Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η συλλογή "Το Πέρασμα της θρυαλλίδας" του Ευάγγελου Ι. Τζάνου περιλαμβάνει δεκαπέντε διηγήματα, μικρά και μεγάλα, που γράφτηκαν μεταξύ των ετών 2012-2019. Κάποια από αυτά, προτού περιληφθούν στην παρούσα συναγωγή, δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα ή ηλεκτρονικά. Το έργο του εξωφύλλου είναι του Γιάννη Αλεξάκη, ("Πολιτικά ορθό", 2013). Στο οπισθόφυλλο, απόσπασμα από το διήγημα "Ακρωτήριο Απολυτάρες": "Γυρίσαμε. Είπαμε ν’ ανοιχτούμε στο πέλαγος, μα η βάρκα μας δεν άντεξε. Ποιος Οδυσσέας και ποιο ταξίδι; Εμείς θα πλέαμε ενάντιοι αδιακρίτως και ο καιρός θα ήταν σύ...

Ένας φωτογράφος, ο καμαρότος ενός πλοίου, ένας κατάδικος και μια γριά πρώην πόρνη, είναι οι ήρωες ενός συγγραφέα που αναλαμβάνει να αποκαταστήσει ζωές "δεύτερο χέρι". Στόχος του, να τους καθοδηγήσει και να τους εξασφαλίσει με κάθε μέσον τον "ιδανικό τρόπο απελευθέρωσης" από την ανθρώπινη ζωή στην αιωνιότητα. Στο "πέμπτο σημείο του ορίζοντα", η ιδιαίτερη αυτή συγγραφική πρόκληση φαντάζει εύκολη, μέχρι τη στιγμή που του τίθεται ο ένας και μοναδικός όρος: "Οι ήρωες, είναι ελεύθεροι να επιλέξουν οι ίδιοι τη στιγμή του "τέλους τους" κατά την διάρκεια της ιστορία τους. Ακόμη και...

"Καθώς τέλειωσα εγώ με τα δικά μου, βλέπω τον Αλμπέρτο Ναρ να σηκώνεται και ν' αγκαλιάζει τον άλλον Αλμπέρτο, που λέγεται στο επώνυμο Στοκ, και να γίνονται οι δυο τους ένα σύμπλεγμα καημού και πίκρας. Ανοίγω κι εγώ τα χέρια μου και τους περικλείω εντός μου και τους ρωτώ: "Πέστε μου αδέλφια, γιατί δεν θέλω να φύγω κι εγώ με την απορία, εσείς που τώρα πετάτε πάνω από το παρελθόν, παρόν, ίσως και μέλλον, καθώς επιβιώνετε εν τοις ουρανοίς, ποιος ο λόγος, γιατί και για ποιους έγινε αυτός ο πόλεμος, αυτή η συμφορά, τώρα που το Νταχάου, το Άουσβιτς και Μπέργκεν Μπέλσεν έγιναν τουρ...

Το "Πάρκο" είναι μια συλλογή 15 ιστοριών μυστηρίου και φαντασίας. Τρεις από αυτές εξελίσσονται σε γνωστά πάρκα του πλανήτη και έδωσαν το όνομά τους σε αυτό το βιβλίο. Μέσα από σύντομες και καθηλωτικές αφηγήσεις, άλλοτε σε πρώτο κι άλλοτε σε τρίτο πρόσωπο, πραγματοποιείται μια διείσδυση, τόσο στις ζωές απλών ανθρώπων που βιώνουν έντονες εσωτερικές συγκρούσεις, όσο και στα άδυτα του ψυχισμού τους. Κυριαρχεί το φανταστικό στοιχείο, η μυστηριώδης ατμόσφαιρα και η τραγικότητα των ηρώων. Σήμα κατατεθέν όλων των ιστοριών είναι το στοιχείο της ανατροπής στο τέλος, που δηλώνει ξεκάθ...

To διήγημα του Εμμανουήλ Ροΐδη "Το παράπονον του νεκροθάπτου" δημοσιεύτηκε σε συνέχειες από τις 19 έως τις 27 Νοεμβρίου του 1895 στην εφημερίδα "Εφημερίς". Διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου (εξαίρεση: μονοτονικό, είνε >είναι, καταλήξεις ρημάτων και ουσιαστικών, τες >τις κ.ά.)

Ο Εμμανουήλ Παπάς βγαίνει από τις πινακίδες της οδού που του έχουν αφιερώσει και συναντά τον Τάσο Καρατάσο στον ανδριάντα του. Περπατούν, συζητούν, και θυμούνται τα γεγονότα της επανάστασης του '21. Μαζί τους είναι και ο καθηγητής της αρχαιολογίας Μανώλης Ανδρόνικος. Την ίδια στιγμή, στο άλσος, ένας οικοδόμος με το σκεπάρνι του, βοηθάει τον περιπατητή που αναζητά τον κότσυφα στην κορυφή του πεύκου, να ξεκαρφώσει μια σπάνια λέξη και να τελειώσει ένα ποίημα που κρέμονταν σακάτικο για μέρες.

Ένας Λαός. Ένας λαός που παλεύει να είναι αφέντης στον τόπο του. Η διαδρομή του σαν παραμύθι. Το παραμύθι της πραγματικότητας. Μικρές, καθημερινές, ατομικές ιστορίες που καθρεφτίζουν τους αγώνες του για προκοπή, γεμάτες λύπες αλλά και πολλές χαρές· που ένα κοινό τους συνδέει όλους: Η θέληση για ζωή. Πρόκληση και πρόσκληση για το σήμερα. Πατώντας στην κληρονομιά τους, αντλούμε τη δύναμη και εμείς, για την πορεία μας στο μέλλον.

Τι προσφέρουν στα αλήθεια τα παντοπωλεία; Σίγουρα δεν προσφέρουν τα πάντα. Διότι αν συνέβαινε αυτό θα μπορούσε κανείς να αγοράσει απαντήσεις. Το παλιό παντοπωλείο της οδού Ιανουαρίου δεν είναι η εξαίρεση. Η γριά ιδιοκτήτριά του, μια ήρεμη μα ταλαιπωρημένη γυναίκα, υποδέχεται τους πελάτες της και τις επιθυμίες τους, χωρίς βιασύνη. Χωρίς τον καταναγκασμό να τους πουλήσει κάτι οπωσδήποτε. Απαλλαγμένη πια από το άγχος της επιβίωσης, συναντά ανθρώπους γνωρίζοντας ότι αυτό που πραγματικά αναζητούν, τις περισσότερες φορές, είναι κάτι περισσότερο από ένα υγρό πιάτων, ένα κουτά...

Μετά από δεκαπέντε χρόνια οι εκδόσεις "Δωρικός" επανεκδίδουν "Το παιχνίδι του φεγγαριού". Σε σχέση με την παλιά έκδοση υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά. Στο παλιό βιβλίο έλειπε ένα μικρό μέρος του κειμένου. Η "αυτολογοκρισία" είχε επιλεγεί σαν η βέλτιστη λύση για κάποιο ευαίσθητο θέμα που θα μπορούσε τότε να παρεξηγηθεί. Στη θέση του είχε μπει ένας σαφής αλλά διακριτικός υπαινιγμός. Μέσα από αυτήν την επανέκδοση, "Το παιχνίδι του φεγγαριού" κυκλοφορεί για πρώτη φορά ολόκληρο χωρίς περικοπές. Προκειμένου να προχωρήσουν στη διδακτορική τους διατριβή, δύο φοιτητές και μια...

Μια νέα κοπέλα χτυπάει πόρτες μοιράζοντας δείγματα. Μια καθηγήτρια δέχεται απειλές από μαθητή της. Μπορεί κάποιος να εξαφανιστεί μέσα από κλειδωμένο δωμάτιο; Πώς αναζωογενείται ένας γάμος; Ποιος ήταν o Επιμενίδης ο Κρης και τι γυρεύουν τα παράδοξά του σε μια διαθήκη του 21ου αιώνα: Πώς βρέθηκε το ημερολόγιο του κοριτσιού στα χέρια της δακάλας και πως θα αντιδράσει αυτή στο τρομερό μυστικό του; Εννέα μικρές ιστορίες για την κρυφή πλευρά των πραγμάτων και για όσα επιτρέπουμε να μας εξαπατούν καθημερινά.

Δεν είχε τύχει ποτέ να συναντηθούμε με την Κλάρα και κόπηκε η ανάσα μου ένα κυριακάτικο πρωινό όταν την αντίκρισα στον φοιτητικό σύλλογο του νομού μας, την ημέρα των εκλογών για ανάδειξη του διοικητικού συμβουλίου, που κύριο - αν όχι μοναδικό - μέλημα ήταν η διοργάνωση του ετήσιου χορού μας. Βέβαια το καταστατικό του συλλόγου μιλούσε για ένα σωρό δραστηριότητες πολιτιστικές, καλλιτεχνικές και τα συναφή, γίνονταν κάθε χρόνο άγρια πολιτική αντιπαράθεση των αντίπαλων παρατάξεων, ακούγονταν σφοδρές και παθιασμένες αγορεύσεις, κάμποσοι νεοσσοί της πολιτικής έκαναν τα πρώτα βήματ...

Παιδιά, γονείς, αλεπούδες, σπουργίτια, χωράφια, άγιοι. Δώδεκα διηγήματα, καρποί μιας κερασιάς που ανθίζει κάτω απ' το νερό.