Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το δικαίωμα εισόδου σε όλες τις λέσχες των ψυχικά προικισμένων η Ζυράννα Ζατέλη το απέκτησε με αυτό το πρώτο της βιβλίο, που ήδη έχει ηλικία δέκα ετών. Τα διηγήματα είναι εννέα, όσες και οι Μούσες. Γυναίκα από σύμπτωση και συγγραφέας από απόλυτη κλίση, η κεντρική φιγούρα έχει τόση ανάγκη να γευτεί το τερπνό δηλητήριο του εγώ της, ώστε να τολμά να υψώνει τη λογοτεχνία της σαν σπάνια κύλικα. Οι ιστορίες αυτής της συλλογής έχουν κάτι από την απόκρυφη γοητεία των νευμάτων της ιέρειας και την αινιγματική επίδραση των φίλτρων.

Ο Αντώνης Δελής είναι ερασιτέχνης φωτογράφος. Απαθανατίζει με καλλιτεχνικό πάθος τις στιγμές της καθημερινότητας. Πιστεύει ότι έτσι αιχμαλωτίζει τη ζωή, την κρατάει ακμαία κι αγέραστη πάνω στο φωτογραφικό χαρτί, πάντα παρούσα και άφθαρτη. Μια νεκρώσιμη αγγελία στην εφημερίδα τον οδηγεί, ύστερα από συλλογισμούς και ατράνταχτες κατά τη γνώμη του αποδείξεις, σε πραγματικό αδιέξοδο: Οι φωτογραφίες που φυλάκιζαν παντοτινά τη ζωή, καταλήγουν να προσημαίνουν αναπόφευκτο θάνατο. Προσπαθώντας ν' αποφύγει για όσους έχει φωτογραφήσει και ιδιαίτερα για τον εαυτό του αυτό το σκο...

Όσο για μας; ε, εμείς μάτια για να βλέπουμε, αυτιά για ν' ακούμε, πετσιά για ν' ανατριχιάζουμε σαν ξεπουπουλιασμένα και καψαλισμένα κοτόπουλα και στόμα για να σωπαίνουμε. Κι έτσι γινήκαμε οι άσοι της "σάμπας" και της "ρούμπας". Καταβροχθίσαμε με τη σέσουλα όλες τις αηδίες που μας έφερε η ΟΥΝΡΑ της αμερικάνικης κουλτούρας εισάγοντας και κείνες τις περίφημες γραβάτες με τις χουρμουδιές, τα παραδείσια πτηνά και τους τροπικούς χάνους, ή, στην πιο καλή περίπτωση, με τις αμφίπλευρες και αμφίστομες μούντζες που μούντζωνες αλλά και μουντζωνόσουνα ταυτόχρονα.

Η συλλογή διηγημάτων "Καϋμοί στο Γριπονήσι" αποτελεί το σημείο εκκίνησης της λογοτεχνικής ζωής του Γιάννη Σκαρίμπα. Γραμμένα από το 1923 έως το 1929, τα δώδεκα διηγήματα που απαρτίζουν τη συλλογή δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Ελληνικά Γράμματα" και χάρισαν στο δημιουργό τους το Α' Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού, καθώς και μια ενθουσιώδη κριτική τόσο από τους φορείς του διαγωνισμού όσο και από τους κριτικούς.

Τα διηγήματα που περιέχονται στο "Πρόσωπο του Χαμένου Μέλλοντος" είναι ένας καθρέπτης της συμπεριφοράς μας στις σχέσεις μας με τους άλλους, μια πινακοθήκη προσώπων που συμμετέχουν στην καθημερινή ζωή μας. Ο διευθυντής, ο δάσκαλος, ο υπάλληλος, ο σταθμάρχης, ο παππούς, ο μαθητής, ο έμπορος - άνθρωποι που παίζουν τον καθοριστικό τους ρόλο στον τρόπο που ζούμε και μπορεί να είναι ο δικός μας πατέρας, ο δικός μας διευθυντής, ο δικός μας δάσκαλος ή ακόμη και εμείς οι ίδιοι. Ο χρόνος όσων συμβαίνουν και λέγονται μπορεί να είναι χθεσινός ή σημερινός. Ο τόπος κι αυτός ακαθόριστος....

Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: "Ο έκτος άντρας", "Οικουρός όφις", "Στυγερό έγκλημα", "Η πρόποση", "Δεσποινίς Καραβά", "Απόπειρα βιασμού", "Γυναίκες συμπονετικές", "Πρώτη μέρα διακοπών", "Οι λέξεις και ο έρωτας", "Η επιστροφή είναι δύσκολη".

(...) Η σχέση του Πατρίκιου με την ουρά του αποκαταστάθηκε μόνο σαν έφτασαν και οι δυο στα βαθιά τους γεράματα (...) Μα, μέχρι εκείνη την ώρα, ο Πατρίκιος την ουρά χρέωνε με όλες του τις αναποδιές. (...) Ο Πατρίκιος ήταν εκπαιδευμένος και ταγμένος να ενώνει με μια ευθεία γραμμή τα δύο σημεία: την εκκίνηση και το Σκοπό (...) Αν έβρισκε εμπόδια, τα παραμέριζε αυτός, όσα εγκλήματα ή αγαθοεργίες κι αν έκρινε απαραίτητο να κάνει (...) Απαιτούσε προσπάθεια μεγάλη και αυτοέλεγχο απόλυτο για να μπορεί ο Πατρίκιος να ζει τη διπλή, την τριπλή και την τετραπλή, ακόμα, ζωή, ανάλογα με...