Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τέσσερις ιστορίες. Τέσσερις βαθιές βουτιές, με μία μόνο ανάσα, στον ψυχισμό μας, όπου συναντάμε όλες τις χάρες του κόσμου τούτου μα και τους χειρότερους εφιάλτες του. Τέσσερις άνθρωποι αποδεικνύουν με τις ζωές τους πως υπάρχουν αστέρια που δεν φοβούνται το ξημέρωμα.

Ο Πρωτοδίκης Γιάννης Αθ. Ευαγγελάτος, μετά τη νουβέλα "Τα ωραιότερα ταξίδια δεν τα κάναμε ακόμα" και το βιβλίο "Ένοχος όπως κατηγορείται", εμπλουτίζοντας κι άλλο τη σειρά Νομική Λογοτεχνία ΝΟΜΟΡΑΜΑ.ΝΤ, έγραψε τριάντα αυτοτελείς ιστορίες από τα ποινικά Δικαστήρια, εμπνευσμένος από όσα έχει δει και έχει ζήσει τα δεκατέσσερα χρόνια που υπηρετεί στο Δικαστικό Σώμα. Ιστορίες χιουμοριστικές, που αναδεικνύουν όσα ευτράπελα, αλλά και σοβαρά, συμβαίνουν στα Δικαστήρια της χώρας μας σήμερα, αλλά και δίνουν το στίγμα της ελληνικής κοινωνίας. Δικαστές, εισαγγελείς, δικηγόροι, μάρτυρες,...

Συλλογή διηγημάτων του κορυφαίου λογοτέχνη μας, του "Αγίου των Ελληνικών Γραμμάτων", Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Περιλαμβάνονται τα διηγήματα: Μία ψυχή Πάσχα ρωμέικο Αποκριάτικη νυχτιά Πατέρα στο σπίτι! Ο ξεπεσμένος δερβίσης Χωρίς στεφάνι Οι παραπονεμένες Απόλαυσις στη γειτονιά Ο γείτονας με το λαγούτο Η χολεριασμένη Ο Κοσμολαΐτης Οι κουκλοπαντρειές Άλλος τύπος Τραγούδια του Θεού

Πόσο μπορεί να αναστατώσει την Πεδινή Πόλη ένας γάμος; Και είναι ο γάμος μόνο, ή και τα όσα προηγήθηκαν; Κάποιες "νυχτερινές αποδράσεις", ας πούμε... Τι ρόλο παίζουν η Φρίντα και ο Θοδωρής, ο Θάνος και ο Αριστείδης και οι συμβίες τους, ο Βαγγέλης, η Νούλα και η Λίτσα; Στο βιβλίο αυτό, ο Νίκος Αργ. Στασινάκης μας ταξιδεύει στον χώρο και τον χρόνο με συντροφιά τους συμπολίτες του, γραφικούς, αξιαγάπητους, μα και κάποιους θλιβερούς. Και μας λέει και παραμύθια - όχι από τα συνηθισμένα για μικρά παιδιά, αλλά και για μεγάλους. Που μας δείχνουν την αγάπη του για τον τόπο του κ...

Σε μια όχι ακόμα ξεχασμένη σοφίτα, μια μακρόστενη βιβλιοθήκη τρίζει από το βάρος αναρίθμητων βιβλίων. Εκεί, πάνω από το ξύλο και κάτω από το χαρτί, ανάμεσα σε σελίδα και εξώφυλλο, ζει ένα παιδί που λατρεύει τις ιστορίες. Στις πτυχές τους, ένας επαναστάτης γεννιέται και χάνεται, ένας ερωτευμένος πικραίνεται και κατατρώγεται. Στις πύλες μιας πόλης τρανής ένας περήφανος λαός έρχεται ικέτης. Ένας ψαράς δολώνει τα αγκίστρια του με μνήμες και θωριές στις όχθες μιας λίμνης μακρινής. Ο Ήρωας προχωράει στα Πεδία της Στάχτης, χιλιάδες μίλια και σκέψεις μακριά από τη γη του Νόρνι...

Δεκαοχτώ αυτοτελείς ιστορίες, δεκαοχτώ μικρά επεισόδια της διαδρομής ανθρώπων που στο τέλος της ιστορίας τους άφησαν "μια σταγόνα δάκρυ", ως απόσταγμα της βιωμένης εμπειρίας τους. Άνθρωποι φτιαγμένοι με τα ίδια υλικά που είμαστε φτιαγμένοι όλοι μας. Πρόσωπα υπαρκτά ή φανταστικά που είδαν, άκουσαν, γεύτηκαν τη ζωή και βίωσαν κάποιες ιδιαίτερα "ευαίσθητες" για τους ίδιους στιγμές· κάτι σαν αυτό που αποκαλείται από όλους μας "αλατοπίπερο της ζωής". Ο συγγραφέας θυμάται, μετασχηματίζει μνήμες και γεγονότα που έχουν ως φόντο το Ηράκλειο, τα Χανιά, το Ρέθυμνο, την Κωνσταντινούπ...

Το "Πάρκο" είναι μια συλλογή 15 ιστοριών μυστηρίου και φαντασίας. Τρεις από αυτές εξελίσσονται σε γνωστά πάρκα του πλανήτη και έδωσαν το όνομά τους σε αυτό το βιβλίο. Μέσα από σύντομες και καθηλωτικές αφηγήσεις, άλλοτε σε πρώτο κι άλλοτε σε τρίτο πρόσωπο, πραγματοποιείται μια διείσδυση, τόσο στις ζωές απλών ανθρώπων που βιώνουν έντονες εσωτερικές συγκρούσεις, όσο και στα άδυτα του ψυχισμού τους. Κυριαρχεί το φανταστικό στοιχείο, η μυστηριώδης ατμόσφαιρα και η τραγικότητα των ηρώων. Σήμα κατατεθέν όλων των ιστοριών είναι το στοιχείο της ανατροπής στο τέλος, που δηλώνει ξεκάθ...

Χρόνος, καιρός, ώρα, στιγμές, αιωνιότητα. Εφευρήματα της ανθρώπινης ματαιότητας, καθώς προσπαθεί να αποποιηθεί την ασημαντότητά της σε ένα άπειρο σύμπαν, ή έννοιες βαθιά ριζωμένες στη δομική υπόσταση της ίδιας της ύπαρξης, της ενέργειας και της ύλης; Ο Μάριος Αντύπας συλλέγει τις σκέψεις του πάνω σε αυτά τα ερωτήματα, όπως τις είχε μετατρέψει σε έξι μοναδικά διηγήματα, δημοσιευμένα κατά καιρούς σε έντυπα και διαδικτυακά μέσα.

We all know the strong connection between metal music and fantasy literature: there are quite a few artists whose source of inspiration is heroes or works of great horror authors. So, the time has come for the opposite to happen! The authors of this book have joined forces with the greatest Greek metal bands of international appeal, so as to create ten stories inspired by their songs and offer moments of horror and fantasy to the readers. And all this accompanied by music! The readers have the opportunity not only to read the story written by the two authors who have bee...

Η εικόνα ήταν αλάνθαστη. Δύο νέοι σε γωνιακό τραπεζάκι σε γαλατάδικο, ήταν βέβαιο ότι βρισκόμασταν μπροστά σε αισθηματικό ειδύλλιο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, το γαλατάδικο να ταυτιστεί με τα ερωτικά και τα αισθηματικά ραντεβού. "Ώρα τρεις, στο γαλατάδικο στη γωνία", είχαν δώσει το ραντεβού τους ο Κωστής και η Ζωή. Ήταν το παρθενικό ραντεβού τους. Είχαν γνωριστεί σε ένα πάρτι. Σ’ αυτά γίνονταν συνήθως οι γνωριμίες, εκεί εκδηλωνόταν το πρώτο ενδιαφέρον. Με δυο γλυκόλογα και ένα χορό. Η συνέχεια στο γαλατάδικο.

Σύμφωνα με τον Κίρκεγκαρντ υπάρχουν δύο είδη απελπισίας. Εκείνη που δεν θέλεις να είσαι ο εαυτός σου, και η άλλη, που θες απελπισμένα να είσαι ο εαυτός σου. Έντεκα διηγήματα για κείνους που βρίσκονται κάπου ανάμεσα. Ή αλλιώς, ιστορίες για το σκουλήκι στο μήλο. Εύφλεκτοι χαρακτήρες σε μια ανηρωική εποχή.

Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων βγαλμένων από την "αλήθεια" της ζωής, φτιαγμένη από δυνατές εμπειρίες, γεμάτη με έντονα συναισθήματα, βαθιά νοήματα. Μια συλλογή αυτοπροσδιορισμού του εγώ. Καθένας μας, διαβάζοντας τις μικρές ιστορίες της Γιούλικας Ψιμούλη, μπορεί να ταυτιστεί, μπορεί να ταξιδέψει στις δικές του αναμνήσεις, στον δικό του κόσμο των συναισθημάτων, στη δική του "αλήθεια".

"Ο επισκέπτης πήρε τις σελίδες του διηγήματος στα χέρια του. Το αίμα είχε πιτσιλίσει πολλά σημεία του χαρτιού, αλλά μπορούσε να βγάλει νόημα. Το διάβασε βιαστικά, με το ποτήρι στο χέρι." Ο τελευταίος χτύπος, πολλές ιστορίες και μια συγγραφική πένα: Ο Αλέξανδρος Πετρόχειλος μπαίνει στις πιο μύχιες σκέψεις του ανθρώπου και δίνει στον θάνατο μορφές ή χρώματα, όπως αυτό του κόκκινου κρασιού ή του κόκκινου κέστρου. Ένα ταξίδι στα άδυτα της ανθρώπινης φύσης, που θα γεννήσει αμέτρητες εικόνες και ανάμεικτα συναισθήματα.

Αν η εντός μας πραγματικότητα είναι σημαντικότερη από την εξωτερική, αν η ανάμνηση είναι ουσιαστικότερη από το βίωμα γιατί είναι επαναλαμβανόμενη και για τούτο διαρκώς παρούσα, αν ο τύπος τελικά είναι σπουδαιότερος των ήλων, τότε και η μνήμη είναι αυτή που ορίζει και καθορίζει τη ζωή. Με όχημα τη μνήμη, που τον διατρέχει και τον συνέχει, ο Μαραγκός αποπειράται να ψηλαφήσει το αποτύπωμα της σμίλης των εμπειριών στα μύχια, να χαρτογραφήσει περιοχές της έσω αβύσσου· να βρει εντέλει σημάδια ζωής.