πρωτομαγιά και βρέχει ασταμάτητα, ο χώρος είναι ωραίος, εξεζητημένα απλός, με το ιδιαίτερο στυλ που έχει ένας ορισμένος αισθητικός σνομπισμός όταν θέλει να υπογραμμίσει την παρουσία του. Ζεν. Τα μικρά υπολείμματα από το παρελθόν, εκείνα που κουβαλούν αγγίγματα από άλλες εποχές, που ίσως έχουν εγγράψει εικόνες και ήχους τους οποίους μπορεί κιόλας κάποιος τρελός επιστήμονας να τους καταγράψει στο μέλλον -ποιος ξέρει;- οι φωτογραφίες (προπαντός αυτές) απουσιάζουν παντελώς. Ακόμα και στο τραπέζι τίποτα δεν υπάρχει που να μοιάζει μ' ένα, αδιόρατο έστω,...

Είμαι τυπογράφος. Εύκολο επάγγελμα, θα πείτε. Με αυτά όμως που θα σας πω, θα καταλάβετε -έξυπνοι που είστε· σας νιώθω, φαίνεστε διορατικοί, έχετε την τάση να απλοποιείτε τα πάντα- πως δεν είναι και τόσο. Στην αρχή δε με ένοιαζε καθόλου τι τυπώνω, πόσο, για ποιον, γιατί· μόλις έβρισκα δουλειά, αυτό ήταν αρκετό, μα να, δύσκολα δε θα ομολογούσα πως έμπαινα καμιά φορά στον πειρασμό να κοιτάξω όσα είχα τυπώσει. [...]

Έξι διηγήματα του Μόδη Γούναρη για το τραύμα που είναι η οικογένεια, για την απώλεια και της γης τους κολασμένους.

Ο συγγραφέας με τα "ατάκτως ερριμμένα" ιχνογραφεί με δεξιότητα συμβολικές μικρογραφίες κοινωνικών ομάδων και παράλληλα αξιολογεί αντιφατικές προσωπικές ασκήσεις ή εμβόλιμες εναλλαγές, που αρθρώνουν εγχώριες ηθογραφικές αναθεωρήσεις.

Ο Έλληνας ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένας ακούραστος ταξιδευτής. Έχει τη λαχτάρα του ταξιδιού ασίγαστη μέσα του κι όταν βρει ευκαιρία ταξιδεύει σ' όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης. Όμως ξεχωριστή θέση κατέχει στις προτιμήσεις του η Κωνσταντινούπολη, το προσκύνημα στην Αγία Σοφία κι η γνωριμία με όλα τα αξιοθέατα της Βασιλεύουσας. [...] (Απόσπασμα από το βιβλίο)

[...]Όλοι σπρώχνονται στο διάδρομο. Τρίζουν τα κόκκαλά τους, βρωμούν, είναι αδύνατον να πάρει κανείς ανάσα. Τους είχα συνηθίσει εκεί στις φωτογραφίες τους, στις επίχρυσες κορνίζες τους, με τα τυπικά τους χαμόγελα, ένα πλήθος ανθρώπους, που ήταν πολύ σωστά και πολύ αποφασιστικά πεθαμένοι, γιατί, βέβαια, πρέπει και κάποτε να πεθαίνουν οι άνθρωποι και κάνουν πολύ καλά που πεθαίνουν -και να που βρίσκονται και πάλι αντίκρυ μου, με τη θλιβερή τους ζωντάνια. Ανοίγουν την πόρτα, νιώθω τη μπόχα να με σκεπάζει ολάκερο, πασκίζω απελπισμένα να σωθώ αλλά δεν το καταφέρνω. Οι άνθρωποι αυ...

Τι κάνει μια πόλη "ασφαλή" για τους κατοίκους της; Τι άλλο από τα δίκτυα: τα δίκτυα των θεσμών, τα δίκτυα των συγγενικών προσώπων... Τα "δίκτυα-δίχτυα" που εγγυώνται σε όλους εμάς τους ανασφαλείς ότι η οδύνη, αυτή που προκαλούμε στον εαυτό μας και στους άλλους, παραμένει ο πιο σίγουρος τρόπος για να εξακολουθούμε να νομίζουμε πως "υπάρχουμε". Επειδή ο δρόμος προς την προσωπική αλήθεια και ελευθερία προϋποθέτει το βίωμα της καταγωγικής μας ανασφάλειας και της συμφιλίωσης μαζί της. Την πρώτιστη προϋπόθεση για μια αυθεντική δικτύωση με τον άλλο. Για την άλλη πόλη, την ακόμη αν...

Τα "Ασυνήθιστα μύρτιλλα" είναι ένα βιβλίο με τριάντα αυτοτελή διηγήματα φανταστικού περιεχομένου που ξεχωρίζουν για το αλληγορικό τους ύφος. Ο τίτλος ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο και στη μορφή των ιστοριών: είναι μικρές, όπως ένα μύρτιλλο, και το συναίσθημα που αφήνουν είναι ανάμεικτο, άλλοτε χαρούμενο/"γλυκό" και άλλοτε λυπηρό/"ξινό", όπως η γεύση του καρπού. Έγκλημα ή θαύμα; Παραμύθι ή δράμα; Αλήθεια σαν ψέμα.

"Αγγελική στην όψη και δαίμονας, γιατρέ, γεννήθηκε με τα πόδια μπροστά, τα σήκωσε, σφικτά κρατούσε ανάμεσά τους, του δίδυμου αδελφού της τα συντρίμμια. Τον είχε τυλίξει με το λώρο της σαν τον κισσό, τον ρουφούσε κι ούτε την πείραζε η σαπίλα, γεννήθηκε προορισμένη πόρνη. Δες τα λακκάκια στις λαγόνες, δες τις φτέρνες της. Όχι, μην την κοιτάς, άντρας κι εσύ, δεν θα δεις παρά την ομορφιά της. Μονάχα εγώ, η μάνα της ξέρω τι θηρίο γέννησα. Η μικρή πόρνη, άρπαξε αμέσως τη θηλή μου, κάρφωσε τα ροδαλά της ούλα, να την κόψει. Και τα μάτια της μαύρα, τα κάρφωσε στα μάτια μου που θρηνο...

Στα περισσότερα διηγήματα της συλλογής οι πρωταγωνιστές είναι νέοι. Οι ήρωες στο σύνολό τους κινούνται στον άξονα της αξιοπρέπειας και του ασυμβίβαστου. - Ένας ναυτικός, μεσόκοπος και με εντελώς αλλαγμένα τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά, επιστρέφοντας -επισκέπτης πια- στο νησί του "κρατάει την ανωνυμία του, την ταυτότητα του πεθαμένου..." - Η Μάρθα βίωνε για μια δωδεκαετία τη στέρηση της μητρικής στοργής. Τώρα για πρώτη φορά αισθανόταν κάτι ν' αλλάζει μέσα της. Μια δύναμη και μια θέληση γεννιούνταν... Στην... τόσο καθυστερημένη συνάντηση με τη μάνα: "Άργησες πολύ. Να μην ξαν...

Οι Αστυνομικές ιστορίες για πέντε δεκαετίες είναι έξι διηγήματα που ξεκινάνε από το 1944 και καταλήγουν στο 1986 κι έχουν για θέμα τους κυρίως πράξεις και εγκλήματα πολιτικής βίας. Δεκεμβριανά, Θεσσαλονίκη του Εμφυλίου με ξένους διπλωμάτες και ρεπόρτερς, ψυχρός πόλεμος της δεκαετίας του '50 με ιατροδικαστές και δολοφονίες στελεχών του ΚΚΕ, πορνοταινίες και φόνος στην Ύδρα του '62, Χούντα του '70 και αλληλοεξόντωση πρακτόρων και αριστεριστών, παραθρησκευτικές οργανώσεις και τρομοκράτες της δεκαετίας του '80 σε ευτράπελο μπέρδεμα. Τα διηγήματα παραπέμπουν συχνά σε γνωστά γε...

Τη δεκαετία του '60, η ραδιοφωνική εκπομπή "Αστυνομικές ιστορίες του Νίκου Φώσκολου" είχε κερδίσει χιλιάδες φανατικούς ακροατές κάθε ηλικίας. Τέτοια ήταν η επιτυχία των ιστοριών αυτών, ώστε άρχισαν να κυκλοφορούν και σε φυλλάδια κάθε εβδομάδα στα περίπτερα. Το 1965, εκδόθηκαν αυτοτελώς, ως βιβλίο. Στις εννέα ιστορίες του βιβλίου, πρωταγωνιστούν αστυνομικοί, που κάνουν τη δουλειά τους με τιμιότητα, με χάρισμα στην εξιχνίαση εγκλημάτων, αλά Σέρλοκ Χολμς- αστυνομικοί ταγμένοι στην προστασία των πολιτών, άλλοι πονηροί, άλλοι άξεστοι και αυταρχικοί, χρησιμοποιούν ποικίλα τεχν...

Θέλω να γράψω διηγήματα. Μικρές 'γιορτινές' ιστορίες που θα ξεκινούν παραμονή Χριστουγέννων και θα τελειώνουν ανήμερα. Θέλω, όμως, να αναφερθώ στην άλλη πλευρά των Χριστουγέννων, τη σκοτεινή. Και οι ιστορίες που θα διηγηθώ δεν έχουν πάντα χαρούμενο φινάλε. Γι’ αυτό και το ερωτηματικό, στον τίτλο. Ελπίζω και ζητώ, αρχικά, να σας αγγίξουν τα συναισθήματα των ηρώων μου, και όχι η εξέλιξη της κάθε ιστορίας. Επτά οι ιστορίες μου. ΕΠΤΑ και Να Προσέχεις. 7 Θαύματα του Κόσμου, 7 Θανάσιμα Αμαρτήματα, 7 Ημέρες της Εβδομάδας, 7 Χρώματα του Ουράνιου Τόξου, 7 Νάνοι, 7 Νότες, 7 Τσ...

Τα 20 διηγήματα των "Αστικών Μύθων" έχουν όλα σαν τίτλο ένα άρθρο κι ένα ουσιαστικό (π.χ. "Η Πυραμίδα", "Το Τέρας") ή ένα ουσιαστικοποιημένο επίθετο (π.χ. "Το Μπλε". "Η Τυχερή"), που παρουσιάζουν είτε μια κατάσταση είτε τον ίδιο τον πρωταγωνιστή. Αυτοί οι τελευταίοι ποικίλλουν ιδιαίτερα, μια και κάποιους από αυτούς ίσως και να τους έχετε συναντήσει στους δρόμους της Θεσσαλονίκης ή κάποιας άλλης πόλης. Οι ήρωες αυτής της συλλογής αγαπιούνται, ακριβώς λόγω της ποικιλίας τους, κάτι που χαρακτηρίζει τους κατοίκους κάθε πόλης: ένας επιτυχημένος αρχιτέκτονας, κυνηγημένος όμως...