Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δεκατρείς µικρές ιστορίες, δεκατρείς γυναίκες και ένας άντρας που είναι ο συνδετικός τους κρίκος. Και πάντα ένα λεωφορείο το οποίο αποτελεί τον καµβά που πάνω του εξυφαίνεται η κάθε µικρή ιστορία. Γραφή ιδιαίτερα ποιητική και πυκνή που συχνά διαχέεται στο χωροχρόνο, έτσι ώστε το παρελθόν και το παρόν συχνά να συγχωνεύονται, ένα να γίνονται. Να ταξιδεύει ο αναγνώστης καθώς κι ο ίδιος ο ήρωας κινείται στο παρελθόν και στο παρόν σε µια µοναχική πορεία, όντας ακίνητος σε κάποιο λεωφορείο.

«Γιατί οι τρόφιμοι ψυχιατρείου, και εννοώ της Κέρκυρας, με στολές καινούριες –κυρίαρχο το γαλάζιο– σε γωνιές και σε σκιές τοίχων μένουν μόνοι ή σε ομάδες; »Γιατί η στάση γυναίκας μεσήλικης –αν σωστά διαβάζω την ηλικία της απ' το χρώμα των μαλλιών της και τη σιωπή των ματιών της– στάση θρήνου είναι; Θρηνεί; Ποιον;» Είκοσι τέσσερα διηγήματα, σαν υδατογραφίες, περιλαμβάνει η παρούσα έκδοση. Μέσα από τις σελίδες παρελαύνουν πρόσωπα ελληνικά, καθώς επίσης τοπία και πόλεις άλλοτε με ένδοξο ή κακόφημο παρελθόν κι άλλοτε με λαμπρό ή αβέβαιο μέλλον. Η γυναίκα που καπνίζει στ...

Το βιβλίο αυτό εξιστορεί τη ζωή διαφόρων γυναικών της Θεσσαλονίκης, που οι σημαντικότερες στιγμές της ζωής τους, διαδραματίστηκαν στη δεκαετία του '50. Παράλληλα αναφέρονται τοποθεσίες γνωστές στους παλιούς και νέους κατοίκους, όπως και ορισμένα γεγονότα της δεκαετίας εκείνης, που συζητήθηκαν πολύ. Τα ονόματα των γυναικών, η πορεία τους και οι ενέργειές τους κινούνται στο χώρο της φαντασίας, αντικατοπτρίζουν όμως τον τρόπο ζωής και τη νοοτροπία της εποχής εκείνης. Διαβάζοντας με προσοχή τις αράδες του βιβλίου, θα νιώσετε πως κάτι είναι δικό σας, θα διαπιστώσετε πως κάτι τ...

[...] Κοιτάζει τα χέρια της σαν να τα βλέπει πρώτη φορά. Ξένα της φαίνονται, καθώς κάθονται άνεργα πάνω στη μαύρη ποδιά της, σαν προσφυγάκια. Έτσι της έρχεται να τα χαϊδέψει. Τόσα χρόνια δεν γύρισε να τα κοιτάξει και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω τους. Κι όταν δεν τα κοιτάει ή κάνει πως δεν τα κοιτάει, την κοιτάνε αυτά. Άνεργα χέρια, τι περιμένεις, αφού δεν έχουν δουλειά κάθονται και κοιτάνε. Δεν είναι που κοιτάνε, άσ' τα να κοιτάνε, είναι που κοιτάνε σαν να θέλουνε κάτι. Ξέρει τι θέλουν: να τα χαϊδέψει. Δεν θα τους κάνει τη χάρη. Ντρέπεται, γριά γυναίκ...

Η επαρχία του μεταπολέμου είναι ο χώρος όπου διαδραματίζονται οι ιστορίες των διηγημάτων του Γιώργου Καραμάνου. Ιστορίες καθημερινότητας που χρωματίζουν αδρά την μεταπολεμική Ελλάδα. Με το ιδιαίτερο ύφος της αφήγησής του ο Γιώργος Καραμάνος μας μεταφέρει σε μια εποχή που δεν είναι τόσο μακρινή και εξακολουθεί να αντανακλάται σήμερα.

Ο κύριος τελετάρχης της μικρής πόλης, η νεαρή κυρία υποστρατήγου, ο οδοντίατρος-πολιτευτής και η ευτραφής πλούσια κυρία του, ο τυχερός τραπεζικός που αγόραζε όνειρα, η σύζυγος των υψηλών θερμοκρασιών, ο υπόδειγμα υπαλλήλου εφοριακός, ο αντισυνταγματάρχης που πρόβλημά του είναι ο στρατός, η συνοικεσιάρχης των ευτυχών συμβιώσεων (και αποβιώσεων), ο χουντικός χωροφύλαξ, ο «παλιός» δημοσιογράφος και η «νέα» δημοσιογραφία, ο μεγαλοεργολάβος και ο κύριος βουλευτής, ο διανοούμενος τμηματάρχης υπουργείου, ο θεατρικός συγγραφέας χωρίς θέατρο - αυτοί και άλλοι, οι ήρωες αυτού του βιβ...

Καθόμαστε και κουραζόμαστε και γράφουμε... Τι γράφουμε και... γιατί; Το γιατί που ριμάρει με το γατί. Το γατί μες στο Φλεβάρη έχει αξία! Τούτη τη στιγμή είναι Μάρτης γεμάτος... Σωρό τα χαρτιά στοιβάζονται στ' άτσαλα τραπέζια, στις αρχειοθήκες να ξεχειλούν απ' τα συρτάρια. Κάπου να τα βολέψεις... Αλλά, πού ξέρεις... και πάλι, το γιατί -αυτό το γιατί, αυτό! Λοιπόν, να, μια ζωή υπήρξε στη φασαρία μέσα και στη ατσαλοσύνη, όχι την ανεμελιά, των χαρτιών. Ως συντάκτης ύλης μάλιστα, που τόσες δεκαετίες τα σακάτεψε στο παλιομάγαζο, κι όλο με τα έναντι και έναντι την έβγαλε μέχρι τη...

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα και φιλί, αφήνει ανεξίτηλο σημάδι στην καρδιά, ιδιαίτερα αν ο λαβωμένος από τα βέλη του έρωτα, διανύει το στάδιο της εφηβείας... Η ηρωίδα του βιβλίου, βιώνει με τραυματικό τρόπο την ανεκπλήρωτη αγάπη της, για έναν πολύ μεγαλύτερο σε ηλικία απ' αυτήν άντρα. Ο καινούργιος έρωτάς της είναι αδύνατον να επουλώσει το τραύμα της καρδιά της... Ώσπου έρχεται η ζωή και παρεμβαίνει με το δικό της αμείλικτο τρόπο για να δώσει τη λύση...

Δύο διηγήματα με φιλοσοφικές προεκτάσεις περι ανυπαρξίας του χρόνου. Επιστημονική Φαντασία με στοιχεία Νεο-Γοτθικής λογοτεχνίας. Χωρίς σφαγές και αίματα, καθημερινά αλλά και κοινωνικά. Ο τρόμος είναι χειρότερος όταν δούμε ότι ζούμε κάτω απο την τιμωρία σαν αυτήν του Σίσυφου. Ο καθημερινός τρόμος όλων αυτών που βλέπουμε είναι ο χειρότερος αν δούμε το αληθινό του πρόσωπο. Το χειρότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε να δραπετεύσουμε από την τιμωριά της καθημερινότητας των πόλεων.

Η ανεργία, το λιμάνι του Πειραιά, η Τρούμπα, η Ομόνοια, το έλλειμμα πάντα του ιδανικού έρωτα-κίνητρου και ο θρίαμβος του ελληνικού φιλότιμου κυριαρχούν και συναρπάζουν στο καθένα από τα επτά διηγήματα για την μετά το ΄60, αγχωμένη για εκσυγχρονισμό ελληνική πραγματικότητα.

"Βγήκα για έρωτα απόψε. Μα εσύ δεν μου κάνεις. Εγώ ψάχνω κάτι δυνατό, σαν ενδοφλέβια. Ψάχνω για τρεις ρόμπες που ξενυχτάνε ανάμεσα στις καραβίσιες λαμαρίνες. Τρεις ξεθωριασμένες ρόμπες που ανοίγουνε, στα όρθια, σε λούστρους, και ανήλικα. Απόψε θα είναι δικές μου. Με περιμένουν να βυθιστώ μέσα τους, να βαφτιστώ σε φλέματα, λίπη, νύχια, γερασμένα μαλλιά και να τους επιστρέψω τα ονόματά τους... Φλώρα, Φρειδερίκη, Νίκη-Ράδιο, σας λατρεύω. Φλώρα, Φρειδερίκη, Νίκη-Ράδιο, δεν έχω τίποτα να σας κρύψω. Είμαι δικός σας".

Μια γυναίκα, χωρίς ίχνος μητρικού ένστικτου, απεχθάνεται το παιδί που γέννησε. Ένας μανιοκαταθλιπτικός νεαρός δεν αποδέχεται την ψυχική του διαταραχή. Μια γυναίκα-κοκκινοσκουφίτσα κάνει έναν ονειρικό περίπατο κι ανακαλύπτει το χαμένο εαυτό της. Μια άλλη γυναίκα, αντιμέτωπη με μία ακόμα αδιέξοδη σχέση λέει, παρά τη θέλησή της, "όχι" στον έρωτα. Ένας ταλαίπωρος μεσήλικας σκοτώνει κάποιον κατά λάθος και ζει το δράμα του πίσω απ' τα σίδερα της φυλακής. Μια ομοφυλόφιλη έφηβος αποφασίζει να θέσει τέρμα στη ζωή της εξαιτίας της απόρριψης που βιώνει απ' τον πατέρα της. Ένας λαϊκός...

Ελάχιστα λεπτά παρατήρησης, καταγραφής διαστάσεων, καταστάσεων και παραστάσεων, συνειρμικής αυτό-εγκατάλειψης στο κέντρο της Αθήνας και στο ολόγραμμα του νου, ομφαλών της πλανητικής μας κοινοτοπίας και κομπόστερ κάθε ευαίσθητης (παραίσθητης ή και αναίσθητης) υποκειμενικότητας. Σε μία, δέκα ή άπειρες διαφορές: το φάσμα των ρωγμών της κανονικότητας, μεταξύ ψευδοπραγματικού και αλληλομικρογονιμοποιήσεων έξω- ενδο- χώρας.

Τι κοινό μπορεί να έχουν μεταξύ τους ένα σπίτι με παράθυρα που εξαφανίζονται, εφτά μητέρες κλεισμένες σε ένα πατάρι, ένα πνεύμα που αναζητά εναγώνια τον γήινο έρωτα ενός αγοριού, ένα νεαρό κορίτσι άλλης, αρχαίας εποχής, που επιστρέφει για να βρει τη δικαίωση στον έρωτά της με έναν Πέρση στρατιώτη, και μία πόρνη της Σμύρνης του 1961 με μια πινακίδα αυτοκινήτου Istanbul K 1453; Την απάντηση δίνουν οι 10 ζωές της αληθινής και μη ζωής του Κώστα Παύλου Παναγιωτόπουλου, ο οποίος, καβάλα στο φτερωτό αλογάκι των παιδικών του χρόνων, έρχεται για να μας παρουσιάσει μια άγνωστη μέχ...