Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κι έπειτα, ο νέος, βρέθηκε ακούσια να κρατά ένα πακέτο γράμματα τακτοποιημένα σε ομοιόμορφους φακέλους που όλοι ως αποδέκτη τους είχαν το ίδιο άγνωστο σ' αυτόν όνομα σκαλισμένο με καλλιγραφία περισσή. Ο Γρηγόρης Π. του τάσφιγγε στα απρόθυμά του χέρια λέγοντας, ταυτόχρονα, κάτι τόσο σιγά που μόνο τον τόνο επιμονής μπορούσες να διακρίνεις. Ο νέος, όμως, ακούστηκε να αρνείται σθεναρά τον αλλότριο ρόλο, την ξένη υιοθεσία και θάλεγε κανείς πως όλα είχαν λήξει εκεί. Πως είχε επιδέξια απεμπλακεί. Παρ' όλα αυτά, αργότερα, θα έχει πειθήνια αποδεχτεί να παίξει το παιχνίδι. Παρέα με...

Αν δεν ήταν τόσο καλός ποιητής και τόσο εμποτισμένος από την ποίηση και αφοσιωμένος σ' αυτήν, ο Ανέστης Ευαγγέλου θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί σε αξιόλογο πεζογράφο, ίσως μάλιστα να είχαμε μια άλλη περίπτωση Γιώργου Ιωάννου... Οι επιδόσεις του Ανέστη Ευαγγέλου στον πεζό λόγο, αν και λίγες και (απ' όσο ξέρω) εντοπισμένες σε μια σχετικά μικρή χρονική περίοδο -από το 1958 μέχρι το 1972, κι αυτό κατά δύο σύντομα χρονικά διαστήματα- δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες, θα έλεγα μάλιστα ότι εντάσσουν σαφώς τα πεζά του στο πεζογραφικό κλίμα της Θεσσαλονίκης...

Η "μικρή μας πόλη" του βιβλίου, άλλοτε με τον επιπλέον προσδιορισμό της βυζαντινής καταβολής της κι άλλοτε με έμφαση στο λαϊκό στοιχείο της, είναι η Άρτα στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Αληθινές ιστορίες -δεν έχουν αλλάξει ούτε τα ονόματα- μα πάνω απ' όλα αληθινοί άνθρωποι. Με τις πληγές των πολέμων και της οικονομικής δυσπραγίας έντονα χαραγμένες στο σώμα τους, αλλά με την επιμονή -κι όχι απλώς την ελπίδα- για κάτι καλύτερο να κυριαρχούν στην ψυχή τους. Με τη θρυλική Αναγέννηση να αποτελεί το καμάρι των ποδοσφαιρικών γηπέδων και με το εμπόριο και τις σπουδές να κε...

Το βιβλίο του Γιάννη Τεκίδη -πρώτο βιβλίο του συγγραφέα- αποτελεί καρπό των ενασχολήσεών του με τον μικρόκοσμο της καθημερινής ζωής: όνειρα που δεν υλοποιούνται, ματαιώσεις, πίκρες, ο ξένος γείτονας, ο δύσκολος θάνατος της επαρχίας, η μετανάστευση με τις ολέθριες κάποτε συνέπειές της, ο κόσμος των ναρκωτικών. Από την άλλη ωστόσο, σε γλώσσα εξαντλητικά καθημερινή και απλή, εξιστορούνται και οι προσπάθειες για την υπέρβαση των ποικίλων αντιξοοτήτων, επισημαίνεται η δύναμη της φιλίας και της ανθρώπινης ζεστασιάς, η λυτρωτική παρουσία της γυναικείας φύσης και ο έρωτας.

Η παρούσα συλλογή είναι η δεύτερη στη σειρά από τις "Ιστορίες του βουνού". Δίνει στιγμιότυπα από την ατμόσφαιρα των τελευταίων ημερών του ΔΣΕ, με τις οποίες κλείνει η εννιάχρονη εποποιία της Εθνικής μας Αντίστασης, κατά την οποία ο ελληνικός λαός αναγκάστηκε να τα βάλει με τους ισχυρότερους καταχτητές του καπιταλιστικού κόσμου στον 20ό αιώνα από το γερμανοϊταλικό άξονα ως την αγγλοαμερικανική κατοχή. Αυτό και μόνο το γεγονός δίνει το μέτρο των ηθικών, ιδεολογικών και ψυχικών αποθεμάτων που διέθετε το ΕΑΜικό μας κίνημα. Μερικά ψήγματα από τα αποθέματα αυτά δίνουν αυτές...

Παιδιά, γονείς, αλεπούδες, σπουργίτια, χωράφια, άγιοι. Δώδεκα διηγήματα, καρποί μιας κερασιάς που ανθίζει κάτω απ' το νερό.

Δεν είχε τύχει ποτέ να συναντηθούμε με την Κλάρα και κόπηκε η ανάσα μου ένα κυριακάτικο πρωινό όταν την αντίκρισα στον φοιτητικό σύλλογο του νομού μας, την ημέρα των εκλογών για ανάδειξη του διοικητικού συμβουλίου, που κύριο - αν όχι μοναδικό - μέλημα ήταν η διοργάνωση του ετήσιου χορού μας. Βέβαια το καταστατικό του συλλόγου μιλούσε για ένα σωρό δραστηριότητες πολιτιστικές, καλλιτεχνικές και τα συναφή, γίνονταν κάθε χρόνο άγρια πολιτική αντιπαράθεση των αντίπαλων παρατάξεων, ακούγονταν σφοδρές και παθιασμένες αγορεύσεις, κάμποσοι νεοσσοί της πολιτικής έκαναν τα πρώτα βήματ...

Μια νέα κοπέλα χτυπάει πόρτες μοιράζοντας δείγματα. Μια καθηγήτρια δέχεται απειλές από μαθητή της. Μπορεί κάποιος να εξαφανιστεί μέσα από κλειδωμένο δωμάτιο; Πώς αναζωογενείται ένας γάμος; Ποιος ήταν o Επιμενίδης ο Κρης και τι γυρεύουν τα παράδοξά του σε μια διαθήκη του 21ου αιώνα: Πώς βρέθηκε το ημερολόγιο του κοριτσιού στα χέρια της δακάλας και πως θα αντιδράσει αυτή στο τρομερό μυστικό του; Εννέα μικρές ιστορίες για την κρυφή πλευρά των πραγμάτων και για όσα επιτρέπουμε να μας εξαπατούν καθημερινά.