Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Ο ίδιος ο Βιζυηνός στην έναρξη του εν λόγω διηγήματος, παραθέτει το γοητευτικό παραμύθι του ραφτόπουλου με τη Νεράιδα/Μητέρα Τέχνη που τον εμπνέει και τον καθοδηγεί να ολοκληρώσει σε μια νύχτα το υπεράνθρωπο έργο που του ανέθεσε ο βασιλιάς, ώστε να γίνει αντάξιος του έρωτα της βασιλοπούλας και να γλιτώσει το θάνατο. Δημιουργεί έτσι μια θαυμάσια παραβολή της λειτουργίας και του σκοπού της τέχνης, που τίθεται από το νόμο του Άλλου με όρους δραματουργικής και αισθητικής αρτιότητας τέτοιας, που να μη φαίνεται το έντεχνο της κατασκευής, στα σημεία κυρίως των συνδέσεων (χω...

Ο Βιζυηνός προχωρεί σε επίπεδα μιας τέτοιας ψυχογραφικής ζωντάνιας και λεπτότητας, που αμφιβάλλω αν η παγκόσμια λογοτεχνία, την ίδιαν εποχή, έχει να επιδείξει επιδόσεις τέτοιες, όπως είναι για παράδειγμα το διήγημά του "Το μόνον της ζωής του ταξείδιον". Άγγελος Σικελιανός Το εμβληματικό αυτό έργο του Βιζυηνού προστίθεται στη Μικρή Σειρά των Εκδόσεων Αιώρα. Γιατί ο Γεώργιος Βιζυηνός δεν παλιώνει, δεν φθείρεται με τον χρόνο. Η ανάγνωση των έργων του, κάθε φορά, ευφραίνει την καρδιά. Τα διηγήματά του, κείμενα υψηλής λογοτεχνικής αξίας, απαράμιλλου γλωσσικού πλούτου και...

... Εάν ήμην εγώ Θεός, έλεγον κατ' εμαυτόν, θα την άφηνα της Εύα μου καθώς την είχα πλάσει. Τι θα μ' έβλαπτε τάχατες η καϋμένη γυμνή καθώς ήτο; Θαρρώ μάλιστα, πως θα ήτο και ωραιότερα. Έπειτα, ενόσω είχε την γυναίκα εις τον Παράδεισον, ηγούν εις το σπίτι του, ο μαστρο-Θεός, την άφηνε γυμνήν· όταν όμως απεφάσισε να την φορτώση δια παντός εις τον γιακάν του δυστυχούς Αδάμ, να την εβγάλη εις τον κόσμον, τότε την επροίκισε και μ' ένα στολίδι. Δεν βλέπεις τι κακόν έχει κάμει; Ίδρυσε με τα χέρια του το κακοδαιμονέστατον εσνάφι των ραπτών, καταδικάσας με να κάθημαι εδώ σταυροποδητ...

To "Μονοπάτι προς την κρύπτη" είναι μια σειρά διηγημάτων για τη σκοτεινή πλευρά της ζωής και το μυστήριο που κρύβεται καλά μέσα στις ζωές καθημερινών ανθρώπων. Είναι παραμύθια για ανθρώπους της διπλανής πόρτας που όμως είναι απροσδόκητα διαφορετικοί, καθώς ισορροπούν με μια επικίνδυνη αστάθεια ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα, τη φαντασία και την αλήθεια. Μυαλά σαλεμένα, πρόσωπα που ξεπηδούν από εφιάλτες που ξαφνικά ζωντάνεψαν, θρύλοι από καιρό ξεχασμένοι που παίρνουν σάρκα και οστά, αγάπες νοσηρές και ραγισμένες μάσκες που αποκαλύπτουν τη ζοφερή εικόνα των κατόχων...

Ένα μικρό μονόστηλο σε μια απογευματινή εφημερίδα ήταν αρκετό να με γυρίσει πολλά χρόνια πίσω. Να θυμηθώ πράγματα και γεγονότα που είχαν καταχωνιαστεί βαθιά μέσα μου και να δώσω απαντήσεις σε ερωτήματα, που κάποια περίοδο της ζωής μου με είχαν απασχολήσει. Ζούμε πολλές μικρές και ασήμαντες ιστορίες, που όμως ομορφαίνουν και χαρακτηρίζουν το ταξίδι της ζωής μας. Έρχεται τότε ένα μονόστηλο σε ανύποπτο χρόνο, σαν ένα κομμάτι ενός τεράστιου παζλ, να συμπληρώσει μια εικόνα της ζωής σου... Γίνεται έτσι η αφορμή να ξεπηδήσουν από μέσα μας οι μνήμες, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά...

«... Εκείνη τη στιγμή (ή έστω κάποια άλλη στιγμή, εν πάση περιπτώσει, εκείνης της εποχής) πρωτοσκέφτηκα το επάγγελμα πού σιωπηλά διά βίου θα ακολουθούσα. Φαινομενικά ευπρεπές, μετρίως προσοδοφόρο πιθανώς, αλλά διαμπερές και ελπιδοφόρο: Στέλεχος της γεωγραφικής υπηρεσίας. Θα φιλοτεχνούσα μικρές, αλλά καίριες παραποιήσεις στοιχείων στους χάρτες· σε χάρτες ναυτικούς, αγροτικούς ή οδικούς, σιδηροδρομικούς, των υπογείων, ορειβατικούς, πολιτικούς και γεωφυσικούς, φυσικών πόρων, στρατιωτικούς, ιστορικούς, τουριστικούς, αρχαιολογικούς, σε χάρτες δασικούς και αστρονομικούς, τοπικούς...

Ένας επιµελητής εκδόσεων βελτιώνει το ύφος συγγραφέων και επεµβαίνει ακόµα και σε κλασικά κείµενα. Ένας παθιασµένος αναγνώστης χάνεται στα λαβυρινθώδη προσχέδια διηγηµάτων του αγαπηµένου του συγγραφέα. Ένας άλλος γευµατίζει µε τον µπορχεσιανό Φούνες τον µνήµονα, την ώρα που ο νεαρός Μπόρχες βρίσκεται αντιµέτωπος µε το αίνιγµα του χρόνου στην τοποθεσία Σαράντα Χώµατα. Κι ενώ γνωστοί µυθιστορηµατικοί χαρακτήρες αναζητούν τη θέση τους σ’ ένα καινούργιο αφήγηµα, µια τσεστερτονικής εµπνεύσεως λέσχη επιτρέπει στα µέλη της να µελαγχολούν απερίσπαστα. "Σύντοµες και παράξενες" ισ...

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται 19 κείμενα, γραμμένα από το 1974 έως το 1980. Μερικά απ' αυτά έχουν συμπεριληφθεί στο βιβλίο "Ζωγραφική - Κείμενα" που τύπωσε ο Κέδρος στα 1978, ή έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στα περιοδικά "Τραμ", "Παραλλάξ" και "Δέντρο". Εκτός από την ιστορία του Δημητράκη Μαντζαρόπουλου και "Το απόγευμα του Κωστάκη Δαμπασίνα" που έχουν σαν αφορμή πραγματικά γεγονότα, στα υπόλοιπα διηγήματα τα πρόσωπα είναι φανταστικά, καθώς κι οι ιστορίες.

Ιστορίες που λέγονται στο "Μπαράκι του Τσάρλι": Μια "ατέλειωτη αγάπη" είναι συνήθως η αρχή, ενώ μέσα σου λες ότι χειρότερα δεν γίνεται, περιμένοντας "άλλες 39 ημέρες". Η ζωή όμως σε διαψεύδει λέγοντάς σου στο αυτί "κι όμως... γινόταν", ακριβώς τις "τελευταίες στιγμές, πριν από ..." το τέλος του βιβλίου, όπου άλλες εννιά ιστορίες συνοδεύουν την πορεία σου στη Λεωφόρο.

To μπάρκο είναι μια ιστορία θαλασσινού ταξιδιού. Ο συγγραφέας καταφέρνει μέσα από μια ρεαλιστική αφήγηση να καταγράψει τις συνήθειες, τις παραδόσεις, τις προλήψεις και τα έθιμα των ναυτικών, καθώς και τις αγωνίες και τις ανησυχίες τους εν πλω. Ωστόσο, οι ήρωες της ιστορίας αυτής δεν είναι μόνο αυτοί που ταξιδεύουν, αυτοί που φεύγουν και διακινδυνεύουν τη ζωή τους καθημερινά στις θάλασσες του κόσμου. Είναι και αυτοί που μένουν πίσω, που αγωνιούν και προσμένουν, είναι οι συγγενείς και τα παιδιά, οι συγχωριανοί και οι φίλοι. Για τον αναγνώστη όμως του βιβλίου, το ταξίδι λειτο...

Ένας έπαιξε κι έχασε λεφτά ή τη ζωή του, άλλος έχασε έναν άγγελο από παρεξήγηση, ένας τρίτος δεν κατάφερε να τελειώσει μια συναυλία, ενώ ο Αλεξάντερ Ντμίτριεβιτς Μπλανκ, παππούς του Λένιν, έμαθε την αλήθεια για την επανάσταση του ’21 από πρώτο χέρι. Αυτοί κι άλλοι τόσοι θα έλεγε κανείς πως είναι είτε ζεστοί, είτε κρύοι. Ο Αντρέας πάλι, παρόλο που έπινε παγωμένες μπύρες, έβλεπε πως η ζωή του και οι ζωές των φίλων του ήταν χλιαρές και θέλησε να κάνει κάτι για να τις αλλάξει. Το περίεργο είναι πως όλους αυτούς και πολλούς ακόμα, ο Κ. Κώστας τους συνάντησε στα ενδότερα το...

Περιέχονται τα διηγήματα: "Το πετραχήλι κι ο ασπρούλης μου", 2005, "Το μυστήριο της αγάπης", 1992, "Μόνιμο σύμπτωμα της αρρώστιας μου", 1997, "Σκυλί", 2000, "Το μυστικό της ρέγκας", 2003.

Δεκαοχτώ ιστορίες, δεκαοχτώ τρόποι να ερωτεύεσαι και να πεθαίνεις. Η Ευγενία Μπογιάνου ενορχηστρώνει πολυσήμαντες καταστάσεις προδοσίας, εκδίκησης, πάθους, απώλειας, θανάτου, στη ζωή ασήμαντων, σχεδόν μονόχορδων ανθρώπων που οι ίδιοι δεν συλλαμβάνουν καν την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων τους, απλώς υφίστανται παθητικά τις συνέπειές τους. Οι ιστορίες τους, έχουν συντεθεί σε διηγήματα μιας πολύ απαιτητικής μικρής φόρμας και είναι γραμμένες σε καθαρή, αβίαστη γλώσσα, με μια ιδιόρρυθμη οικονομία λόγου που, χωρίς να αφαιρεί συναίσθημα, προσθέτει προεκτάσεις και πολλαπλασιάζ...

Μερικές φορές αμφιβάλλω αν υπήρξε κάποτε μια πραγματι-κότητα, όπως ακριβώς τη θυμάμαι. Το σπίτι κι όλο το σκηνικό του δρόμου πότε ήταν όπως τα περιγράφω; Λίγο πριν από τον πόλεμο, στα χρόνια της Κατοχής ή στις συχνές επιστροφές μου την εποχή της εφηβείας κι ακόμα πιο αργά.

Ο Γιούρι Μαξίμοβιτς Κομόφ -πρώην πράκτορας της KGB- προσπαθεί να βρει δουλειά και "σκοπό ύπαρξης" μέσα σ' έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς. Τόποι, παλιοί και νέοι φίλοι, παρελθόν και μέλλον συγχέονται σ' ένα περιπετειώδες παρόν. Ιταλία, Λιβύη, Ισραήλ, Μόσχα, Αγία Πετρούπολη. Ο τσάρος Νικόλαος Α΄, ο θησαυρός του Πριάμου, το πλουτώνιο, οι απαγορευμένες πόλεις, τα διαμάντια της Γιακουτίας προβάλλουν με φόντο τα κλεμμένα αρχεία της KGB. "Όλα μοιάζουν ανάποδη ματριόσκα. Κάθε μυστικό κρύβει μέσα του ένα άλλο, μεγαλύτερο", λέει ο συγγραφέας Μαουρίτσιο, φίλος του Κομόφ. Συμπρωτ...

Τα διηγήματα του τόμου αυτού, σε δεύτερη έκδοση, δεν παύουν να είναι επίκαιρα. Η ζωή συνεχίζει να κινείται σ' ένα περιβάλλον ακατανόητο και εχθρικό, όπου κάθε βήμα προς τα εμπρός το παραμονεύει και μια κρυφή παγίδα θανάτου. Τα σχεδόν υπερφυσικά επιτεύγματα της τεχνολογικής προόδου δεν σώζουν τον άνθρωπο από την υπαρξιακή του αγωνία. Κι ακόμα, οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της προσωπικής ζωής των ηρώων, καθώς και η διαβρωτική σάτιρα της πολιτικής εξουσίας, στην πιο γελοία ολοκληρωτική εκδοχή της, διεγείρουν έντονα το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή του αναγνώστη.