Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι άγνωστοι αφανείς ήρωες των χωριών του κάμπου και της ορεινή περιοχής που προσπαθούν να επιβιώσουν αντέχοντας την πείνα, την εξαθλίωση, τον εξευτελισμό και τη βία της τρίτης βουλγαρικής κατοχής στη Θράκη (1941-43), επί σκηνής. Πτυχές της εμπειρίας του μέσου ανθρώπου, άγνωστες καθημερινές στιγμές μέσα απ’ τα μάτια των απλών ανθρώπων της αγροτικής κυρίως περιοχής της Ξάνθης, μαρτυρίες γεγονότων όπως τα βίωσαν και όπως πέρασαν από γενιά σε γενιά, μαρτυρίες που δεν έχουν λεχθεί, αποσιωπήθηκαν ή χάθηκαν στη ροή του χρόνου. Λέω πως η σκέψη μπορεί να μεταβάλλει τις εικ...

Οι ήρωες αυτών των διηγημάτων, στρατιώτες που πολέμησαν στη μικρασιατική εκστρατεία, έρχονται αντιμέτωποι με τους ρόλους που τους επιβάλλουν οι παραδοσιακοί κανόνες και το βίωμα του πολέμου. Συγκρούονται, υποτάσσονται, ζουν εν κρυπτώ ή φεύγουν. Το γκιακ είναι το αίμα, ο συγγενικός δεσμός και ο νόμος του αίματος που σκιάζει τις ζωές τους. Με έναν τραχύ προφορικό λόγο, οι ιστορίες τους αφηγούνται την απώλεια προσανατολισμού, την αδυναμία τους να συμβιβάσουν τους κώδικες της παράδοσης με τα συναισθήματα και τη συνείδησή τους.

"Γιατί καθαρός δεν είν’ κανένας, μοναχά ο άπραγος". "Γκιακ" θα πει αίμα, δεσμός συγγένειας, φόνος για λόγους εκδίκησης, φυλή. Οι ήρωες στα διηγήματα του Παπαμάρκου, στρατιώτες που πολέμησαν στα άγρια πεδία των μαχών στη Μικρά Ασία, επιστρέφουν οριστικά αλλαγμένοι στον τόπο τους στη Λοκρίδα. Καθορισμένοι από ό,τι οφείλουν να κάνουν για την τιμή της κοινότητας, σύμφωνα με τον βαρύ νόμο του αίματος στο αυστηρό εθιμικό δίκαιο της κλειστής κοινωνίας τους, γίνονται θύτες και είναι ταυτοχρόνως θύματα. Αποσιωπημένα εγκλήματα και τραύματα, καταστροφή και αφανισμός, βιασμοί και δο...

Τρία χρόνια στρατιώτης. Κακουχίες κι ανδραγαθήματα. Η μοίρα του είχε χαράξει το δρόμο της θυσίας. Τραυματισμένος βαριά σε μια μάχη με τους Γερμανούς κοντά στην Κόνιτσα, βρέθηκε σε κάποιο υπαίθριο χειρουργείο στο βάθος μιας δύσβαθης σκιερής ρεματιάς. Συνήρθε ύστερα από μήνες. Το φως του ήλιου αντανακλούσε στη σμαραγδένια ασπίδα του λόγγου. Πού και πού μόνο, όταν φυσούσε και τα κλαδιά ανασάλευαν, λευκόχρυσες αχτίνες διαπερνούσαν τη φυλλωσιά κι έπεφταν στο γιατάκι του σταλάζοντας θαλπωρή, που όμως δεν μπορούσε ν' απολαύσει μες στους αβάσταχτους πόνους που ένιωθε. [...] (απ...

Γκρο πλάνο: Κοντινή λήψη, στην ίδια την ψυχή του ανθρώπου. Τριάντα επτά ιστορίες που "παίζουν" με την αλήθεια της ζωής, καθώς αποτελούν απείκασμά της. Κοινός θεματικός τους άξονας είναι η απώλεια και η κάθε λογής απουσία, οι διαψεύσεις, οι προδοσίες, οι δύσκολες επιλογές, τα αδιέξοδα, οι επώδυνες συχνά προσπάθειες αυτοπροσδιορισμού μας. Ποιος από μας δεν τις έχει βιώσει ποτέ; Πόσες μορφές μπορούν αυτές να ενδυθούν; Ποιες εσωτερικές δυνάμεις κινητοποιούν; Σε ποιον βαθμό μάς στιγματίζουν οι αποτυχίες μας; Ανατέμνοντας τον πόνο μας, τον αποδομούμε και βρίσκουμε τη λύτρωση ή το...

Πέντε ξεχωριστές ιστορίες. Οι ήρωες μονολογούν χωρίς αναστολές και αφηγούνται τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής τους. Κοινό σημείο αναφοράς αποτελεί σε κάθε ιστορία ένα διαφορετικό γλυκό του κουταλιού. Στο "Βύσσινο" παρακολουθούμε την προσωπική διαδρομή της Έλλης από το λαμπερό τοπίο της Σμύρνης ως την αναγκαστική προσαρμογή της -μετά την Μικρασιατική καταστροφή- σ' ένα απόμακρο χωριό της Ελλάδας. Στο "Πορτοκάλι" η Λουκία παλεύει να επιβιώσει στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και να ξεκινήσει μια νέα ζωή μακριά από τις μνήμες που τη βασανίζουν. Στο "Κυδώνι" ο Ανέστης καταπ...

Δεκατέσσερις ιστορίες "γειτονεύουν" στη Γλυκιά πενικιλίνη. Ανάμεσα στους γείτονες, η Τασία του νεροχύτη, ο πολεμιστής του Κολωνού, η Αποστολική, ο Νικολάκης από τον Ψαρομαχαλά, οι νησιώτες του βουνού, ο Τάσος ο σινεματζής από το Μενίδι, οι χρυσοθήρες του Ακροκόρινθου, ένας επιστολολάτρης, τρεις μεταφραστές στον ημιώροφο, η αχώριστη παρέα του χολ και άλλοι· μεταξύ τους, κι εκείνοι που δεν "δικτυώνονται" ποτέ. Στη συλλογή διηγημάτων "Γλυκιά πενικιλίνη" τα πρόσωπα ζουν στις αθηναϊκές συνοικίες, αλλά και σε τόπους και γειτονιές της επαρχίας. Οι αφηγήσεις εκτυλίσσονται σ...

Το διήγημα ως είδος έχει μεγάλη παράδοση στον ελλαδικό χώρο και τιμήθηκε από πραγματικούς μάστορες της γραφής. Η συγγραφέας βαδίζει στα χνάρια των παλιών δασκάλων επιλέγοντας σύγχρονη θεματολογία. Γραφή με άριστη εργονομία, συγγραφική τόλμη, πείρα και αίσθημα. Πρωταγωνιστές τα πρόσωπα της διπλανής πόρτας και εμείς οι ίδιοι. Πλαίσιο η σύγχρονη πόλη. Ένα βιβλίο γραμμένο από τη σιγανή μουσική της διάψευσης... Σηκωνόταν νωρίς το πρωί και περπατούσε μονάχος του στο μεγάλο πάρκο της κλινικής. Έσκυβε και μάζευε κομμάτια από ξύλα δέντρων. Τα στοίβαζε σε μια γωνιά της κάμαράς του...

Η ιστορία του κάθε ανθρώπου μας ενδιαφέρει όσο και η δική μας. Αρκεί να γίνεται αντιληπτή εντός της δικής μας πραγματικότητας. Επειδή η κάθε ιστορία αφηγείται την ίδια τη ζωή που συνεχίζει να κυλάει ασταμάτητη. Στο όνομα του νόστου, της ζωής δηλαδή που αξιώνει τα δικαιώματά της, η Διονυσία Μούσουρα - Τσουκαλά μας παραδίδει ακόμα ένα έργο τέχνης: διηγήματα ακτίνες μιας βεντάλιας που ανοίγει σε πολύπτυχη φανταχτερή παρέλαση, θίασο καμωμένο από τελώνια και σκιές ανθρώπων που αληθεύουν μέσα από το μόχθο, τη φουρτούνα ή τη γαλήνη τους. Η συγγραφέας δραματουργεί την τιμή,...

Δώδεκα καινούργια διηγήματα, δεκατρία παλαιότερα, η περίφημη πειραματική νουβέλα "Η δολοφονία" και 25 αδημοσίευτα σχέδια του Νάνου Βαλαωρίτη πετάγονται μπροστά στον αναγνώστη, έτοιμα να παίξουν μαζί του ένα εξωφρενικό παιχνίδι γραφής και ανάγνωσης. Ο Νάνος Βαλαωρίτης φτάνει όσο μακριά απαιτεί η φαντασία για να κατανικήσει τη νωθρότητα, την επανάληψη, την εγκατάλειψη, την ανία της ζωής μας. Τα διηγήματα της ενότητας "Γνωρίζετε την Ελπινίκη;" είναι όλα γραμμένα κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων και αποτελούν την ωριμότερη στιγμή του "καρναβαλικού" ύφους του πρωτοποριακο...

Είκοσι λεπτά με ταξί από το λιμάνι του Μακαπά συναντάμε το 0 πλάτος της Γης. Έχει χαραχθεί στο έδαφος με άσπρη μπογιά συμβολική λωρίδα του Ισημερινού. Φθάσαμε στον προορισμό μας από στενό ασφαλτοστρωμένο δρόμο και κάτω από διαδοχικές αψίδες που δημιουργούσαν τα πανύψηλα δένδρα. Ένιωσα περίεργα όμορφα, πατώντας την άσπρη γραμμή και τις 0 μοίρες του γεωγραφικού πλάτους της Γης.

... Η τακτική συνεδρίαση λοιπόν της παρέας το περασμένο Σάββατο που έχει πάντα και ένα χαρακτήρα απολογητικό για τα πεπραγμένα της παρέας στη διάρκεια της εβδομάδας που πέρασε έκλεισε με το αποφθεγματικό συμπέρασμα από τον κύριο Γεράσιμο, που άτυπα αναγνωρίζεται ως Πρόεδρος της παρέας, πως υποχρέωση όλων χωρίς καμιά εξαίρεση είναι να αναγεννώνται από τις στάχτες τους όπως το μυθικό πουλί ο Φοίνικας. Και υποσχέθηκε πως στην επομένη Ολομέλεια της παρέας θα παρουσιάσει διεξοδικά πληροφορίες για το μυθικό πουλί και θα αναλύσει τους συμβολισμούς του, ανακοινώνοντας συγχρόνως και...

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι συμβαίνει μέσα στον ανθρώπινο νου; Μήπως τελικά ο εγκέφαλος είναι μια φυλακή και όχι ένα απλό όργανο σκέψης; Μία δύναμη γένεσης τεράτων και μαγισσών! Ο Αλέξης Σπυρόπουλος είναι μοιρασμένος στα δύο. Η δουλειά του επισκιάζεται από τη θλίψη για το χαμό της γυναίκας και της κόρης του. Στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης, όπου βρίσκεται για να κλείσει μια επαγγελματική συμφωνία, θα καταδιωχθεί από ένα αλλόκοτο πλάσμα του γένους που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται "ποντικάνθρωποι". Η Σταυρούλα, από την άλλη, θα πρέπει ν’ "αντιμετωπίσει" τον "Χαμογελαστο...

"...Τα βράδια, όταν ξαναγύριζαν τ' άστρα στον ουρανό, μαζευόμαστε και απαριθμούσαμε τα μεγέθη της μέρας, νοθεύαμε τις μουσικές μας μνήμες με καλό κρασί και συχνά, επικυρώναμε εκκρεμείς περιπέτειες ηδονής. Η ζωή κυλούσε με αρκετή αξιοπρέπεια, κατά τα άλλα, η δουλειά του τού επέτρεπε να καλύπτει, με: αρκετή άνεση, όλες τις οικονομικές απαιτήσεις της καθημερινής του ζωής. Έγραφε, εκείνη την εποχή, στον αδελφό του: "Εδώ, Αρμάντο, με την πανσέληνο, η σελήνη κατεβαίνει μέχρι πάνω απ' τους μύλους, για να μπορούν να την ακουμπάνε οι ποιητές και τα κορίτσια με τους ανεπίληπτους λ...

Ιστορίες τέλους εποχής, στο μεταίχμιο αλλαγής μιας κοινωνίας. Διαδραματίζονται σ' ένα νησί του Αιγαίου μετά τον πόλεμο, λίγο πριν επέλθει η τουριστική ανάπτυξη σε μια στάσιμη αγροτική κοινωνία, όπου όλα φαίνονται ίδια, αλλά έχουν αρχίσει να μεταβάλλονται. Με γραφή που αποδίδει πειστικά την εντοπιότητα και το λαϊκό στοιχείο, συγχωνεύοντας επιδέξια στη μυθοπλασία άρθρα και ειδησάρια από τις τοπικές εφημερίδες, το βιβλίο ζωντανεύει έναν παράξενο κόσμο με ρευστά όρια ανάμεσα στο πραγματικό (σήμερα) και το φανταστικό (παρελθόν). Πρόσωπα αλλοτινών καιρών αναδύονται ως μαγικές οπτ...