Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είκοσι χρόνια, δεκαεπτά πεζογραφήματα. Για την κρίση που ερχόταν, για την ανεργία, την απώλεια, τη μοναξιά, τους πολιτικούς πρόσφυγες, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, τους μετανάστες, τον πόλεμο, τους παρίες λαούς, την κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς σ' ένα εφιαλτικό, αν και άδηλο, μέλλον. Αλλά και για την αλληλεγγύη, την αγάπη, την αναζήτηση, τη μνήμη, τον λόγο και την τέχνη που επιμένουν με το λίγο της ψυχής μας κυανό. "... Kάνουν κύκλο κι επανέρχονται οι εικόνες, ας απαλύνονται όλα με τον καιρό κι ας ξεθωριάζουν, δεν ξεχνιούνται, ούτε και ο Kαζαντζάκης, ο μέγας παρηγορητ...

Είκοσι χρόνια, δεκαεπτά πεζογραφήματα. Για την κρίση που ερχόταν, για την ανεργία, την απώλεια, τη μοναξιά, τους πολιτικούς πρόσφυγες, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, τους μετανάστες, τον πόλεμο, τους παρίες λαούς, την κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς σ' ένα εφιαλτικό, αν και άδηλο, μέλλον. Αλλά και για την αλληλεγγύη, την αγάπη, την αναζήτηση, τη μνήμη, τον λόγο και την τέχνη που επιμένουν με το λίγο της ψυχής μας κυανό. "... Κάνουν κύκλο κι επανέρχονται οι εικόνες, ας απαλύνονται όλα με τον καιρό κι ας ξεθωριάζουν, δεν ξεχνιούνται, ούτε και ο Καζαντζάκης, ο μέγας παρηγορητ...

Από μικρό παιδί στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ παρατηρούσα πάντα τα κορίτσια, τις γυναίκες. Κάρφωνα τα μάτια μου πάνω τους κι απομυζούσα την εικόνα τους, τα χαμόγελα, τις νευρικές κινήσεις των χεριών, τις πιέτες που χόρευαν στις φούστες. Ήταν τόσο πολλές, τόσο όμορφες, τόσο χρωματιστές, που λυπόμουνα τους άντρες τους έτσι που κάθονταν βουβοί κι αφηρημένοι από πάνω τους, κρεμασμένοι από τις χειρολαβές, θαμμένοι κάτω από το γκρίζο και το μπλε των κοστουμιών τους. Τους άφηνα όμως γρήγορα. Το αίνιγμά τους θα το έλυνα αργότερα. Ξαναγυρνούσα σ' εκείνες. Μιλούσαν. Κάθονταν πάντα δυο...

Στον ανά χείρας τόμο συγκεντρώνονται άγνωστα ή ξεχασμένα κείμενα του Χρήστου Χριστοβασίλη: αφηγήματα για τη ζωή παλιών ξωμάχων, τα τη συμβίωση Χριστιανών, Εβραίων και Τουρκογιαννιωτών στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο, γραπτά διαποτισμένα από τον έντονο πατριωτισμό του συγγραφέα και το πάθος της εθνικής ολοκλήρωσης. Ο αναγνώστης που λαχταρά και αναζητά εικόνες του παλαιότερου κόσμου, συνήθειες της τότε κοινωνικής και εθνικής ζωής, θα βγει από την ανάγνωση του βιβλίου τούτου πλουτισμένος και ευγνώμων για τα όσα σπουδαία ή τα όσα ταπεινά "φωτογράφισε" για χάρη του ο Χρηστοβασίλης...

Γιατί... Διότι... Τέσσερα διαφορετικά πονήματα σε ένα: - Ο Νίκος Καζαντζάκης και το έργο του όπως τα βίωσε ένας νέος τον καιρό των "ένδοξων" διώξεων του συγγραφέα. Και στη συνέχεια, ο ίδιος νέος, ως καλλιτεχνικός συντάκτης, σε δικές του ανιχνεύσεις. - Μια μητέρα με τις εικόνες μιας άλλης -όχι και τόσο μακρινής- εποχής. Μια πολύτεκνη ηρωίδα - τότε που τα πολλά παιδιά ήταν "ευλογία Θεού", μολονότι έβλεπαν το μέλλον τους μακριά από τον τόπο που γεννήθηκαν... - Τρεις ερωτικές ιστορίες μιας άλλης εποχής, όταν η αγάπη ήταν (και) χειρόγραφη. - Ένας γάτος που μπήκε αναπάντεχα...

Όταν μνήμες του παρελθόντος ξυπνάνε με ένα άγγιγμα... Όταν τα αισθήματα παραμένουν αναλλοίωτα στο βάθος των αιώνων... Όταν σε συνάντησα, με θυμόσουν... Κι όταν, μετά από εκατοντάδες χρόνια με ξανασυναντήσεις, θα σε θυμάμαι... Για πάντα...

Ο Αλέξανδρος Βαλαβάνης σκιαγραφεί το προφίλ ενός νεαρού διατρέχοντας όλα τα ζητήματα που απασχολούν την καθημερινότητά του, αλλά και τον ταραχώδη ψυχισμό του. Η σχέση του με τη μάνα του, του δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα θα επιθυμούσε, ο έρωτάς του για την παλιά συμφοιτήτριά του, η γκρίνια της, η εκνευριστική ατολμία του τον οδηγούν σε μία σκληρή προσπάθεια ανάπλασης του εαυτού του. Θα έχει την επιβεβαίωση που επιθυμεί; Πόσο εύκολες ή δύσκολες είναι οι σχέσεις των ανθρώπων και σε πιο βαθμό μπορεί να τις επηρεάσει το περιβάλλον τους;

Για να μάθεις να πετάς ψηλά. Αλλά και για να μάθεις να πετάς πίσω σου πρόσωπα και πράγματα που φορτώθηκες, δίχως να μπορούν να σε αναστήσουν ούτε κι εσύ να μπορείς να τα αναστήσεις πια. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται ελαφρύτεροι έτσι, να βγάζουν φτερά και να απογειώνονται. Η ζωή είναι απρόβλεπτη πολύ. Απότομα σου γυρνάει την πλάτη και το ίδιο απρόσμενα σου ανοίγει την αγκαλιά της. Σε ξαφνιάζει. Μόνο τα παραμύθια -τα παιδικά τερατώδη αερόπλοια- δίνουν τη δική τους μαγική απάντηση στο παραπάνω άπιαστο παράλογο. Αυτά τουλάχιστον δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Γι' αυτό...

Για να μάθεις να πετάς ψηλά. Αλλά και για να μάθεις να πετάς πίσω σου πρόσωπα και πράγματα που φορτώθηκες, δίχως να μπορούν να σε αναστήσουν ούτε κι εσύ να μπορείς να τα αναστήσεις πια. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται ελαφρύτεροι έτσι, να βγάζουν φτερά και να απογειώνονται. Η ζωή είναι απρόβλεπτη πολύ. Απότομα σου γυρνάει την πλάτη και το ίδιο απρόσμενα σου ανοίγει την αγκαλιά της. Σε ξαφνιάζει. Μόνο τα παραμύθια -τα παιδικά τερατώδη αερόπλοια- δίνουν τη δική τους μαγική απάντηση στο παραπάνω άπιαστο παράλογο. Αυτά τουλάχιστον δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Γι' αυτό...

Απόσπασμα από το βιβλίο Και κάθε φορά που κάποιος ερχόταν απ' όξω -τοξωτερικό- όλο και γέμιζε το σπίτι της με κάνα ξερό παξιμάδι, κάνα μάτσο ρίγανη, κάνα περισσευούμενο ζαρζαβατικό, που οι γειτόνισσες παρά τις ανάγκες τους στερούσαν από τα παιδιά τους, γρικώντας την ερημιά της. Νιώθανε τύψεις, αλλά και τυχερές μέσα στη φτώχεια τους με την σκέψη ότι δεν έχασαν το ταίρι τους στην ξενιτιά. Αυτές τουλάχιστον και να κοιμόντανε νηστικές θα χόρταιναν με μια νυχτερινή αγκαλιά. Οι τύψεις συνεχίστηκαν ακόμα και μετά το θάνατο της Βουλιώς. Ίσως γι' αυτό να διάλεξαν να στέλνουν στη...

Γυναίκες που μεταμορφώνονται σε πεταλούδες και αράχνες ενόσω οι άνδρες δουλεύουν σαν μηχανές του σεξ. Έγκλειστοι δολοφόνοι που ονειρεύονται την επανένταξη και νεκροζώντανοι συγγραφείς που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ταραγμένες ψυχές που καταφεύγουν σε μέντιουμ και χαμένα κορμιά σε συνεδρίες μασάζ... Δέκα απροσδόκητες ιστορίες, όπου τα βασικά ένστικτα κάνουν το βίο αβίωτο και η φαντασία δίνει το φιλί της ζωής.

Ο ήρωας του ομότιτλου διηγήματος -που έδωσε και τον τίτλο στη συλλογή- αποφασίζει να διορθώσει μια "ανορθογραφία" στην πινακίδα του δρόμου. Είναι μια απλή προσθήκη -μια παύλα μόνο- ασήμαντη ίσως για τους πολλούς μα τόσο σημαντική για τον ίδιο. Ουσιαστικά "διορθώνει" την ίδια του τη ζωή, κάνοντας, σε προχωρημένη μάλιστα ηλικία, την υπέρβασή του. Αυτήν που θεωρούσε προσωπικό του χρέος. Σε όλα τα διηγήματα η έννοια της ανατροπής παρουσιάζεται άλλοτε ως ανάγκη για "μικρές" ή "μεγάλες" αποφάσεις, έτσι όπως τις φέρνει το πλήρωμα του χρόνου, και άλλοτε ως στιγμιαία πλην όμως α...

Η Μαριάννα έλυσε τη ζώνη ασφαλείας και σηκώθηκα απότομα από τη θέση της. Στα χέρια της έπαιζε νευρικά ένα κόκκινο ψαθάκι. "Λέω να πάω, τι λες; Να πάω;" είπε στον Μάνθο τον άντρα της, που καθόταν -στα καρφιά- στο διπλανό κάθισμα. Αυτός αντέδρασε πριν καν ακούσει ολόκληρη την ερώτηση με μια εύγλωττη αγανακτισμένη γκριμάτσα. Για το όνομα του Θεού! Ήταν η τέταρτη φορά που τον ρωτούσε την ίδια ακριβώς βλακεία με την ίδια ακριβώς φράση! "Μιλάω τώρα", της σφύριξε με το ύφος του πατέρα που προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα μπροστά στον κόσμο και να μην πλακώσει στις σφαλιάρες...

Με τον τίτλο "Γεύμα στην εξοχή", ο συγγραφέας Θανάσης Μαφούνης μας δίνει δώδεκα διηγήματα, το καθένα απ' τα οποία έχει τη δική του υπόθεση. Οι κεντρικοί χαρακτήρες των ιστοριών ζουν σε κάποιο χωριό ή κάποια μεγάλη επαρχιακή πόλη. Μακριά από ηθογραφικές γραφικότητες, μας αποκαλύπτουν τον βαθύτερο εσωτερικό εαυτό τους, τα μυστικά τους, τη σύγκρουση με τους άλλους και με την ίδια τους τη μοίρα, συχνά με τρόπο σκληρό. Οι ανατροπές της αφήγησης είναι συνεχείς και απρόβλεπτες, έτσι που η ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος καταστρέφεται λίγο-λίγο, ξεσκίζεται σαν χάρτινο σκηνικό, γι...

Τα βιωματικά αυτά διηγήματα δεν είναι παραμύθια. Είναι ο μύθος που όλοι ζήσαμε, είναι το όνειρο που όλοι αποζητήσαμε, είναι οι καημοί που φέρνουν τη λύτρωση, είναι η αληθινή και βαθιά ανθρώπινη ζωή μας. Μέσα από αυτές τις διηγήσεις ανακαλύπτουμε τη δική μας γειτονιά, τα δικά μας παιδικά και εφηβικά βήματα, τις αξίες που μας έθρεψαν πνευματικά. Θεωρήστε το βιβλίο των αισθημάτων του νεοέλληνα. Ποιός δεν θα το διαβάσει και δεν θα στοχαστεί, δεν θα ονειρευτεί, δεν θα δακρύσει. Στόχος του δεν είναι να συγκλονίσει, αλλά να περάσει ένα παρήγορο χάδι στην τρικυμισμένη εποχή μας και...