Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τα "Ασυνήθιστα μύρτιλλα" είναι ένα βιβλίο με τριάντα αυτοτελή διηγήματα φανταστικού περιεχομένου που ξεχωρίζουν για το αλληγορικό τους ύφος. Ο τίτλος ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο και στη μορφή των ιστοριών: είναι μικρές, όπως ένα μύρτιλλο, και το συναίσθημα που αφήνουν είναι ανάμεικτο, άλλοτε χαρούμενο/"γλυκό" και άλλοτε λυπηρό/"ξινό", όπως η γεύση του καρπού. Έγκλημα ή θαύμα; Παραμύθι ή δράμα; Αλήθεια σαν ψέμα.

Τι κάνει μια πόλη "ασφαλή" για τους κατοίκους της; Τι άλλο από τα δίκτυα: τα δίκτυα των θεσμών, τα δίκτυα των συγγενικών προσώπων... Τα "δίκτυα-δίχτυα" που εγγυώνται σε όλους εμάς τους ανασφαλείς ότι η οδύνη, αυτή που προκαλούμε στον εαυτό μας και στους άλλους, παραμένει ο πιο σίγουρος τρόπος για να εξακολουθούμε να νομίζουμε πως "υπάρχουμε". Επειδή ο δρόμος προς την προσωπική αλήθεια και ελευθερία προϋποθέτει το βίωμα της καταγωγικής μας ανασφάλειας και της συμφιλίωσης μαζί της. Την πρώτιστη προϋπόθεση για μια αυθεντική δικτύωση με τον άλλο. Για την άλλη πόλη, την ακόμη αν...

[...]Όλοι σπρώχνονται στο διάδρομο. Τρίζουν τα κόκκαλά τους, βρωμούν, είναι αδύνατον να πάρει κανείς ανάσα. Τους είχα συνηθίσει εκεί στις φωτογραφίες τους, στις επίχρυσες κορνίζες τους, με τα τυπικά τους χαμόγελα, ένα πλήθος ανθρώπους, που ήταν πολύ σωστά και πολύ αποφασιστικά πεθαμένοι, γιατί, βέβαια, πρέπει και κάποτε να πεθαίνουν οι άνθρωποι και κάνουν πολύ καλά που πεθαίνουν -και να που βρίσκονται και πάλι αντίκρυ μου, με τη θλιβερή τους ζωντάνια. Ανοίγουν την πόρτα, νιώθω τη μπόχα να με σκεπάζει ολάκερο, πασκίζω απελπισμένα να σωθώ αλλά δεν το καταφέρνω. Οι άνθρωποι αυ...

Ο Έλληνας ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένας ακούραστος ταξιδευτής. Έχει τη λαχτάρα του ταξιδιού ασίγαστη μέσα του κι όταν βρει ευκαιρία ταξιδεύει σ' όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης. Όμως ξεχωριστή θέση κατέχει στις προτιμήσεις του η Κωνσταντινούπολη, το προσκύνημα στην Αγία Σοφία κι η γνωριμία με όλα τα αξιοθέατα της Βασιλεύουσας. [...] (Απόσπασμα από το βιβλίο)

Ο συγγραφέας με τα "ατάκτως ερριμμένα" ιχνογραφεί με δεξιότητα συμβολικές μικρογραφίες κοινωνικών ομάδων και παράλληλα αξιολογεί αντιφατικές προσωπικές ασκήσεις ή εμβόλιμες εναλλαγές, που αρθρώνουν εγχώριες ηθογραφικές αναθεωρήσεις.

Έξι διηγήματα του Μόδη Γούναρη για το τραύμα που είναι η οικογένεια, για την απώλεια και της γης τους κολασμένους.

Είμαι τυπογράφος. Εύκολο επάγγελμα, θα πείτε. Με αυτά όμως που θα σας πω, θα καταλάβετε -έξυπνοι που είστε· σας νιώθω, φαίνεστε διορατικοί, έχετε την τάση να απλοποιείτε τα πάντα- πως δεν είναι και τόσο. Στην αρχή δε με ένοιαζε καθόλου τι τυπώνω, πόσο, για ποιον, γιατί· μόλις έβρισκα δουλειά, αυτό ήταν αρκετό, μα να, δύσκολα δε θα ομολογούσα πως έμπαινα καμιά φορά στον πειρασμό να κοιτάξω όσα είχα τυπώσει. [...]

"Εξω βρέχει, φυσικά. Είναι Πρωτομαγιά και βρέχει ασταμάτητα, ο χώρος είναι ωραίος, εξεζητημένα απλός, με το ιδιαίτερο στυλ που έχει ένας ορισμένος αισθητικός σνομπισμός όταν θέλει να υπογραμμίσει την παρουσία του. Ζεν. Τα μικρά υπολείμματα από το παρελθόν, εκείνα που κουβαλούν αγγίγματα από άλλες εποχές, που ίσως έχουν εγγράψει εικόνες και ήχους τους οποίους μπορεί κιόλας κάποιος τρελός επιστήμονας να τους καταγράψει στο μέλλον -ποιος ξέρει;- οι φωτογραφίες (προπαντός αυτές) απουσιάζουν παντελώς. Ακόμα και στο τραπέζι τίποτα δεν υπάρχει που να μοιάζει μ' ένα, αδιόρατο έστω,...

Λευκή και ερυθριάζουσα, ξεχώριζε ανάμεσα σε τριάκοντα βασίλισσες και ογδοήκοντα παλλακίδες και νεάνιδες μύριες. Οι οφθαλμοί της καστανόχροες περιστερές, επιπλέουσες επί υδάτων καθημένων επί γάλακτος, οι σιαγόνες της ως φιάλες αρώματος, φύουσες βότανα ευωδιάζοντα, τα χείλη της κρίνα, ρέοντα σμύρνα, οι χείρες της τορνευτές, τα ακροδάχτυλά της από λίθου σαπφείρου, οι κνήμες της στύλοι μαρμάρινοι, ο δε φάρυγγάς της γλυκασμό ανέπεμπε, όλος επιθυμίας πλήρης. Οι ρυθμοί των μηρών της κύμα των ορμίσκων, ο ομφαλός της κρατήρας οπάλινος, άγκυρα της ελπίδος, η κοιλία της χρυσή θημωνι...

"Νεκρός με μια σφαίρα στο κεφάλι έπεσε προχτές, Δευτέρα βράδυ, στην οδό Πατησίων ο συγγραφέας Δημήτρης Φύσσας, σε όχι πλήρως διευκρινισμένες συνθήκες. Λεπτομερέστερα ο Φύσσας, 64 ετών, γυρνούσε σπίτι με το ποδήλατό του, όταν βρέθηκε σε ληστεία κοσμηματοπωλείου που ήταν σε εξέλιξη: στον αριθμό 402 της οδού Πατησίων, στο ύψος της πλατείας Κολιάτσου, τέσσερις ληστές με δυο μοτοσικλέτες και φορώντας κράνη, έχοντας ληστέψει το μεγάλο κοσμηματοπωλείο "Zenith" του κ. Θεόκλητου Μπαχλεμπέ, αντάλλασσαν πυροβολισμούς με αστυνομικούς που είχαν σπεύσει στο σημείο... Ο Φύσσας ήταν το μόν...

Τα δώδεκα διηγήματα της παρούσας έκδοσης εγράφησαν κατά την πενταετία 1988-1993, έκτοτε δε, ουδέν υπήρξε σχετικό... Αυτός είναι και ο λόγος που η συλλογή ονομάστηκε "Αυτά...". Διότι δεν υπάρχουν άλλα. Αποτελούν μικρά ενσταντανέ, φωτογραφίες χαρακτηριστικές, θα έλεγα, της μικρής μας ζωής, από το στάδιο της εφηβείας μέχρι το γήρας, τη μοναξιά...