Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Δεν μπορείς να τα έχει όλα. Αλλά, και γιατί να μην τα έχεις όλα, όταν ξέρεις να φοράς ένα κομψό κι όμορφο πουκάμισο και, προπάντων, να το αλλάζεις κατά την "αισθητική" της εποχής; Από υφηγητής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο, πριν και μετά το '65, πριν και μετά τον Απρίλη του '67, ένας αξιόλογος μεσήλικας δε θα πάψει κοινωνικά να κερδίζει χάρη στην επενδυτική του κομψότητα. Πίσω του ένας άλλος κόσμος ακολουθεί, έως τις ημέρες μας. Ένας κόσμος όπου τα πράγματα, τ' αντικείμενα που τον τριγυρίζουν γίνονται γι' αυτόν μάρτυρες της αιχμαλωσίας του. Ένας κόσμος που γυρεύει απάντησ...

Θα κατορθώσει η Χρυσάνθη Καφαντάρη να βρει την πολύτιμη συλλογή κοσμημάτων που είναι κρυμμένη κάπου μέσα στο σπίτι και που της ζητούν επιμόνως κάποιοι αδίστακτοι απαγωγείς για να της επιστρέψουν σώους και αβλαβείς τον άντρα και το γιο της, που απήγαγαν το πρωί; Ποιος είναι ο αδίστακτος δολοφόνος που έχει βάλει στο σημάδι τους αργόσχολους νέους της πλατείας; Ο κύριος Ζήκος και ο ευτραφής βοηθός του Φραγκίσκος θα κατορθώσουν να λύσουν και αυτό το μυστήριο; Επίσης, ποιος δολοφόνησε τον θεατρικό κριτικό; Ήταν κάποιος ηθοποιός; Μήπως ήταν κάποιος σκηνοθέτης ή κάποιος θεατρ...

"Τούτη η πόλη, η μεγάλη και πολύβουη, μοιάζει με γυναίκα που 'χει το πρόσωπο πουδραρισμένο, φτιασιδωμένο και τα μαλλιά τόσο φανταχτερά καλοχτενισμένα, φοράει δυνατό άρωμα, μα δεν μπορεί να κρύψει την ασχήμια της, τη βρομερή μυρωδιά της, το κακοφτιαγμένο κορμί της, το άχαρο σουλούπι της, τα θολά κι άρρωστα μάτια της" Ιστορίες της πόλης, βγαλμένες από μια καθημερινότητα που συχνά τις συνθλίβει κάτω από τόνους απάθειας, ρουτίνας, μοιρολατρίας. Ιστορίες ανθρώπων της διπλανής πόρτας, ανθρώπων του μόχθου, ζυμωμένες με πόνο, αγωνία, λαχτάρα και αγώνα για πιο πολλή και πιο ανθρ...

Πρόκειται για συλλογή 19 διηγημάτων του Γιάννη Δ. Κανατά, διδασκάλου (ουδεμία σχέση έχοντος μετά του περίφημου μου συνονόματού του, μπάρμπα-Γιάννη Κανατά του προ-προηγούμενου αιώνα), που τα περισσότερα ανατρέχουν με ευαισθησία και χιούμορ στα παιδικά του χρόνια στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Νικήτη, και αργότερα στην πρωτεύουσα της Χαλκιδικής, τον Πολύγυρο. «Αληθινή μου πατρίδα είναι η γειτονιά των παιδικών μου χρόνων», γράφει ο συγγραφέας, «εκεί όπου μέσα στις αυλές, τα στενά και τις αλάνες, στριφογύριζα κι εγώ, γνωρίζοντας τον κόσμο έκπληκτος και ανυποψίαστος, ανάμεσα σε...

Τα όσα πέρασε δεν τον άλλαξαν, η καρδιά του έμεινε άτρομη και η ψυχή του καλοσυνάτη. Η αγάπη του για τους ανθρώπους δεν άλλαξε σε μίσος ούτε σε περιφρόνηση. Απαλλαγμένος από κάθε ματαιοδοξία, έμεινε αληθινός και ειλικρινής νοιώθοντας μόνο οίκτο για τις αθλιότητες εκείνου του κόσμου, που άδικα τον είχε καταδικάσει στερώντας του τη ζωή. Ο αέρας που ανέπνεε στα χρόνια της εξορίας του λιγοστός, τόσος όσος του χρειαζόταν για να μείνει ζωντανός. Να περιμένει με ανυπομονησία τις ξάστερες νύχτες ν' αποκοιμηθεί με το χάδι του Σείριου να τον ταξιδεύει αγκαλιά, με την νεραϊδογέννητη ο...

"Το ροζ του δέρματος", τα ερωτικά πεζογραφήματα του Βαγγέλη Κατσάνη, είναι ένα σπονδυλωτό βιβλίο με καυστικό χιούμορ και απίθανες ανατροπές, που καταγράφει απροσχημάτιστα και χωρίς σεμνοτυφίες τον έρωτα στις διαφορετικές μορφές και εκφάνσεις του, στην εμπορευματοποίησή του, ακόμα και στις διαστροφές του. Μέσα από σκληρές σκηνές, μέσα από το τερατώδες ον που είναι ο άνθρωπος (για να θυμηθούμε και μια αγαπημένη έκφραση του Κορνήλιου Καστοριάδη), ο Κατσάνης με διαλεκτικό τρόπο αναδεικνύει την άλλη πλευρά του έρωτα: την τρυφερή και ανθρώπινη, αυτήν που αντιστέκεται. Η τρυφερότη...

Το σακάκι κρέμεται στην κρεμάστρα του στα σκοτεινά, παρατηρώντας κρυμμένο τους διαβάτες, διηγείται ιστορίες ανθρώπων που άλλοτε οι ίδιοι πιστεύουν πως τους αφορούν κι άλλοτε πιστεύουν πως τους είναι ολότελα ξένες. Κινείται με τις κινήσεις τους, ζει με τη ζωή τους. Τούτο το σακάκι σήμερα μπορεί ν’ ανήκει σ’ ένα νεκρό, αύριο κάποιος μπορεί να το λερώσει με αίμα, τέλος κάποιος άλλος θα το κάνει κομμάτια. Ή ίσως βρεθεί διπλωμένο σε κάποιο χέρι, πιασμένο σε κάποια πόρτα που πρέπει ν’ ανοίξει και να κλείσει χιλιάδες φορές. Το "Σακάκι" μας ταξιδεύει σε ενδιαφέροντα σημεία της μεγα...

Ένα αποτυχημένο σενάριο, ένας έρωτας που δοκιμάζεται στα συντρίμμια μιας ληστείας, κάποια Χριστούγεννα σε ένα ορεινό στρατόπεδο της Σάμου, δύο εκπαιδευτικοί που σκέφτονται να παντρευτούν, ένας επαρχιώτης ποδοσφαιριστής που προσπαθεί να πετύχει στην πρωτεύουσα, ένας Αρχάγγελος που αποφεύγει να κατεβαίνει στη Γη, ένας ντετέκτιβ που προσπαθεί να εξιχνιάσει έναν φόνο που συνέβη σε μια κινηματογραφική αίθουσα, και οι σκιές του Φώτη και της Μαίρης. Οχτώ ανατρεπτικά, ευτελή, μεταμοντέρνα, και ενίοτε περιθωριακά διηγήματα, βγαλμένα θαρρείς από εικόνες της ίδιας της ζωής· τίποτα περ...

"...Ήταν πολύ αργότερα, που μια παράδοξη αράδα σ' ένα βιβλίο μ' έβαλε σε σκέψεις λύνοντάς μου την απορία για εκείνη τη βουβή μου συμπαράσταση. "Η θλίψη", έλεγε το βιβλίο, "δεν ζητά παρά τη θλίψη για να στηριχτεί". Αθέλητά μου θυμήθηκα, πώς τότες, στα χρόνια του κυρ'-Αντρέα, αν και αλόλωτο παιδάκι, ήμουν κι εγώ εξ ίσου θλιμμένος μ' αυτόν και συνεχώς γεμάτος μ' ένα βουβό παράπονο -παράπονο, όχι παιδική γκρίνια- για σοβαρούς μάλιστα λόγους, θολούς ωστόσο ακόμη και ακαθόριστους μες στο μυαλουδάκι μου. Η άβυσσο του τίποτε, που γεφυρώνεται μόνο με τη συμπόνια και την τρυφερότη, ό...

Ο Δημήτρης Μυταράς επιστρέφει με "Το Σκοτεινό Χρονικό", διηγήματα-αναμνήσεις, στη γενέθλια πόλη -την Χαλκίδα- και θυμάται πρόσωπα, ζωές, εικόνες που τον χάραξαν. Το Λος Ολβιδάδος του Λουίς Μπονιουέλ, η Ελεωνόρα Ρίγκμπι των Μπιτλς και οι άγιοι του Παπαδιαμάντη του παραστέκουν. Από την Εισαγωγή του Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλου στο βιβλίο επιλέγουμε σημεία: "Πολύ ελεημονέστερος και θρηνιτικότερος ο Μυταράς για όλους τους πτωχούς και πένητες, τους ταπεινούς και καταφρονεμένους εκείνης της Χαλκίδας και όχι μόνο τους οπιομανείς. Όϊ, φτωχό πουλί της μοναξιάς Τρισάγιο κορμί βασαν...