Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μετά από δεκαπέντε χρόνια οι εκδόσεις "Δωρικός" επανεκδίδουν "Το παιχνίδι του φεγγαριού". Σε σχέση με την παλιά έκδοση υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά. Στο παλιό βιβλίο έλειπε ένα μικρό μέρος του κειμένου. Η "αυτολογοκρισία" είχε επιλεγεί σαν η βέλτιστη λύση για κάποιο ευαίσθητο θέμα που θα μπορούσε τότε να παρεξηγηθεί. Στη θέση του είχε μπει ένας σαφής αλλά διακριτικός υπαινιγμός. Μέσα από αυτήν την επανέκδοση, "Το παιχνίδι του φεγγαριού" κυκλοφορεί για πρώτη φορά ολόκληρο χωρίς περικοπές. Προκειμένου να προχωρήσουν στη διδακτορική τους διατριβή, δύο φοιτητές και μια...

Τι προσφέρουν στα αλήθεια τα παντοπωλεία; Σίγουρα δεν προσφέρουν τα πάντα. Διότι αν συνέβαινε αυτό θα μπορούσε κανείς να αγοράσει απαντήσεις. Το παλιό παντοπωλείο της οδού Ιανουαρίου δεν είναι η εξαίρεση. Η γριά ιδιοκτήτριά του, μια ήρεμη μα ταλαιπωρημένη γυναίκα, υποδέχεται τους πελάτες της και τις επιθυμίες τους, χωρίς βιασύνη. Χωρίς τον καταναγκασμό να τους πουλήσει κάτι οπωσδήποτε. Απαλλαγμένη πια από το άγχος της επιβίωσης, συναντά ανθρώπους γνωρίζοντας ότι αυτό που πραγματικά αναζητούν, τις περισσότερες φορές, είναι κάτι περισσότερο από ένα υγρό πιάτων, ένα κουτά...

Ένας Λαός. Ένας λαός που παλεύει να είναι αφέντης στον τόπο του. Η διαδρομή του σαν παραμύθι. Το παραμύθι της πραγματικότητας. Μικρές, καθημερινές, ατομικές ιστορίες που καθρεφτίζουν τους αγώνες του για προκοπή, γεμάτες λύπες αλλά και πολλές χαρές· που ένα κοινό τους συνδέει όλους: Η θέληση για ζωή. Πρόκληση και πρόσκληση για το σήμερα. Πατώντας στην κληρονομιά τους, αντλούμε τη δύναμη και εμείς, για την πορεία μας στο μέλλον.

Ο Εμμανουήλ Παπάς βγαίνει από τις πινακίδες της οδού που του έχουν αφιερώσει και συναντά τον Τάσο Καρατάσο στον ανδριάντα του. Περπατούν, συζητούν, και θυμούνται τα γεγονότα της επανάστασης του '21. Μαζί τους είναι και ο καθηγητής της αρχαιολογίας Μανώλης Ανδρόνικος. Την ίδια στιγμή, στο άλσος, ένας οικοδόμος με το σκεπάρνι του, βοηθάει τον περιπατητή που αναζητά τον κότσυφα στην κορυφή του πεύκου, να ξεκαρφώσει μια σπάνια λέξη και να τελειώσει ένα ποίημα που κρέμονταν σακάτικο για μέρες.

To διήγημα του Εμμανουήλ Ροΐδη "Το παράπονον του νεκροθάπτου" δημοσιεύτηκε σε συνέχειες από τις 19 έως τις 27 Νοεμβρίου του 1895 στην εφημερίδα "Εφημερίς". Διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου (εξαίρεση: μονοτονικό, είνε >είναι, καταλήξεις ρημάτων και ουσιαστικών, τες >τις κ.ά.)

Το "Πάρκο" είναι μια συλλογή 15 ιστοριών μυστηρίου και φαντασίας. Τρεις από αυτές εξελίσσονται σε γνωστά πάρκα του πλανήτη και έδωσαν το όνομά τους σε αυτό το βιβλίο. Μέσα από σύντομες και καθηλωτικές αφηγήσεις, άλλοτε σε πρώτο κι άλλοτε σε τρίτο πρόσωπο, πραγματοποιείται μια διείσδυση, τόσο στις ζωές απλών ανθρώπων που βιώνουν έντονες εσωτερικές συγκρούσεις, όσο και στα άδυτα του ψυχισμού τους. Κυριαρχεί το φανταστικό στοιχείο, η μυστηριώδης ατμόσφαιρα και η τραγικότητα των ηρώων. Σήμα κατατεθέν όλων των ιστοριών είναι το στοιχείο της ανατροπής στο τέλος, που δηλώνει ξεκάθ...

"Καθώς τέλειωσα εγώ με τα δικά μου, βλέπω τον Αλμπέρτο Ναρ να σηκώνεται και ν' αγκαλιάζει τον άλλον Αλμπέρτο, που λέγεται στο επώνυμο Στοκ, και να γίνονται οι δυο τους ένα σύμπλεγμα καημού και πίκρας. Ανοίγω κι εγώ τα χέρια μου και τους περικλείω εντός μου και τους ρωτώ: "Πέστε μου αδέλφια, γιατί δεν θέλω να φύγω κι εγώ με την απορία, εσείς που τώρα πετάτε πάνω από το παρελθόν, παρόν, ίσως και μέλλον, καθώς επιβιώνετε εν τοις ουρανοίς, ποιος ο λόγος, γιατί και για ποιους έγινε αυτός ο πόλεμος, αυτή η συμφορά, τώρα που το Νταχάου, το Άουσβιτς και Μπέργκεν Μπέλσεν έγιναν τουρ...

Ένας φωτογράφος, ο καμαρότος ενός πλοίου, ένας κατάδικος και μια γριά πρώην πόρνη, είναι οι ήρωες ενός συγγραφέα που αναλαμβάνει να αποκαταστήσει ζωές "δεύτερο χέρι". Στόχος του, να τους καθοδηγήσει και να τους εξασφαλίσει με κάθε μέσον τον "ιδανικό τρόπο απελευθέρωσης" από την ανθρώπινη ζωή στην αιωνιότητα. Στο "πέμπτο σημείο του ορίζοντα", η ιδιαίτερη αυτή συγγραφική πρόκληση φαντάζει εύκολη, μέχρι τη στιγμή που του τίθεται ο ένας και μοναδικός όρος: "Οι ήρωες, είναι ελεύθεροι να επιλέξουν οι ίδιοι τη στιγμή του "τέλους τους" κατά την διάρκεια της ιστορία τους. Ακόμη και...

Η συλλογή "Το Πέρασμα της θρυαλλίδας" του Ευάγγελου Ι. Τζάνου περιλαμβάνει δεκαπέντε διηγήματα, μικρά και μεγάλα, που γράφτηκαν μεταξύ των ετών 2012-2019. Κάποια από αυτά, προτού περιληφθούν στην παρούσα συναγωγή, δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά, έντυπα ή ηλεκτρονικά. Το έργο του εξωφύλλου είναι του Γιάννη Αλεξάκη, ("Πολιτικά ορθό", 2013). Στο οπισθόφυλλο, απόσπασμα από το διήγημα "Ακρωτήριο Απολυτάρες": "Γυρίσαμε. Είπαμε ν’ ανοιχτούμε στο πέλαγος, μα η βάρκα μας δεν άντεξε. Ποιος Οδυσσέας και ποιο ταξίδι; Εμείς θα πλέαμε ενάντιοι αδιακρίτως και ο καιρός θα ήταν σύ...

"Τον είδε και η Ειρήνη το βράδυ. Γλίστρησε στον λιγοστό ύπνο της σαν ύπουλο ερπετό να τη στοιχειώσει. Ήταν τα μάτια του άδεια στις κόγχες τους και από το ανοιχτό στόμα του έβγαιναν σκουλήκια και νερόφιδα. Και τα χέρια του ήταν ακόμα δυνατά σαν μέγγενη και την έπνιγαν με τις σάπιες τους σάρκες. Ούρλιαζε, χωρίς να βγαίνει φωνή, και προσπαθούσε να ξεφύγει, αλλά δεν μπορούσε. Χτυπούσε στα υγρά τοιχώματα του πηγαδιού."

Πώς το σφύριγμα ενός τρένου επιδρά σε μία σούπα; Τι σχέση μπορεί να έχει το ψεγάδι ενός σερβίτσιου με την επιλογή ενός παλτού; Πώς η παρασκευή της μαρμελάδας τριαντάφυλλου ενώνει ερωτικά δυο άντρες; Με ποιον τρόπο το σώμα απαντά στη μνήμη και πώς η μνήμη καταγράφεται στο σώμα; Είναι ικανό ένα γράμμα να στηρίξει μιαν ολόκληρη ζωή; Τι επιδιώκει ο κ. Μπιφ περιφερόμενος με μια τρύπια καρέκλα που μόλις κληρονόμησε; Ποια είναι η νέα μέθοδος Πλεκτού της γηραιάς αράχνης αυτοκράτειρας, ποια πλεκτάνη κρύβεται στους νέους τρόπους διακυβέρνησης της Αυτοκρατορίας του Πλεκτού και πώς θα...

Ένα παλιό ποδήλατο κι ένα αερόστατο, άγνωστα μεταξύ τους, παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους και αποφασίζουν να εξερευνήσουν τον κόσμο. Το καθένα ταξιδεύει με τον δικό του τρόπο και ανακαλύπτει διαφορετικά πράγματα. Όμως ένα απρόβλεπτο γεγονός αναγκάζει το ποδήλατο να σταματήσει την πορεία του. Όλα δείχνουν ότι το ταξίδι του έχει τελειώσει, ώσπου συναντά το αερόστατο.