Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ιστορίες βγαλμένες από τις μυθικές ομίχλες του μακρινού Βορρά, μέσα από απέραντες γκρίζες θάλασσές και αχανείς μελαγχολικές χώρες. Ιστορίες που μπλέκουν την απλή καθημερινότητα με μακρινούς κόσμους και με διαστάσεις του ονείρου και του εφιάλτη. Ιστορίες ηρωισμού και προδοσίας, τρυφερότητας και σκληράδας, αίματος και πάθους, από ανθρώπους που μοιάζουν με θεούς και από θεούς που μοιάζουν με ανθρώπους.

Η συλλογή διηγημάτων "Τα πλοία δεν άραξαν" χάρισε στον Μενέλαο Λουντέμη το Α΄ Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938. Ο συγγραφέας πλάθει ιστορίες γύρω από θέματα που τον απασχολούν ιδιαιτέρως από το ξεκίνημα του συγγραφικού του βίου: ηθοποιούς που μέσα από φτωχικές παραστάσεις προσπαθούν να βγουν στην επιφάνεια, φιγούρες αυτοκαταστροφικές, άρρωστες και ξεχασμένες απ’ όλους, ανθρώπους του περιθωρίου, καλοβαλμένα κορίτσια που καταλήγουν σε φτηνά πορνεία και αλλάζοντας το όνομά τους προσπαθούν να ξεχάσουν το παρελθόν τους, γυναίκες της καλής κοινωνίας που προσπαθούν να ικανοπ...

Ένας ψεύτικος Άγιος Βασίλης βρίσκει μέσα στα μάτια του παιδιού που τον κοιτάζουν με εμπιστοσύνη τη χαμένη του αθωότητα. Κάπου ανάμεσα σε γυναίκες που ξεχνούν εκείνους που ξέρουν ν' αγαπούν, θαμπωμένες από τα φώτα ενός σκιρτήματος που ξεφουσκώνει σαν μπαλόνι μέχρι ν' αποχωρήσει από τη σκηνή ο προδομένος σύντροφος. Ένας κόσμος αφυδατωμένος, που η φλογέρα ενός ηλικιωμένου αρκεί για να ξυπνήσει βιώματα και συγκινήσεις, καθώς τα σπίτια γίνονται άφιλα κτίρια και τα γέρικα χέρια μάλλον ανεπιθύμητα. Πίσω από τα κάγκελα μιας μακρινής φυλακής όπου ένας δάσκαλος ελπίζει να φωτίσει με...

Πρόκειται για μια συλλογή από τριάντα τέσσερα αυτοτελή διηγήματα, που ξεπηδούν από τις ρωγμές του χρόνου και μας ταξιδεύουν, μέσα από μια γλαφυρή και λυρική αφήγηση, σε διαδρομές κοντινές και μακρινές, από το "αγιασμένο" Διδυμότειχο στην "πλανεύτρα" Νέα Υόρκη, διαδρομές οικείες μα και μεταφυσικές. Εμπειρίες ζωής και συναντήσεις με σημαντικά πρόσωπα του κόσμου τούτου, που πίσω τους κρύβεται ο "πανταχού παρών" συγγραφέας, συνθέτουν έναν καμβά δυνατών συναισθημάτων, καθημερινών διδαγμάτων και φιλοσοφικών αναζητήσεων, από τον οποίο δεν θα μπορούσαν να λείπουν η αέναη επιστροφή...

"Επτά γυναίκες. Επτά αφηγήσεις. Επτά εξομολογήσεις ζωής. Κοινός τους άξονας το πέρασμα από τη μια πατρίδα στην άλλη. Πέρασμα που έγινε με αρκετές στερήσεις, πολλή μοναξιά, αλλά αστείρευτη αγάπη και όρεξη για ζωή. Η πατρίδα σαν μια ανάμνηση ενός τόπου στον οποίο δεν μπορείς να επιστρέψεις και το πέρασμα στη συνειδητοποίηση πως πατρίδα είναι όπου και να' σαι, πατρίδα είναι εκεί που ζεις, εκεί που όλα μοιάζουν αυτονόητα". Όταν πριν από μερικά χρόνια η Μαρία Τσιμά έχοντας φτιάξει ένα αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο, άρχισε να συγκεντρώνει και να καταγράφει μ΄ ένα κασετόφωνο στο...

Καθένας από εμάς κουβαλάει μια πυξίδα που λέγεται παιδικό βίωμα. Κι όσο πιο αιχμηρούς δείκτες έχει αυτή η πυξίδα, τόσο αντί να μας δείχνει τον δρόμο, ματώνει την ψυχή μας. Τι μας οδηγεί στις επιλογές μας και από πού πηγάζουν τα συναισθήματα χαράς ή ματαίωσης που μπορεί να βιώνουμε; Γιατί επιλέγουμε τους συντρόφους που επιλέγουμε, ποιες είναι οι ανάγκες μας και το "γιατί" πίσω από αυτές; Τι θέλουμε και τι πραγματικά αντέχουμε; Ποια είναι η θέση του "Εγώ" μέσα στο "Εμείς" και πώς οι πρώιμες εμπειρίες της ζωής μας καθορίζουν τον ενήλικο κόσμο μας; Ποιος είναι ο τρόπος να οδ...

Ιστορίες φανταστικές; Αληθινά περιστατικά; Όνειρα; Λίγο απ' όλα; Εδώ, σ' αυτό το βιβλίο, ο Χώρος και Χρόνος συγχωνεύονται. Οι μνήμες ζωντανεύουν. Τα γεγονότα εμφανίζονται άλλοτε σκοτεινά άλλοτε φωτεινά, άλλοτε χαρούμενα άλλοτε δραματικά. Όλες οι εναλλαγές οδηγούν στο Θείο. Γιατί το Θείο τα περιέχει όλα. Γιατί το Θείο εμφανίζεται παντού.. Στον ύπνο, στον ξύπνιο, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΟΥ. Και δίνει μηνύματα από έναν Παράλληλο Κόσμο που παραπέμπει στα Πρώιμα Χρόνια της Ψυχής. Της Ψυχής Όλων μας. Τότε που η Αθωότητα και η Παντοδυναμία ήταν συνώνυμα. Κάποιες...

Ο έρωτας είναι η θεϊκή πνοή που ζωντανεύει τις αισθήσεις. Ο έρωτας είναι αιώνιος, όπως είναι ο χρόνος, η ζεστασιά του ήλιου, η μαγεία της πανσελήνου. Είναι η υψηλή και ευγενής έκφραση της επιθυμίας, που πηγάζει από τον αρμονικό συντονισμό μεταξύ δύο ανθρώπων. Είναι η ανάσα μιας τέλειας φύσης. Είναι ή ίδια η χαρά, που κάθε ανθρώπινη ύπαρξη έχει το δικαίωμα να τη βιώσει. Ο έρωτας είναι ο αρμονικός συντονισμός μιας απαρέγκλιτης καρδιάς και ενός υγιούς νου. Και είναι εκείνος που δίνει ομορφιά στα όνειρα, που τόσο έχουμε ανάγκη.

Το περιβάλλον και οι πόλεις δεν είναι τίποτε άλλο από εκφάνσεις της πολιτικής στο χώρο και αυτά τα δώδεκα διηγήματα, αναδεικνύουν αυτό ακριβώς με τη βοήθεια της φαντασίας και του χιούμορ.

Το γυναικείο βλέμμα στις ιστορίες των ανδρών. Η Λίλη Μιχαηλίδου υπογράφει 17 διηγήματα με το βλέμμα στραμμένο σε άντρες αρχετυπικούς ή απλώς τυπικούς, από το παρελθόν ή το παρόν, δεμένους με τη μνήμη, εξερευνώντας τις ιστορίες, βιωμένες ή όχι, με μια ματιά φρέσκια, που βυθίζεται μέσα στον κόσμο.

Ο Λεωνίδας, πηγαίνοντας για τις Θερμοπύλες, βρήκε λίγο χρόνο για να ανεβάσει έναν γέρο στο άλογό του, για να τον περάσει ένα ποτάμι, γιατί δεν μπορούσε μόνος του...

"... Τι κάνει τους ανθρώπους σκληρούς; Ακόμα κι αυτούς που ξέρεις ότι σε αγαπάνε. Σαν να θέλουν να μπουν βαθιά μέσα από το λούτρινο περίβλημα της ψυχής σου και να σου πακετάρουν όλα τα όνειρα! Αυτά που παλεύεις, αλλά κι αυτά που ξέρεις ότι εκεί θα μείνουν, ανεκπλήρωτα, ίσα-ίσα για να γλυκαίνουν τη σκέψη σου τις νύχτες, πριν σε πάρει ο ύπνος! Να τα πακετάρουν, να τα στήσουν συμμετρικά και να σου πουν: "Τα όνειρα είναι η ζάχαρη στον κουραμπιέ! Η ζάχαρη σκέτη δεν τρώγεται, ο κουραμπιές όμως τρώγεται και χωρίς ζάχαρη!" - όπου κουραμπιές, βάλε εσύ τη ζωή σου. Κι ακούς τη φωνή σ...

Ένα βιβλίο που εμπεριέχει 19 ιστορίες με αυτοβιογραφικά στοιχεία που θα ακουμπήσουν σε βάθος τον αναγνώστη! Οι θύμισες τής ζωής μου, πέτρες ασήκωτες. Η θωριά μου μικρή και δεν μπορώ άλλο να τις κουβαλώ. Τις ακούμπησα εδώ μπας και ξαλαφρώσω? 'κείνες που κατέβασαν οι χείμαρροι από τα ψηλά βουνά στο πέλαο τής ψυχής μου, από τις πληγές που μου χάραξαν, σαν ήμουν παιδάκι μια σταλιά, και έχτισα μια άναρχη μάντρα ν' ανεβείς, να δεις έναν κόσμο αθέατο από τα μάτια των ανθρώπων... Εγώ... Ένα παιδί να λαχταρά τη μάνα του... Μια μάνα... Η μανούλα μου να λαχταρά το παιδί της... Μ...

Ο βυθός προβάλλεται στον αφρό. Κατά κάποιον δε τρόπο η επιφάνεια είναι πιο αξιόπιστη· το εσωτερικό είναι αχανές, απροσπέλαστο. Στα παρόντα διηγήματα επείγονται -συν την ορμή της αρχής- οι ιστορίες. Το δε κριτήριο πολλών αναγνωστών γέρνει τη ζυγαριά προς αυτές τις πρώτες διηγήσεις. Μια απ’ τις -αναπόδεικτες- λογοτεχνικές μεροληψίες. Σ.Δ. Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: - Ένα παιδί απ' τη Θεσσαλονίκη - Ωκεανός - Ο Νίκος είν' εντάξει - Το αγκάλιασμα - Η Μαρίτσα των σκυλιών - Αφισοκάθαρση - Γράμμα απ' το Φιέρι - Άντρας από τη Βουλγαρία - Η Ασπρούλα - Go, go Joh...

Τράπεζα και κυβέρνηση με κατέστρεψαν. Όπως έχουν καταστρέψει τη μισή αγορά. Όχι, όχι, μην τους δικαιολογείς. Με αυτούς έγινε η καταστροφή. Με την αριστερή κυβέρνηση. Ώρες ώρες, ρε Κοσμά, νιώθω τελειωμένος. Πεθαμένος από τώρα. - Μα τι μου λες "Σύνελθε, Νίκο, βρες κάποια δουλειά να περάσει η κρίση"; Έχεις επίγνωση τι μου λες; Δεν υπάρχει τίποτα να βρω. Κι αν βρω κάτι, θα παίρνω τριακόσια ευρώ. Δεν θέλω να βρω. Καλύτερα να πεθάνω της πείνας. Τα σημερινά μεροκάματα δεν είναι να δουλεύεις ο ίδιος. Είναι να στήνεις επιχειρήσεις. Να δουλεύουν οι άλλοι. Πώς αντιμετωπίζουν τις...

Οι "Ιστορίες του Έρωτα και της Φωτιάς" είναι 22 αφηγήσεις βασισμένες στο πάθος, τη λάβρα, τον έρωτα που μπορεί να βιώσει ένα ζευγάρι. Ιστορίες κατάλληλες για όλους όσους πιστεύουν στον έρωτα, αλλά και στη φωτιά του. Κάποιοι αγαπάνε, κάποιοι πονάνε, άλλοι δεν ξεχνούν κι άλλοι απλά προχωρούν. Υπάρχουν κι αυτοί που συγχωρούν, αλλά κι αυτοί πληγώνουν. Όλοι όμως χορεύουν τον ίδιο χορό, τον χορό της αγάπης, με τα καλά και τα κακά της. Πάνω από όλα, πάντα, βρίσκεται η αγάπη.

17 αληθινά και θαυμαστά περιστατικά· ένα ελάχιστο δείγμα από τις αναρίθμητες επισκέψεις του Θεού στη ζωή μας, από την αθέατη και μυστική ιστορία του κόσμου, που εκτυλίσσεται στα βάθη των ανθρώπινων καρδιών. Εκεί όπου ο Ουρανός συναντά και μεταμορφώνει τη γη χαρίζοντας συνάμα βέβαιη την πρόγευση της μακαριότητας της Βασιλείας των Ουρανών.

Ήταν ζωντανός και είχε πολλές ιστορίες να διηγηθεί ακόμα, κι αυτό ίσως ήταν το μόνο που είχε σημασία. Όσο για το ποιος πραγματικά ήταν... "Λέγε με Ισμαήλ" σκέφτηκε και χαμογέλασε. Θα προχωρούσε μέχρι να βρει το πρώτο μπαρ. Χρειαζόταν ένα ποτό. Και ύστερα... Α, αυτό ήταν το ερώτημα που κινούσε όλον τον κόσμο, ο λόγος που γυρίζουμε τη σελίδα ενός βιβλίου, ο λόγος για να σηκωνόμαστε από το κρεβάτι το πρωί, ο λόγος που μένουμε ζωντανοί. Το αιώνιο ερώτημα. Και ύστερα; Δέκα ιστορίες που διαδραματίζονται στις παρυφές της πραγματικότητας για τη μοναξιά, την αγάπη, τον φόβο,...