Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Θυμήθηκε την τελευταία φορά που ένιωσε τη ζεστασιά της στο σώμα του. Ήταν έξι χρονών και βρίσκονταν σε μια συγγενική επίσκεψη. Τον είχε όρθιο στην αγκαλιά της, ανάμεσα στα πόδια της, με την πλάτη γυρισμένη, και του δάγκωσε χαδιάρικα το αυτί. Ένιωσε την υγρασία των χειλιών της να τον πλημμυρίζει. Χρόνια κρατούσε ζωντανή τη μνήμη από το υγρό χάδι της. Το "Χάδι", ως διαρκής έλλειψη και αναζήτηση, διατρέχει το βιβλίο, το οποίο συντίθεται από δώδεκα διηγήματα, σπαράγματα ζωής της παιδικής και εφηβικής ηλικίας του αφηγητή, σε κάποιο ορφανοτροφείο της Αθήνας. Ο αφηγητής, ώρι...

Αγαπητέ αναγνώστη, μην αφήσεις τον τίτλο να σε παραπλανήσει. Όσοι φοβούνται το σκοτάδι, δεν έχουν δει πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το φως. Η κόλαση μπορεί να είναι μια διάσταση που γεννάει σκοτάδι. Ή ένας τόπος όλο φως. Φως ανελέητο. Μπορείς να πεις με βεβαιότητα πού κατοικούν οι πυκνότερες σκιές; Οι δεκατρείς σκοτεινές ιστορίες στην πρώτη συλλογή διηγημάτων του Κωσταντίνου Κέλλη θα σε οδηγήσουν σε μέρη γνώριμα, όπως ένας ξεχασμένος φάρος ή ένα σπίτι γεμάτο κούκλες, ένα γραφείο ψυχολόγου ή μια παραλία στη μέση του καλοκαιριού... Θα σε ταξιδέψουν όμως, και στο παρελθόν ή...

Δώδεκα διηγήματα με σταθερούς άξονες: από τη μια, τον έρωτα κι ό,τι μας δίνει φτερά, κι από την άλλη, το θάνατο κι ό,τι μας βαραθρώνει. Όλα μαζί, κοιταγμένα στο σύνολό τους, κινούνται σ' ένα μεταίχμιο: ανάμεσα στο παλιό και στο σύγχρονο, στο παρόν και στο παρελθόν, στο αστικό και στο φυσικό περιβάλλον, στην επαρχία και στην Αθήνα, με τύπους και χαρακτήρες απ' όλα τα κοινωνικά στρώματα, συνδυάζοντας τον συμβολισμό και την ποιητική διάθεση με τον ρεαλισμό, το παράδοξο και το ασυνήθιστο, που εισβάλλει κάθε τόσο μέσα στην καθημερινότητα, με την ειρωνεία, τη σάτιρα και τον σαρκα...

Στη συλλογή διηγημάτων "Το Φραγκιό" ο συγγραφέας καταγράφει βιώματα προσωπικά, ιστορίες που έχει ακούσει, αλλά και ιστορίες που έχει επινοήσει. Πότε με χιούμορ και πότε με μια μελαγχολική νοσταλγία. Κοινό χαρακτηριστικό τους το αποτύπωμα της ψυχής του συγγραφέα, είτε μιλάει για τον θάνατο της μητέρας του είτε για έναν περιθωριακό του χωριού του.

Δυο χρόνια μετά τα "Μπλουζ του Αγίου Παντελεήμονα", ο Κώστας Ποντικόπουλος επιστρέφει με την αρθρωτή συλλογή διηγημάτων "Το τριαντάφυλλο και το φορτηγό". Μικρές, μεστές ιστορίες από την Ελλάδα της κρίσης, με τη μνήμη μιας εποχής αθωότητας, την πικρή τρυφεράδα ελπίδων που δεν ευοδώθηκαν και ένα υπόγειο αλλά ανελέητο χιούμορ που φωτίζει τις καταστάσεις ως τον πυρήνα τους. Δυο στρατιώτες του Εμφύλιου -ένας από τη μια πλευρά και ο άλλος από την αντίπερα όχθη- συναντιούνται γέροντες πια κι αδύναμοι στο θάλαμο ενός νοσοκομείου, ένας αρχιτέκτονας στην Ελλάδα της κρίσης ελπίζει...

... Είχαμε πάει στη Λαμία με το άγαλμα του Βελουχιώτη, όπου ένιωθες την ανάσα τής Αθήνας. Στο Βόλο σε κάποιο βρόμικο ξενοδοχείο με μυθικό όνομα. Στο Πήλιο με τους ντόπιους να πουλούν κατακόκκινες καμέλιες ανάμεσα σε νερά και έξοχους βράχους. Στις Πρέσπες σ’ εκείνο το τοπίο στον πάτο της γης. Κι ύστερα τα Σαββατοκύριακα, που ζητούσα να φεύγω γιατί το μυαλό μου δε λειτουργούσε και πηγαίναμε στον Όλυμπο, σ’ εκείνο το καταφύγιο με τον Άθω απέναντι και το Θερμαϊκό και τη Θεσσαλονίκη αντίκρυ και το κάστρο του Πλαταμώνα δεξιά κατά τη Θεσσαλία. Κι άλλοτε πηγαίναμε στην Καβάλα...

Τρεις νουβέλες και ένα διήγημα του Γιάννη Μαρή, όλα ανέκδοτα έως σήμερα σε βιβλίο, προσφέρουν στον αναγνώστη ένα μικρό πανόραμα Μαρή, με τα θέματα, τους χαρακτήρες και την πλοκή των λαϊκών ιστοριών του. Είναι όλα δημοσιευμένα για πρώτη φορά σε εφημερίδες και περιοδικά μεταξύ του 1960 και του 1962, μιας πολύ παραγωγικής τριετίας του συγγραφέα. "Το Φεστιβάλ του θανάτου" διαδραματίζεται με φόντο το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, το Ναύπλιο και το Μπούρτζι. Ο πρωταγωνιστής, alter ego του Μαρή, που έχει "γράψει κάμποσα σενάρια με αξιοθαύμαστη εμπορική επιτυχία" και παρακολουθεί...

Αυτή η συμπαθής στρατιά της επαρχίας, όπου απόμεροι άνθρωποι, εκτοπισμένοι από το κέντρο, αποφασισμένοι να ζήσουν στην περιφέρεια, γράφουν και εκδίδουν διεκδικώντας τους αναγνώστες τους, γεννά μελαγχολικά μεν, αλλά θετικά αισθήματα. Ένα σημαντικό γνώρισμα αυτής της γραφής είναι ότι ασκείται από άτομα που έχουν "ζήσει", πρόσωπα που έφαγαν τη ζωή με το κουτάλι και σε μια στιγμή αποφασίζουν να δημοσιεύσουν τις κατασταλαγμένες τους εντυπώσεις. Ναυτικός στα νιάτα του και τώρα αγκυροβολημένος στην Αλεξανδρούπολη, ο Σταυρίδης έχει γράψει μια σειρά μεστά διηγήματα που ταξιδεύουν σε...

Στο βιβλίο αυτό η συγγραφέας παραθέτει τις προσωπικές της αναμνήσεις, δοσμένες μέσα από τη διήγηση του αδελφού της Πέτρου, γίνονται ανάγνωσμα που δεν αφορά μόνο το στενό οικογενειακό της περιβάλλον, αλλά και την ευρύτερη Χιώτικη κοινωνία, αφού οι αναφορές στα τοπικά έθιμα, στις γιορτές, στα επαγγέλματα που χάθηκαν, στους γραφικούς τύπους της αγοράς, στα μαγαζιά της Απλωταριάς, στις βόλτες στην Προκυμαία, τα φαγητά του καθημερινού αλλά και του γιορταστικού τραπεζιού της μέσης αστικής οικογένειας γίνονται πηγή αναμνήσεων από τους παλιότερους και πληροφοριών για τους νεότερους...

"Το τρυφερό δέρμα" έρχεται να κλείσει έναν κύκλο και μια εποχή όπου ο συγγραφέας αντιμετωπίζει πιο «τρυφερά» τη ζωή, που δεν έχει χάσει τίποτε από τη σκληρότητά της και συνάμα δεν έχει μετριάσει καθόλου τη λυρική ποιητική πορεία της. Το τρυφερό δέρμα πρωτοεκδόθηκε το 1982 και περιλαμβάνει έξι διηγήματα που είχαν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά από το 1977 μέχρι τότε και είχαν αποσπάσει την προσοχή του κοινού και της κριτικής. Ο Δημήτρης Νόλλας μπορεί να θεωρηθεί σήμερα ένας από τους εκπροσώπους μιας νέας γραφής στην ελληνική πεζογραφία, που με αφορμή μικρά και ασήμαντα γεγ...

Δώδεκα αλλόκοτα διηγήματα, δώδεκα παράξενες ιστορίες... 1. "Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν" Οι σκισμένες σελίδες ενός παλιού ημερολογίου που έπεσαν τυχαία στα χέρια μου, αποκαλύπτουν στοιχεία για ένα τρομακτικό μυστικό στο οποίο εμπλέκονται ο Αλμπέρτ Αϊνστάιν και το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό! 2."Αμάρ" Ένας αδίστακτος Μαροκινός γκάγκστερ είναι έτοιμος για όλα, όχι όμως για την πραγματικότητα που αντικρύζει ξαφνικά μπροστά του... 3. "Το δωμάτιο με τους καθρέφτες" Υπάρχει άραγε πεπρωμένο; Γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα; Τι είναι άραγε πιο οδυνηρό; O θάνατος ή...

Περιέχονται τα διηγήματα: "Σχετικά με τη Σοφούλα", "Θάνατος στο χωριό", "Με τον ίδιο τρόπο", "Το βλέμμα της Αγγέλας", "Το σχώριο", "Το τραγούδι των Σειρήνων", "Το μπουρίνι", "Αντίστροφη μέτρηση" και "Το παρατηρητήριο".

Μεγαλώσατε με μύθους και ιστορίες για Δράκους; Κοιτάτε τον πρωινό ουρανό και περιμένετε να ξεπροβάλουν από την ανατολή πελώρια, πανέμορφα, ιπτάμενα πλάσματα με πύρινη ανάσα; Ονειρεύεστε παλιούς, ξεχασμένους καιρούς, που οι δράκοι ήταν κυρίαρχοι των ουρανών, όπου μάγοι και αγέρωχοι πολεμιστές προσπαθούσαν να σταθούν -αποτυχημένα- στο διάβα τους, που η φωτιά από τον ουρανό έσπερνε τον όλεθρο, χωριά και καστροπολιτείες να χάνονται μέσα στις φλόγες του θανάτου, άνθρωποι να τρέχουν έντρομοι στα λιβάδια, τραγούδια και παιάνες να αντηχούν σε ξεχασμένες γλώσσες... Αν τα έχετε ονειρ...

Αφρική. Μια ήπειρος μοιρασμένη σε χώρες πολλές, πάνω από πενήντα. Εκεί που η γεωγραφία των συνόρων δεν έχει καμία ουσία και σημασία. Εκεί που η ανθρώπινη πολιτική έχει προ πολλού χάσει το νόημά της. Εκεί που η ελευθερία μετριέται με τους καλπασμούς των χιλιάδων γκνου ή με το πολύωρο λασπόλουτρο ενός ρινόκερου... Το πρώτο βιβλίο του Δημήτρη Σαρρή είναι ένα ανοιχτό παράθυρο με θέα την Αφρική. Μέσα από 12 γοητευτικά διηγήματα ο συγγραφέας κατορθώνει να αιχμαλωτίσει πάνω στον συγγραφικό του καμβά όλα τα χρώματα μιας χώρας-έμπνευσης κάνοντας τις ταξιδιωτικές αναμνήσεις να...