Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Λένη, κρατάει πολύτιμη ανάμνηση μια μυρωδιά και φτάνει ως το τέλος για να μάθει πως κι ο λύκος ακόμα, κρατάει ψίγματα ψυχής. Εκείνος, οδηγός λεωφορείου, ονειρεύεται το γιό του, ενώ μια μάνα, την ίδια στιγμή, καταδίδει ως επικίνδυνο το δικό της γιο. Κι η Τοντόρα, κάνει ένα ταξίδι- τάμα, σε μια άλλη χώρα και μαζί στο χθές. Τέσσερις άνθρωποι, τρεις ιστορίες. Κοινό σημείο, το δέρμα τους, που γνώρισε το αλάτι. Κι η στιγμή. Που φτάνει μια, μόνο μια, για να αλλάξουν όλα.

Το "Δέσμιοι του Εφιάλτη" είναι μία συλλογή με ιστορίες σκωπτικού τρόμου, που έχουν σκοπό να σας ψυχαγωγήσουν, αφού πρώτα όμως σας ξεναγήσουν στα ακανθώδη και σκοτεινά μονοπάτια μίας ταραγμένης ονειροφαντασίας. Το ταξίδι μας λαμβάνει χώρα στο δαιδαλώδη βυθό της ανθρώπινης ψυχής, εκεί όπου εμφιλοχωρούν τα αδηφάγα μυστικά και οι παράλογοι φόβοι της υπαρξιακής μας υπόστασης. Εκεί όπου ο ρεαλισμός σμίγει με τον εφιάλτη και η ζωή ενώνεται με τον πόνο, εγείρονται τα πάθη που θα ελευθερώσουν εντέλει τους Δέσμιους από τις αλυσίδες του αρχέγονου παραλογισμού τους... -Στο "Νυχτοπερπατ...

Οι ιστορίες μου όσο ακραίες κι αν είναι σαν συλλήψεις, δε θα φτάσουν σε ακρότητα ποτέ το αληθινό πρόσωπο της Προδοσίας και του Πόνου που αυτή γεννά. Αυτή, η πιο στυγνή και μυσαρή έκφανση της ανθρώπινης ιδιοτέλειας, αλλά πολύ περισσότερο ο απότοκος γόνος της, είναι που ενέπνευσαν τη δημιουργία δώδεκα δύστυχων χαρακτήρων, δίνοντάς τους υπόσταση. Ο σκοπός αυτών των χαρακτήρων επομένως - καθ' όλα συμβολικός - δεν είναι να σε θίξουν, μα να σε βάλουν να σκεφτείς τα παρεπόμενα της αναίσχυντης πράξης, η οποία κι αποτελεί θεματικό πυρήνα σε αυτή εδώ τη συλλογή. Πάντοτε πίστευα, άλλω...

Στην Ελλάδα της κρίσης η κατάσταση είναι λυπηρή. Ας κτυπήσουμε την κακοκεφιά, την θλίψη και την μιζέρια που σκιάζουν την ύπαρξή μας, με δημιουργία. Ο Αναστάσης παρέμεινε στο χωριό; Ο Γιάννης ευτύχησε μόνος του; Επεκτάθηκαν και πέρα από τα σύνορα της χώρας ο Κωνσταντίνος και ο Μανώλης; Η Μυρτώ βρήκε πραγματικά τον άνθρωπο της ζωής της; Ο Ορέστης μπόρεσε να τα βγάλει πέρα; Τι έκανε ο Παναγιώτης μαζί με την γυναίκα του, πέτυχαν; Κατάφερε η Σοφία να υιοθετήσει παιδάκι; Οι άλλοι χαρακτήρες στις ιστορίες τι λέτε, είχαν πραγματικά μια δεύτερη ευκαιρία; Θα μπορούσα να σας πω ή ν...

"Ξαπλωμένος ανάσκελα, γουστάρω που η Μαργαρίτα μου ξεκουμπώνει το πουκάμισο. Θά τη φιλούσα με λατρεία, άμα δεν είχε γεμίσει το στόμα μου αίμα. "Μπαμπά, μπαμπάκα!" φωνάζει ο Φρίξος. Δεν τρέχει στον Παρασκευά, έρχεται προς το μέρος μου. Γιο πρώτη και τελευταία φορά αισθάνομαι τι σημαίνει πατρική περηφάνια. Στο ταβάνι, πλάι στον πολυέλαιο, αχνίζει μια μεγάλη κηλίδα. Δέν είναι, λοιπόν, δύσκολο ν' ανέβω ώς εκεί πάνω. Θα ρίξω μια αφ’ υψηλού ματιά στο πλήθος των ανθρώπων κι ύστερα θα περάσω από μέσα της και θα εκτοξευτώ στον ουρανό για να προϋπαντήσω τον καινούργιο χρόνο".

Ξύπνησα πάλι κάτω από εκείνο το δέντρο. Άνοιξα τα μάτια μου και η πρόσκαιρη θολούρα αντικαταστάθηκε από μια καθαρή εικόνα του ουρανού από πάνω μου. Ο ουρανός ο δικός μου, ήταν φτιαγμένος από χιλιάδες φύλλα μικρά και μεγάλα και κλαδιά που απλώνονταν επιβλητικά γύρω γύρω σαν ένα σύμπλεγμα χεριών. Ανασηκώθηκα και ακούμπησα την πλάτη μου στον κορμό του δέντρου. Σκέφτηκα αν αυτή τη φορά θα έβρισκα μια έξοδο από το δάσος κι έβγαλα από την τσέπη του παντελονιού το μικρό βιβλίο. Γύρισα το εξώφυλλο στην πρώτη σελίδα. Χαμογέλασα καθώς αντίκρισα ένα άδειο κιτρινισμένο χαρτί. Όταν...

Μ' αρέσει να παίζω με τις γυναίκες. Από το τηλέφωνο τις γνωρίζω. Τις ψυχολογώ. Ύστερα από πολλές κλήσεις ξέρω το χαρακτήρα τους. Αν με ενδιαφέρουν βγαίνω έξω. Διαφορετικά έχω μόνο τηλεφωνική συνομιλία μαζί τους. Υπάρχουν γυναίκες που με παίρνουν τα μεσάνυχτα. Μια από αυτές με πήρε σήμερα. Τη γνώρισα στην τράπεζα. Είχε έρθει να πληρώσει ένα λογαριασμό. Η φουκαριάρα είναι χωρισμένη. Σκέψου μια γυναίκα τριάντα χρονών να είναι μόνη της. Να μην έχει έναν άντρα να τη χαϊδέψει. Και το βράδυ να έρχεται σαν μαύρο πέπλο. Ποιος θα την βοηθήσει; Ποιος θα καταλάβει ότι θέλει την ερωτική...

Μπλεγμένοι σε ακραίες καταστάσεις, άλλοτε απροσδόκητες κι άλλοτε επιμελώς προσχεδιασμένες, οι πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου εισπράττουν το τίμημα που αντιστοιχεί στους ρόλους τους ως θυτών ή θυμάτων των πιο παράλογων εκφράσεων της πραγματικότητας. Κερδοφόρα παιχνίδια με υψηλό ρίσκο, σχεδιασμοί κύρους και δύναμης με επικίνδυνες προεκτάσεις, υπερφίαλες φιλοδοξίες με φαιδρή κατάληξη συναντιώνται σε τέσσερις ιστορίες κωμικοτραγικής φαντασίας, σχεδιασμένες πάνω στην ασαφή γραμμή που ενώνει το πραγματικό με το παράδοξο.

Οι "Δημόσιες ιστορίες" γεννήθηκαν σε δίσεκτους καιρούς, όταν έφτασε και γι’ αυτές το πλήρωμα του χρόνου. Δεκαέξι ιστορίες που αποτυπώνουν καλειδοσκοπικά τα πολλαπλά πρόσωπα του δημόσιου βίου μας. Το αβγό του φιδιού, τον κοινωνικό αυτοματισμό, τη νεύρωση της επιτυχίας, το "ζύγισμα" των ανθρώπων, τον εργασιακό μεσαίωνα, τη φτώχεια που παράγει τυφλή βία, τις διαρκείς διαψεύσεις και ήττες των μαχόμενων ανθρώπων, την απεγνωσμένη αναζήτηση της αγάπης, το πείσμα για ζωή, τις «χωματερές» των ψυχών, τη νόθα ευημερία, τις μάταιες ανθρωποθυσίες, τις αυταπάτες και τη δύναμη της συνήθε...

Τη βοήθησε να βγάλει το παλτό του. Της το είχε δώσει για να μην κρυώνει. Και της ζήτησε να του μιλήσει, να του πει την ιστορία της. Και αυτή του μίλησε. Για ώρες ολόκληρες του μιλούσε. Και έκλαψαν και πάλι, ξανά. Και της μίλησε κι αυτός με δάκρυα στα μάτια και της είπε πως έβγαινε κάθε απόγευμα με τον οδηγό της λιμουζίνας και την έψαχνε για ώρες ολόκληρες, ακόμα και μήνες μετά την εξαφάνισή της. Της είπε για τις αποτυχημένες προσπάθειες να την ξεχάσει και πως πια συνειδητοποιούσε πως στο πρόσωπο της μέλλουσας γυναίκας του, είχε βρει μια κακοτυπία της. Και έκαναν έρωτα, και...

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα στο καφενείο της "Ανατολής". Το εξώφυλλο της πόλης πετάριζε απαλά και διαλυόταν πίσω από τους βολβούς των ματιών μας, το κρασί κυλούσε ζεσταίνοντας τις αλλεπάλληλες διηγήσεις που σχημάτιζαν στρώματα, τρυφερές ή αγριεμένες απολήξεις των γήινων κομματιών που διασχίσαμε, εκείνη κι εγώ. Το αγόρι φρόντιζε τη μουσική, με αόρατες κινήσεις ενορχήστρωνε τη νύχτα, μας πρόσφερε φρούτα που είχε καθαρίσει προσεκτικά, σημάδευε με το παιδικό πιστόλι τους ιριδισμούς του φεγγαριού, στο λιμάνι. Έπειτα ήρθε και στάθηκε ανάμεσά μας, κοίταξε για λίγη ώρα το δαχτυλίδι τη...

Οχτώ σκοτεινές ιστορίες για την απώλεια, την εκδίκηση και τον θάνατο. Για τους Διαβάτες της αθωότητας και της βίας. Ένα παγκάκι γίνεται το κέντρο μιας εξομολόγησης. Μια πολυκατοικία με ξεχασμένους κατοίκους. Μια κηδεία που κυλάει αλλόκοτα. Ένα αγόρι που γίνεται βασιλιάς. Ήρωες που αναζητούν την Ιθάκη τους. Που ανασαίνουν στη σιωπή της σκιάς.

Στο κέντρο και στις γειτονιές της Αθήνας, από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα, άνθρωποι από την Καλαμάτα, τ' Aλάτσατα, τα Τίρανα, το Γκντανσκ ως και τη Ρώμη συναντιούνται, ερωτεύονται, αφηγούνται, ονειρεύονται, σπουδάζουν, αγωνίζονται να βρουν ένα μερίδιο ευτυχίας στο αύριο. Η μεγαλούπολη δεν κάνει διακρίσεις. Ανοίγει την αγκαλιά της και τους εμπλέκει στο ίδιο δίχτυ. Άνθρωποι, μεγαλώνουν, ωριμάζουν, αλλάζουν... Αυτό που μένει ακλόνητο είναι η προκατάληψη, η ξενοφοβία και η διαφορά "της κοινωνίας η διαφορά..." Η λύση στο αίνιγμα ίσως να βρίσκεται στις ψυχής τους...

Στο κέντρο και στις γειτονιές της Αθήνας, από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα, άνθρωποι από την Καλαμάτα, τα Αλάτσατα, τα Τίρανα, το Γκντανσκ ως και τη Ρώμη συναντιούνται, ερωτεύονται, αφηγούνται, ονειρεύονται, σπουδάζουν, αγωνίζονται να βρουν ένα μερίδιο ευτυχίας στο αύριο. Η μεγαλούπολη δεν κάνει διακρίσεις. Ανοίγει την αγκαλιά της και τους εμπλέκει στο ίδιο δίχτυ. Άνθρωποι μεγαλώνουν, ωριμάζουν, αλλάζουν. Ακλόνητες μένουν η προκατάληψη, η ξενοφοβία και η διαφορά· "της κοινωνίας η διαφορά". Η διέξοδος ίσως να βρίσκεται στις ανθρώπινες ψυχές και όχι στα... "Διαβατήρ...

Ήρωες των ιστοριών αυτού του βιβλίου, είναι αληθινοί άνθρωποι με αισθήματα, συναισθήματα, που έκλαψαν, γέλασαν, πόνεσαν, που πάτησαν αγκάθια και μάτωσαν, αλλά πάλεψαν και προχώρησαν. Ναι, η ζωή δεν είναι μόνο με ροδοπέταλα στρωμένη. Κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία του fb, διαδικτυακοί φίλοι, άνοιξαν τα κατάβαθα της καρδιάς τους και μου εκμυστηρεύτηκαν τα βιώματά τους, που στο πέρασμα του χρόνου έγιναν αναμνήσεις. Αιχμαλωτισμένες αναμνήσεις. Αν ελευθερωθούν αυτές, τότε κι αυτοί ελεύθεροι θα είναι. Μερικοί από αυτούς τους φίλους, είχαν τρυφερές ιστορίες να πουν. Ο καθένας τη...

Τα μικρο-διηγήματα των "Διαδοχικών ασυνεχειών" επικοινωνούν, δρασκελίζοντας το ένα στην ονειρική -ή, συχνότερα, εφιαλτική- περιοχή του άλλου. Το καθένα από αυτά αποτελεί έναν μικρόκοσμο, μια νησίδα, που μπορεί να ορίζεται από τα όρια μιας γυάλας ή ενός μπουκαλιού, δημιουργώντας μια αίσθηση εγκλωβισμού πότε ζοφερού και πότε προστατευτικού. Την ίδια στιγμή, οι μικρόκοσμοι αυτοί ενώνονται με νήματα εσωτερικά αλλά και νήματα διακειμενικά, που «σπάνε τη γυάλα» με κρότο και επιτρέπουν πολλαπλές αναγνώσεις. Με τον τρόπο αυτό, οι "Διαδοχικές ασυνέχειες" δικαιώνουν τόσο τον τίτλο το...