Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για να μάθεις να πετάς ψηλά. Αλλά και για να μάθεις να πετάς πίσω σου πρόσωπα και πράγματα που φορτώθηκες, δίχως να μπορούν να σε αναστήσουν ούτε κι εσύ να μπορείς να τα αναστήσεις πια. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται ελαφρύτεροι έτσι, να βγάζουν φτερά και να απογειώνονται. Η ζωή είναι απρόβλεπτη πολύ. Απότομα σου γυρνάει την πλάτη και το ίδιο απρόσμενα σου ανοίγει την αγκαλιά της. Σε ξαφνιάζει. Μόνο τα παραμύθια -τα παιδικά τερατώδη αερόπλοια- δίνουν τη δική τους μαγική απάντηση στο παραπάνω άπιαστο παράλογο. Αυτά τουλάχιστον δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Γι' αυτό...

Για να μάθεις να πετάς ψηλά. Αλλά και για να μάθεις να πετάς πίσω σου πρόσωπα και πράγματα που φορτώθηκες, δίχως να μπορούν να σε αναστήσουν ούτε κι εσύ να μπορείς να τα αναστήσεις πια. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται ελαφρύτεροι έτσι, να βγάζουν φτερά και να απογειώνονται. Η ζωή είναι απρόβλεπτη πολύ. Απότομα σου γυρνάει την πλάτη και το ίδιο απρόσμενα σου ανοίγει την αγκαλιά της. Σε ξαφνιάζει. Μόνο τα παραμύθια -τα παιδικά τερατώδη αερόπλοια- δίνουν τη δική τους μαγική απάντηση στο παραπάνω άπιαστο παράλογο. Αυτά τουλάχιστον δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Γι' αυτό...

Ο Αλέξανδρος Βαλαβάνης σκιαγραφεί το προφίλ ενός νεαρού διατρέχοντας όλα τα ζητήματα που απασχολούν την καθημερινότητά του, αλλά και τον ταραχώδη ψυχισμό του. Η σχέση του με τη μάνα του, του δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα θα επιθυμούσε, ο έρωτάς του για την παλιά συμφοιτήτριά του, η γκρίνια της, η εκνευριστική ατολμία του τον οδηγούν σε μία σκληρή προσπάθεια ανάπλασης του εαυτού του. Θα έχει την επιβεβαίωση που επιθυμεί; Πόσο εύκολες ή δύσκολες είναι οι σχέσεις των ανθρώπων και σε πιο βαθμό μπορεί να τις επηρεάσει το περιβάλλον τους;

Όταν μνήμες του παρελθόντος ξυπνάνε με ένα άγγιγμα... Όταν τα αισθήματα παραμένουν αναλλοίωτα στο βάθος των αιώνων... Όταν σε συνάντησα, με θυμόσουν... Κι όταν, μετά από εκατοντάδες χρόνια με ξανασυναντήσεις, θα σε θυμάμαι... Για πάντα...

Γιατί... Διότι... Τέσσερα διαφορετικά πονήματα σε ένα: - Ο Νίκος Καζαντζάκης και το έργο του όπως τα βίωσε ένας νέος τον καιρό των "ένδοξων" διώξεων του συγγραφέα. Και στη συνέχεια, ο ίδιος νέος, ως καλλιτεχνικός συντάκτης, σε δικές του ανιχνεύσεις. - Μια μητέρα με τις εικόνες μιας άλλης -όχι και τόσο μακρινής- εποχής. Μια πολύτεκνη ηρωίδα - τότε που τα πολλά παιδιά ήταν "ευλογία Θεού", μολονότι έβλεπαν το μέλλον τους μακριά από τον τόπο που γεννήθηκαν... - Τρεις ερωτικές ιστορίες μιας άλλης εποχής, όταν η αγάπη ήταν (και) χειρόγραφη. - Ένας γάτος που μπήκε αναπάντεχα...

Στον ανά χείρας τόμο συγκεντρώνονται άγνωστα ή ξεχασμένα κείμενα του Χρήστου Χριστοβασίλη: αφηγήματα για τη ζωή παλιών ξωμάχων, τα τη συμβίωση Χριστιανών, Εβραίων και Τουρκογιαννιωτών στην τουρκοκρατούμενη Ήπειρο, γραπτά διαποτισμένα από τον έντονο πατριωτισμό του συγγραφέα και το πάθος της εθνικής ολοκλήρωσης. Ο αναγνώστης που λαχταρά και αναζητά εικόνες του παλαιότερου κόσμου, συνήθειες της τότε κοινωνικής και εθνικής ζωής, θα βγει από την ανάγνωση του βιβλίου τούτου πλουτισμένος και ευγνώμων για τα όσα σπουδαία ή τα όσα ταπεινά "φωτογράφισε" για χάρη του ο Χρηστοβασίλης...

Από μικρό παιδί στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ παρατηρούσα πάντα τα κορίτσια, τις γυναίκες. Κάρφωνα τα μάτια μου πάνω τους κι απομυζούσα την εικόνα τους, τα χαμόγελα, τις νευρικές κινήσεις των χεριών, τις πιέτες που χόρευαν στις φούστες. Ήταν τόσο πολλές, τόσο όμορφες, τόσο χρωματιστές, που λυπόμουνα τους άντρες τους έτσι που κάθονταν βουβοί κι αφηρημένοι από πάνω τους, κρεμασμένοι από τις χειρολαβές, θαμμένοι κάτω από το γκρίζο και το μπλε των κοστουμιών τους. Τους άφηνα όμως γρήγορα. Το αίνιγμά τους θα το έλυνα αργότερα. Ξαναγυρνούσα σ' εκείνες. Μιλούσαν. Κάθονταν πάντα δυο...

Είκοσι χρόνια, δεκαεπτά πεζογραφήματα. Για την κρίση που ερχόταν, για την ανεργία, την απώλεια, τη μοναξιά, τους πολιτικούς πρόσφυγες, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, τους μετανάστες, τον πόλεμο, τους παρίες λαούς, την κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς σ' ένα εφιαλτικό, αν και άδηλο, μέλλον. Αλλά και για την αλληλεγγύη, την αγάπη, την αναζήτηση, τη μνήμη, τον λόγο και την τέχνη που επιμένουν με το λίγο της ψυχής μας κυανό. "... Kάνουν κύκλο κι επανέρχονται οι εικόνες, ας απαλύνονται όλα με τον καιρό κι ας ξεθωριάζουν, δεν ξεχνιούνται, ούτε και ο Kαζαντζάκης, ο μέγας παρηγορητ...

Είκοσι χρόνια, δεκαεπτά πεζογραφήματα. Για την κρίση που ερχόταν, για την ανεργία, την απώλεια, τη μοναξιά, τους πολιτικούς πρόσφυγες, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση, τους μετανάστες, τον πόλεμο, τους παρίες λαούς, την κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς σ' ένα εφιαλτικό, αν και άδηλο, μέλλον. Αλλά και για την αλληλεγγύη, την αγάπη, την αναζήτηση, τη μνήμη, τον λόγο και την τέχνη που επιμένουν με το λίγο της ψυχής μας κυανό. "... Κάνουν κύκλο κι επανέρχονται οι εικόνες, ας απαλύνονται όλα με τον καιρό κι ας ξεθωριάζουν, δεν ξεχνιούνται, ούτε και ο Καζαντζάκης, ο μέγας παρηγορητ...

Τα τρία διηγήματα αυτού του βιβλίου αναφέρονται στη ζωή συνηθισμένων ανθρώπων, που έζησαν στη Λέσβο και την Αθήνα τον αιώνα που μόλις τέλειωσε και δεν υπήρξαν με κανένα τρόπο πρωταγωνιστές ή συντελεστές έστω των ιστορικών εξελίξεων μιας ταραγμένης εποχής. Μπορεί να μην αφηγούνται ηρωικά, δραματικά ή συνταρακτικά γεγονότα, απεικονίζουν όμως την ιστορία της εποχής και των τόπων, με τρόπο που δεν μπορούν να δώσουν περισπούδαστα ιστορικά συγγράμματα. Γιατί την ιστορία δεν την αποτελεί μόνον η καταγραφή και η ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων από τους ειδικούς επιστήμονες. Την ε...

Η ηδονή του πόνου. Η βεβήλωση του σώματος. Η παραφορά και το πάθος. Η επαφή με το ενδότερο "είναι" μας. Η απώλεια. Η είσοδος στη μοναξιά. Ο έρωτας προς ένα βιαστή και δολοφόνο. Η επιστροφή από τον πόλεμο. Η ανυπαρξία. Η κατάργηση της ατομικότητας. Η εγκατάλειψη. Η έλξη και η απώθηση για τον ίδιο άντρα. Το διαζύγιο. Η προδοσία. Η φθορά του σώματος. Η δειλία. Τα αγκάθια της ψυχικής αναλγησίας. Ο έρωτας που χάνεται και μέσω της τέχνης ανακτάται. Το φάντασμα μιας αδικοχαμένης δασκάλας. Ο δραπέτης ενός γηροκομείου. Ο άντρας που γοητεύει και μετά το θάνατό του. Η δολοφονία μιας γ...

"Πώς ξυπνήσατε, λοιπόν, για να ζήσω; Ποιος σας είπε ότι θέλω να ξεφύγω από τον λήθαργο μέσα στο ίδιο μου το σώμα, από την στοχαστική αταραξία μου και να επιστρέψω στον αλαζονικό κόσμο σας, που είναι χειρότερος κι από την εκμηδένιση του θανάτου; Ξεχάσατε πως είμαι νέος, πλούσιος και βασιλιάς; Ο θάνατος είναι ταξικός, αγαπητέ Λόρδε, δεν φέρνει την ισότητα, ούτε αυτός· οι όροι τής πέρα από τον θάνατο ζωής ενός Φαραώ είναι πολύ πιο αξιόλογοι από ένα ανθρώπινο μεγαλείο της δικής σας αντίληψης". Πέντε διηγήματα, τριάντα πέντε άγρυπνες νύχτες και πέντε σπαράγματα ενός νυκτόβι...

Από το Παγγαίο, την Καβάλα, τον Έβρο µέχρι την Αθήνα, αλλά και τη Σαµψούντα, την Τυνησία, τη Συρία, το Βερολίνο και τη Στοκχόλµη, οι άνθρωποι διασχίζουν σύνορα, πολιτισµούς και προσωπικά όρια, βιώνουν ιστορικές αλλαγές, διεκδικούν διαφορετικές ταυτότητες, αναζητούν µια καινούργια αρχή ή και το άδοξο τέλος τους, ακροβατούν ανάµεσα στο πάθος για τη ζωή και στο βάρος µιας απώλειας. Οικογενειακές ιστορίες, αδιέξοδες σχέσεις και παθιασµένοι έρωτες, µοναχικοί και αινιγµατικοί άνθρωποι, αποτραβηγµένοι και περιθωριακοί χαρακτήρες, µετανάστες και πρόσφυγες, πόρνες και τραβεστί, µ...

Τράπεζα και κυβέρνηση με κατέστρεψαν. Όπως έχουν καταστρέψει τη μισή αγορά. Όχι, όχι, μην τους δικαιολογείς. Με αυτούς έγινε η καταστροφή. Με την αριστερή κυβέρνηση. Ώρες ώρες, ρε Κοσμά, νιώθω τελειωμένος. Πεθαμένος από τώρα. - Μα τι μου λες "Σύνελθε, Νίκο, βρες κάποια δουλειά να περάσει η κρίση"; Έχεις επίγνωση τι μου λες; Δεν υπάρχει τίποτα να βρω. Κι αν βρω κάτι, θα παίρνω τριακόσια ευρώ. Δεν θέλω να βρω. Καλύτερα να πεθάνω της πείνας. Τα σημερινά μεροκάματα δεν είναι να δουλεύεις ο ίδιος. Είναι να στήνεις επιχειρήσεις. Να δουλεύουν οι άλλοι. Πώς αντιμετωπίζουν τις...

Ερωτήματα, άλλοτε απαντητά [δυνάμενα να απαντηθούν], άλλοτε δυσαπάντητα [δυσκόλως να απαντηθούν] και ενίοτε αναπάντητα προβάλλουν τη διαδρομή μας. Παραθέτονται τα τελευταία. Τα αναπάντητα, στα εννέα διηγήματα του παρόντος βιβλίου. Η έλευση και η απέλευση του ανθρώπου. Η έντονη σωματική δυσπλασία, ατέλεια. Η αρρώστια είτε εκ γενετής είτε εκδηλούμενη αργότερα. Η φθορά η οποία θεωρείται "φυσιολογική" επακολουθούμενη από την εσπερία της ζωής, το γήρας. Ο θάνατος. Όλα εκφάνσεις της ζωής. Όσον αφορά στην προέλευση τους δεν υφίσταται σχετική γνώση, Άγνοια υπάρχει. Στα αναπάντητα α...