Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό, γράφτηκε σε μια χρονιά εξαιρετικά δύσκολη και μαύρη, πράγμα που αποτυπώνεται και στις ιστορίες που ακολουθούν. Δεν υπάρχουν παραμυθένιοι έρωτες και αξιοζήλευτες ζωές. Σ' αυτό το έργο βασιλεύουν τρία πράγματα: η πραγματικότητα, η κοινωνική αδικία και η αδιαφορία. Στο δρόμο γεννιούνται πολλές καταστάσεις που αξίζουν την προσοχή μας. Μια καλή κουβέντα ή μια βοήθεια που στα μάτια μας φαντάζει ανούσια, για τον απέναντι μπορεί να είναι ο λόγος για να ζήσει άλλη μια μέρα.

Οι Φωνές στο σκοτάδι είναι ιστορίες βγαλμένες από τα εβένινα κατάστιχα μίας ανατριχιαστικής ονειροφαντασίας που προκαλεί τους θαρραλέους αναγνώστες να αποτολμήσουν μία κατάδυση στα σκωπτικά και ανεξερεύνητα βάθη του αγνώστου. - Στο Χάρος FC ζητωκραυγάζουμε με φανατισμό για τις θανάσιμες περιπέτειες μίας ποδοσφαιρικής ομάδας και τις προσπάθειες που καταβάλει για να κατακτήσει το πρωτάθλημα της βίας και της ανομίας... - Η Σκοπιά είναι η εσωτερική σύγκρουση ενός νεοσύλλεκτου φαντάρου, ο οποίος πνίγεται από το παράλογο άγχος τού εύθραυστου συναισθηματικού του κόσμου......

Άγριο βελούδο είναι το αγκάλιασμα της τρυφερότητας με τη σκληρότητα. Η συνύπαρξη του απαλού με το τραχύ· του τολμηρού με το αθώο. Είναι η δίψα της ψυχής να ζήσει μέσα στο σώμα αλλά και πέρα από αυτό. Η ιεροτελεστία του εγκλήματος. Eίναι ο έρωτας, η τρέλα και η εκδίκηση. Η μέθη της παραβατικότητας. H αμαρτία ως εφαλτήριο έντονων συγκινήσεων και εξάρσεων, που συντρίβει τα όρια του κατεστημένου και του φυσικού. Tα πρόσωπα που θυσιάζουν την ύπαρξή τους για να υπάρξουν, οι αντάρτες αλλά και εραστές της καθημερινότητας. Eίναι η παράλογη αντιλογία που ανοίγει τις πύλες ενός κόσμου...

Είμαι τυπογράφος. Εύκολο επάγγελμα, θα πείτε. Με αυτά όμως που θα σας πω, θα καταλάβετε -έξυπνοι που είστε· σας νιώθω, φαίνεστε διορατικοί, έχετε την τάση να απλοποιείτε τα πάντα- πως δεν είναι και τόσο. Στην αρχή δε με ένοιαζε καθόλου τι τυπώνω, πόσο, για ποιον, γιατί· μόλις έβρισκα δουλειά, αυτό ήταν αρκετό, μα να, δύσκολα δε θα ομολογούσα πως έμπαινα καμιά φορά στον πειρασμό να κοιτάξω όσα είχα τυπώσει. [...]

Με τον νου του δοσμένο στην "πιλοτίνα της Δώθε Πάντας και τα ρυμουλκά της Πέρα", ο συγγραφέας ονειρεύεται ταξίδι νύχτιο στη στενή κι αινιγματική θάλασσα του αγαπημένου Ευβοϊκού, πειρατικό ρεσάλτο σε δυο μικρά ρυμουλκά και πρόσκαιρη φυγή στ' ανοιχτά, μια τελευταία σκανταλιά υπαρξιακής ανάτασης. Και το ταξίδι που λαχταράει η ψυχή του, το οποίο όπως ομολογεί στη συνέχεια παραμένει "πάντοτε πλους εν διηγήματι", γίνεται αφορμή για καταγραφή αγαπημένων τόπων και προσώπων, πραγματικών ή μυθιστορηματικών, γίνεται ευλαβικό προσκύνημα κι αναδρομή στους προσωπικούς του μύθους: στον σ...

Το δικαιώμα εισόδου σε όλες τις λέσχες των ψυχικά προικισμένων η Ζ.Ζ. το απέκτησε με αυτό το πρώτο της βιβλίο, που ήδη έχει ηλικία δέκα ετών. Τα διηγήματα είναι εννέα - όσες και οι Μούσες. Γυναίκα από σύμπτωση και συγγραφέας από απόλυτη κλίση, η κεντρική φιγούρα έχει τόση ανάγκη να γευτεί το τερπνό δηλητήριο του εγώ της, ώστε τολμά να υψώνει τη λογοτεχνία της σαν σπάνια κύλικα. Οι ιστορίες αυτής της συλλογής έχουν κάτι από την απόκρυφη γοητεία των νευμάτων της ιέρειας και την αινιγματική επίδραση των φίλτρων. Κ.Π.

Προσεγγίζοντας περισσότερο ένα από τα προσωπικά αγαπημένα μου στυλ, οι ιστορίες που θα βρείτε αγαπητοί μου αναγνώστες σε αυτή τη συλλογή, ανήκουν στο είδος του Adult FairyTale. Είναι δηλαδή, σύντομα φανταστικά παραμύθια για ενηλίκους, τα οποία προσεγγίζουν όλο και περισσότερο τις ιστορίες τρόμου, με μια όμως πιο "παραμυθένια" αφηγηματική χροιά. Φιλικά, ο δικός σας "παραμυθάς" James Antoniou

13 μικρές ιστορίες που πραγματεύονται θέματα, όπως ο χρόνος, ο έρωτας και η μοναξιά. Θέματα που κάπου, κάποτε μπορεί να κράτησαν και το δικό σου φως αναμμένο μετά τις δώδεκα. 13 ιστορίες μετά τις δώδεκα. Όταν τα περισσότερα φώτα σβήνουν, κάπου κάποιο μένει αναμμένο. Κάπου, κάποιος ζει τη δική του ιστορία.

Εφτά διηγήματα, εφτά ιστορίες εγκλεισμού, εφτά κτίρια που οι τοίχοι τους διαποτίστηκαν από αμαρτίες ανθρώπων, εφτά ήρωες που παλεύουν ή όχι να ξεφύγουν. Εφτά αμαρτήματα που ενώ στη Δύση κατηγοριοποιήθηκαν γρήγορα απειλώντας ψυχές με αιώνια καταδίκη, στην Ελλάδα κατέφτασαν με λιγότερη φόρα, ως κυρίαρχοι πονηροί λογισμοί.

Όταν δύο ολοκληρωμένα μισά ψάχνουν με όλη τους την ψυχή να βρουν το ένα το άλλο, τότε μόνο ένα θαύμα μπορεί να συμβεί για να τα φέρει κοντά. Ένα θαύμα που επηρεάζει ολόκληρο το σύμπαν! Ένα κινηματογραφικό διήγημα για την αναζήτηση του άλλου μας μισού.

Λώβα σημαίνει λέπρα και μεταφορικά κάτι που είναι μιασματικό. Ο πρωταγωνιστής κάθε ιστορίας, ως άλλος μπεκετικός Μολλόυ, είναι αντικοινωνικός, εγκλωβισμένος σε μία νοσηρή νοητική και κοινωνική κατάσταση απο την οποία προσπαθεί, με έναν παράδοξο και ακραίο τρόπο, να απελευθερωθεί.

Μια τυχαία χριστουγεννιάτικη συνάντηση δημιουργεί βαθύτερα ερωτήματα. Τρεις γυναίκες και η φουφού της Ραλλού στην Τσιμισκή...

Ιστορίες για αργές επιστροφές, ευχαριστήρια χαρτάκια, θαμμένους γονείς, παγωμένα χέρια, αντιφασιστικά λεωφορεία, κακά όνειρα, memorabilia, μητρικές λέξεις, κατασκηνωτικά καλοκαίρια, απλωμένα βρακιά, πρώτα μπλουζ. Ιστορίες για απολεσθέντα. Για το "φτάσαμε επιτέλους". Για το "δεν σ' αγαπώ". Για ποντικάκια που περπατάνε στο ταβάνι. Ή μήπως είναι γατούλες; Για το κάτι που έκλαψε τότε μα δεν ξεχνιέται ούτε τώρα. Για το κάτι που κλαίει ακόμα.

Αυτή τη φορά ο Μάριος Μιχαηλίδης επιλέγει τη μικρή φόρμα για να εκφράσει με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, σωρευμένες σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμούς. Οι "Δεκαοκτώ αφηγηματικές γραφές" είναι μια επιλογή από κείμενα που προέκυψαν τα τελευταία 10 χρόνια. Από αυτά, άλλα αφορμώνται από πραγματικά περιστατικά που τροφοδότησαν και κινητοποίησαν τη δημιουργική έμπνευσή του συγγραφέα, ενώ άλλα έχουν ως πηγή μαρτυρίες και γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας. Από τη συλλογή δεν λείπουν οι μυθοπλασίες που ξαφνιάζουν ευχάριστα για την πρωτοτυπία των θεμάτων, για την πλοκή...