Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

40 απίθανες ιστορίες με φόντο την όμορφη Θεσσαλονίκη, μέσα από τα μάτια 40 νέων και παλιών επιλεγμένων συγγραφέων, οι οποίοι κλήθηκαν να διηγηθούν κάτι "απίθανο" που έχουν ζήσει, ακούσει, ονειρευτεί ή απλά φανταστεί. Και ο καθένας από αυτούς, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα με ένα μοναδικό διήγημα... Ιστορίες που αψηφούν την καθημερινότητα, συμβάντα πέρα από τα όρια του πραγματικού που να πηγάζουν από τη φαντασία των ανθρώπων της πόλης, μικρές πράξεις πίστης ή καλοσύνης, καταστάσεις, συμβάντα και μικρές ιστορίες της πόλης μας τις οποίες ο κάθε συγγραφέας είδε από την δική του...

Μια ταμπακιέρα, μια αλήθεια που δεν ειπώθηκε ποτέ, πόνος καλά κρυμμένος πίσω από χαμηλωμένα βλέμματα και αυστηρά ήθη, κοινωνίες που μυρίζουν βασιλικό, θυμίαμα και αίμα. Γυναίκες πίσω από το παράθυρο, άνδρες μεθυσμένοι από κρασί και ηδονή. Τρύπια παπούτσια και λιγοστό ψωμί. Δύσκολη γέννα και φόνος ξημερώματα δίπλα σε σκυλιά που αλυχτούν - δικαιοσύνη, μια ατομική υπόθεση. Αγάπη δίχως όρια - θυσία, αναπόσπαστο κομμάτι σε παζλ με πολλά μεθυσμένα κομμάτια. Ανάβαση με δανεικά παπούτσια, χιόνι που δυσκολεύεται να καθαρίσει βρόμικες συνειδήσεις, δάκρυα που δεν κύλησαν και άλλα που...

10+3, επειδή τα τρία τελευταία διαθέτουν κοινό ήρωα -εκείνον της τριλογίας: Θεατρικοί θάνατοι. Δημοσιευμένα σε περιοδικά ή συλλογές διηγημάτων μεταξύ 2001-11, έχουν υποστεί κάποιες μετατροπές στο ύφος· πλοκή και τίτλοι έμειναν ως είχαν. Δεν παρατίθενται με χρονολογική σειρά· σε όλα, όμως, αναγνωρίζονται ίχνη επικαιρότητας (κι όπου δεν πρόκειται για την πρόσφατη οικονομική κρίση ή για την εκκόλαψή της, πρόκειται για την καταβαράθρωση των Πανεπιστημιακών). Η αλληλουχία των δέκα πρώτων τηρεί ένα είδος συγκοπτόμενου μουσικού ρυθμού: δύο σύντομα, ένα μεγαλύτερο, ξανά και ξανά,...

Από τα ηλιόλουστα σοκάκια της Σαντορίνης έως τις πλάνες αγκαλιές της Βραζιλίας, και από το αγνάντι της απέραντης θάλασσας από το κατάστρωμα ενός καραβιού έως την κόλαση των μηχανών στα σωθικά του, οι Έλληνες ναυτικοί γράφουν στα κατάστιχα του μυαλού τους χιλιάδες ιστορίες και περιπέτειες. Μια στο τόσο, εμείς οι στεριανοί είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να γίνουμε κοινωνοί τέτοιων ιστοριών, συνεπαρμένοι από τις μαγευτικές αφηγήσεις ανθρώπων που δάμασαν το πλέον γοητευτικό στοιχείο της φύσης: τη θάλασσα. Μια τέτοια ευκαιρία μας προσφέρει με αυτό το βιβλίο ο Α' Μηχανικός Μι...

Γυαλί. Στερεά διαφανής μάζα, υλικό εύθραυστο αλλά και πολύ κοφτερό. Αυτό ακριβώς χαρακτηρίζει και τους ήρωες των έντεκα διηγημάτων αυτής της συλλογής: η ευθραυστότητα αλλά και η αιχμηρότητα της προσωπικότητάς τους. Πρόσωπα ευπαθή, ευάλωτα αλλά και ανθεκτικά στην αγριότητα των καιρών, που ισορροπούν ανάμεσα στην κοινωνική απόρριψη και την ανακούφιση που προσφέρουν τα απλά και καθαρά πράγματα της ζωής. Έφηβοι που ενηλικιώνονται με επώδυνο τρόπο σε ανοχύρωτες συνοικίες της μεγαλούπολης, ηλικιωμένοι που προσπαθούν να συμφιλιωθούν με το παρελθόν και να κερδίσουν τον χαμένο το...

Αληθινές ιστορίες αγάπης και άλλα διηγήματα εμπνευσμένα από τη ζωή της συγγραφέως.

Από πρώτο χέρι είναι τα τέσσερα διηγήματα του Περικλή Σφυρίδη, που βασίζονται στις ιατρικές του εμπειρίες. Στο πρώτο διήγημα, Το δίλημμα, ένας νεφροπαθής σε χρόνια αιμοδιύλιση, πρώην ποδοσφαιριστής, αρνείται να του ακρωτηριάσουν τα πόδια, που έχουν πάθει γάγγραινα, και ζητάει από το γιατρό του ευθανασία με αντάλλαγμα να τον κάνει κληρονόμο του. Η αναμέτρηση (τίτλος του δεύτερου διηγήματος) γίνεται ανάμεσα σ' ένα νεαρό δικηγόρο κι ένα φτασμένο καρδιοχειρουργό, με αφορμή έναν άρρωστο που αρνήθηκε να τον χειρουργήσει ο καθηγητής, επειδή δεν είχε να του δώσει «φακελάκι». Στο τρ...

Η μικρή Λουκρέτσια και ο ζωγράφος Φιλίπο, η Σελίν, μια πόρνη ανοικονόμητης ομορφιάς του 19ου αιώνα, η Έμιλυ και μια δυναστεία θανάτου, η Μαρία από τον Ισπανικό Εμφύλιο, η Χάνα από το στρατόπεδο της Τρεμπλίνκα, η Μαίρη Λέιν απ’ το Καντέρμπουρυ η Άννα Μονς και ο Μέγας Πέτρος, αλλά και τόσοι άλλοι: Είναι πλαστοί ήρωες που εισβάλλουν στην πραγματικότητα, ή πραγματικοί των οποίων η μοίρα πλαστογραφείται ανενδοίαστα; Πρόκειται για μια "από στήθους" βύθιση στη ιστορία; Άπλωμα στη γεωγραφία; Πολιτική σάτιρα; Ή για άγνωστες βιογραφίες που συναρθρώνονται αδιόρατα σε μία; Οι ιστορί...

Μικροδιηγήματα, μικροδιηγήσεις... Σαν παραμύθια. Σαν τέτοια είναι και τ' Αερικά και η Φατμέ κι οι άλλες οι ιστορίες, που θα βρείτε μέσα στο βιβλίο. Κι όπως τα παραμύθια τα διηγούνταν οι γιαγιάδες, έτσι και οι ιστορίες, που θα βρείτε στο βιβλίο, δεν είναι για διάβασμα. Συμβουλεύω να μην τις διαβάσετε μόνοι σας, εσείς οι ίδιοι. Ζητήστε από κάποιον άλλον να σας τις διαβάσει κι αν μπορείτε να διαλέξετε, διαλέξτε να είναι και μεγαλύτερης ηλικίας. Τα παραμύθια στα παιδάκια τα έλεγαν πάντα ο μπαμπάς κι η μαμά κι η γιαγιά... Εσείς να κλείσετε τα μάτια και μόνο ν' ακούτε. Αν θέλετε...

Καθώς μιλάμε, δεν ξέρω πώς μού 'ρχεται και λέω στην Κορίνα: "Σήκω να σε δω καλά". Παραξενεύεται, διστάζει, αλλά σηκώνεται και κάνει λίγο στο πλάι, ώστε... να μην μου κόβει τη θέα το τραπέζι. Φοράει ένα μπλε σκούρο ταγιέρ, με πολύ κοντή φούστα (η Κορίνα φορούσε τις πιο κοντές φούστες απ' όλες τις γυναίκες "μου"), και μπότες. Μέσα από το σακάκι φοράει ένα μπλουζάκι με ιδιαίτερα βαθύ ντεκολτέ. Παρόλο που είναι λεπτή, φροντίζει ώστε το στήθος της να δείχνει ελκυστικά γεμάτο και -απαράβατος κανόνας- να διαγράφεται για αρκετά εκατοστά η σχισμή ανάμεσα στους δύο λόφους. Γύρω από...

Τα σημειωματάριά μου, είναι τα αγαπημένα μπλοκάκια, που με συνοδεύουν παντού, σε μετακινήσεις κοντινές ή μακρινές, στα ταξίδια ή στις εκδρομές κι ακόμα στην "Αίγλη" του Ζαππείου, όπου πίνουμε το καφεδάκι μας τα ηλιόλουστα χειμωνιάτικα πρωϊνά ή στην Καστέλλα, στο "Πανόραμα", τ' απογέματα με το ηλιοβασίλεμα, κι είναι οι καλοί φίλοι που τους εμπιστεύομαι τις σκέψεις μου, τις πίκρες και τις χαρές, τις συγκινήσεις μου από παλιά ή καινούρια ερεθίσματα. Τ' αγαπώ τα σημειωματάριά μου. Και πολλές φορές τα ξεφυλλίζω, διαβάζω μερικές αράδες, μερικές σελίδες, και ξαναζώ γεγονότα και σ...

Μια λογοτεχνική ιστορία μυστηρίου στο Λονδίνο του 19ου αι. "Το όνομά μου είναι Δημήτρης Χατζηγιώργης. Τώρα που ξέρετε το όνομά μου, δεν χρειάζεται να προσθέσω ότι είμαι Έλληνας, απόγονος εκείνων των ευγενών πλασμάτων στα οποία όλοι μας οφείλουμε τον πολιτισμό μας..." Ένα σπινθηροβόλο διήγημα αγνώστου με τη μορφή πραγματικής ιστορίας, δημοσιευμένο σε έγκριτο βρετανικό λογοτεχνικό περιοδικό , αφηγείται τη ζωή ενός επιτυχημένου χαλκιδικιώτη εμπόρου από τα χρόνια της Επανάστασης στο Λονδίνο της βικτωριανής εποχής. Το κείμενο παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με το "Λουκή Λάρ...

15 διηγήματα, μερικά ήδη δημοσιευμένα, τα περισσότερα καινούρια και γυαλιστερά (ακόμα κι αν είναι σκοτεινή η λάμψη τους). Οι πρωταγωνίστριες κι οι πρωταγωνιστές πάντα στο σταυροδρόμι του Τυχαίου με το Προδιαγεγραμμένο, καμιά φορά τραβάνε την ουρά του Κέρβερου. Παίζουν με τη ζωή παίζοντας τη ζωή τους. Στο τέλος θα σπάσουν τα δεσμά των φράσεων και θα τρέξουν να κρυφτούν πάλι μέσα στους καθρέφτες.

Σε μια όχι ακόμα ξεχασμένη σοφίτα, μια μακρόστενη βιβλιοθήκη τρίζει από το βάρος αναρίθμητων βιβλίων. Εκεί, πάνω από το ξύλο και κάτω από το χαρτί, ανάμεσα σε σελίδα και εξώφυλλο, ζει ένα παιδί που λατρεύει τις ιστορίες. Στις πτυχές τους, ένας επαναστάτης γεννιέται και χάνεται, ένας ερωτευμένος πικραίνεται και κατατρώγεται. Στις πύλες μιας πόλης τρανής ένας περήφανος λαός έρχεται ικέτης. Ένας ψαράς δολώνει τα αγκίστρια του με μνήμες και θωριές στις όχθες μιας λίμνης μακρινής. Ο Ήρωας προχωράει στα Πεδία της Στάχτης, χιλιάδες μίλια και σκέψεις μακριά από τη γη του Νόρνι...

"Με θέλει η πατρίδα για ώρα μεγάλης ανάγκης. Θέλουν να με ψάξουν κι άλλο, να δουν πώς έγινα ατομική βόμβα, έτσι με είπε, να με τελειοποιήσουν στην Αθήνα, ακόμα περισσότερο, να φκιάξουν κι άλλες τέτοιες βόμβες από άλλους τέτοιους αρρώστους χωρίς να έχει η χώρα εργοστάσια πυρηνικά, χωρίς ο Αμερικάνος να πάρει χαμπάρι. Αχ, τι σπουδαία ανακάλυψη κι αυτή, με τόση ραδιενέργεια που διοχετεύεται στα άρρωστα κορμιά, αυτά γίνονται όπλα πυρηνικά, αν στρίψεις λίγο τ’ αυτί τους, έσκασαν!" Οι δέκα διηγήσεις αυτής της συλλογής είναι μια λοξή, απρόοπτη ματιά, ένα κοίταγμα από την άλλη...

"Με θέλει η πατρίδα για ώρα μεγάλης ανάγκης. Θέλουν να με ψάξουν κι άλλο, να δουν πώς έγινα ατομική βόμβα, έτσι με είπε, να με τελειοποιήσουν στην Αθήνα, ακόμα περισσότερο, να φκιάξουν κι άλλες τέτοιες βόμβες από άλλους τέτοιους αρρώστους χωρίς να έχει η χώρα εργοστάσια πυρηνικά, χωρίς ο Αμερικάνος να πάρει χαμπάρι. Αχ, τι σπουδαία ανακάλυψη κι αυτή, με τόση ραδιενέργεια που διοχετεύεται στα άρρωστα κορμιά, αυτά γίνονται όπλα πυρηνικά, αν στρίψεις λίγο τ’ αυτί τους, έσκασαν!" Οι δέκα διηγήσεις αυτής της συλλογής είναι μια λοξή, απρόοπτη ματιά, ένα κοίταγμα από την άλλη...