Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι ήρωες των ιστοριών του "Βιβλίου των αιρέσεων", πρωταγωνιστές μιας άλλης πραγματικότητας, διεκδικούν, με όπλο τη φαντασία, μια θέση, ακόμα και κομπάρσου, στο γκροτέσκο και συχνά αιματοβαμμένο τσίρκο των ιδεών, που έρχονται και παρέρχονται, αφήνοντας πίσω τους εκατόμβες θυμάτων, αναπάντητα ερωτήματα και τον κόσμο παράλογο, όπως ήταν και πριν.

To "Βιβλίο των βίτσιων" δεν είναι αυτό που ο τίτλος σας αφήνει να υποθέσετε. Είναι πολύ χειρότερο, γιατί εκφράζει τις σκοτεινές εκείνες σκέψεις και επιθυμίες που το υποσυνείδητο δημιουργήθηκε για να σας κρύβει. Περιέχει τα διηγήματα: "Μαρσέλ", "Το παγόβουνο", "Μαντλέν", "Ιζαμπέλ", "Γκιγιόμ και Ρολάν", "Σταρμπαρίν" και, ως επίμετρο, το κείμενο "Γιατί μας αφορά το έργο του κυρίου Κορτώ";

Αναμνήσεις, ιδεοληψίες, προκαταλήψεις, μικρές αρχετυπικές εμμονές, αναγνώσματα, "παραναγνώσεις", ιστορικά γεγονότα ή μύθοι που αποσιωπούνται στην τυπική καθημερινότητα αλλά συνθέτουν τη βάση των ατομικών μας ζωών, αποτελούν το περιεχόμενο των δέκα διηγημάτων αυτού του βιβλίου. Αυτά τα "ου φωνητά" στοιχεία που πλάθουν την ιδιομορφία ενός εκάστου και που στο φως του ήλιου σιγούν ή λανθάνουν, είναι για τους ανθρώπινους χαρακτήρες αλλά και για την ανθρώπινη ζωή ό,τι οι παύσεις για τη μουσική. Με τη μόνη διαφορά ότι η μουσική του καθενός μας γράφεται πάνω σ' αυτές τις παύσεις....

"Σε περίμενα χρόνια, γιε μου. Το 'ξερα πως θα 'ρθεις. Σε περίμενα από τότε που άδειασε το χωριό. Όλοι ρίξανε μαύρη πέτρα πίσω. Αφήσανε το βουνό. Πήγαν στον κάμπο. Έμεινα μόνος μου. Ρήμαξαν οι στράτες. Η μάνα μου σκάλωσε στον κάμπο. Μόνο λίγοι τσομπαναραίοι ανέβαιναν. Μ' αυτούς δε μπορούσα να πω τίποτε. Ξένο αίμα. Σε περίμενα. Ήξερα πως θα ψάξεις. Άργησες. Δε σε κακίζω. Δεν ήταν ο καιρός έτοιμος. Στον κάμπο γινόταν αγώνας για ρίζωμα. Μα και δε χωρούσε ο δικός μου καημός. Στην αρχή, λούφαξε η μια πλευρά. Δε μιλούσε. Αργότερα, χωρίστηκαν σε δύο μπουλούκια. Δεν ήταν χώρος για μ...

Έντεκα διηγήματα, έντεκα διαφορετικά στιγμιότυπα της σχέσης μας με τα ζώα. Έντεκα ιστορίες που συνθέτουν την εικόνα ενός κόσμου κρυμμένου και μας φέρνουν αντιμέτωπους με τις δραματικές πτυχές του. Καθώς οι πρωταγωνιστές τους, άλλοτε άνθρωποι και άλλοτε ζώα, ξετυλίγουν τις ιστορίες τους, γίνεται φανερό ότι τα προσωπικά τους δράματα συνυφαίνονται σε μια κοινή μοίρα. Και μέσα από τα αισθήματα που ξεχειλίζουν και κορυφώνονται, οι μύθοι καταρρέουν και αναδύεται η προθυμία και η ωριμότητα της ανθρωπότητας να κάνει το αυτονόητο: να πειστεί με το καλό και το δίκαιο και να κάνει τ...

Το βιβλίο αποτελείται από πέντε ενότητες. Ένα ταξίδι και, αμέσως μετά, κάποιο διήγημα σε χαλαρή σύνδεση με το ταξίδι. "Το γαλάζιο της γης", όπως φαντάζει μπροστά στα μάτια, αλλά και στα μάτια της ψυχής, αν βρεθεί κανείς στην Μπανγκόγκ, στο Σιάμ, στις Μαλβίδες, στην αποικιακή Σιγκαπούρη, σε μια μεγαλούπολη σαν τη Βιέννη, στο Μπαλί των πνευμάτων, αλλά και στην άγονη γραμμή του Αιγαίου, σε έναν υπνόσακο στην Κάρπαθο, μέχρι και τα φυλακισμένα μνήματα της Λευκωσίας και... "Ως εδώ. Ο κόσμος έκλεισε πίσω μου, απέραντος, φυτρωμένος στο τίποτα, ξένος και αγαπητός. Τελειώσ...

Ο έρωτας είναι η θεϊκή πνοή που ζωντανεύει τις αισθήσεις. Ο έρωτας είναι αιώνιος, όπως είναι ο χρόνος, η ζεστασιά του ήλιου, η μαγεία της πανσελήνου. Είναι η υψηλή και ευγενής έκφραση της επιθυμίας, που πηγάζει από τον αρμονικό συντονισμό μεταξύ δύο ανθρώπων. Είναι η ανάσα μιας τέλειας φύσης. Είναι ή ίδια η χαρά, που κάθε ανθρώπινη ύπαρξη έχει το δικαίωμα να τη βιώσει. Ο έρωτας είναι ο αρμονικός συντονισμός μιας απαρέγκλιτης καρδιάς και ενός υγιούς νου. Και είναι εκείνος που δίνει ομορφιά στα όνειρα, που τόσο έχουμε ανάγκη.

Το βιβλίο αυτό περιέχει τρία διηγήματα -που αφορούν σπίτια- για μεγάλα παιδιά, αλλά και για τους μεγάλους που εξακολουθούν να νιώθουν ακόμη σαν παιδιά... -Στον κήπο μιας από τις τελευταίες μονοκατοικίες της Αθήνας του 2002, η Ακακία και η Γλυσίνια, τα τελευταία φυτά που απόμειναν στη γειτονιά, παρακολουθούν με απόγνωση το γκρέμισμα του κόσμου τους. Θα καταφέρουν άραγε να επιβιώσουν; -Στην αυλή ενός μικρού σπιτιού του '60, παράδεισο για τους ανθρώπους και τα ζώα, βρίσκει καταφύγιο η Τερτίπω, μια γκρίζα γάτα με προσωπικότητα, κυνηγημένη από την άστοργη για τα ζώα αφεντικίνα...

Χθες το βράδυ, φύτρωσαν, λέει, μπλε μπαλκόνια στ’ Αναφιώτικα. Με γλάστρες και λουλούδια ανθισμένα και τοίχους με ξεφτισμένους σοβάδες. Μια ολόκληρη γειτονιά. Κι απ’ τα μπαλκόνια, ανάμεσα σε λευκές κεντητές κουρτίνες, βγαίναμε εμείς. Εσύ απ’ τα δεξιά κι εγώ απ’ την άλλη. Πιαστήκαμε χέρι χέρι. Μου χαμογελούσες και τα μάτια σου ήταν και πάλι δικά μου. Μπλε, υγρά, γεμάτα φως. Κόσμος έβγαινε απ’ τα κάτω σπίτια και μας φώναζε χαρούμενος. Σα να ’χαμε γιορτή.

Ξαπλωμένος ανάσκελα στο κρεβάτι του σπιτιού μας κλείνω τα μάτια και περιμένω. Γύρω μου πόρτες και παράθυρα ερμητικά κλειστά. Τα βήματά σου ακούγονται στο διάδρομο καθώς επιστρέφεις από μια μακρινή εκδρομή. Αφήνεις τα πράγματά σου στο σαλόνι και με πλησιάζεις σιγοτραγουδώντας ένα γνώριμο σκοπό. Δε σε κοιτάω, μα νιώθω την παρουσία σου ολοένα και πιο κοντινή. Στα χέρια μου μπλέκονται αρώματα γνωστά, Αλόη, Μάρω, Νάντια, και για μια στιγμή μονάχα σ' έχω και πάλι, σε κρατάω αδελφή, μητέρα κι ερωμένη ξανά στην αγκαλιά μου.

"Το δαχτυλίδι με τα παραμύθια" και η "Ανθρώπινη δίψα" είναι δίδυμοι τόμοι με διηγήματα του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, παρά την εκδοτική διαφορά των δύο ετών που τα χωρίζει. Με παρεμφερείς θεματικές βάσεις, με κοινές, εν πολλοίς, χωροχρονικές αναφορές, με εκφραστικά μέσα και γλώσσα χωρίς ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις, συμπληρώνουν και ολοκληρώνουν, θα λέγαμε, τη θεματολογία που εγκαινιάστηκε με την προηγηθείσα τριλογία του "Αστροφεγγιά", "Χαμοζωή", "Αιχμάλωτοι". Διαθέτουν, μάλιστα, το ιδιότυπο γνώρισμα, παρά την ειδολογική διαφορά τους, να λειτουργούν ερμηνευτικά ή σχολιαστικά στην...

Αφιερωμένη στους άνδρες όλου του κόσμου είναι η συλλογή διηγημάτων "Το δεινόν ον". Γραμμένα από την πεζογράφο και θεατρική συγγραφέα, τη Ζωή Θ. Σπυροπούλου, ανοίγουν στον αναγνώστη νέα παράθυρα, δίνοντας νέες οπτικές. Ποια είναι η αιτία της ανταγωνιστικότητας των δύο φύλων; Είναι ο άντρας ή η γυναίκα στην πραγματικότητα ο κυρίαρχος του παιχνιδιού; Ποιο ρόλο παίζουν τα συναισθήματα σε αυτήν την αέναη διαμάχη; Η Ζωή Θ. Σπυροπούλου δίνει τις απαντήσεις μέσα από πέντε τρυφερά διηγήματα. Οι περισσότεροι ήρωές της είναι άντρες. Εδώ οι άντρες αλλάζουν ρόλο. Από θύτες γίνονται θ...

Τα διηγήματα αυτά έχουν ένα σχεδόν κοινό χαρακτηριστικό. Κινούνται όλα γύρω από το παράλογο, το παράδοξο και το θαυμαστό. Προσπαθούν να προσδιορίσουν, μέσα από την ξεχωριστή πραγματικότητα της λογοτεχνίας, τμήματα της ρεαλιστικής πραγματικότητας, όπως την ονομάζουμε με αυτάρεσκο εφησυχασμό. Στην ουσία πρόκειται για όψεις της αλήθειας, που τις αφήνουμε να διαφεύγουν εξαργυρώνοντας έτσι την ησυχία μας. Τώρα, δυστυχώς, είμαστε πολύ προσηλωμένοι στα γεγονότα που συνθέτουν την καθημερινότητά μας με τις άπειρες εκφάνσεις της, που τις εισπράττουμε μόνο από τη διάσταση των αισθήσεω...